Σε περιπτωση που δεν εγινα κατανοητος (και ο φιλτατος Πτηνος, νομιζει οτι τον τρολλαρω)
... ΤΙ ειναι αυτο που ΩΘΗΣΕ περισσοτερο κοσμο στην εκμαθηση μουσικης τεχνης ? ...
ΟΧΙ τι ειναι αυτο που τον βοηθησε .... το ξερω ... το internet ειναι !
Τι ειναι αυτο που τον ... ΕΞΙΤΑΡΗΣΕ ? Δονησε την φλεβα του !
Του αναψε λαμπακι ! ... του σπινθηρισε το μπουζι ! ...
(Τουλαχιστον, περισσοτερο απο πριν ...)
Τωρα μου συγκρινες την τεχνη και επιστημη της μουσικης ...με τον μουσακα...
Η μουσικη ειναι η μονη τεχνη που δινει ερεθισματα σε ολους τους ανθρωπους . Απο τον πιο "λαικο" μεχρι τον high class. Εδω υπαρχει ακομη το ερωτημα στην ιστορια της μουσικης αν πρωτα ηρθε ο λογος ή η μουσικη στον ανθρωπο. Δεν μιλαω για εκμαθηση , αλλα ακομη και να χορεψεις ζεμπεκια στο αγαπημενο σου κομματι ή να σιγομουρμουρας στην δουλεια μια μελωδια που ακουσες στο ραδιοφωνο, ειναι μουσικο ερεθισμα.
Αυτο που αναφερει και ο Νικος ειναι οτι πλεον η μουσικη ειναι προσιτη. Πολλοι ειχαν το μικροβιο αλλα δεν μπορουσαν ουτε κιθαρα να αγορασουν και το δικο τους απωθημενο το μετεδωσαν στα παιδια τους. Η πρωτη μου κιθαρα , που ηταν φτηνη, σε σημερινα χρηματα θα κοστιζε 200 . Σημερα αγοραζεις με 50 πακετο απο τα Lidl...
Αν εξαιρεσουμε τις πολυ μικρες ηλικιες , αυτη η σπιθα παρατηρω οτι αναβει στην εφηβια. Η ηλικια που ανακαλυπτουμε μονοι μας πραγματα χωρις την καθοδήγηση των γονιων. Καποτε ηταν οι παρεες, τωρα ειναι τα social media. Αλλο η παρεα 3-4 ατομων (συν την δυσκολια στην προσβαση) και αλλο σημερα που θα ακουσεις χιλιαδες και θα σε δουν εκατομμυρια.
Δηλαδη , η σπιθα υπηρχε και παλαιοτερα. Τα μεσα να γινει φλογα δεν ειχαμε.
Τωρα για τον νεοτερισμο. Μπορω να πω οτι δεν στερεψαμε απο ιδεες. Αλλα δεν νομιζω να βγει μια νεα τεχνικη απο το πουθενα ( πχ το tapping με τον Van Halen ) . Ακομη και αυτοι που τους θεωρουμε "θεους" καπου πατησαν. Αλλα ειναι τοσες πολλες οι πληροφοριες σημερα που χανεσαι.
Παρε την ιστορια της μουσικης. Αλλαγες στο υφος θα δεις ανα αιωνες και στην κλασικη μουσικη στην ευρωπη υπηρχαν τρεις μεγαλες σχολες Ιταλια, Γερμανια, Γαλλια και ολοι τις ακολουθουσαν.
Παρε και τον 20 αιωνα ποσα ειδη μουσικης εμφανιστηκαν, ποσες σχολες, ποσα νεα οργανα. Και αυτο μεγαλωνει γεωμετρικα ανα δεκαετια και οχι ανα αιωνα πλεον...
grio said:Να πω κάτι, πιθανώς και αιρετικό, χωρίς διάθεση διαφωνίας με οτιδήποτε άλλο έχει ειπωθεί και γραφτεί στο νήμα ή αλλού. Ο άνθρωπος, για να το πιάσουμε από την απαρχή της Σύγχρονης Ιστορίας (1901 και μετά), έχει βιώσει πολέμους (δύο παγκόσμιους εκτός των υπολοίπων), επαναστάσεις, κοινωνικούς αγώνες και κατακτήσεις. Η μουσική, αλλά και οι τέχνες ευρύτερα υπήρξαν πάντα μια ανάγκη εκφραστική που την πυροδοτούσαν τα γεγονότα. Αυτό ποτέ δεν σταμάτησε, ούτε πρόκειται φυσικά να σταματήσει.
Εκείνο όμως που αλλάζει είναι η εκκίνηση ενός καλλιτέχνη, που έχοντας όλη την προηγούμενη "κληρονομιά" πρέπει να εξελίξει και αν έχει τις δυνατότητες να επαναστατήσει μουσικά. Σκεφτείτε που βασιζόταν ένας καλλιτέχνης στα '60ς και που βασίζεται σήμερα, με την έννοια ότι σήμερα θεωρητικά (πρέπει να) επηρεάζεται και συνεκτιμά στην "πρότασή" του και ότι έγινε προγενέστερα απ' αυτόν.
Ένας άλλος καίριος παράγοντας που διαφοροποιήθηκε είναι το "περιβάλλον". Παλιά ο νέος "δοκιμαζόταν" και βελτιωνόταν σε τοπικό επίπεδο και αν ήταν χαρισματικός, προωθούνταν και τύγχανε ευρύτερης κοινοποίησης και φυσικά επαναξιολόγησης. Σήμερα η παγκοσμιοποίηση και η λάιβ διάχυση της πληροφορίας, άρα με την ανταγωνιστικότητα σε επίπεδο κανιβαλισμού να επηρεάζει εκβιαστικά τη δημιουργικότητα των νέων ανθρώπων, δοκιμάζονται από την αρχή τα όρια και οι αντοχές των "καλλιτεχνών".
