Re: Interstellar (2014)
Λοιπόν, όσο πιο ψύχραιμα μπορώ....
Είχα πολλά χρόνια να βγω τόσο εκστασιασμένος από κινηματογραφική αίθουσα. Ο Νολαν επιβεβαιώνει ότι είναι μάλλον ο σημαντικότερος δημιουργός του αποκαλουμενου ως "εμπορικού" σινεμά. Που τι εμπορικό δηλαδή, οι ταινίες του πίσω από το εξαιρετικό τους γυάλισμα μόνο εμπορικές δεν είναι.
Η ταινία είναι ένα σύγχρονο αριστούργημα, με κάθε βεβαιότητα ταινία σταθμός στο sci-fi. Μοναδικές εικονες, κάθε πλάνο αριστοτεχνικά οργανωμένο σε κάθε του λεπτομέρεια, φωτογραφία off the charts, ένας ρυθμός χαρακτηριστικός του σκηνοθέτη, χωρίς την παραμικρή αίσθηση κοιλιάς σε καμία στιγμή από τις 3 σχεδόν ώρες. Και η μουσική... Το εκκλησιαστικό όργανο να δένει ανατριχιαστικά δίνοντας έναν έξτρα σουρεαλιστικό τόνο στις ήδη παράξενες εικόνες από φαινόμενα αρκετά ανεξερεύνητα ακόμα από την ανθρώπινη γνώση.
Και μια και μίλησα για εικόνες... Εξαιρετικές και ως σύλληψη και ως υλοποίηση... Απεικόνιση πραγμάτων που είτε γνωρίζουμε ελάχιστα είτε καθόλου, κάνοντας τα να μοιάζουν πραγματικά. Όσο για τις εικόνες της θάλασσας και του πάγου, τρομακτικές, άγριες...
Το καστ, υποδειγματικό, ένας προς εναν.
Όσο για την αγάπη και το μελό που βλέπω ότι συζητούνται πολύ, νομίζω ότι κανένα εξ'αυτών δεν έπαιξε ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας. Φυσικά και υπάρχει έντονο το αίσθημα της αγάπης, και του μελό σε συγκεκριμένα σημεία, αφού η ίδια η ιστορία της ταινίας μιλάει για επικείμενο αφανισμό, ξεριζωμό, αποχαιρετισμούς, και διαφορά αλλά παράξενα πράγματα πόυ δε θέλω να αναφέρω εδώ, που φυσικά ως επίκεντρο έχουν την ανθρώπινη ψυχή. Αν είναι ποτέ δυνατόν μια τέτοια ταινία να ήταν απλά ένα nerd παραλήρημα. Εξάλλου η αγάπη τελικά δεν παίζει κανέναν ιδιαίτερο ρόλο στην εξέλιξη του στορυ, το οποίο κινείται στα πλαίσια τετράγωνες λογικής (με πολλές παραδοχές βεβαίως λόγω των μη τετραγωνων συνθηκών που επικρατούν σε ανεξερεύνητες καταστάσεις του σύμπαντος)
Τέλος, επειδή όλοι (κι εγώ μαζί) πέσαμε/θα πέσουμε στην παγίδα να ψάχνουμε να βρούμε επιστημονικά κενά ή φάουλ στην εξέλιξη, να μας θυμίσω ότι μιλάμε για επιστημονική ΦΑΝΤΑΣΙΑ. Αλλιώς, αν μας ενδιέφερε μόνο η επιστήμη θα διαβάζαμε μόνο papers, δε θα τρέχαμε στους κινηματογράφους.
Το IMAX ήταν μια απίστευτη εμπειρία, ειδικά σε μια τέτοια ταινία. Δε θα μπορούσα να τη φανταστώ με απλά μίζερα ηχεία. Και η εικόνα βέβαια. Ο Νολαν χρησιμοποίησε κι εδώ την ίδια τεχνική με το Dark knight, όπου οι περισσότερες σκηνές ήταν γυρισμένες σε απλό μακρόστενο 2.40:1 και κάποιες συγκεκριμένες σκηνές που ήθελε να τονίσει ήταν σε 16:9 με κάμερα IMAX. Με αυτόν τον τροπο κατάφερε να έχει και τη μακρόστενη αίσθηση σχεδόν συνεχώς παρούσα, και απίθανα γεμάτο πλάνο του IMAX όπου χρειαζόταν.