Valentina Lisitsa ...τι φαινόμενο είναι αυτό??

Απο το βίντεο που πόσταρες δε συνάγω κάτι τέτοιο. Είναι σίγουρα σπουδαία δεξιοτέχνης, αλλά η ερμηνεία της σε αυτό το έργο τουλάχιστον μου φαίνεται ψυχρή, μένει στην επιφάνεια της παρτιτούρας παίζοντας σωστά τις νότες...αλλά πέραν τούτου ουδέν. Αυτά βέβαια με πάσα επιφύλαξη, είναι συμπεράσματα από την ακρόαση ενός και μόνο μέρους ενός και μόνο έργου.
 
Οντως δεξιοτεχνικη αλλα παρεμεινε "δεξιοτεχνικη".
Τιποτα περισσοτερο.
Και φυσικα δεν ισχυει για ολο το εργο της...

Αλλα ειναι της ρωσσικης σχολης, που δινανε πολυ μεγαλη σημασια στην τεχνικη και λιγοτερο στην ερμηνεια. Λογικο να χανει (λιγο) ερμηνευτικα.
 
Η Lisitsa είναι νέα, ακομπλεξάριστη, δουλευταρού, έχει πολύ δυνατά δάχτυλα-χέρια και ζηλευτή ταχύτητα. Πιστεύω ότι είναι μια πολλά υποσχόμενη πιανίστα και αν καταφέρει να δώσει βάρος στη Μουσική όταν ερμηνεύει, τότε σίγουρα θα διαπρέψει σε απαιτητικό ρεπερτόριο τύπου Rach 3.

Ωστόσο, ας μην είμαστε υπερβολικοί με χαρακτηρισμούς του τύπου "...πρόκειται για την ίσως καλύτερη πιανίστρια στον κόσμο.", όσο βρίσκεται εν ζωή η Martha Argerich! (και όχι μόνο...)

Επίσης, ας είμαστε κάπως επιφυλακτικοί με τις απόψεις κάποιων παραγωγών που πιθανόν να έχουν συμφέροντα από τη προώθηση κάποιων καλλιτεχνών...

The producer
 
Last edited:
Re: Απάντηση: Valentina Lisitsa ...τι φαινόμενο είναι αυτό??

akirav said:
[...]
Αλλα ειναι της ρωσσικης σχολης, που δινανε πολυ μεγαλη σημασια στην τεχνικη και λιγοτερο στην ερμηνεια. Λογικο να χανει (λιγο) ερμηνευτικα.
Click to expand...

Δεν μπορώ παρά να διαφωνήσω οριζοντίως και καθέτως στο σχόλιο αυτό. Όσο και να ισχύει για την συγκεκριμένη, άλλο τόσο άδικο, για να μην πω άστοχο, είναι για ολόκληρη τη ρώσικη σχολή που έχει μετρήσει έναν αξεπέραστο Richter (αν και Ουκρανό), έναν Sofronitsky, έναν Horowitz, μια Grinberg, έναν Kissin, έναν Pletnev, τον τεράστιο Gilels και σίγουρα πολλούς άλλους που δεν θυμάμαι ή δεν γνωρίζω.
Λίγο βιαστική η εκτίμησή σου, ταιριάζει περισσότερο στην Ιαπωνική σχολή πιάνου...
 
Last edited:
Εδώ βρέ λόγω τών εκτάκτων συνθηκών υποστηρίξαμε τό ΠΑΜΕ(:D:D)πώς είναι δυνατόν νά διαφωνήσω μέ τήν αναφορά σου στήν Ρωσικη σχολή πιάνου?:grinning-smiley-043

Αντιθέτως και μέ το συμπάθειο μέ τό πού ακούω τον κουρδιστό Κινέζο Lang-Lang νοιώθω οτι ακούω προγραμματισμένη μουσική σέ p.c.
 
Απάντηση: Re: Απάντηση: Valentina Lisitsa ...τι φαινόμενο είναι αυτό??

McZab said:
Δεν μπορώ παρά να διαφωνήσω οριζοντίως και καθέτως στο σχόλιο αυτό. Όσο και να ισχύει για την συγκεκριμένη, άλλο τόσο άδικο, για να μην πω άστοχο, είναι για ολόκληρη τη ρώσικη σχολή που έχει μετρήσει έναν αξεπέραστο Richter (αν και Ουκρανό), έναν Sofronitsky, έναν Horowitz, μια Grinberg, έναν Kissin, έναν Pletnev, τον τεράστιο Gilels και σίγουρα πολλούς άλλους που δεν θυμάμαι ή δεν γνωρίζω.
Λίγο βιαστική η εκτίμησή σου, ταιριάζει περισσότερο στην Ιαπωνική σχολή πιάνου...
Click to expand...
Aυτο ελειπε να μην ειχε βγαλει κανεναν.
Για αυτα που λεω, δεν τα λεω εγω αλλα συναδελφοι Ρωσσοι στη δουλεια μου (btw, διδασκω σε ωδεια κιθαρα).

