Σκρολάροντας στο qobuz ανακάλυψα μια ηχογράφηση του 1941 με τρεις τιτάνες: Jascha Heifetz, Leonard Rose, Emanuel Feuermann. Δε θα μπορούσε να είναι πιο διαφορετική σε ύφος απο του Grumiaux. Κατ αρχήν είναι σχεδόν μισή σε διάρκεια. Δεύτερον είναι τρομερά ανάλαφρη και παιχνιδιάρικη, δεν έχει ίχνος μελαγχολίας. Οι συντελεστές έχουν φοβερή αίσθηση του ρυθμού, σου έρχεται να σηκωθείς και να χορέψεις. Ακούστε την κι ας είναι 83 ετών, αξίζει.