Μαύρα Διαμάντια: Καλές ηχογραφήσεις κλασσικής μουσικής σε βινύλιο.

[Κώστας Γκαβάκος]

Πριν 3-4 χρόνια είχα αγοράσει για λογαριασμό ενός φίλου αυτόν το δίσκο από το e bay και με την ευκαιρία τον είχα ακούσει. Μου είπε ότι από τις πολλές εκτελέσεις του κονσέρτου που είχε ακούσει την είχε ξεχωρίσει όχι για την εγγραφή αλλά για την εκτέλεση.
Το κονσέρτο το είχα ακούσει στην γνωστή εκτέλεση από το βινύλιο της DG με τον Richter και σε μια κόκκινη London wide band με Julius Katchen-Solti-London Symhony Orchestra. Η εγγραφή αυτή γεμίζει τόσο το δωμάτιο ώστε αναγκάζεσαι να χαμηλώσεις την ένταση. Στην δεύτερη πλευρά έχει το Islamey-Oriental Fantasia του Balkirev.



Κώστα δεν θυμάμαι να μου είχε προκαλέσει κάποια ιδιαίτερη εντύπωση. Βέβαια δεν έζησα την εκτέλεση αφού δεν την ξανάκουσα από τότε, για αυτό και εκφράζω την εντύπωση μου με επιφύλαξη. Κάτι θα ξέρεις παραπάνω αφού το ακούς τόσο συχνά.

 

[Κώστας Γκαβάκος]

Καμιά φορά τα πράγματα είναι πολύ εύκολα. Τότε πετυχαίνεις μαζί την κορυφαία ερμηνεία και ηχογράφηση.

Αυτό συμβαίνει στην 3η συμφωνία του Mahler.

Σέβομαι τον Kubelik και οι ηχογραφήσεις του στην DG είναι καλές. Συμπαθητική και σαφώς audiophile είναι και η 3η του Solti (ας μη με ξακανακάνουν παρέα οι μαλερικοί του forum).
Η σούπερ όμως ηχογράφηση είναι του Horenstein στην Unicorn. Μπορεί να τρίζει το δωμάτιο αλλά χτυπάς χωρίς πρόβλημα τα 100 db. Η ηχογράφηση έγινε το 1970 στην Fairfield Halls στο Croydon του Λονδίνου. Δεν ξέρω τι σημαίνει αλλά γράφει «an 8 channel Dolby sound system recording». Recording engineer: Bob Auger

Η φωτογραφία είναι από αγορά που έκανα πρόσφατα για φίλο μου. Οι δίσκοι είναι test pressing της Αγγλικής Unιcorn. Εγώ έχω τους Αμερικάνικους που ευτυχώς ακούγονται το ίδιο καλά.



Απορώ που δεν έχουν αναφέρει το επίπεδο ηχογράφησης οι φίλοι μαλερικοί στην παρουσίαση της συμφωνίας. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ομορφότερη είναι αυτή του Κάιλη εκτός και αν τονίζουν λάθος το επίθετο.

 

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω τη συγκεκριμένη στερεοφωνική ηχογράφηση του Katchen, αλλά τη μονοφωνική, όπου την ορχήστρα διευθύνει ο Anatole Fistoulari. Δεν ξέρω κατά πόσο μπορώ να την κρίνω αντικειμενικά, δεδομένου ότι ήταν η ερμηνεία με την οποία γνώρισα το συγκεκριμένο έργο.

 

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

Ας συνεχίσουμε με βιολί.

O Nathan Milstein ήταν ένας πολύ μεγάλος βιολονίστας. Σχεδόν συνομήλικος του Jascha Heifetz, μαθητής και αυτός του Leopold Auer, έζησε και αυτός, όπως οι περισσότεροι βιολονίστες της γενιάς του, στη σκιά του μέγιστου βιρτουόζου του 20ού αιώνα. Πολλοί θεωρούν ότι οι ερμηνείες του μέχρι τη δεκαετία του '50 ήταν υπερβολικά γρήγορες και επιδεικτικές, σε μιά απέλπιδα προσπάθεια να ξεπεράσει τη δεξιοτεχνία του Heifetz. Εγώ πάντως από τις λίγες (καμιά δεκαριά) ηχογραφήσεις του Milstein που έχω στη συλλογή μου δε μπορώ να διακρίνω κάτι τέτοιο.

