Κώστας Γκαβάκος
AVClub Enthusiast
Δεν υπήρξε άλλος συνθέτης στην ιστορία της μουσικής που να προέρχονταν από τόσο χαμηλή κοινωνική τάξη όπως ο Dvorak. O πατέρας του είχε πανδοχείο και αυτός ήταν χασαπάκι. Συγγενική δουλειά με του εκδοροσαφαγέα που έκανε και ο δικός μας ο Βαμβακάρης. Τόχει φαίνεται το επάγγελμα.
Μπορείς να πεις ότι η αίσθηση που αποκομίζεις από τις συμφωνίες του είναι ότι μερικές στιγμές μπορεί να φαίνονται λίγο ακατέργαστες γιατί έγραφε με την πρώτη χωρίς αναθεωρήσεις. Δύσκολα όμως βρίσκεις άλλο συνθέτη της εποχής με τόσο μεγάλο μελωδικό πλούτο που ήξερε να τον εκφράζει με τέτοιο αβίαστο τρόπο (εξαίρεση ο φίλος του Tchaikovsky).
Ο εκδότης του ζητούσε και άλλους Σλαβικούς Χορούς γιατί οι χοροί του (όπως και οι Ουγγρικοί Χοροί του Brahms) γέμιζαν το ταμείο. Αυτός όμως έστω και με λιγότερα χρήματα ήθελε να καθιερωθεί σαν συμφωνιστής.
Μια από τις αγαπημένες συμφωνίες του Dvorak, εκτός από την συμφωνία του Νέου Κόσμου, είναι η όγδοη γιατί είναι γεμάτη με τη χαρά της ζωής.
Χαρακτηριστικά το τελευταίο μέρος αρχίζει με μια φανφάρα από τις τρομπέτες. Στις πρόβες ο Kubelik έλεγε στην ορχήστρα. Κύριοι στην Βοημία ποτέ οι τρομπέτες δεν καλούν στην μάχη. Πάντα καλούν σε χορό.
Οι εγγραφές που έχω ακούσει είναι του Kubelik (Berlin Philharmonic Orchestra- D.G) και του kertesz (London Symphony Orchestra- DECCA).
Εξαιρετικές ερμηνείες και οι δύο αλλά ένα κλικ παραπάνω και καλύτερη σαν ηχογράφηση ήταν του η Kertesz.
Αυτά μέχρι που άκουσα τον Karajan με την Βιέννη. Προσοχή την έχει ξανακάνει με την Βιέννη σε DG αλλά δεν την ξέρω.
Ο Karajan ήταν στο πρώτο μέρος ένα κλικ καλύτερος, και από τον Kubelik και Kertesz. Συνολικά είναι η καλύτερη εκτέλεση που έχω ακούσει.
O δίσκος είναι στην φθηνή σειρά Decca -Ace of Diamonds (στο e bay περίπου 10 ευρώ) αλλά σαν απόδοση ήχου είναι audiophile.
Μπορείς να πεις ότι η αίσθηση που αποκομίζεις από τις συμφωνίες του είναι ότι μερικές στιγμές μπορεί να φαίνονται λίγο ακατέργαστες γιατί έγραφε με την πρώτη χωρίς αναθεωρήσεις. Δύσκολα όμως βρίσκεις άλλο συνθέτη της εποχής με τόσο μεγάλο μελωδικό πλούτο που ήξερε να τον εκφράζει με τέτοιο αβίαστο τρόπο (εξαίρεση ο φίλος του Tchaikovsky).
Ο εκδότης του ζητούσε και άλλους Σλαβικούς Χορούς γιατί οι χοροί του (όπως και οι Ουγγρικοί Χοροί του Brahms) γέμιζαν το ταμείο. Αυτός όμως έστω και με λιγότερα χρήματα ήθελε να καθιερωθεί σαν συμφωνιστής.
Μια από τις αγαπημένες συμφωνίες του Dvorak, εκτός από την συμφωνία του Νέου Κόσμου, είναι η όγδοη γιατί είναι γεμάτη με τη χαρά της ζωής.
Χαρακτηριστικά το τελευταίο μέρος αρχίζει με μια φανφάρα από τις τρομπέτες. Στις πρόβες ο Kubelik έλεγε στην ορχήστρα. Κύριοι στην Βοημία ποτέ οι τρομπέτες δεν καλούν στην μάχη. Πάντα καλούν σε χορό.
Οι εγγραφές που έχω ακούσει είναι του Kubelik (Berlin Philharmonic Orchestra- D.G) και του kertesz (London Symphony Orchestra- DECCA).
Εξαιρετικές ερμηνείες και οι δύο αλλά ένα κλικ παραπάνω και καλύτερη σαν ηχογράφηση ήταν του η Kertesz.
Αυτά μέχρι που άκουσα τον Karajan με την Βιέννη. Προσοχή την έχει ξανακάνει με την Βιέννη σε DG αλλά δεν την ξέρω.
Ο Karajan ήταν στο πρώτο μέρος ένα κλικ καλύτερος, και από τον Kubelik και Kertesz. Συνολικά είναι η καλύτερη εκτέλεση που έχω ακούσει.
O δίσκος είναι στην φθηνή σειρά Decca -Ace of Diamonds (στο e bay περίπου 10 ευρώ) αλλά σαν απόδοση ήχου είναι audiophile.
Last edited by a moderator: