WORKSHOP2: OLD VS NEW IN MUSIC

Το δικαίωμα στην επιλογή δεν είναι απαραίτητα να κρίνεται ως "στασιμότητα","αδράνεια" κτλ.Το τι επιλέγω να ακούσω αφορά αποκλειστικά τι κριτήρια μουσικά θέτω.Έτσι λοιπόν οι προκλήσεις μπορεί να έρθουν και απο ένα album του 1971.Και μου έχει συμβεί πολλάκις.

Απο την άλλη βέβαια ισχύει η "στασιμότητα" όταν αναμασούνται τα ίδια και τα ίδια ονόματα.Γίνεται poll για τους Beatles φερ'ειπείν.Ποιός ο λόγος?Τι " πρόκληση" έχουν να σου δώσουν?Όπως είπε ο Κώστας Λυμπερόπουλος οι Βeatles είναι το σημείο αναφοράς για τα sixties.Όπως βέβαια και ο Captain Beefheart.Aπο την άλλη βέβαια όλα αυτα τα μεγάλα ονόματα καπελώνουν κάποια άλλα αφήνοντας τα στην αφάνεια.Στο περίφημο "περιθώρειο".Και αυτό είναι μια πρόκληση για να τα ανακαλυψουμε...
 
Η παρουσιαση "νεων" χρειαζεται προσοχη στην επιλογη, ταλεντο συγγραφικο και μεγαλη γνωση στο αντικειμενο.
Εχω επιχειρησει να παραθεσω μερικα απο αυτα που με εντυπωσιαζουν κατα καιρους και θα συνεχισω οσο μου επιτρεπει ο χρονος, αλλα φοβαμαι οτι δεν ειμαι επαρκης για τετοια εγχειρηματα.
πχ πως να προσεγγισω κατι που ανακαλυψα προσφατα και ακουω μετα μανιας τις Spires That In The Sunset Rise και ποιον μπορει να ενδιαφερει τελος παντων?
αν αναφερω οτι κινουνται μεταξυ των Incredible String Band, της Diamanda Gallas και των Sonic Youth μηπως γινομαι σαφεστερος? δε νομιζω!

Η αναφορα σε γνωστα ονοματα εχει μεγαλυτερη απηχηση, επειδη εχουν αρκετα σημεια αναφορας και υπαρχει μια γενικοτερη γνωση πανω κατω για το θεμα. Γιαυτο ισως εχουν περισσοτερο νοημα να παρουσιαζονται οι "παλιες" αγαπες
e
 
πχ πως να προσεγγισω κατι που ανακαλυψα προσφατα και ακουω μετα μανιας τις Spires That In The Sunset Rise και ποιον μπορει να ενδιαφερει τελος παντων?
αν αναφερω οτι κινουνται μεταξυ των Incredible String Band, της Diamanda Gallas και των Sonic Youth μηπως γινομαι σαφεστερος? δε νομιζω!
e




Λοιπόν, σου λέω ότι και η απλή αναφορά σε απίθανες διασταυρώσεις, όσο και ασαφείς να είναι, κάποιους τους εξάπτει (ακόμα).
Στη κατηγορία αυτή έχουμε μάθει πια να δεχόμαστε τις πιο τρελλές εκδοχές, κι αυτό γιατί τρελλοί λίγο πολύ είμαστε όλοι μας με τους ήχους. Ότιδήποτε μας "γράφει" κάπως, καλό είναι που το μοιραζόμαστε. Δεν χρειάζονται διπλώματα. Σε κάποιες περιπτώσεις φτάνουν τα παπλώματα:antlers:

Με έβαλες ακούσια σε αναζήτηση-bye-
 
Mα αν σκεφτόμασταν την απήχηση ,εγώ δεν πρέπει να ξαναγράψω.
Ότι νέο παρουσιάζω ,το τσεκάρουν πραγματικά 2-3 άτομα.

Το θέμα δεν είναι η απήχηση ή η επάρκεια.
Ούτε η αναγνώριση για κάτι.
Παρέα είμαστε και διασκεδάζουμε.
 
Η παρουσιαση "νεων" χρειαζεται προσοχη στην επιλογη, ταλεντο συγγραφικο και μεγαλη γνωση στο αντικειμενο.
Εχω επιχειρησει να παραθεσω μερικα απο αυτα που με εντυπωσιαζουν κατα καιρους και θα συνεχισω οσο μου επιτρεπει ο χρονος, αλλα φοβαμαι οτι δεν ειμαι επαρκης για τετοια εγχειρηματα.
πχ πως να προσεγγισω κατι που ανακαλυψα προσφατα και ακουω μετα μανιας τις Spires That In The Sunset Rise και ποιον μπορει να ενδιαφερει τελος παντων?
αν αναφερω οτι κινουνται μεταξυ των Incredible String Band, της Diamanda Gallas και των Sonic Youth μηπως γινομαι σαφεστερος? δε νομιζω!

Η αναφορα σε γνωστα ονοματα εχει μεγαλυτερη απηχηση, επειδη εχουν αρκετα σημεια αναφορας και υπαρχει μια γενικοτερη γνωση πανω κατω για το θεμα. Γιαυτο ισως εχουν περισσοτερο νοημα να παρουσιαζονται οι "παλιες" αγαπες
e

Πέρα από αυτό που σου είπε ο Μουκ και που με βρίσκει σύμφωνο, είμαι της άποψης ότι αν δε μπορείς να προσεγγίσεις κάτι με γνώση τότε προσπαθείς να το προσεγγίσεις με συναίσθημα. Εγώ δεν μπορώ να το κάνω πάντα γιατί αυτό σε εκθέτει πολύ. Ως εκ τούτου τις περισσότερες φορές ή επιλέγω την σιωπή ή στέλνω στον κάδο αυτά που έχω γράψει.Όσες φορές όμως το έχω κάνει το έχω χαρεί πολύ τελικά.
 
Απάντηση: Re: WORKSHOP2: OLD VS NEW IN MUSIC

πχ πως να προσεγγισω κατι που ανακαλυψα προσφατα και ακουω μετα μανιας τις Spires That In The Sunset Rise και ποιον μπορει να ενδιαφερει τελος παντων?
αν αναφερω οτι κινουνται μεταξυ των Incredible String Band, της Diamanda Gallas και των Sonic Youth μηπως γινομαι σαφεστερος? δε νομιζω!

Δεν νομίζω να χρειαζόταν εκτενέστερη ανάλυση. Τα είπες όλα . Λέγε τώρα και όνομα δίσκου , χρονολογία , εταιρία κλπ . :grinning-smiley-043
 
Απάντηση: Re: WORKSHOP2: OLD VS NEW IN MUSIC

Στο σπίτι έχω πράγματα για 3 ζωές.
Όπως προείπα και εγω το ίδιο

Όμως οι αισθήσεις είναι ακόμη ζωντανές.
Νάτα...
Είδες που σου λέω οτι ΔΕΝ πιστεύεις πως και οι δικές μου αισθήσεις είναι ακόμη ζωντανές;
Προτιμώ τις νέες μουσικές προκλήσεις από τις επαναλήψεις.
Να η φράση κλειδί: Όλοι θα συμφωνήσουμε νομίζω. Και να σου πω γιατί;
Γιατί έχει διπλή ανάγνωση: οι νέες μουσικές προκλήσεις για μένα, μπορεί να κρύβονται στο να ακολουθήσω απο την αρχή μέχρι τέλους την μπασογραμμή ή τα τύμπανα πχ στο Peg των Steely Dan, που το έχω λειώσει αλλά ως ολότητα. Γιατί εδώ στα επι μέρους αρχηγέ μου έχει ζουμί τρελό. Αμα θες να πας στα βαθιά δηλαδή, που ορισμένοι εξ ημων πάνε.

Επαναλήψεις; Μπορεί για μένα να είναι το φρέσκο -και καλά- άκουσμα που στο πρώτο λεπτό του, έχεις καταλάβει ήδη σε ποιά παλιά κλισε έχει πατήσει, ντυμένο με μια φρέσκια παραγωγή. Αναμάσημα δηλαδή όσων έχουν ήδη ειπωθεί, ντυμένο με άλλα ρούχα

Όταν νοιώσω κούραση θα ξεκινήσω αφιερώματα για τους νεανικούς μου έρωτες.
Μέχρι να κουραστείς εσύ, φαντάζομαι να μας επιτρέπεις στο μεταξύ να τα γράφουμε εμείς, έτσι; Αλλά με το χέρι στην καρδιά, όχι ναι μεν αλλά...
I'm alive and Kicking.:guitarist:
Δε σουτάρω πια σαν τον Πήτερ Λόριμερ, αλλά εντάξει, κάτι γίνεται... :guitarist:

..-bye-
 
Re: Απάντηση: Re: WORKSHOP2: OLD VS NEW IN MUSIC

Δεν νομίζω να χρειαζόταν εκτενέστερη ανάλυση. Τα είπες όλα . Λέγε τώρα και όνομα δίσκου , χρονολογία , εταιρία κλπ . :grinning-smiley-043

