Καλημέρα σε όλους και Χρόνια Πολλά.
Δεν είμαι σίγουρος αν το νήμα έπρεπε να ανοιχτεί σε αυτή την κατηγορία ή στη διπλανή περί Hi-End Ενισχυτικών. Ο λόγος αυτού του ερωτηματικού είναι ότι ο XL-600 είναι ένας τελικός, που άνετα θα μπορούσε να ενταχθεί στην κατηγορία των Hi-End ενισχυτικών από άποψη επιδόσεων, αλλά λόγω της προσιτής του τιμής (τότε που ήταν στην κυκλοφορία), αυτός και οι άλλοι της σειράς του ίδιου κατασκευαστή (ο γνωστός σε όλη την κοινότητα του Audio, Mr. David Hafler, για το θάνατο του οποίου ακόμα και τα Hi-End περιοδικά είχαν κάνει αφιέρωση, π.χ. στο Stereophile) είχαν ονομαστεί οι Krell των φτωχών.
Εν πάσει περιπτώσει, αυτό λίγη σημασία έχει. Ας επικεντρωθούμε στην ουσία του νήματος.
Αγόρασα αυτό τον ενισχυτή το 1991 από το Dubai, ενώ αργότερα αγοράστηκε και δεύτερος, τον οποίο προόριζα για διπλοενίσχυση. Αργότερα ανακάλυψα πως η Αμερικάνικη Musical Concepts ή Musical Design αναβαθμίζει παλαιότερες σχεδιάσεις ενισχυτών (και άλλων συσκευών, βέβαια) με καλύτερα υλικά, με μεγάλη ειδίκευση στους τελικούς της Hafler.
ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ
Ίσως οι παλιότεροι να γνωρίζουν ότι οι τελικοί της εταιρείας αυτής στις περασμένες δεκαετίες του 70 και του 80 γνώρισαν μεγάλη εμπορική επιτυχία στην Αμερική, διότι αποτελούσαν πολύ καλές αλλά και προσιτές υλοποιήσεις, και μπορούσαν να αποτελέσουν "εισαγωγικές" λύσεις στο Hi-End, για τον καταναλωτή με χαμηλό budget. Τότε τους ονόμαζαν "Krell του φτωχού" (κατά το δικό μας "Mercedes του φτωχού"). Οι - γνωστοί και μη εξαιρετέοι - κύριοι Robert Harley και Robert Greene έχουν επιλέξει τα αδελφάκια του XL-280 και DH-500 ανάμεσα στις επιλογές τους των δέκα πιο σημαντικών ενισχυτών όλων των εποχών.
ΤΕΛΟΣ ΠΑΡΕΝΘΕΣΗΣ
Όταν, λοιπόν ανακάλυψα την Musical Concepts, παρήγγειλα το πρώτο modification kit PA-1 (αν θυμάμαι καλά), το οποίο φόρεσα στον ένα εκ των δύο τελικών. Κάποια στιγμή, όμως, σε μια προσπάθεια συνολικής ανανέωσης του συστήματός μου, τον πούλησα αποφασίζοντας να κρατήσω μόνο τον ένα και βέβαια έκανα λάθος τότε.
Στη συνέχεια, μετά από 3-4 χρόνια, παρήγγειλα το τότε τελευταίο και πιο εξελιγμένο modification kit PA-3B Signature, το οποίο και φόρεσα στον XL-600 και σαν τέτοιο τον χρησιμοποιώ μέχρι σήμερα. Μαζί με αυτό είχα συμπεριλάβει στην εργασία αναβάθμισης και την αλλαγή του μετασχηματιστή της "μαμάς" του με δυο τοροειδείς μετασχηματιστές - έναν για κάθε κανάλι - της Musical Concepts, το μοντέλο TP-500
Στη συνέχεια, ο ενισχυτής κλήθηκε να οδηγήσει 2 Mirage M3-si στο χώρο του Home Cinema. Αποδείχθηκε ταχύτατος, ήσυχος, θα έλεγα και μουσικός, αν και τα ηχεία αυτά έχουν ιδιαίτερα μεστό και μουσικό χαρακτήρα, και αρκετά ισχυρός, άλλωστε η εργοστασιακή του προδιαγραφή είναι 305W/ch (RMS). Μετά, αφού άλλαξα τα ενισχυτικά του χώρου, τον έβαλα να οδηγεί το ζευγάρι των Infinity IRS Kappa9, στο σαλόνι μου, που είναι σαφώς πιο δύσκολα (και πιο δύστροπα) φορτία από τα Mirage και τα αποτελέσματα είναι εξ ίσου καλά. Παρ' όλα αυτά, η "καψούρα" για διπλοενίσχυση παρέμεινε να με σιγοτρώει.
Λοιπόν, προχθες κατάφερα να εντοπίσω και να πραγματοποιήσω μια αγορά ενός ίδιου ενισχυτή από το ebay (στην Αμερική), σε αρκετά λογική τιμή, που βέβαια θα αυξηθεί λόγω μεταφορικών και εκτελωνισμού, αλλά πιστεύω πως το τελικό ποσό δεν θα ξεπεράσει ένα λογικό νούμερο.
Ο λόγος που γράφω αυτό το νήμα είναι βέβαια ότι σκέφτομαι να τον χρησιμοποιήσω για τη ρημάδα τη διπλοενίσχυση των Infinity, σε συνδυασμό με τον υπάρχοντα ίδιο ενισχυτή. Η διαφορά τους θα έγκειται στο γεγονός ότι ο υπάρχων έχει ήδη αναβαθμιστεί με το κιτάκι PA-3B. Επομένως, ναι μεν θα έχω δυο ενισχυτές της ίδιας ονομαστικής ισχύος, αλλά με διαφορές στο τελικό τους ηχητικό αποτέλεσμα. Άρα, το ερωτηματικό που μπαίνει είναι ποιόν να βάλω να οδηγεί τα χαμηλά και ποιόν τα μεσαία και υψηλά των ηχείων μου.
Όπως εγώ βλέπω τα πράγματα, ο αναβαθμισμένος πιθανά να διαθέτει μεγαλύτερα αποθέματα τελικής ισχύος, λόγω της αντικατάστασης του μετασχηματιστή με τους δίδυμους τοροειδείς, αλλά διαθέτει σίγουρα πιο μουσικό χαρακτήρα και καλύτερη συμπεριφορά στους τομείς της ταχύτητας, του συντελεστή απόσβεσης, του συνολικού ηχητικού φάσματος (επέκταση των άκρων του, δηλαδή) κ.ο.κ., σε σχέση με τον απλό, μη αναβαθμισμένο. Έτσι, από άποψη αποθεμάτων ισχύος, πιθανόν αυτός να συμπεριφέρεται καλύτερα στις απαιτήσεις των δυνατών περασμάτων στα χαμηλά. Από την άλλη, όμως, αυτό που ψάχνουμε όλοι οι μουσικόφιλοι, δηλαδή ο καλύτερος μουσικός χαρακτήρας, που εκφράζεται κυρίως στις μεσαίες και μεσουψηλές συχνότητες, θα λείπει αν χρησιμοποιήσω τον μη αναβαθμισμένο σε αυτές.
Να σημειώσω ότι αυτοί οι ενισχυτές, από τις ίδιες τους τις προδιαγραφές εμπίπτουν στην κατηγορία των δυνατών (ο κατασκευαστής δίνει προδιαγραφή 305 WRMS/ch στα 8Ω, 20Hz-20kHz, 0.08% THD, χωρίς να δίνει αντίστοιχο νούμερο στα 4Ω) και φαίνεται πως υποστηρίζουν την προδιαγραφή ικανοποιητικά, αν μπορεί ποτέ κανένας να δεχθεί ως στοιχείο γι αυτό το συνολικό βάρος της συσκευής (23.2kg). Σε ότι αφορά τα Infinity Kappa 9, απαιτούν ενισχυτή με ισχύ από 60 έως 340 WRMS, ενώ έχουν ονομαστική εμπέδηση 4 έως 6Ω και σύμφωνα με κάποιους που τα έχουν κατά καιρούς τεστάρει και μετρήσει, κατεβαίνουν και στα 2Ω σε ορισμένες συχνότητες.
Οπότε το βασικό ερωτηματικό παραμένει: Ποιόν από του δύο να βάλω για τα χαμηλά και ποιόν για τα μέσα και υψηλά;
Ειρήσθω εν παρόδω, η Musical Concepts/Musical Design προσφέρει σήμερα νεότερο κιτ αναβάθμισης (το PA-4), σε διάφορες εκδόσεις, αλλά δεν είναι και κάτι φτηνό, ειδικά αν χρειαστεί να πάρει κάποιος και τους τοροειδείς μετασχηματιστές. Ήδη έχω έρθει σε επαφή μαζί τους και περιμένω απάντηση, αλλά αν κάνω αυτή την κίνηση θα μπω και σε περισσότερα έξοδα, που ίσως να μη χρειάζονται, αν κάνω τη δουλειά μου με τον ένα XL-600 στην απλή, "μαμίσια", εκδοχή του.
Εδώ, λοιπόν, θα ήθελα τη γνώμη σας.
Μια φωτογραφία για τους μη γνωρίζοντες
Χρόνια Πολλά και πάλι και Καλά Χριστούγεννα
(Για την Πρωτοχρονιά, θα τα ξαναπούμε με πιο φρέσκιες ευχές)
-
Δεν είμαι σίγουρος αν το νήμα έπρεπε να ανοιχτεί σε αυτή την κατηγορία ή στη διπλανή περί Hi-End Ενισχυτικών. Ο λόγος αυτού του ερωτηματικού είναι ότι ο XL-600 είναι ένας τελικός, που άνετα θα μπορούσε να ενταχθεί στην κατηγορία των Hi-End ενισχυτικών από άποψη επιδόσεων, αλλά λόγω της προσιτής του τιμής (τότε που ήταν στην κυκλοφορία), αυτός και οι άλλοι της σειράς του ίδιου κατασκευαστή (ο γνωστός σε όλη την κοινότητα του Audio, Mr. David Hafler, για το θάνατο του οποίου ακόμα και τα Hi-End περιοδικά είχαν κάνει αφιέρωση, π.χ. στο Stereophile) είχαν ονομαστεί οι Krell των φτωχών.
Εν πάσει περιπτώσει, αυτό λίγη σημασία έχει. Ας επικεντρωθούμε στην ουσία του νήματος.
Αγόρασα αυτό τον ενισχυτή το 1991 από το Dubai, ενώ αργότερα αγοράστηκε και δεύτερος, τον οποίο προόριζα για διπλοενίσχυση. Αργότερα ανακάλυψα πως η Αμερικάνικη Musical Concepts ή Musical Design αναβαθμίζει παλαιότερες σχεδιάσεις ενισχυτών (και άλλων συσκευών, βέβαια) με καλύτερα υλικά, με μεγάλη ειδίκευση στους τελικούς της Hafler.
ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ
Ίσως οι παλιότεροι να γνωρίζουν ότι οι τελικοί της εταιρείας αυτής στις περασμένες δεκαετίες του 70 και του 80 γνώρισαν μεγάλη εμπορική επιτυχία στην Αμερική, διότι αποτελούσαν πολύ καλές αλλά και προσιτές υλοποιήσεις, και μπορούσαν να αποτελέσουν "εισαγωγικές" λύσεις στο Hi-End, για τον καταναλωτή με χαμηλό budget. Τότε τους ονόμαζαν "Krell του φτωχού" (κατά το δικό μας "Mercedes του φτωχού"). Οι - γνωστοί και μη εξαιρετέοι - κύριοι Robert Harley και Robert Greene έχουν επιλέξει τα αδελφάκια του XL-280 και DH-500 ανάμεσα στις επιλογές τους των δέκα πιο σημαντικών ενισχυτών όλων των εποχών.
ΤΕΛΟΣ ΠΑΡΕΝΘΕΣΗΣ
Όταν, λοιπόν ανακάλυψα την Musical Concepts, παρήγγειλα το πρώτο modification kit PA-1 (αν θυμάμαι καλά), το οποίο φόρεσα στον ένα εκ των δύο τελικών. Κάποια στιγμή, όμως, σε μια προσπάθεια συνολικής ανανέωσης του συστήματός μου, τον πούλησα αποφασίζοντας να κρατήσω μόνο τον ένα και βέβαια έκανα λάθος τότε.
Στη συνέχεια, μετά από 3-4 χρόνια, παρήγγειλα το τότε τελευταίο και πιο εξελιγμένο modification kit PA-3B Signature, το οποίο και φόρεσα στον XL-600 και σαν τέτοιο τον χρησιμοποιώ μέχρι σήμερα. Μαζί με αυτό είχα συμπεριλάβει στην εργασία αναβάθμισης και την αλλαγή του μετασχηματιστή της "μαμάς" του με δυο τοροειδείς μετασχηματιστές - έναν για κάθε κανάλι - της Musical Concepts, το μοντέλο TP-500
Στη συνέχεια, ο ενισχυτής κλήθηκε να οδηγήσει 2 Mirage M3-si στο χώρο του Home Cinema. Αποδείχθηκε ταχύτατος, ήσυχος, θα έλεγα και μουσικός, αν και τα ηχεία αυτά έχουν ιδιαίτερα μεστό και μουσικό χαρακτήρα, και αρκετά ισχυρός, άλλωστε η εργοστασιακή του προδιαγραφή είναι 305W/ch (RMS). Μετά, αφού άλλαξα τα ενισχυτικά του χώρου, τον έβαλα να οδηγεί το ζευγάρι των Infinity IRS Kappa9, στο σαλόνι μου, που είναι σαφώς πιο δύσκολα (και πιο δύστροπα) φορτία από τα Mirage και τα αποτελέσματα είναι εξ ίσου καλά. Παρ' όλα αυτά, η "καψούρα" για διπλοενίσχυση παρέμεινε να με σιγοτρώει.
Λοιπόν, προχθες κατάφερα να εντοπίσω και να πραγματοποιήσω μια αγορά ενός ίδιου ενισχυτή από το ebay (στην Αμερική), σε αρκετά λογική τιμή, που βέβαια θα αυξηθεί λόγω μεταφορικών και εκτελωνισμού, αλλά πιστεύω πως το τελικό ποσό δεν θα ξεπεράσει ένα λογικό νούμερο.
Ο λόγος που γράφω αυτό το νήμα είναι βέβαια ότι σκέφτομαι να τον χρησιμοποιήσω για τη ρημάδα τη διπλοενίσχυση των Infinity, σε συνδυασμό με τον υπάρχοντα ίδιο ενισχυτή. Η διαφορά τους θα έγκειται στο γεγονός ότι ο υπάρχων έχει ήδη αναβαθμιστεί με το κιτάκι PA-3B. Επομένως, ναι μεν θα έχω δυο ενισχυτές της ίδιας ονομαστικής ισχύος, αλλά με διαφορές στο τελικό τους ηχητικό αποτέλεσμα. Άρα, το ερωτηματικό που μπαίνει είναι ποιόν να βάλω να οδηγεί τα χαμηλά και ποιόν τα μεσαία και υψηλά των ηχείων μου.
Όπως εγώ βλέπω τα πράγματα, ο αναβαθμισμένος πιθανά να διαθέτει μεγαλύτερα αποθέματα τελικής ισχύος, λόγω της αντικατάστασης του μετασχηματιστή με τους δίδυμους τοροειδείς, αλλά διαθέτει σίγουρα πιο μουσικό χαρακτήρα και καλύτερη συμπεριφορά στους τομείς της ταχύτητας, του συντελεστή απόσβεσης, του συνολικού ηχητικού φάσματος (επέκταση των άκρων του, δηλαδή) κ.ο.κ., σε σχέση με τον απλό, μη αναβαθμισμένο. Έτσι, από άποψη αποθεμάτων ισχύος, πιθανόν αυτός να συμπεριφέρεται καλύτερα στις απαιτήσεις των δυνατών περασμάτων στα χαμηλά. Από την άλλη, όμως, αυτό που ψάχνουμε όλοι οι μουσικόφιλοι, δηλαδή ο καλύτερος μουσικός χαρακτήρας, που εκφράζεται κυρίως στις μεσαίες και μεσουψηλές συχνότητες, θα λείπει αν χρησιμοποιήσω τον μη αναβαθμισμένο σε αυτές.
Να σημειώσω ότι αυτοί οι ενισχυτές, από τις ίδιες τους τις προδιαγραφές εμπίπτουν στην κατηγορία των δυνατών (ο κατασκευαστής δίνει προδιαγραφή 305 WRMS/ch στα 8Ω, 20Hz-20kHz, 0.08% THD, χωρίς να δίνει αντίστοιχο νούμερο στα 4Ω) και φαίνεται πως υποστηρίζουν την προδιαγραφή ικανοποιητικά, αν μπορεί ποτέ κανένας να δεχθεί ως στοιχείο γι αυτό το συνολικό βάρος της συσκευής (23.2kg). Σε ότι αφορά τα Infinity Kappa 9, απαιτούν ενισχυτή με ισχύ από 60 έως 340 WRMS, ενώ έχουν ονομαστική εμπέδηση 4 έως 6Ω και σύμφωνα με κάποιους που τα έχουν κατά καιρούς τεστάρει και μετρήσει, κατεβαίνουν και στα 2Ω σε ορισμένες συχνότητες.
Οπότε το βασικό ερωτηματικό παραμένει: Ποιόν από του δύο να βάλω για τα χαμηλά και ποιόν για τα μέσα και υψηλά;
Ειρήσθω εν παρόδω, η Musical Concepts/Musical Design προσφέρει σήμερα νεότερο κιτ αναβάθμισης (το PA-4), σε διάφορες εκδόσεις, αλλά δεν είναι και κάτι φτηνό, ειδικά αν χρειαστεί να πάρει κάποιος και τους τοροειδείς μετασχηματιστές. Ήδη έχω έρθει σε επαφή μαζί τους και περιμένω απάντηση, αλλά αν κάνω αυτή την κίνηση θα μπω και σε περισσότερα έξοδα, που ίσως να μη χρειάζονται, αν κάνω τη δουλειά μου με τον ένα XL-600 στην απλή, "μαμίσια", εκδοχή του.
Εδώ, λοιπόν, θα ήθελα τη γνώμη σας.
Μια φωτογραφία για τους μη γνωρίζοντες
Χρόνια Πολλά και πάλι και Καλά Χριστούγεννα
(Για την Πρωτοχρονιά, θα τα ξαναπούμε με πιο φρέσκιες ευχές)
-
