Δεν ξέρω αν η τεχνολογία είναι αυτή που αναφέρεται επίσης στο παρακάτω λινκ. Είναι από το Sunday Times αλλά φαίνεται πως από τότε που η ιστοσελίδα του έγινε timesonline χάθηκαν οι παλιές καταχωρήσεις.
http://www.thefiringline.com/forums/archive/index.php?t-65281.html
Αν πρόκειται για την ίδια τεχνολογία (και είμαι σίγουρος γι αυτό) η σημαντική διαφορά από την προηγούμενη είναι στο μέγεθος της "περικεφαλαίας" που δείχνει στην φωτογραφία να είναι σημαντικά μικρότερη και να μην χρειάζεται τα ηλεκτρόδια να είναι βεντουζωμένα στο κεφάλι με αυτή την απαίσια ουσία.
Σε κάθε περίπτωση είναι πολύ απλούστερο και δεν έχει τίποτε να κάνει με έλεγχο ή αναγνώριση σκέψης. Δουλεύει ως εξής:
(α) Πες ότι θες να κάνεις μια εφαρμογή της κάσκας που χωρις την κάσκα να χρειαζόταν τρία κουμπιά για τον χρήστη.
(β) Ο χρήστης αποφασίζει να αντιστοιχίσει τα τρία αυτά κουμπιά με τρείς "σκέψεις" που είναι αρκετά διακριτές στο μυαλό του. Πχ το πρόσωπο της μάνας του (κουμπί Α), η αίσθηση της πτώσης (κουμπί Β), μια κόκκινη σαρδέλλα (κουμπί Γ).
(γ) Η κάθε "σκέψη" δίνει ένα διαφορετικό αποτύπωμα που δεν σημαίνει απολύτως τίποτα και δεν θα μπορούσε με τίποτα να ερμηνευτεί.
(δ) Ο χρήστης εκπαιδεύει την κάσκα του (νευρονικό δίκτυο). Σκέφτεται κόκκινη σαρδέλλα και λέει στον υπολογιστή ότι είναι το Γ. Το ίδιο και για τα άλλα. Μετά σκέφτεται το πρόσωπο της μάνας του και ο υπολογιστής του λέει ότι είναι Β, ο χρήστης το διορθώνει μέχρι ο υπολογιστής να αναγνωρίζει τις τρεις σκέψεις και να τις αντιστοιχεί στα τρία κουμπιά. Λίγο πολύ όπως ο αισθητήρας του δακτύλου σε μερικά λαπτοπς αντιστοιχεί το δακτυλικό αποτύπωμα με τον χρήστη.
(ε) Από κει και πέρα, ο χρήστης μπορεί με την σκέψη να πατάει τα τρία κουμπιά. Τίποτε παραπάνω
Δεν υπάρχει έλεγχος της σκέψης, κατά μείζονα λόγο αναγνώρισή της.
Α! Και μην περιμένετε να παίξετε action games μ' αυτό - ακόμη και με στιγμιαία αναγνώριση της σκέψης (όπως ορίστηκε παραπάνω) αυτό που είναι στο κρίσιμο μονοπάτι είναι ο χρόνος που απαιτείται για να συγκεντρώσει ο χρήστης την σκέψη του στο κατάλληλο αντικέιμενο - μέχρι να το πετύχει ο κακός θα τον έχει σκοτώσει. Είναι φοβερά κουραστικό και αργό και δεν είναι πολύ πιθανό αυτή η διάσταση να βελτιωθεί με την τεχνολογία. Η εφαρμογή που αναφέρεται στο παραπάνω άρθρο, δηλαδή του ΕΜΕΑ που οδηγάει ένα όχημα με την σκέψη του είναι πολύ πιο κατάλληλη (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα είναι και η πρώτη).