επίσης να σου διευκρίνήσω και το άλλο....
στα μέσα της δεκαετίας του 90 ποιός είχε καλύτερη τεχνογνωσία όσον αφο´ρα τις lcd?η σόνυ ή η σάμουνκ ή η lg...?
και επειδη θέλω να είμαι ακριβής σε αυτά που γράφω....έγραψα τη λέξη ...επαναπάυθηκε....γιατί επαναπάυθηκε....αφού έίχε αποφασίσει να μην χρησιμποποίήσει στην παραγωγή την τεχνολογία που εξέλισσε τότε?για 2 απλούστατους λόγους...
1.γιατί μοσχοπουλούσε μέχρι πριν λίγα χρόνια ακόμα τις crt ......που δεν είχαν τις αδυναμίες των τότε πλάσμα και την πανακριβη τιμή τους...αλλά και ίσως να έβλεπε μπροστά τις εγγενείς αδυναμίες της lcd
kai
2.δεν υπολόγισε σωστά το αντίπαλο δέος ...απο την κορέα...μεριά...
που δούλευε με σκυμμε´νο κεφάλι για την νέα τεχνολογία.....
δεν πιστεύω ότι λέμε κάτι διαφορετικό ....αλλά να λέμε ότι στα μέσα της δεκαετίας του 90....η σόνυ δεν είχε την υποδομή και δεν ήταν μπροστά απο σαμσουνκ και lg.....δεν μου φαντάζει και τόσο αληθινό σενάριο....
ξαναλέω ότι 1.μοσχοπουλόυσε τις crt και αγοραστικά πήγαινε καλά 2.δεν υπολόγισε το διπλανό r&d...
Εκτός από την ικανότητα ενός τμήματος R&D να παρουσιάσει ένα λειτουργικό πρωτότυπο, εντυπωσιακό ή μη, σημαντικό ρόλο παίζει και αν μπορείς να το κατασκευάσεις αυτό μαζικά, σε προσιτό κόστος, διαφορετικά η εμπορική σου παρουσία δεν είναι δυνατόν να αποκτήσει υπόσταση.
Στις αρχές της δεκαετίας του '90, οι μόνες ουσιαστικές δυνάμεις στο χώρο των υγρών κρυστάλλων, με δυνατότητα μαζικής παραγωγής, ήταν η Sharp (πρακτικά ο εφευρέτης της έγχρωμης LCD) και η Seiko-Epson. Κοντά σε αυτές, αναδύονταν και οι Philips, NEC, Hitachi, Toshiba και Samsung, με ερευνητικό όμως μόνο έργο.
Όσο παράξενο κι αν σου φαίνεται, η Samsung, ήδη από το 1995 είχε αποκτήσει δική της γραμμή μαζικής παραγωγής οθονών LCD, όταν η Sony ασχολούνταν ακόμα πειραματικά με την PALC, μία τεχνολογία που είχε αγοράσει από την Tektronix.
Tην περίοδο 2002-2003, η Samsung είχε φτάσει να έχει ξεπεράσει προσωρινά και την Sharp στον χειρισμό των υάλινων υποστρωμάτων, ανεβαίνοντας μία γενιά πάνω και παρουσιάζοντας πρώτη, οθόνη LCD στις 40" και 63".
Γεγονός όμως είναι επίσης, πως οι LCD της Samsung, άρχισαν να βλέπονται, από την έναρξη της συνεργασίας με τη Sony...
Η άργητα αυτή της Sony να μπει στο παιχνίδι, δεν είχε να κάνει με επανάπαυση, απλώς η εταιρεία έκανε λάθος εκτίμηση, θεωρώντας πως ούτε οι LCD, ούτε οι Plasma, ήταν το μέλλον, αλλά απλά μεταβατικά στάδια. Στα μέσα του '90, όλοι οι ερευνητές πίστευαν πως οι LCD είναι αδύνατον να ανέβουν πάνω από 20-30" και οι Plasma να κατέβουν κάτω από 30-40", με εμπορικά βιώσιμο κόστος. Οπότε, καμμία από τις δύο τεχνολογίες δεν ικανοποιούσε το όραμα μιας ενιαίας τεχνοτροπίας για κατασκευή οθονών από 1" έως 100"+, που επιθυμούσε η Sony. Έτσι, έριξε το επενδυτικό της βάρος στις PALC και SED, που φαινόταν να ανταποκρίνονται σε αυτές τις προσδοκίες, ενώ και τα πρώτα τους πρωτότυπα, είχαν σημαντικά καλύτερη εικόνα από τα αντίστοιχα πρωτότυπα Plasma/LCD. H ιστορία όμως, δεν εξελίχθηκε σύμφωνα με τις προσδοκίες της...
Η περίπτωση της LG, είναι εντελώς διαφορετική, καθώς δεν είχε καμμία ενασχόληση με τον κλάδο των υγρών κρυστάλλων μέχρι το '99, όπου της έγινε η πρόταση συνεργασίας από την Philips.