Και η Ιαπωνικη σχολη μου φαινεται εγκεφαλικη αλλα οχι βασισμενη στην τεχνικη.


Κι επισης, ειδικα ο Ριχτερ ειχε πατερα πιανιστα της Γερμανικης σχολης.
 
Last edited:
Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Valentina Lisitsa ...τι φαινόμενο είναι αυτό??

akirav said:
Aυτο ελειπε να μην ειχε βγαλει κανεναν.
Για αυτα που λεω, δεν τα λεω εγω αλλα συναδελφοι Ρωσσοι στη δουλεια μου (btw, διδασκω σε ωδεια κιθαρα).

Και η Ιαπωνικη σχολη μου φαινεται εγκεφαλικη αλλα οχι βασισμενη στην τεχνικη.
Click to expand...

Να μου τους γνωρίσεις...

Μιας και μεταφέρεις άποψη που δεν είναι δικιά σου ρώτα τους ποια χώρα έχει βγάλει περισσότερους και καλύτερους πιανίστες;

ΥΓ. Ξέχασα τον Rachmaninov ως πιανίστα του οποίου ηχογραφήσεις υπάρχουν ακόμα μιας και για αρκετά χρόνια μόνο ο ίδιος μπορούσε να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις των έργων του.
 
Να ξεκαθαρισω κατι:
δεν λέω οτι βγαζουν κακους πιανιστες...
Λεω οτι δινουν μεγαλη βαση στην τεχνικη (που δεν ειναι κακο) και λιγοτερο στην μουσικη ερμηνεια-αποδοση.

Επισης, καλη μουσικη ερμηνεια χωρις την απαραιτητη τεχνικη ΔΕΝ μπορει να υπαρξει. Αλλα μιλαμε για την απαραιτητη. Πρεπει ο μουσικος (κυριως ενστικτωδως) να βρει την καταλληλη χημεια τεχνικης-μουσικης για να γινει ολοκληρωμενος.
Ε, οι Ρωσσοι εδιναν πολυ μεγαλυτερη βαση στην τεχνικη και λιγοτερο στην ερμηνεια.

Ειδικα για το Ραχμανινοφ, αυτο που λες ενισχυει αυτο που λεω.
Και μην ξεχνας οτι τα διαστηματα που "επιανε" ο Ραχμανινοφ ηταν (και ειναι) εξαιρετικα δυσκολα λογω των τεραστιων δακτυλων του.
 
Ωραίο θέμα και μεγάλο.

Γνώμη μου είναι ότι σε μεγάλο βαθμό η τεχνική πρέπει να θεωρείται αυτονόητη κατάκτηση. Είναι αφελές να συζητάμε αν ο Χ ή ο Ψ πιανίστας έχει καλή τεχνική, νομίζω θα συμφωνήσεις σαν μουσικός.
Από εκεί και πέρα, ένας πιανίστας που προβάλλει την τεχνική του ή που η τεχνική του ξεπερνά την ερμηνευτική του ικανότητα, είναι απλά ένας μέτριος ή αδιάφορος πιανίστας, καλή ώρα όπως ο Lang Lang που ανέφερε ο Σπύρος. Απλά καλοκουρδισμένος...

Ειλικρινά δεν μπορώ να σκεφτώ κανέναν Ρώσο πιανίστα, τουλάχιστον από αυτούς που ανέφερα, στον οποίο να με εντυπωσίασε η τεχνική του περισσότερο από την συνολική ερμηνεία. Φυσικά και σε κάποια έργα, άλλοι μπορεί να ήταν καλύτεροι αλλά το να πούμε ότι συνολικά η ρώσικη σχολή βασιζόταν στην τεχνική και όχι στην ερμηνεία, μου φαίνεται κάπως...

O Rachmaninov απλά έγραφε εξαντλώντας τις δυνατότητες που είχε σαν πιανίστας, δεν βασιζόταν στη βιρτουοζιτέ τυπου Liszt ή Paganini (αντίστοιχα). Ας πούμε οι Études-tableaux δεν έχουν μεγάλη τεχνική δυσκολία όπως την αντιλαμβανόμαστε οι ακροατές, αλλά ερμηνευτικά είναι εξαιρετικά απαιτητικά έργα.