Και τελευταίο, τα "εργαλεία" (χάρντγουερ και σόφτγουερ) σαν αποτέλεσμα της τεχνολογικής προόδου, συμβάλουν πολλάκις στον αποπροσανατολισμό και τη σύγχυση. Όταν η συνειδητότητα δεν είναι επαρκής, το μέσο γίνεται το μήνυμα με την αποθέωση του χειρισμού του. Παλιά για να βάλεις ορχήστρα σ' ένα σάουντρακ και όχι μόνο, έπρεπε να καλέσεις μουσικούς σε κάποιο ειδικό χώρο, με ότι συνεπάγεται αυτό, ενώ σήμερα με το κατάλληλο λογισμικό, το "φτιάχνεις" στην κρεβατοκάμαρά σου... Και το χειρότερο είναι ότι οι νέοι άνθρωποι πιστεύουν ότι αυτός είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος. Είναι σαν το παιδάκι, που όταν γεννήθηκε, η πρώτη του εικόνα ήταν το κινητό της μαμάς του, ενώ για κάποιον παλιότερο υπήρχε η ανάγκη να κάτσει στην ουρά, στο μοναδικό μαγαζάκι του νησιού που είχε πάει διακοπές, για να τηλεφωνήσει στους οικείους του.
Τα δεδομένα λοιπόν νομοτελειακά άλλαξαν και διαμορφώνουν τις συνθήκες για το αποτέλεσμα. Το σίγουρο είναι ότι σήμερα απαιτείται πολύ περισσότερη καλλιέργεια και συνειδητοποίηση άρα ωριμότητα και υπευθυνότητα για το ίδιο αποτέλεσμα, με αυτό του παρελθόντος, οπότε τα αξιόλογα έργα σπανίζουν...
Η ρωσική εθνική σχολή είναι μεταγενεστερη των τριών μεγάλων. Τώρα δεν θα θυμάμαι ακριβώς αλλά δύο τρεις μεγάλοι της ρωσικής σχολής σπουδασαν στην Ιταλία και τη Γερμανία και μετά ενσωματωσαν τα εθνικά στοιχεία τους κυρίως μετά τον πόλεμο του 1912.You win some, you lose some.
Δεν είχαμε τα μέσα να γίνει η σπίθα φλόγα; Είχαμε όμως τα A&R departments και δεν μπορούσε να γράψει δίσκο ο κάθε ατάλαντος. Για να πληρώσουν να μπείς στο στούντιο, σε πέρναγαν απ τα 40 κύματα. Αν δεν αξιζες...Δεν.
Το να βρείς τις φωνές που σου έκαναν; Υπήρχαν οι πηγές πληροφόρησης -έντυπα- όπου καταλάβαινες σύντομα τι καπνό φουμάρει ο κάθε γραφιάς και προσαρμοζόσουν accordingly. Ηξερες Ποιόν να πιστέψεις.
Σήμερα ακούς μία χάβρα εβραίων στα social media, όπου καθένας λέει τα δικά του. Αποτέλεσμα: η αναζήτηση ποτέ δεν ήταν εύκολη -έπρεπε να σ έχω στη χούντα να ψάχνεις Kaleidoscope και Phil Ochs :BDGBGDB55: -αλλά σήμερα φρονώ ότι είναι ακόμα πιο δύσκολη.
Στις μεγάλες σχολές εγώ θα προσέθετα και τους ρώσους που, άν θέλεις τη γνώμη μου, είναι πιο σημαντικοί και από τους γάλλους και από τους ιταλούς. Οχι μόνο γιατί οι δύο τελευταίοι δεν έχουν μεγέθη ανάλογα του Τσαϊκόφσκυ και
του Μουσόργκσυ αλλά και γιατί, από τον Προκόφιεφ και μετά, και ιδιαίτερα με τον Στραβίνσκυ, τον Σοστακόβιτς και τον Σκριάμπιν το τοπίο άλλαξε δραματικά. Εκτοξεύθηκε θα έλεγα.
You win some, you lose some.
Δεν είχαμε τα μέσα να γίνει η σπίθα φλόγα; Είχαμε όμως τα A&R departments και δεν μπορούσε να γράψει δίσκο ο κάθε ατάλαντος. Για να πληρώσουν να μπείς στο στούντιο, σε πέρναγαν απ τα 40 κύματα. Αν δεν αξιζες...Δεν.
Το να βρείς τις φωνές που σου έκαναν; Υπήρχαν οι πηγές πληροφόρησης -έντυπα- όπου καταλάβαινες σύντομα τι καπνό φουμάρει ο κάθε γραφιάς και προσαρμοζόσουν accordingly. Ηξερες Ποιόν να πιστέψεις.
Μπα .Να μας λειπουν οι studio , τα ραδιοφωνα,τα εντυπα , οι διαφημισεις και οι γνωριμιες.Ζητω το youtube,ζητω το spotify,ζητω η Τινα.Αν σε μερικα χρονια εχει βγαλει δισκο η την δουμε να παιζει live σε συναυλια (παλι απο το youtube) , μπορει και να θυμηθουμε οτι την ειχαμε ακουσει παιδουλα.Αντι να περιμενουμε τον καθε γκουρου των εντυπων να μας ''αποκαλυπτει'' το διαμαντι που βρηκε μετα απο ενδελεχες ψαξιμο (εψαξε την τυφλα του, μονο εδω εχουμε ακουσει ενα καρο ταλαντουχα παιδια)
Συγχαρητήρια για την τύχη σας.
Τι άλλο μπορώ να πώ; :cool4: