Τράπεζα της Ελλάδος: Η σιωπή είναι χρυσός;
- Thread starter kokar
- Start date
Re: Ποιανου ανηκει η Τραπεζα της Ελλαδος;
http://www.avclub.gr/forum/showthre...CA%E5%ED%F4%F1%E9%EA%DE+%D4%F1%E1%F0%E5%E6%E1
http://www.avclub.gr/forum/showthre...CA%E5%ED%F4%F1%E9%EA%DE+%D4%F1%E1%F0%E5%E6%E1
asvestos1157
AVClub Addicted Member
Re: Ποιανου ανηκει η Τραπεζα της Ελλαδος;
Στο τμήμα ΙΙ - άρθρο 8 (του καταστατικού) αναφέρεται ότι η Τράπεζα της Ελλάδος είναι ΠΟΛΥΜΕΤΟΧΙΚΗ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ, και ενώ δέν αναφέρει κανέναν περιορισμό όσον αφορά στο ποσοστό κατοχής ενός φυσικού προσώπου, αναφέρει ρητά ότι το Ελληνικό Δημόσιο ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΤΕΧΕΙ ΠΑΝΩ ΤΟΥ 35%, ΔΗΛΑΔΗ Η ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΗΚΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΣΕ ΕΝΑΝ ΙΔΙΩΤΗ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΕΛΘΕΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ!
http://pyhia.capitalblogs.gr/showArticle.asp?id=29729
Πέπλο μυστηρίου καλύπτει και τις διαχειριστικές πρακτικές και τον τρόπο αποτίμησης του Κοινού Κεφαλαίου. Κάθε εξάμηνο η ΤτΕ ανακοινώνει την απόδοση του Κοινού Κεφαλαίου, υπογραμμίζοντας ότι επιτυγχάνει επιδόσεις που είναι από τις υψηλότερες στην Ευρωζώνη. Πέραν τούτου ουδέν. Τι κινήσεις έγιναν και κυρίως πώς προσδιορίζεται η αποτίμηση αποτελούν «κρατικό μυστικό». Διαχειριστές τραπεζών, πολλές φορές, τρίβουν τα μάτια τους με τις αποδόσεις που επιτυγχάνει το Κοινό Κεφάλαιο και περιορίζονται σε εικασίες για το πώς μπορεί να επιτεύχθηκαν.
Και όσο περισσότερο κοιτά κανείς στα ενδότερα της ΤτΕ τόσο αυξάνονται τα παράδοξα. Μεγαλύτερος μέτοχος της Τράπεζας της Ελλάδος είναι τα σφαλιστικά Ταμεία, τα οποία ελέγχουν περίπου το 21% των μετοχών της. Μέρος των κεφαλαίων των ασφαλισμένων είναι... επενδεδυμένα στη μετοχή της κεντρικής τράπεζας, δηλαδή ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού. Μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να συμβαίνει: η κεντρική τράπεζα συγκαλεί κάθε χρόνο συνέλευση των μετόχων της, για να υπογραμμίσει την καλή πορεία των κερδών της (μέρος των οποίων είναι έσοδα από τη διαχείριση των κεφαλαίων των ταμείων) και να μοιράσει τα κέρδη στους μετόχους της. Δηλαδή και στα Ταμεία!
Η περιουσία των Ταμείων και η μεγιστοποίησή της ανέκαθεν ήταν πολύ χαμηλά στις προτεραιότητες του ελληνικού κράτους, το οποίο μέσω των φορέων του εκμεταλλεύεται για ιδίον όφελος και με τρόπο προκλητικό τα κεφάλαια των ασφαλισμένων.
Από το 1950 και μετά και για δεκαετίες τα κεφάλαια των ταμείων έπρεπε υποχρεωτικά να κατατεθούν σε άτοκους λογαριασμούς στην ΤτΕ. Με τα κεφάλαια των εργαζομένων χρηματοδοτήθηκε το δημόσιο χρέος και εν πολλοίς η ανάπτυξη της χώρας με βαρύ όμως τίμημα: η άτοκη «αξιοποίηση» των κεφαλαίων των Ταμείων οδήγησε στην απαξιωσή τους και στη σημερινή ένδεια.
Ταυτόχρονα τα Ταμεία με... δημοκρατικές διαδικασίες υποχρεώθηκαν να αγοράσουν μετοχές της ΤτΕ. Οχι βέβαια γιατί η μετοχή της κεντρικής τράπεζας ήταν επενδυτική ευκαιρία, αλλά για να την ελέγχει το Δημόσιο με τα... λεφτά των άλλων. Ετσι το Δημόσιο αν και κατέχει μόνο το 6,5% των μετοχών της ΤτΕ την ελέγχει μέσω των Ταμείων, τα οποία δεν μπορούν να ρευστοποιήσουν μετοχές τραπεζών παρά μόνο αν εγκρίνει την πώληση ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος.
Και μόνο το γεγονός ότι στην εποχή μας η μετοχή της ΤτΕ είναι εισηγμένη στο Χρηματιστήριο Αθηνών αποτελεί μέγα παράδοξο. Σήμερα στην Ευρώπη μόνο η ΤτΕ και η Κεντρική Τράπεζα του Βελγίου είναι εισηγμένες. Οταν προτάθηκε παλαιότερα στην πολιτική ηγεσία να προχωρήσει στην απόκτηση των μετοχών της ΤτΕ ανταλλάσοντάς τες με μετοχές της Εθνικής Τράπεζας (τότε το Δημόσιο κατείχε το 20% της Εθνικής) ώστε να προχωρήσει στην διαγραφή της ΤτΕ από το Χ.Α., το ΥΠΕΘΟ απέρριψε την εισήγηση. Η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, εκφράζοντας με συνέπεια τη διαχρονική αδιαφορία της Πολιτείας για τη χάραξη μακροπρόθεσμης στρατηγικής για το μελλον, προτίμησε να «γεμίσει» βραχυχρόνια τα ταμεία, πουλώντας σε ξένους το 10% της Εθνικής, αφήνοντας για τις επόμενες γενεές το πρόβλημα.
http://www.acrobase.gr/showthread.php?t=38845
Μέσα στη γενική αναστάτωση της κρίσης χρέους, πέρασε απαρατήρητη μια λεπτομέρεια της χθεσινής (19-4-11) γενικής συνέλευσης των μετόχων της Τράπεζας της Ελλάδος, που ίσως τελικά να μην είναι τόσο ασήμαντη: με τροποποίηση του καταστατικού, για πρώτη φορά δίνεται δικαίωμα σε μετόχους της ΤτΕ με ξένη υπηκοότητα να ασκούν δικαιώματα ψήφου στις συνελεύσεις των μετόχων.
Ας εξηγήσουμε καλύτερα τι ακριβώς έχει συμβεί:
- Μέχρι τώρα, με βάση τα οριζόμενα στο άρθρο 14 του Καταστατικού της Τράπεζας, που είναι μια Α.Ε., εισηγμένη στο Χρηματιστήριο, δικαίωμα ψήφου στις συνελεύσεις των μετόχων είχαν μόνο οι Έλληνες υπήκοοι.
- Με την τροποποίηση που εισάγεται, στο εξής θα μπορούν να ασκούν το δικαίωμά τους και οι υπήκοοι των 26 κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως και οι υπήκοοι των τριών χωρών που μετέχουν στον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο, δηλαδή της Νορβηγίας, της Ισλανδίας και του… τραπεζικού και φορολογικού παραδείσου του Λιχτενστάιν.
Ήταν, όμως, επίσης αναμφίβολα, ένας χρήσιμος –από την άποψη του εθνικού συμφέροντος- περιορισμός. Αφού η Τράπεζα της Ελλάδος είναι μία από τις τελευταίες στον ευρωπαϊκό χώρο κεντρικές τράπεζες, με μετοχές εισηγμένες σε Χρηματιστήριο (οι περισσότερες κεντρικές τράπεζες έχουν εθνικοποιηθεί προ πολλού), ήταν χρήσιμο να περιορίζονται τα δικαιώματα ψήφου ξένων υπηκόων.
