Re: ΠΑΕΙ ΚΑΙ Ο CHARLTON HESTON
Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω την εκδηλώσεις αντιπάθειας προς το πρόσωπο του συγκεκριμένου ηθοποιού. Υποτίθεται ότι ζούμε σε δημοκρατικές κοινωνίες, όπου ο καθένας μπορεί να εκφράσει δημόσια και ελεύθερα την άποψη του, όσο κατακριτέα και αν είναι αυτή.Επιπλέον, άποψη μου είναι ότι η Αμερική είναι μια κοινωνία με πολλές ιστορικές και κοινωνικές διαφορές με τη δική μας, για να δοθεί μια εύκολη και υπεραπλουστευμένη απάντηση του στυλ "τα όπλα είναι κακά". Δυστυχώς, φοβάμαι ότι ένα μεγάλο μέρος του σύγχρονου κοινού σχημάτισε μια συγκεκριμένη άποψη για το ηθοποιό μέσα από τον Ακήρυχτο Πόλεμο του Μάικλ Μουρ, σε μια σκηνή αρκετά προβοκατόρικη και τραβηγμένη στα δικά μου μάτια. Δεδομένου ότι παρακολουθούσα από κοντά την πορεία του Ήστον μέσα από τη φιλμογραφία και τις συνεντεύξεις του, έχω σχηματίσει μια αρκετά διαφορετική άποψη. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, καλώς ή κακώς, ήταν υπέρμαχος του δικαιώματος της οπλοκατοχής, οι απόψεις του όμως πάνω στο θέμα ήταν ξεκάθαρες και συγκροτημένες και με μια συγκεκριμένη επιχειρηματολογία. Απλώς, ο άνθρωπος δεν ακολούθησε τους κανόνες πολιτικής ορθότητας του σύγχρονου, κατεχόμενου από τους Δημοκρατικούς, Χόλιγουντ και βγήκε και δήλωσε με ειλικρίνεια το τι πιστεύει , αδιαφορώντας για τις συνέπειες και για το γεγονός ότι θα γίνει στόχος κριτικής. Με λίγα λόγια, μετά από το ντοκυμαντέρ, εξελίχθηκε σε αποδιοπομπαίο τράγο και σε σύμβολο του στενόμυαλου Αμερικανού, τη στιγμή που στην πραγματικότητα ήταν βαθιά μορφωμένος, ήπιων τόνων και πανέξυπνος άνθρωπος.
Σε ότι αφορά στις επιδόσεις του ως ηθοποιός και μόνο η φιλμογραφία του είναι αρκετή για να τον κατατάξει σε εκείνη την εξάδα των αληθινά μεγάλων ηθοποιών (Κέρκ Ντάγκλας, Μπέρτ Λάνκαστερ, Ρόμπερτ Μίτσαμ, Γκρέγκορι Πεκ, Τσάρλτον Ήστον, Γκλεν Φόρντ) που έπαιξαν τα πάντα και είχαν συμμετοχή σε κλασικές ταινίες σχεδόν σε κάθε δεκαετία της ενεργής τους σταδιοδρομίας. Επέλεγε πάντοτε τους κατάλληλους συνεργάτες, καλά σενάρια, σωστές παραγωγές και ήταν τουλάχιστον πειστικός έως πολύ καλός σε ότι έκανε, με αποκορύφωμα τις ερμηνείες του στα κλασικά έπη, όπου με τη φυσιογνωμία, τη φωνή και με τη φυσική του παρουσία, προσέδιδε μια μοναδική αίσθηση αυθεντίας και κύρους. Με το θάνατο την περασμένη εβδομάδα και του μεγάλου Ρίτσαρντ Γουίντμαρκ, πλέον μόνο ο Κέρκ Ντάγκλας, ο Τόνυ Κέρτις, ο Κάρλ Μάλντεν και ο Έρνεστ Μπόργκναιν έχουν απομείνει για να κλείσει ο κύκλος των ηθοποιών της χρυσής εποχής του αμερικανικού κινηματογράφου.
Καλό ταξίδι, κύριε Ήστον.