Τέλος πάντων, απόψεις είναι αυτές...-bye-
 
Από κανέναν από τους διάσημους ρώσους πιανίστες (ιδιαίτερα από Ρίχτερ, Γκίλελς, Γκαβρίλωφ, Μαγκάλωφ), δεν έχω αποκομίσει την εντύπωση πως η βασική τους προτεραιότητα ήταν η τεχνική. Πάντως αν υπάρχει υπομονή για ανάγνωση, υπάρχει η ακόλουθη διάλεξη της Δανάης Καρά:

Άνθη εξόχως σπάνια, εξόχως απαιτητικά. Η σημασία της ρωσικής σχολής στη διαμόρφωση της τέχνης του πιάνου.

Παρεμπιπτόντως, η ερμηνεία της Λισίτσα στο τρίτο μέρος της σονάτας αρ. 14 του Μπετόβεν, δε με συγκίνησε.
 
akirav said:
Να ξεκαθαρισω κατι:
δεν λέω οτι βγαζουν κακους πιανιστες...
Λεω οτι δινουν μεγαλη βαση στην τεχνικη (που δεν ειναι κακο) και λιγοτερο στην μουσικη ερμηνεια-αποδοση.

Επισης, καλη μουσικη ερμηνεια χωρις την απαραιτητη τεχνικη ΔΕΝ μπορει να υπαρξει. Αλλα μιλαμε για την απαραιτητη. Πρεπει ο μουσικος (κυριως ενστικτωδως) να βρει την καταλληλη χημεια τεχνικης-μουσικης για να γινει ολοκληρωμενος.
Ε, οι Ρωσσοι εδιναν πολυ μεγαλυτερη βαση στην τεχνικη και λιγοτερο στην ερμηνεια.

Ειδικα για το Ραχμανινοφ, αυτο που λες ενισχυει αυτο που λεω.
Και μην ξεχνας οτι τα διαστηματα που "επιανε" ο Ραχμανινοφ ηταν (και ειναι) εξαιρετικα δυσκολα λογω των τεραστιων δακτυλων του.
Click to expand...

Ερμηνείες τού Richter ή τού Σοφρονίτσκυ έχεις ακούσει??
Τής Yudina??
Toύ Gilels??
Toύ Gavrilov??
Toύ Horowitz?
Toύ Βerezowsky?
Toύ Cherkassky?
Toύ Egorov?
Tής Leonskaya?
Toύ Magaloff?
Toύ Sokolov?

Aναφέρω μερικά από τά γνωστότερα παραδείγματα όπου οι Ρώσοι ερμηνεύουν καίμέ τήν ψυχή τους.....
Μιά σχολή καθαρά ´εσωτερική´..
Αρκεί η 894 τού Schubert απο τον Richter τά κοντσέρτα γιά πιάνο τού Brahms απο τον Gilels,o Scriabin και ο Chopin τού Σοφρονίτσκυ,ο Chopin τού Magaloff καί ο Schumann τού Egorov..

Αναφέρω ένα ψήγμα μόνον γιατί θά μπορούσα νά γεμίσω πάμπολλες σελίδες ουσιωδών ´εσωτερικών´ερμηνειών.

Toν Richter επίσης ελάχιστα τον δίδαξε ο πατέρας του..Σίγουρα επηρεάστηκε απ´τήν όποια αρχική παρουσία του στό σπίτι αλλά θεωρείται αυτοδίδακτος..
Στά 21 του και ενώ είχε ήδη δώσει recital πήγε στον Neuhaus .
 
Αφού πω ότι συμφωνώ πλήρως με τον Δαμιανό, εντελώς πρόχειρα παραθέτω το Link από το YouTube με την ερμηνεία του Gilels που μοιράζει ανατριχίλα χωρίς κόπο...
Για την ιστορία, ο τύπος παίζει σε διπλάσια ταχύτητα από την Lisitsa απλά αποδεικνύοντας αυτό που σοφά αναφέρει η Καρά στο κείμενο που παρέθεσε ο Δαμιανός:

[...]Η θέση αυτή μας λέει πως μπορεί κάποιος να εκφράσει τόση μουσικότητα όση του επιτρέπει η τεχνική του κατάρτισή[...]

Κοινώς, the more the better που λένε και στο χωριό μου...

Gilels
 
Μην μπερδευετε την Ρωσσικη σχολη με τους Ρωσσους πιανιστες...
Ειναι σαν να λεω οτι επειδη ο Κοτσιωλης θεωρεται απο τους καλυτερους κιθαριστες στον κοσμο, αρα και η σπουδη κιθαρας στην Ελλαδα ειναι απο τις καλυτερες στον κοσμο.
Επισης, ακριβως λογω της σχολης του Κοτσιωλη (κι εγω μαθητης του ειμαι), εχουμε φτασει στο ακραιο σημειο, κομματια που ζητουνται στις απολυτηριες εξετασεις Ακαδημιων της Γερμανιας, να ειναι απαιτουμενα για να μπουν στην Ανωτερα ταξη (3 χρονια πριν το πτυχιο) στην Ελλαδα... Αυτο δεν σημαινει οτι η σχολη στην Ελλαδα ειναι καλυτερη απο της Γερμανιας. Γι'αυτο αλλωστε και πολλοι Ελληνες πηγαινουν σε σχολες στο εξωτερικο.
Και guess what, στο εξωτερικο θεωρουν οτι δινουμε πολυ βαση στην τεχνικη. Απο τη μια εχουμε βγαλει πολυ μεγαλα ταλεντα, απο την αλλη ερμηνευτικα πασχουμε σαν συνολο - ασχετα αν εχουμε βγαλει ΑΡΚΕΤΟΥΣ εξαιρετικους κιθαριστες με σπουδαια διεθνη καριερα.

Σε γενικες γραμμες, αυτο που λεω ειναι οτι η τεχνικη του οργανου ειναι το μεσον κι οχι ο σκοπος. Σαν δασκαλος προσπαθω να κανω τα παιδια ΠΡΩΤΑ να αγαπησουν τη μουσικη, και ΜΕΤΑ απο αυτο, να αποκτησουν και την καταλληλη υποδομη αυτοι που θα συνεχισουν (εχω μαλωσει απειρες φορες για το συγκεκριμενο θεμα).
Και κακα τα ψεμματα, αν δεν αγαπας τη μουσικη, η ερμηνεια θα ειναι απο μηχανιστικη εως τουλαχιστον ψευτικη.

Και φτανουμε στη Ρωσσικη σχολη:
Δινοντας βαση πολυ στην τεχνικη, θα βοηθησει ΠΟΛΥ αυτους που ειναι ερμηνευτικα ταλεντα (προσοχη στο "ερμηνευτικα"), αλλα τον μεσο ορο θα τον "κολλησει" στην τεχνικη-γρηγοραδα-μηχανικο παιξιμο. Και οταν καποιο ταλεντο δεν μπορει ερμηνευτικα να αποδωσει ενα κομματι, τοτε κανει "επιδειξη τεχνικης".
Κι επισης, διφωνω με τον ορο "επιστημονικο" αναφερομενος στην Ρωσσικη σχολη...

Τεσπα, ειναι τεραστιο θεμα.
 
Re: Απάντηση: Valentina Lisitsa ...τι φαινόμενο είναι αυτό??

Δαμιανός Δημητριάδης said:
Από κανέναν από τους διάσημους ρώσους πιανίστες (ιδιαίτερα από Ρίχτερ, Γκίλελς, Γκαβρίλωφ, Μαγκάλωφ), δεν έχω αποκομίσει την εντύπωση πως η βασική τους προτεραιότητα ήταν η τεχνική. Πάντως αν υπάρχει υπομονή για ανάγνωση, υπάρχει η ακόλουθη διάλεξη της Δανάης Καρά:

Άνθη εξόχως σπάνια, εξόχως απαιτητικά. Η σημασία της ρωσικής σχολής στη διαμόρφωση της τέχνης του πιάνου.

Παρεμπιπτόντως, η ερμηνεία της Λισίτσα στο τρίτο μέρος της σονάτας αρ. 14 του Μπετόβεν, δε με συγκίνησε.
Click to expand...

+1000. Το αντίθετο θα μπορούσε να προσάψει κανείς στους ρώσους, ότι δλδ ερμηνεύουν κάποιες συνθέσεις υπερβολικά "πνευματικά", "εσωτερικά"-αυτό μου έρχεται στο νου κάποιες φορές ακούγοντας τον Richter-παρά για υπερβολική επιμονή στην τεχνική. Η τεχνική τους μου φαίνεται ότι είναι απόλυτα υποταγμένη στην ερμηνεία που θέλουν να μεταδώσουν, όχι το αντίθετο. Ο gilels στο απόσπασμα που πόσταρε ο McZab είναι απείρως πιό συγκινητικός, πιό μουσικός γιατί αφήνει τη μουσική να αναπνεύσει, κάνει μικρές παύσεις και σχεδόν ανεπαίσθητα διαλλείματα ανάμεσα στις φράσεις, κάτι που δεν κάνει η Lisitsa και τελικά η μουσική ακούγεται -λίγο, τόσο δα- σα να παράγεται από μιά τέλεια μηχανή.
 
Προσωπικά, θεωρώ ατυχές το σχόλιο για τη Ρώσικη Σχολή του πιάνου...
 
Last edited:
ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ said:
Ποιό από όλα;:nounder:
Click to expand...

Μα το αρχικό βέβαια! :smile:

Ο φίλος akirav αρχικά υποπίπτει στο ολίσθημα να "κατηγορήσει" για ερμηνευτικό έλλειμμα ολόκληρη τη Ρώσικη Σχολή του πιάνου εξαιτίας της "ρηχής" - πιθανόν- ερμηνείας της Lisitsa!!!
 
Last edited:
Top Bottom