Πολύ περισσότερο, όταν η συμμετοχή του Δημοσίου στην ΤτΕ περιορίζεται σε ποσοστό χαμηλότερο του 9%, ενώ υπάρχει και ρητή απαγόρευση αύξησής της πάνω από το όριο του 1/3 των μετοχών. Οι υπόλοιποι μέτοχοι έχουν μικρά ποσοστά, κάτω του 5%, και ουδείς γνωρίζει –πλην των αρμόδιων στελεχών της ΤτΕ- την ταυτότητά τους. Με την απαγόρευση της άσκησης δικαιωμάτων ψήφου ξένων υπηκόων διασφαλιζόταν τουλάχιστον, ότι δεν θα βρεθεί κάποτε μια ομάδα μετόχων με αρκετά δικαιώματα ψήφου για να μπλοκάρει, για παράδειγμα, το διορισμό ενός διοικητή που έχει επιλέξει μια ελληνική κυβέρνηση.
Αν συζητούμε για κατάργηση αναχρονιστικών περιορισμών, λοιπόν, ίσως έχει έλθει η ώρα να συζητήσουμε, σε μια ιδιαίτερα «ευαίσθητη» στιγμή για την εθνική οικονομία, για την κατάργηση ενός άλλου ακατανόητου αναχρονισμού: γιατί θα πρέπει η Τράπεζα της Ελλάδος να παραμένει σήμερα ιδιωτική, πολυμετοχική εταιρεία; Γιατί δεν εθνικοποιείται, όπως έχει συμβεί με τις περισσότερες κεντρικές τράπεζες της ευρωζώνης, από την Τράπεζα της Γαλλίας προπολεμικά, μέχρι την Τράπεζα της Αγγλίας, αμέσως μετά τον Πόλεμο; Γιατί να παραμένει ως μια ιδιωτική, εισηγμένη στο Χρηματιστήριο εταιρεία, η Τράπεζα που ασκεί κατ’ εξοχήν δημόσιες λειτουργίες, έχοντας το εκδοτικό προνόμιο, το προνόμιο της διαχείρισης του χρυσού του κράτους, ή το προνόμιο να διεκπεραιώνει τις συναλλαγές του Δημοσίου, να εποπτεύει την αγορά ομολόγων, το τραπεζικό σύστημα και τις ασφαλιστικές εταιρείες;
Αν επιμένουμε στον αναχρονισμό της ιδιωτικής κεντρικής τράπεζας με μετοχές εισηγμένες στο Χρηματιστήριο, γιατί δεν καθιερώνονται και αυστηρές προϋποθέσεις διαφάνειας; Γιατί να μην γνωρίζουμε ανά πάσα στιγμή, με την ανάρτηση του πλήρους μετοχολογίου της ΤτΕ στην ιστοσελίδα του και τη συνεχή ενημέρωση για τις μεταβολές, ποιοι είναι οι μέτοχοι της; Ή, έστω, οι μέτοχοι από τις 29 χώρες, πλην της Ελλάδας, που θα έχουν στο εξής δικαιώματα ψήφου;
Μπορεί να υποστηριχθεί ότι όλα αυτά είναι υπερβολές. Δεν είναι. Όχι τουλάχιστον για όσους γνωρίζουν την ιστορία της ΤτΕ. Θυμίζουμε μόνο, ότι η ΤτΕ δημιουργήθηκε το 1927 και άρχισε να λειτουργεί το 1928 με απόφαση ξένων (της Κοινωνίας των Εθνών) και με κεφάλαια ξένων (από διεθνές δάνειο, το οποίο καλύφθηκε από μεγάλους κεφαλαιούχους του Λονδίνου και της Νέας Υόρκης). Και ότι ξένοι αποφάσισαν και επέβαλαν στις τότε ελληνικές κυβερνήσεις να μεταφερθεί το εκδοτικό προνόμιο από την Εθνική Τράπεζα στην Τράπεζα της Ελλάδος.
