Πέρσι τον Οκτώβρη είδαμε στις Νύχτες πρεμιέρας το πρώτο μέρος της τριλογίας με τίτλο Το κορίτσι με το Τατουάζ και μπορώ να πω πως μας ενθουσίασε .
Ήταν ένα εξαιρετικό θρίλερ με δομή που ξεγλιστρούσε απ τα καθιερωμένα του είδους .
Πριν λίγο καιρό έσκασε στις αίθουσες και το δεύτερο μέρος με τίτλο Flickan som Lekte med Elden κατ ελληνιστή Το κορίτσι που ‛έπαιζε με τη φωτιά. Μια νέα ουσιαστικά ιστορία που εμπεριείχε και κάποια διευκρινιστικά στοιχεία για τους ήρωες μας . Αρκετά καλή και αυτή .
Και ερχόμαστε τώρα στο τρίτο και τελευταίο μέρος .
Εδώ η ιστορία ξεκινά εκεί που μας άφησε η προηγούμενη , δηλαδή έχουμε μια συνέχεια .
Η τσαμπουκαλεμένη πρωταγωνίστρια προσπαθεί να ξεσκεπάσει μια σκευωρία με αρχηγό τον πατέρα της όπου εμπλέκονται και κυβερνητικά στελέχη .
φλυαρία φλυαρία φλυαρία και τίποτε περισσότερο .
Νοιώθεις πως κάποιος σε κοροϊδεύει . Ότι έκαναν μια ταινία ακόμα έτσι για να την κάνουν ενώ θα μπορούσε να ειχε τελειώσει στη δεύτερη .
Θα μου πεις αφού τα βιβλία ήταν 3 άρα έπρεπε να γυριστούν και οι ανάλογες ταινίες . Μήπως όμως και τα βιβλία ακολούθησαν αυτή τη λογική του γράφω για να γράφω? . Λέω εγώ τώρα …
Κακή δεν ήταν αλλά όταν ο πήχης ανεβαίνει τόσο ψιλά με την πρώτη μετά είναι πολύ δύσκολο να δεχθείς απλά μια μέτρια συνέχεια .
Επιτέλους τέλος για την Σουηδική τριλογία, που αποτέλεσε το πρώτο μακροσκελές υβρίδιο ανάμεσα στην μικρή και την μεγάλη οθόνη. Με διάρκεια, κοντά στις επτά (!) ώρες, το τρίπτυχο με πρωταγωνίστρια το κορίτσι που ποτέ του δεν γνώρισε την ηλικία της αθωότητας, όπως ξεπετάχτηκε από την φαντασία του χαρισματικού συγγραφέα Stieg Larsson, σφυρίζει την λήξη του, προκαλώντας σε να το παρακολουθήσεις, μήπως και εντοπίσεις την άκρη του νήματος, σε ένα νοσηρό και δαιδαλώδες περιβάλλον. Δαιδαλώδες τρόπος του λέγειν και επιεικώς δηλαδή, μιας και αν προσθέσεις τα πρόσωπα και των τριών συνεχειών - τα βασικά, ουχί τα δευτερεύοντα - δημιουργείς ένα σύνολο 60 - 70 διαφορετικών χαρακτήρων, που είναι απίθανο να τους θυμάσαι όλους, ώστε να μη χαθείς στην ομίχλη. Γιατί το Κορίτσι στη Φωλιά της Σφήγκας, όσο και αν υποστηρίζει την ανεξαρτησία του, επ ουδενί μπορεί να παρακολουθηθεί αυτόνομο και δίχως σύνδεση με τα προηγούμενα. Οπότε πάρε τεφτέρι και στυλό για να σημειώνεις πρόσωπα και πράγματα. Θα σου χρειαστεί, όπως ο μίτος στον Θησέα...
Αντίθετα εμένα Κώστα το τρίτο μέρος μου φάνηκε ελαφρώς πιο προσεγμένο από τα δύο προηγούμενα... Όλες μου οι ελπίδες πάντως είναι πάνω στον Fincher!:argh:
