Υπέρ-οχη Συνεδρία [Mike Bloomfield, Al Kooper, Steve Stills]

Tο μπλουζ... πρέπει να ψάξεις για να το 'βρεις'. Και πάλι αυτό δεν είναι αρκετό, πρέπει τα μάτια σου και η καρδιά σου να μπορούν να το 'δουν', γιατί μπορεί να 'περνάς' από δίπλα και να μην πάρεις είδηση. Η επίσκεψη στη φημισμένη γειτονιά, δεν εξασφαλίζει μπλουζ εμπειρία. Αυτά είναι για τους τουρίστες. Τώρα, πως το βιώνει ο καθένας και με ποιο τρόπο; Ε, αυτό μάλλον είναι πολύ προσωπικό για να απαντηθεί, αλλά όταν υπάρχει ανταπόκριση, αυτή θα 'ρθει από μέσα σου και θα εκδηλωθεί ποικιλοτρόπως...
 
ναι, ξέρω: ο κιθαρωδός, είναι κατώτερος του Bloomfield.
(αν και...όπως το πάρεις. αλλά για τη συζήτηση, ας πάει και το παλιάμπελο: να συμφωνήσω)
το feeling όμως;
Δεν θέλετε να πεθάνετε με το που το ακούτε;



ο BB King έπαιξε στο Λυκαβηττό.
είδα έναν Κύριο με γραβάτα που χαμογελούσε.
Συνεχώς.
λές και του καθάριζαν αυγά...
 
Last edited:
ναι, ξέρω: ο κιθαρωδός, είναι κατώτερος του Bloomfield ... το feeling όμως;
Μα το συναίσθημα, είναι ανεξάρτητο από το πόσο πολύ ή λίγο επιδέξια παίζει ο μουσικός και συνήθως συντρέχουν και άλλοι παράγοντες για να εκδηλωθεί...

ο BB King έπαιξε στο Λυκαβηττό.
είδα έναν Κύριο με γραβάτα που χαμογελούσε.
Συνεχώς.
λές και του καθάριζαν αυγά...
Κράτα πισινή, γιατί ό άνθρωπος όταν γερνάει...
 
o Bloomfield δεν ήταν καλός κιθαρίστας.
Ήταν εκφραστικός κιθαρίστας.
 
Γκρεγκ δεν υποστήριξα πως το είδος χάθηκε ή δεν υπήρξαν συνεχιστές (αν και άφησες απέξω απο τις αναφορές σου Derek Trucks- μετά της συζύγου- , Warren Haynes, Robben Ford).
Σε αυτό που συμφώνησα με τον Κώστα, είναι πως η συντριπτική πλειοψηφία των γκρούπ της τότε "νέας" ροκ σκηνής δεν είχαν σαν αναφορά τα blues.
 
Re: Απάντηση: Υπέρ-οχη Συνεδρία

Γκρεγκ δεν υποστήριξα πως το είδος χάθηκε ή δεν υπήρξαν συνεχιστές (αν και άφησες απέξω απο τις αναφορές σου Derek Trucks- μετά της συζύγου- , Warren Haynes, Robben Ford).
Σε αυτό που συμφώνησα με τον Κώστα, είναι πως η συντριπτική πλειοψηφία των γκρούπ της τότε "νέας" ροκ σκηνής δεν είχαν σαν αναφορά τα blues.
Γιώργο, συγνώμη εάν παρανόησα. Ωστόσο η αναφορά μου ήταν ενδεικτική και σίγουρα ελλιπής. Βέβαια, είναι βασική έλλειψη ο Robben Ford (51) με κύριά του επιρροή τον Mike. Τώρα στους υπόλοιπους νεώτερους και εξίσου σημαντικούς όπως το ανίψι του Butch Trucks, τον Warren Haynes κ.α. δεν ήθελα να επεκταθώ καθώς πάντα υπάρχει ο κίνδυνος να παραλήψεις κάποιον. Άλλωστε ήθελα να επιχειρηματολογήσω και όχι να παραθέσω πλήρη κατάλογο.
 
Ορθόδοξος πάντως...
Εγώ, μόλις άκουσα τους κιθαρίστες του Μπήφχαρτ, έγινα αιρετικός...

O πλέον αξιόλογος και απολαυστικός κιθαρίστας του με εξειδίκευση στη σλάιντ και μπλουζ καταβολές ήταν ο Jeff Cotton ο οποίος στους γνωστούς δίσκους του καπετάνιου εμφανιζόταν σαν Antennae Jimmy Semens. Ο συγκεκριμένος, πάντως, αξίζει να ακουστεί και με σχήματα του Merrell Fankhauser μερικά από τα οποία προηγήθηκαν του καπετάνιου, όπου διαπιστώνεται ότι η "τρέλα" προϋπήρχε...
 
Λοιπόν, επειδή τα λόγια είναι φτώχεια, ρίξτε μια ματιά στο παρακάτω φιλμάκι και τα συμπεράσματα δικά σας.
Πρόκειται για το ντεμπούτο των θρυλικών The Electric Flag στο Monterey Pop Festival τον Ιούνιο του 1967. Προσέξτε την ενέργεια και το πάθος του Mike, καθώς και τους υπόλοιπους, τον Νικ, το χαμόγελο του Harvey Brooks, τον Buddy Miles. Η παράσταση δεν χρησιμοποιήθηκε στην αυθεντική έκδοση της ταινίας και συμπεριλήφθηκε πολύ αργότερα στο The Complete Monterey Pop Festival (The Criterion Collection) το οποίο αγόρασα, αν θυμάμαι καλά, όταν κυκλοφόρησε αρχές της δεκαετίας των 00ς.

Ο Robert Christgau περιγράφοντας τον Bloomfield στο Monterey, είπε ότι φαινόταν σαν να επρόκειτο να εκραγεί σαν μπαλόνι.

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.

Με ενδιαφέρουν τα σχόλιά σας... γιατί εγώ είμαι οπαδός που λέει και ο Κώστας.
 
Με ενδιαφέρουν τα σχόλιά σας...

Μάστορες, καμμία αμφιβολία.
Κατά την αυστηρά προσωπική μου γνώμη όμως είναι γεμάτοι σεβασμό, πολύ ευλαβικοί απέναντι στο αντικείμενό τους - τους λείπει το κάτι άλλο: αυτό που θα εμφυσήσει πνοή High Art στη φόρμα, σαν ένα αντικείμενο που το βλέπεις από πολλές διαφορετικές οπτικές γωνίες ταυτόχρονα.
Κάτι που ηχεί χθεσινό και, μαζί, μεθαυριανό.
Κάτι σαν αυτό εδώ για παράδειγμα:

http://www.youtube.com/watch?v=Q2ZMOKLsiuY
 
Μάστορες, καμμία αμφιβολία.
Κατά την αυστηρά προσωπική μου γνώμη όμως...
Κώστα, κάπως έτσι είναι, αλλά δεν το βρίσκω "κατακριτέο".

Αυτόν τον εγωμανή καραγκιόζη γιατί τον αναφέρεις ; Για να μας ανεβάσεις πίεση ;
Αν είναι να ανεβάζετε και πίεση, να μην τον αναφέρω ξανά...
Να συμφωνήσω, ότι όλοι αυτοί οι διαμορφωτές γνώμης κάποια στιγμή, όντως την ψωνίζουν.
 
Απάντηση: Re: Υπέρ-οχη Συνεδρία

Αυτόν τον εγωμανή καραγκιόζη γιατί τον αναφέρεις ; Για να μας ανεβάσεις πίεση ;

Γιατι ρε τοσο μενος για Christgau?
Παντως εχει γραψει μια απο τις καλυτερες κριτικες που εχω διαβασει για το There's a Riot Goin'on...
 
Re: Απάντηση: Re: Υπέρ-οχη Συνεδρία

Γιατι ρε τοσο μενος για Christgau?
Παντως εχει γραψει μια απο τις καλυτερες κριτικες που εχω διαβασει για το There's a Riot Goin'on...

Οποιον δίσκο θεωρώ αριστούργημα τόχει βγάλει σκάρτο και τούμπαλιν.... Μεγαλύτερο καραγκιόζη δεν έχω ξαναδιαβάσει ( και όχι τόσο γιατί διαφωνώ μαζί του αλλά γιατί λέει βλακείες )

πχ Hot Rats ο γελοίος του βάζει C
Led Zeppelin I , B
Paris 1919 , B+

και δεν έχει ιδέα για την περίoδο 77-83 ( Chrome , Pop Group , This Heat , Tuxedomoon , Rip Rig And Panic , Clock DVA , Cabaret Voltaire κλπ )
 
Re: Απάντηση: Re: Υπέρ-οχη Συνεδρία

Οποιον δίσκο θεωρώ αριστούργημα...
Ναι, αλλά πες μας και τη άποψή σου για το performance του Bloomfield, εάν θέλεις.
 
Re: Απάντηση: Re: Υπέρ-οχη Συνεδρία

Ναι, αλλά πες μας και τη άποψή σου για το performance του Bloomfield, εάν θέλεις.

Μα δεν είμαι μουσικός , ούτε γνωρίζω νότες. Περί αυτών οι κ.κ Supersonic και Λυμπερόπουλος