1. πόσους δίσκους έχεις?
2. Ποιούς δίσκους έχεις? (εταιρεία παραγωγής, χώρα εκτύπωσης)
3. Σε τί κατάσταση είναι οι δίσκοι
4. Εχεις ακούσει τους ίδιους δίσκους σε άλλο σύστημα που να παίζουν καλά?
<100 αν και δεν έχει σημασία γιατί ρωτάω "αν αξίζει να χτισω δισκοθήκη εφόσον θα μπορώ να την ακουσω καλά με λογικό κοστος" .
Τα τεστ γίνονται με καινούργιους δίσκους, ζήτημα να έχουν παίξει 20 φορές.
Δεν τους έχω ακούσει σε άλλο συστημα αλλά είμαι σίγουρος ότι αν τους έπαιρνα στην έκθεση θα έπαιζαν γαμ@. Raidho με βινύλιο καμια 100 Κ. Αυτό έλειπε να μην επαιζε.
οι απαντήσεις που "ήθελα" να πάρω μπας και μπορέσω να βοηθήσω δεν είναι (δεν ήθελα να είναι)
"<100" ή
"τα τέστ γίνονται με καινούργιους δίσκους"
ούτε
"δεν τα έχω ακούσει σε άλλο σύστημα αλλά είμαι σίγουρος ότι αν θα τα άκουγα...."
να τα πάρουμε από την αρχή
1. <100 για μένα μπορεί να σημαίνει 20 (μπορεί βέβαια και 99) αλλά όπως και νάχει είναι λίγοι για να ασχοληθείς σήμερα εξ αρχής με βινύλιο ή παράλληλα.
Οι δίσκοι που πρέπει να έχεις για να το κάνεις (διότι θεωρώ ότι
δεν ξεκινάς ένα πρωινό λέγοντας θα ακούσω βινύλιο. Πρέπει να έχεις ζήσει την εποχή του, για να δεις ΑΝ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙΣ Μ ΑΥΤΟ όχι αν θα αρχίσεις) πρέπει να είναι βασικοί οι δίσκοι μιας ζωής: αυτοί που αγόρασες μεγαλώνοντας και απολαμβάνοντας το μέσο.
Διότι γενικά το βινύλιο είναι μια μηχανική αναπαραγωγή που σαν αλυσίδα πρέπει να έχει όλους τους κρίκους σε μεγάλο βαθμό λειτουργικότητας αλλά και κατανόησης από τον χρήστη. Όταν ακούω "πήγα το πικάπ στο κατάστημα για ρύθμιση" αυτό σημαίνει για μένα "αυτός δεν πρόκειται ποτέ να εκτιμήσει βινύλιο και ούτε το εκτίμησε ποτέ"
Αρα αν έχεις 99 δίσκους με τους οποίους μεγάλωσες μέχρι σήμερα, στην πορεία αγόραζες και κασέτες, μετά dat ή dcc μετά cd και μετά mini disk και μετά mp3 και σήμερα spotify, είναι υπέρ αρκετοί (ακόμα και 50 να είναι) για να επενδύσεις το ποσό που θέλεις και ΝΑΙ να κάνεις το πικάπ να τους παίξει στο 95% των δυνατοτήτων τους. Αν τους δίσκους αυτούς τους πήρες με τη λογική "θα αγοράσω πικαπ και φέρε και 50 δίσκους για να ακούω" πριν από 5 χρόνια....ξέχνα το. (ξέρω τουλάχιστον 4-5 άτομα που το έκαναν και ...μετάνοιωσαν)
2. Δεν ρωτάω αν είναι καινούργιοι. Ρωτάω αν οι δίσκοι έχουν αξιόλογη ηχογράφηση που να κάνει το μέσο να κελαηδάει. Είτε είναι ecm, είτε speaker's corner, είτε GRP, είτε sheffield labs, είτε DG, είτε columbia ΕΜΙΑΛ, είτε minos matsas ή panivar.
Διότι υπάρχουν δίσκοι που αναδεικνύουν το μέσον είτε είναι decca είτε panivar.
Εχω δίσκους από το 1972 που είναι οργωμένοι από κεραμικές κεφαλές, ελληνικές κόπιες που παίζουν καλύτερα από remasters 30ετίας σε 180 pure vinyl....
3. Μόνο αν ακούσεις σίγουρα τον ίδιο δίσκο σε καλό σύστημα θα γνωρίζεις τι να περιμένεις από αυτόν.
Δυστυχώς το βινύλιο ταιριάζει σε ελάχιστους late adopters.
Να σου πω τι κάνω εγώ έχοντας ζήσει με βινύλιο από τα 5 μου όταν έβαζα τους δίσκους του πατέρα μου στο πλατώ και από επάνω τα αυτοκινητάκια μου για να δω πως γυρίζουν και έχοντας ακόμα αυτούς τους δίσκους και τους ακούω....
Αγοράζω δίσκους LP συστηματικά από το 1972 και 45άρια από το 1969 σχεδόν....
Κάθε δίσκος έχει την ιστορία του πέρασε από διάφορα πικαπ αγορασμένα με μαθητικά χαρτζηλίκια και δώρα παππούδων και αγοράζονταν τακτικά από τότε μέχρι και σήμερα (τον τελευταίο τον αγόρασα περσι) για πολλά χρόνια παράλληλα μετά το 1989 που πέρασα στο cd.
Αν και αγόρασα ξανά και ξανά τους ίδιους δίσκους βινυλίου σε cd,
διατηρώ σημαντικό αριθμό γύρω στα 2/3 της δισκοθήκης μου ΜΟΝΟ ΣΕ ΒΙΝΥΛΙΟ. Δυστυχώς αγοράζοντας δίσκους σε cd πολλές φορές σημαίνει νίκη του ψηφιακού, έστω και υποδεέστερου, νίκη του καναπέ και του τηλεχειριστήριου.
Πάντα (επί πολλά χρόνια γύρω στα 20) είχα αναλογικό ριγκ στα όρια αυτού που λέμε μπατζετ αγορά, στρεσσαρισμένο σε τομείς, όπως καλύτερη κεφαλή, καλύτερος βραχίονας. Ποτέ δεν πέσανε λεφτά με τη μία. Και πάντα απολάμβανα αυτό που είχα χωρίς προβληματισμό. Τόσο μπορούσα, τόσο άκουγα.
Επίσης παραδόξως η πιό σοβαρή επένδυση στα αναλογικά μου έγινε τα τελευταία 10 χρόνια όταν πιά ήδη είχε χτιστεί ψηφιακή δισκοθήκη και είχα να αγοράσω βινύλιο πολλά χρόνια.
Και αυτό έγινε επενδύοντας σε mc, (χρόνια είχα ΜΜ) phono stage. Όσο περνάει ο καιρός και όσο λιγότερους δίσκους αγοράζω τη χρονιά τόσο περισσότερη επένδυση γίνεται... Πριν 3-4 χρόνια επένδυσα σε dynavector D3 και μόλις πέρσι έκατσα και έφτιαξα phono stage με υλικά μόνο που κοντέψανε να φτάσουν όσο το project που λες...
Σήμερα μπορεί να ακούω βινύλιο μιά φορά το μήνα, αλλά όταν γίνεται αυτό μπορεί να κατέβουν και 40 δίσκοι από τα ράφια.
Όμως είναι υλικό, που είναι δεμένο με το dna, υλικό που ακόμα και οι γρατσουνιές έχουν υπόσταση και τις ψάχνει το αυτί.
Το project 2 το έχω ακούσει σε 2 καλοστημένα συστήματα και έπαιζε αξιοπρεπέστατα.
Αν και θεωρώ ότι ένα TD 160 δεύτερο χέρι ίσως το ξεπεράσει άνετα.
Αν με ρωτήσεις σήμερα αν θα αγόραζα κασετόφωνο θα σου απαντούσα ναι.
Επειδή έχω σε μια βαλίτσα πολλές κασέτες από τότε.
Αν φύγουν οι κασέτες, δεν με ενδιαφέρει να αγοράσω κασετόφωνο.
το spotify παίζει καλύτερα και δεν κουράζομαι σήκω κάτσε.