Δημητρη την ψαχνεις τη δουλια και ας λες άλλα -bye-

Πληροφοριες απο τον ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ αμαζονιο, εχει και reviews.
Συνιστω ακροαση με την ακολουθη σειρα

Curse the Traced Bird -2008
This is fire - 2006
Four Winds the Walker-2005 (αυτο ειναι για πολυ μικρες δοσεις ...).
ανεβαζω σε λιγο ενα αντιπροσωπευτικο λινκ στο νημα με τις live εμφανισεις
e
 
Αγαπητοί κύριοι,παρακολουθώντας τη συζήτησή σας,μου γεννήθηκε μια απορία...Γιατί όλοι κατακρίνουν το γυναικείο μυαλό για την πολυπλοκότητά του και τη μη δυνατότητά μας(αδυναμία για μερικούς) να βλέπουμε τα πράγματα ως είναι, ενώ εσεις δημιουργείτε θέμα εκεί που δεν υπάρχει....Μάλλον οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί μου φαίνεται...

Παρελθόν,Παρόν και Μέλλον.....κάθε χρονική περίοδος μας προσφέρει και κάτι,αρκεί να έχουμε την ικανότητα να το αντιληφθούμε...Όλα μας είναι Απαραίτητα.
 
Αγαπητοί κύριοι,παρακολουθώντας τη συζήτησή σας,μου γεννήθηκε μια απορία...Γιατί όλοι κατακρίνουν το γυναικείο μυαλό για την πολυπλοκότητά του και τη μη δυνατότητά μας(αδυναμία για μερικούς) να βλέπουμε τα πράγματα ως είναι, ενώ εσεις δημιουργείτε θέμα εκεί που δεν υπάρχει....Μάλλον οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί μου φαίνεται...

Παρελθόν,Παρόν και Μέλλον.....κάθε χρονική περίοδος μας προσφέρει και κάτι,αρκεί να έχουμε την ικανότητα να το αντιληφθούμε...Όλα μας είναι Απαραίτητα.


Βασικά ναι αλλά αυτή η φράση συχνά οδηγεί στην εξίσωση των ακουσμάτων κάτι που πολλές φορές δεν ισχύει...

Όσο για το γυναικείο μυαλό, θαυμαστό κατά τα άλλα, δεν είναι αδύναμο αλλά πρακτικό περισσότερο. Όμως η μαγεία και το μεγαλείο κάποιων εκ των πιο μεγάλων απολαύσεων πολλές φορές πηγάζει από το ανούσιο και το αναίτιο...:antlers:
 
Απάντηση: Re: WORKSHOP2: OLD VS NEW IN MUSIC

Βασίλη μου αν δεις προσεκτικά ,τα μάτια μας είναι πολλές φορές γυρισμένα προς τα πίσω.
...
:grinning-smiley-043


...

Υπάρχει και αυτό που ακόμη δεν έχει δημιουργηθεί. ΔΜ 1999.

Πριν ακόμα σε γνωρίσω αγαπούσα τη μορφή σου. ♥♥
Τάσος Λειβαδίτης
 
Το είπε σαφώς καλύτερα ο ποιητής. :grinning-smiley-043

Γιώργο μου ξέρω πολύ καλά πως είσαι ενεργός και έχεις σε υψηλά επίπεδα το εσωτερικό volume.

Στεφανία δεν υπάρχει θέμα απόρριψης του παλιού ή του νέου. Αλλά ο κίνδυνος όσο μεγαλώνουμε να μεγαλώνει και η εγωκεντρική μας αυθεντία.
Και στη μουσική δε χωράνε απολυτότητες.
Ορισμένοι είμαστε καταδικασμένοι ν´ακολουθούμε τις νεανικές μουσικές ανησυχίες από πίσω. Τη λατρεύω αυτή την κατάρα.

Αν αισθανόμουν πως η μουσική είχε τελειώσει πριν από 20 χρόνια, δεν θα ξαναγόραζα τίποτα. Τα έχω σχεδόν όλα όσα με ενδιαφέρουν. Αλλά θα ήμουν δυστυχισμένος.

Koυν το ψάξιμο που λες με αφορά αλλά προτιμώ να εμπλακώ με το γκίζο Μπρίστολ και το trip hop του, με το Λονδίνο και τις προσμίξεις από ragga και dubstep στην underground σκηνή του, με την ανεξάρτητη κιθαριστική Αυστραλία, με το post των Σκανδιναβών κ.τ.λ.

Αν είχα μείνει κολλημένος στα παλιά μου, θα ήμουν φτωχότερος παντού.