Κυρίως γιατί σε αυτές το κάθε pixel έχει ανεξάρτητα τη δυνατότητα να σβήσει τελείως καθώς είναι αυτόφωτο με αποτέλεσμα το τέλειο μαύρο και θεωρητικά άπειρη αντίθεση. Στην πράξη οι πρώτες γενιές είχαν κάποια θέματα με το βαθύ γκρί (μπορεί το pixel να έσβηνε αντί αν γίνει βαθύ γκρί) αλλά αυτό συνεχώς βελτιώνεται. Η Αχίλλειος πτέρνα είναι η πιθανότητα burn in αν στο σπίτι η τηλεόραση το πρωί ας πούμε παίζει μόνη της ένα οκτάωρο Αντ1. Κάποια στιγμή το λογότυπο του Αντ1 θα διακρίνεται σα σκοτεινό σύννεφο συνέχεια πάνω στην οθόνη. Αντίστοιχα είναι επίφοβη για πολύωρη χρήση σα monitor.
Στον αντίποδα όμως, οι κλασσικές led, είτε είναι IPS είτε είναι VA, έχουν θέμα με την ομοιομορφία καθώς για το φωτισμό υπάρχουν σε κάποια σημεία στην πλάτη τους φωτεινές λωρίδες led (είτε πάνω - κάτω, είτε στα πλάγια, είτε σε κάποιες πιο σοβαρές και ακριβές σειρές και σε κάποια σημεία εντός της οθόνης). επίσης, ακριβώς για αυτό το λόγο δεν μπορούν να πετύχουν επίπεδα μαύρου των plasma και των oled.
Κοινώς, η oled είναι αναβάθμιση ενώ μια VA (τις IPS τις αφήνω τελείως απέξω...) με local dimming και κόστος παρεμφερές μιας oled είναι στα όρια της υποβάθμισης σε συνθήκες συσκότησης. Επίσης οι VA έχουν αισθητό θέμα με τις γωνίες θέασης ενώ οι OLED δεν έχουν κανένα. Και πάλι τις IPS τις αφήνω απέξω γιατί ναι μεν δεν έχουν το θέμα των VA, αλλά το πρόβλημα με το μαύρο τους είναι τόσο έντονο που ισοπεδώνει την κινηματογραφική αίσθηση ούτως ή άλλως. Οι IPS είναι κατάλληλες για μαγαζιά και για τα σαλόνια των γονιών μας.