Ο εν λόγω δίσκος είναι μιά συλλογή από μικρά κομμάτια για βιολί, μουσικές καραμέλες χωρίς πολλή ουσία αλλά γευστικότατες, όπως το Perpetuum Mobile του Novacek, το "La fille aux chevaine de linne" (Το κορίτσι με τα ξανθά μαλλιά) του Debussy και άλλα, παρόμοιου προσανατολισμού. Οι ερμηνείες είναι γεμάτες κέφι και δεξιοτεχνία, όπως πρέπει, ο ήχος αναδεικνύει πολύ καλά το βιολί και τη χαρακτηριστική χροιά του Milstein, αλλά το πιάνο είναι πολύ σιγανό, κάποιες φορές σχεδόν ανύπαρκτο-κάτι πολύ συνηθισμένο για το 1956, όταν και ηχογραφήθηκε αυτή η συλλογή.

 

[Δημήτρης Ιωάννου]

Η ηχογράφηση, η παραγωγή και γενικά το όλον της εκτέλεσης είναι μοναδικά !
Είχα την τύχη να το αποκτήσω το '90 ,όπου έπαθα και την πλάκα μου.
Δεν πίστευα στ αφτιά μου και έπαιζε συνέχεια και συνέχεια.
Από τις καλύτερες ηχογραφήσεις που έχω ακούσει στην κλασσική μουσική.

Λίγο αργότερα ήλθε και το cd.
τεράστια απογοήτευση...
Ξερός,ρηχός ήχος ,παρ ολίγον να με πιάσουν τα κλάματα.
Remaster σωστό δεν έγινε ποτέ από την ΕΜΙ (σε αντίθεση με άλλες ηχογραφήσεις του Muti).
To cd δεν παίζει πια με τίποτα.

Οσοι το βρείτε αυτό το βινύλιο (σπάνιο πια) πάρτε το και θα με θυμηθείτε αλλιώς θα σας το αγοράσω πίσω !!!:ADFADF1:

 

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

Re: Απάντηση: Μαύρα Διαμάντια: Καλές ηχογραφήσεις κλασσικής μουσικής σε βινύλιο.

Έχω το CD το οποίο είναι πολύ καλό σαν ηχογράφηση. Φαντάζομαι πως θα είναι το βινύλιο...

 

[Dr Pan K]

και κατι πιο "απλο" η ισως λιτο

η ερμηνεια του Leeuw στις γυμνοπεδιες, philips. τρεις δισκοι, ο δευτερος με τις πιο γνωστες επιτυχιες του γαλλου συνθετη

 

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

Από εδώ αρχίσαν όλα.





Το πρώτο-πρώτο LP, US Columbia ML-4001. Περιείχε το κοντσέρτο για βιολί του Mendelssohn με τον Nathan Milstein στο βιολί και τη Φιλαρμονική της Νέας Υόρκης υπό τη διεύθυνση του Bruno Walter. Ακόμα και σήμερα ακούγεται μιά χαρά (το αντίγραφό μου είναι λίγο γρατσουνισμένο, αλλά δε βαριέσαι) και η ερμηνεία είναι πρώτης τάξεως.
Ήταν καλό το ποδαρικό τελικά. Αξιοπερίεργο είναι το γεγονός ότι το υλικό του δίσκου δεν είναι βινύλιο αλλά το μάλλον κατώτερο vinylite.

 

[Lucas Stephanides - Anakrousis]

Από εδώ αρχίσαν όλα.



View attachment 75138

Το πρώτο-πρώτο LP, US Columbia ML-4001. Περιείχε το κοντσέρτο για βιολί του Mendelssohn με τον Nathan Milstein στο βιολί και τη Φιλαρμονική της Νέας Υόρκης υπό τη διεύθυνση του Bruno Walter. Ακόμα και σήμερα ακούγεται μιά χαρά (το αντίγραφό μου είναι λίγο γρατσουνισμένο, αλλά δε βαριέσαι) και η ερμηνεία είναι πρώτης τάξεως.
Ήταν καλό το ποδαρικό τελικά. Αξιοπερίεργο είναι το γεγονός ότι το υλικό του δίσκου δεν είναι βινύλιο αλλά το μάλλον κατώτερο vinylite.

Εξαιρετικός δίσκος!!! Τον έχω από επανέκδοση της Classic records. Δεν πιστεύεις, σχεδόν ξεχνάς ότι είναι μονοφωνικός! Λ.Σ.

 

[Dr Pan K]

επισης κατι διαφορετικο, must have, παρα πολυ καλη ηχογραφηση

 

[Κώστας Γκαβάκος]

Οι Πολωνοί πιανίστες είναι άφθαστοι στον Chopin.
Είχα την τύχη να έχω τον πλήρη κύκλο του Rubinstein (βινύλια RCA) που είναι αναφορά και δυστυχώς τον πούλησα.
Από Πολωνούς πιανίστες τώρα έχω τον πλήρη κύκλο με τον σχετικά άγνωστο σε εμάς, αλλά σχεδόν εθνικό ήρωα στην Πολωνία, Adam Harasiewicz που κέρδισε τον διεθνή διαγωνισμό Chopin το 1955 σε βινύλια της Philipps. Επίσης τα δύο κονσέρτα με τον εκφραστικό Zimmerman σε βινύλια της DG.
Πολλοί όμως μεγάλοι πιανίστες έχουν εξαιρετικό Chopin. Έχω τον ευαίσθητο και μελωδικό Ούγγρο Tamas Vasary (βινύλιο DG) στa scherzi και τον πλήρη κύκλο με τον Ρώσο Magaloff δάσκαλο της Argerich (βινύλια Philipps).
Δεν έχω ακούσει τους Arrau, Pollini και από Horowitz έχω μόνον μια ιδέα από τις etudes σε μια συλλογή cd.

Ένας όμως ακόμη μεγάλος Πολωνός πιανίστας που δεν είναι πολύ γνωστός είναι ο Witold Małcużyński.
Γεννήθηκε το 1914 και έζησε ως το 1977. Το 1937 κέρδισε τον διεθνή διαγωνισμό πιάνου Chopin στην Βαρσοβία. Ο πόλεμος τον βρήκε στην Γαλλία και λόγω της αντιστασιακής του δράσης διέφυγε στην Πορτογαλία. Από εκεί μετακινήθηκε στην Αργεντινή και αργότερα με την βοήθεια του Menuhin τo 1942 στην Αμερική. Μετά τον πόλεμο εγκαταστάθηκε στην Ελβετία.
Ο Małcużyński χαρακτηρίζεται από ζωηρούς ρυθμούς, και πάθος ενώ μπορεί να υστερεί σε ποίηση. Δεν διαθέτει την ευγένεια και ρομαντική θέρμη του Magaloff αλλά υπερτερεί σε ρωμαλεότητα (τον Rubinstein δεν τον είχα για σύγκριση).
Οι παρακάτω τρεις δίσκοι βρίσκονται στην δισκοθήκη μου και πρόσφατα τους ξανάκουσα.



Στις πολωνέζες ο ρυθμός είναι στο μάξιμουμ. Η εγγραφή με την αξεπέραστη ποιότητα της παλιάς Columbia.



Το δεύτερο κονσέρτο (London Symphony Orchestra-Walter Susskind) και οι μπαλάντες είναι σε γαλάζια στερεοφωνική Angel. Ο ήχος είναι πολύ καλός. Στην πρώτη μπαλάντα σε κάποιες στιγμές νομίζεις ότι παίζει ολόκληρη ορχήστρα.

 

[Dr Pan K]

οι σπουδες του πολλινι ειναι καταπληκτικες. η τριλογια του δλδ ειναι ολοκληρη πολυ καλη (την εχω εις διπλουν, τοσο μου αρεσει)

εχω και βασαρυ, αραου αλλα σαν τον πολλινι κανενας. ισως να ειμαι λιγο καθολικος σε αυτα που λεω αλλα γενικοτερα σαν ανθρωπος και σαν πιανιστας ειναι απο τους λιγους. μαζι με τον campanella αποτελουν πρωτη επιλογη σε πολλες ερμηνειες

 

[Κώστας Γκαβάκος]

Ο Pollini στα 18 είχε κερδίσει το 1960 τον περίφημο διαγωνισμό Chopin της Βαρσοβίας.
Κυνηγάω το πρώτο κονσέρτο για πιάνο με Philarmonia και Kletzki που ηχογράφησε την ίδια χρονιά αλλά είναι ακριβό με τα σημερινά οικονομικά δεδομένα.

 

[Δημοκηδής]

Ο Λύμπε έχει γράψει κάποια εξαιρετικά κείμενα για την ''επαναστατικό'' ''πυρπολητή'' Σοπέν του Πολλίνι ... ψάξτε τα, αξίζει τον κόπο ...

 

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

Re: Απάντηση: Μαύρα Διαμάντια: Καλές ηχογραφήσεις κλασσικής μουσικής σε βινύλιο.

Είχα την τύχη να έχω τον πλήρη κύκλο του Rubinstein (βινύλια RCA) που είναι αναφορά και δυστυχώς τον πούλησα.

Δεν τα κάνουν τέτοια λάθη γιατρέ μου, άντε τώρα να το ξαναβρείς. Όπως λες και συ, ο Rubinstein είναι αναφορά στον Chopin. Αύριο θα κάνω σύγκριση των Polonaise του με αυτές του Malcuzynski. Είμαι περίεργος...

Υ.Γ.Καλωσεπέστρεψες-bye-

 

[Κώστας Γκαβάκος]

Καλώς σας βρήκα

Κώστα εννοείς το κουτί της RCA σειρά SER 5692 γιατί αυτό είχα και ακουγόταν καλά. Βρίσκεται πάλι χωρίς πρόβλημα. Φαίνεται είχε κυκλοφορήσει ευρέως.
Το έδωσα γιατί δεν μου έφθανε πια ο χώρος και γιατί είχα την περιέργεια για άλλες εκτελέσεις.
Σκέπτομαι να το αντικαταστήσω τμηματικά με τις πρώτες εκδόσεις του Rubinstein στην RCA στην ανάγκη και μονοφωνικές. Έχεις άποψη ή έχεις το ίδιο κουτί?
Με ενδιαφέρει πολύ η σύγκριση Malcuzynski- Rubinstein.

 

[Δημοκηδής]

... είναι τρελλοί αυτοί οι Ρωμαίοι...

 

[Κώστας Γκαβάκος]

Η επιθυμία για την καλύτερη εγγραφή και εκτέλεση ενός κοματιού την ανάγει στο επίπεδο του απραγματοποιήτου.
Προκειμένου η επιθυμία να πραγματωθεί αναγκάζεται να μετουσιωθεί. Η μετουσίωση της επιθυμίας μπορεί να οδηγήσει σε διαφορετικούς δρόμους.
Ένας από αυτούς μπορεί να είναι η παραγωγή τέχνης ένας άλλος είναι η παραγωγή post. Πρός το παρόν είμαστε στo επίπεδο παραγωγής post.
Σπύρο -bye- μην που πειράζεις τα παιχνίδια.

 

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

... είναι τρελλοί αυτοί οι Ρωμαίοι...

Τρελοί, αλλά ωραίοι...

 

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

Re: Απάντηση: Μαύρα Διαμάντια: Καλές ηχογραφήσεις κλασσικής μουσικής σε βινύλιο.

Καλώς σας βρήκα

Κώστα εννοείς το κουτί της RCA σειρά SER 5692 γιατί αυτό είχα και ακουγόταν καλά. Βρίσκεται πάλι χωρίς πρόβλημα. Φαίνεται είχε κυκλοφορήσει ευρέως.
Το έδωσα γιατί δεν μου έφθανε πια ο χώρος και γιατί είχα την περιέργεια για άλλες εκτελέσεις.
Σκέπτομαι να το αντικαταστήσω τμηματικά με τις πρώτες εκδόσεις του η στην RCA στην ανάγκη και μονοφωνικές. Έχεις άποψη ή έχεις το ίδιο κουτί?
Με ενδιαφέρει πολύ η σύγκριση Malcuzynski- Rubinstein.

Έχω τα περισσότερα έργα του Chopin με τον Rubinstein σε διάφορες εκδόσεις (αμερικάνικες, εγγλέζικες, κυρίως γερμανικές). Οι αμερικάνικες Shaded Dog είναι προτιμότερες, αλλά όχι και του θανατά.

Μόλις σύγκρινα την περίφημη 6η Polonaise με τους δύο πιανίστες. Τον Rubinstein τον έχω σε επανέκδοση της ανατολικογερμανικής Eterna, τον Malcuzynski σε γερμανική επανέκδοση της Electrola. Ο ήχος σε καμμία περίπτωση δεν είναι σπουδαίος-μην τρέξετε να αδειάσετε το ebay. Η προσέγγιση του Rubinstein είναι μάλλον κλασσική, δεν έχει μεγάλες εναλλαγές σε τέμπι, δεν πάει πιό αργά στα "συναισθηματικά" μέρη, ούτε πιό γρήγορα στα δυνατά και δραματικά. Η αρχιτεκτονική της σύνθεσης διαγράφεται πεντακάθαρα, η εντύπωση που μένει στον ακροατή είναι ενός Chopin αριστοκράτη, αντρικού-όπως ήθελε και ο Rubinstein, ή τουλάχιστον έτσι έλεγε στα απομνημονεύματά του.

O Malcuzynski πάλι είναι πολύ πιό συναισθηματικός, αλλά όχι σε βαθμό υπερβολής. Το τρυφερό απόσπασμα στο μέσο της Polonaise το ερμηνεύει πολύ πιό αργά, λίγο σαν ποιμενικό ιντερλούδιο πλαισιωμένο από πιανιστικούς καταρράκτες ήχου που θυμίζουν κατ αντιπαραβολή στρατιωτικά εμβατήρια. Παραδόξως είναι λίγο πιό "χορευτικός" από τον Rubinstein, o ρυθμός της Πολωνέζας είναι πιό αποκρυσταλλωμένος.

Ποιός από τους δύο είναι καλύτερος; Κανένας.Θα τους κρατήσω και τους δύο, και θα τους ακούω αναλόγως τη διάθεση.