Γιατί το έκαναν; Γιατί, απλούστατα, ενοχλούνταν από το γεγονός, ότι το ελληνικό κράτος είχε εθνικοποιήσει την Εθνική, με νόμο που επέτρεπε στην κυβέρνηση να διορίζει τη διοίκησή της, όταν η τράπεζα είχε αρνηθεί να χρηματοδοτήσει την κυβέρνηση για τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πολύ απλά, δηλαδή, η ΤτΕ ήταν ένα δημιούργημα των ξένων «προστάτιδων» δυνάμεων και ιδιωτών πιστωτών της Ελλάδας, για να φύγει το εκδοτικό προνόμιο από την Εθνική, επειδή ακριβώς η Εθνική είχε τεθεί υπό τον έλεγχο της κυβέρνησης.
Με άλλα λόγια, οι σημερινοί «αναχρονισμοί» με την Τράπεζα της Ελλάδος δεν είναι τυχαία κατάλοιπα ενός περίεργου παρελθόντος της Ελλάδας, αλλά συνδέονται με σημαντικές αποφάσεις ξένων δυνάμεων, που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα και διαμόρφωσαν την οικονομική πορεία της χώρας από το μεσοπόλεμο μέχρι σήμερα. Γι’ αυτό και τίποτα δεν είναι «ασήμαντο», όταν μιλάμε για τη λειτουργία της ΤτΕ.
http://www.banksnews.gr/portal/opinion/2502-2011-04-18-23-18-39
ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ προτιμούν να μην αναφέρονται και δυστροπούν όταν ζητείται, ακόμη και από τις περίπου 150.000 μετόχους τους, να γίνει γνωστή η μετοχική τους σύνθεση, αν και είναι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών. Μέτοχοι που κατέχουν φαινομενικά μικρά ή και ασήμαντα ποσοστά, τα οποία όμως μεταφράζονται σε αρκετά δισεκατομμύρια δραχμές, όπως επίσης και άλλοι επώνυμοι και μη θεσμικοί ή και στρατηγικοί επενδυτές, παραμένουν άγνωστοι.
http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=99638
:nounder:
Στο τμήμα ΙΙ - άρθρο 8 (του καταστατικού) αναφέρεται ότι η Τράπεζα της Ελλάδος είναι ΠΟΛΥΜΕΤΟΧΙΚΗ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ, και ενώ δέν αναφέρει κανέναν περιορισμό όσον αφορά στο ποσοστό κατοχής ενός φυσικού προσώπου, αναφέρει ρητά ότι το Ελληνικό Δημόσιο ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΤΕΧΕΙ ΠΑΝΩ ΤΟΥ 35%, ΔΗΛΑΔΗ Η ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΗΚΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΣΕ ΕΝΑΝ ΙΔΙΩΤΗ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΕΛΘΕΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ!
http://pyhia.capitalblogs.gr/showArticle.asp?id=29729
Πέπλο μυστηρίου καλύπτει και τις διαχειριστικές πρακτικές και τον τρόπο αποτίμησης του Κοινού Κεφαλαίου. Κάθε εξάμηνο η ΤτΕ ανακοινώνει την απόδοση του Κοινού Κεφαλαίου, υπογραμμίζοντας ότι επιτυγχάνει επιδόσεις που είναι από τις υψηλότερες στην Ευρωζώνη. Πέραν τούτου ουδέν. Τι κινήσεις έγιναν και κυρίως πώς προσδιορίζεται η αποτίμηση αποτελούν «κρατικό μυστικό». Διαχειριστές τραπεζών, πολλές φορές, τρίβουν τα μάτια τους με τις αποδόσεις που επιτυγχάνει το Κοινό Κεφάλαιο και περιορίζονται σε εικασίες για το πώς μπορεί να επιτεύχθηκαν.
Και όσο περισσότερο κοιτά κανείς στα ενδότερα της ΤτΕ τόσο αυξάνονται τα παράδοξα. Μεγαλύτερος μέτοχος της Τράπεζας της Ελλάδος είναι τα σφαλιστικά Ταμεία, τα οποία ελέγχουν περίπου το 21% των μετοχών της. Μέρος των κεφαλαίων των ασφαλισμένων είναι... επενδεδυμένα στη μετοχή της κεντρικής τράπεζας, δηλαδή ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού. Μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να συμβαίνει: η κεντρική τράπεζα συγκαλεί κάθε χρόνο συνέλευση των μετόχων της, για να υπογραμμίσει την καλή πορεία των κερδών της (μέρος των οποίων είναι έσοδα από τη διαχείριση των κεφαλαίων των ταμείων) και να μοιράσει τα κέρδη στους μετόχους της. Δηλαδή και στα Ταμεία!
Η περιουσία των Ταμείων και η μεγιστοποίησή της ανέκαθεν ήταν πολύ χαμηλά στις προτεραιότητες του ελληνικού κράτους, το οποίο μέσω των φορέων του εκμεταλλεύεται για ιδίον όφελος και με τρόπο προκλητικό τα κεφάλαια των ασφαλισμένων.
Από το 1950 και μετά και για δεκαετίες τα κεφάλαια των ταμείων έπρεπε υποχρεωτικά να κατατεθούν σε άτοκους λογαριασμούς στην ΤτΕ. Με τα κεφάλαια των εργαζομένων χρηματοδοτήθηκε το δημόσιο χρέος και εν πολλοίς η ανάπτυξη της χώρας με βαρύ όμως τίμημα: η άτοκη «αξιοποίηση» των κεφαλαίων των Ταμείων οδήγησε στην απαξιωσή τους και στη σημερινή ένδεια.
Ταυτόχρονα τα Ταμεία με... δημοκρατικές διαδικασίες υποχρεώθηκαν να αγοράσουν μετοχές της ΤτΕ. Οχι βέβαια γιατί η μετοχή της κεντρικής τράπεζας ήταν επενδυτική ευκαιρία, αλλά για να την ελέγχει το Δημόσιο με τα... λεφτά των άλλων. Ετσι το Δημόσιο αν και κατέχει μόνο το 6,5% των μετοχών της ΤτΕ την ελέγχει μέσω των Ταμείων, τα οποία δεν μπορούν να ρευστοποιήσουν μετοχές τραπεζών παρά μόνο αν εγκρίνει την πώληση ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος.
Και μόνο το γεγονός ότι στην εποχή μας η μετοχή της ΤτΕ είναι εισηγμένη στο Χρηματιστήριο Αθηνών αποτελεί μέγα παράδοξο. Σήμερα στην Ευρώπη μόνο η ΤτΕ και η Κεντρική Τράπεζα του Βελγίου είναι εισηγμένες. Οταν προτάθηκε παλαιότερα στην πολιτική ηγεσία να προχωρήσει στην απόκτηση των μετοχών της ΤτΕ ανταλλάσοντάς τες με μετοχές της Εθνικής Τράπεζας (τότε το Δημόσιο κατείχε το 20% της Εθνικής) ώστε να προχωρήσει στην διαγραφή της ΤτΕ από το Χ.Α., το ΥΠΕΘΟ απέρριψε την εισήγηση. Η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, εκφράζοντας με συνέπεια τη διαχρονική αδιαφορία της Πολιτείας για τη χάραξη μακροπρόθεσμης στρατηγικής για το μελλον, προτίμησε να «γεμίσει» βραχυχρόνια τα ταμεία, πουλώντας σε ξένους το 10% της Εθνικής, αφήνοντας για τις επόμενες γενεές το πρόβλημα.
http://www.acrobase.gr/showthread.php?t=38845
Μέσα στη γενική αναστάτωση της κρίσης χρέους, πέρασε απαρατήρητη μια λεπτομέρεια της χθεσινής (19-4-11) γενικής συνέλευσης των μετόχων της Τράπεζας της Ελλάδος, που ίσως τελικά να μην είναι τόσο ασήμαντη: με τροποποίηση του καταστατικού, για πρώτη φορά δίνεται δικαίωμα σε μετόχους της ΤτΕ με ξένη υπηκοότητα να ασκούν δικαιώματα ψήφου στις συνελεύσεις των μετόχων.
Ας εξηγήσουμε καλύτερα τι ακριβώς έχει συμβεί:
- Μέχρι τώρα, με βάση τα οριζόμενα στο άρθρο 14 του Καταστατικού της Τράπεζας, που είναι μια Α.Ε., εισηγμένη στο Χρηματιστήριο, δικαίωμα ψήφου στις συνελεύσεις των μετόχων είχαν μόνο οι Έλληνες υπήκοοι.
- Με την τροποποίηση που εισάγεται, στο εξής θα μπορούν να ασκούν το δικαίωμά τους και οι υπήκοοι των 26 κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως και οι υπήκοοι των τριών χωρών που μετέχουν στον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο, δηλαδή της Νορβηγίας, της Ισλανδίας και του… τραπεζικού και φορολογικού παραδείσου του Λιχτενστάιν.
Σε μια εποχή, όπου εφαρμόζονται σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες οι σύγχρονοι κανόνες εταιρικής διακυβέρνησης, που προστατεύουν τα δικαιώματα των μετόχων, αναμφίβολα η ύπαρξη περιορισμών στα δικαιώματα ψήφου ανάλογα με την υπηκοότητα θα μπορούσαν να εκληφθούν ως αναχρονισμός. Ένα κατάλοιπο άλλων εποχών, που δεν μπορεί να ισχύει σήμερα.
Ήταν, όμως, επίσης αναμφίβολα, ένας χρήσιμος –από την άποψη του εθνικού συμφέροντος- περιορισμός. Αφού η Τράπεζα της Ελλάδος είναι μία από τις τελευταίες στον ευρωπαϊκό χώρο κεντρικές τράπεζες, με μετοχές εισηγμένες σε Χρηματιστήριο (οι περισσότερες κεντρικές τράπεζες έχουν εθνικοποιηθεί προ πολλού), ήταν χρήσιμο να περιορίζονται τα δικαιώματα ψήφου ξένων υπηκόων.
Πολύ περισσότερο, όταν η συμμετοχή του Δημοσίου στην ΤτΕ περιορίζεται σε ποσοστό χαμηλότερο του 9%, ενώ υπάρχει και ρητή απαγόρευση αύξησής της πάνω από το όριο του 1/3 των μετοχών. Οι υπόλοιποι μέτοχοι έχουν μικρά ποσοστά, κάτω του 5%, και ουδείς γνωρίζει –πλην των αρμόδιων στελεχών της ΤτΕ- την ταυτότητά τους. Με την απαγόρευση της άσκησης δικαιωμάτων ψήφου ξένων υπηκόων διασφαλιζόταν τουλάχιστον, ότι δεν θα βρεθεί κάποτε μια ομάδα μετόχων με αρκετά δικαιώματα ψήφου για να μπλοκάρει, για παράδειγμα, το διορισμό ενός διοικητή που έχει επιλέξει μια ελληνική κυβέρνηση.
Αν συζητούμε για κατάργηση αναχρονιστικών περιορισμών, λοιπόν, ίσως έχει έλθει η ώρα να συζητήσουμε, σε μια ιδιαίτερα «ευαίσθητη» στιγμή για την εθνική οικονομία, για την κατάργηση ενός άλλου ακατανόητου αναχρονισμού: γιατί θα πρέπει η Τράπεζα της Ελλάδος να παραμένει σήμερα ιδιωτική, πολυμετοχική εταιρεία; Γιατί δεν εθνικοποιείται, όπως έχει συμβεί με τις περισσότερες κεντρικές τράπεζες της ευρωζώνης, από την Τράπεζα της Γαλλίας προπολεμικά, μέχρι την Τράπεζα της Αγγλίας, αμέσως μετά τον Πόλεμο; Γιατί να παραμένει ως μια ιδιωτική, εισηγμένη στο Χρηματιστήριο εταιρεία, η Τράπεζα που ασκεί κατ’ εξοχήν δημόσιες λειτουργίες, έχοντας το εκδοτικό προνόμιο, το προνόμιο της διαχείρισης του χρυσού του κράτους, ή το προνόμιο να διεκπεραιώνει τις συναλλαγές του Δημοσίου, να εποπτεύει την αγορά ομολόγων, το τραπεζικό σύστημα και τις ασφαλιστικές εταιρείες;
Αν επιμένουμε στον αναχρονισμό της ιδιωτικής κεντρικής τράπεζας με μετοχές εισηγμένες στο Χρηματιστήριο, γιατί δεν καθιερώνονται και αυστηρές προϋποθέσεις διαφάνειας; Γιατί να μην γνωρίζουμε ανά πάσα στιγμή, με την ανάρτηση του πλήρους μετοχολογίου της ΤτΕ στην ιστοσελίδα του και τη συνεχή ενημέρωση για τις μεταβολές, ποιοι είναι οι μέτοχοι της; Ή, έστω, οι μέτοχοι από τις 29 χώρες, πλην της Ελλάδας, που θα έχουν στο εξής δικαιώματα ψήφου;
Μπορεί να υποστηριχθεί ότι όλα αυτά είναι υπερβολές. Δεν είναι. Όχι τουλάχιστον για όσους γνωρίζουν την ιστορία της ΤτΕ. Θυμίζουμε μόνο, ότι η ΤτΕ δημιουργήθηκε το 1927 και άρχισε να λειτουργεί το 1928 με απόφαση ξένων (της Κοινωνίας των Εθνών) και με κεφάλαια ξένων (από διεθνές δάνειο, το οποίο καλύφθηκε από μεγάλους κεφαλαιούχους του Λονδίνου και της Νέας Υόρκης). Και ότι ξένοι αποφάσισαν και επέβαλαν στις τότε ελληνικές κυβερνήσεις να μεταφερθεί το εκδοτικό προνόμιο από την Εθνική Τράπεζα στην Τράπεζα της Ελλάδος.
Γιατί το έκαναν; Γιατί, απλούστατα, ενοχλούνταν από το γεγονός, ότι το ελληνικό κράτος είχε εθνικοποιήσει την Εθνική, με νόμο που επέτρεπε στην κυβέρνηση να διορίζει τη διοίκησή της, όταν η τράπεζα είχε αρνηθεί να χρηματοδοτήσει την κυβέρνηση για τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πολύ απλά, δηλαδή, η ΤτΕ ήταν ένα δημιούργημα των ξένων «προστάτιδων» δυνάμεων και ιδιωτών πιστωτών της Ελλάδας, για να φύγει το εκδοτικό προνόμιο από την Εθνική, επειδή ακριβώς η Εθνική είχε τεθεί υπό τον έλεγχο της κυβέρνησης.
Με άλλα λόγια, οι σημερινοί «αναχρονισμοί» με την Τράπεζα της Ελλάδος δεν είναι τυχαία κατάλοιπα ενός περίεργου παρελθόντος της Ελλάδας, αλλά συνδέονται με σημαντικές αποφάσεις ξένων δυνάμεων, που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα και διαμόρφωσαν την οικονομική πορεία της χώρας από το μεσοπόλεμο μέχρι σήμερα. Γι’ αυτό και τίποτα δεν είναι «ασήμαντο», όταν μιλάμε για τη λειτουργία της ΤτΕ.
http://www.banksnews.gr/portal/opinion/2502-2011-04-18-23-18-39
ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ προτιμούν να μην αναφέρονται και δυστροπούν όταν ζητείται, ακόμη και από τις περίπου 150.000 μετόχους τους, να γίνει γνωστή η μετοχική τους σύνθεση, αν και είναι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών. Μέτοχοι που κατέχουν φαινομενικά μικρά ή και ασήμαντα ποσοστά, τα οποία όμως μεταφράζονται σε αρκετά δισεκατομμύρια δραχμές, όπως επίσης και άλλοι επώνυμοι και μη θεσμικοί ή και στρατηγικοί επενδυτές, παραμένουν άγνωστοι.
http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=99638
:nounder: