τo έχω σε αρχείο flac . απολαυστικό .
ενώ ο δισκος που εχω ειναι για κλάματα . τα τύμπανα στο o fortuna είναι πολύ άτονα και απόμακρα , λες και ήταν μακριά από την ορχήστρα
Last edited:
Μαύρα Διαμάντια: Καλές ηχογραφήσεις κλασσικής μουσικής σε βινύλιο.
- Thread starter ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ
- Start date
ενώ ο δισκος που εχω ειναι για κλάματα . τα τύμπανα στο o fortuna είναι πολύ άτονα και απόμακρα , λες και ήταν μακριά από την ορχήστρα
προσπάθησα σήμερα νωρίς το μεσημέρι να αγοράσω τον δίσκο από κάποιον εδώ στην Ελλάδα σε near mind κατάσταση.. δυστυχώς με το discogs δεν τα έχω καλά και ακόμα χειρότερα με το paypal..
όμως μόλις μπήκα στο σπίτι από την δουλειά η Σία μου είπε το ευχάριστο νέο:
-έλα στον αγόρασα!!
βέβαια τσεκάροντας την αγορά είδα ότι πήρε από τον 1ο πωλητή της λίστας , ο οποίος λέει ότι είναι σε very good κατάσταση και ότι ο δίσκος έχει κάποια σημάδια πιθανόν από το χαρτί..
δε βαριέσαι.. 9€ με τα μεταφορικά.. ότι και να βγει δεν θα κλάψω..
το πολύ πολύ να τον ξαναγοράσω.
Σας μετέφερα τα οφτόπικ , στο Τσατ της Μουσικής να τα λέτε με την ησυχία σας,https://avclub.gr/index.php?threads/to-chat-tis-moysikis.177693/page-10#post-1058938793
Δε λέω, καλές οι επανεκδόσεις πολυτελείας, καλή η συζήτηση για τα συν και τα πλην του βινυλίου και του SACD, αλλά άμα είναι να δίνουμε 50 και 60 ευρώ για κάθε δίσκο θα το κλείσουμε το μαγαζί-και για κάποιους από εμάς καιροφυλακτεί και η παντόφλα ή ο πλάστης...Αυτή τη στιγμή λοιπόν ακούω αυτό το υπέροχο και πάμφθηνο βινυλάκι,γερμανικής παραγωγής δεκαετίας του 70. Συλλογή από εισαγωγές και Ιντερμέτσι από διάφορες ιταλικές όπερες. Τιμή, γύρω στο 1 Ευρώ.
Πρόκειται για επανέκδοση αυτού του σπανιοτατου και πανάκριβου Living Stereo
Το πρωτότυπο σε καλή κατάσταση κοστίζει περί τα 300 ευρώ. Η τιμή έχει πέσει γιατί υπάρχουν άφθονες επανεκδόσεις σε παρθένο βινύλιο που ξεκινάνε από 45 Ευρώ. (απο τις Analogue Productions,Classic Records και δε συμμαζεύεται). Φαντάζομαι ότι η πρωτοτυπη εκδοση είναι ακόμα καλύτερη (αν και μερικοί ιδιοκτήτες παραπονιούνται για παραμορφωσεις σε κάποιες κορυφώσεις που εγώ δεν παρατηρησα στο δικό μου ταπεινό βινυλάκι). Έχω όμως ήδη το παρθενο βινύλιο-καλύτερο δε γίνεται-και ήδη τρομερό μπάσο, διαχωρισμό και αίσθηση του χώρου. Θα το σκεφτώ πολύ πριν δώσω το 50άρικο στην Black Pearls για την επανέκδοση.
Πρόκειται για επανέκδοση αυτού του σπανιοτατου και πανάκριβου Living Stereo
Το πρωτότυπο σε καλή κατάσταση κοστίζει περί τα 300 ευρώ. Η τιμή έχει πέσει γιατί υπάρχουν άφθονες επανεκδόσεις σε παρθένο βινύλιο που ξεκινάνε από 45 Ευρώ. (απο τις Analogue Productions,Classic Records και δε συμμαζεύεται). Φαντάζομαι ότι η πρωτοτυπη εκδοση είναι ακόμα καλύτερη (αν και μερικοί ιδιοκτήτες παραπονιούνται για παραμορφωσεις σε κάποιες κορυφώσεις που εγώ δεν παρατηρησα στο δικό μου ταπεινό βινυλάκι). Έχω όμως ήδη το παρθενο βινύλιο-καλύτερο δε γίνεται-και ήδη τρομερό μπάσο, διαχωρισμό και αίσθηση του χώρου. Θα το σκεφτώ πολύ πριν δώσω το 50άρικο στην Black Pearls για την επανέκδοση.
Λέγαμε πριν λίγο καιρό για τις επανεκδόσεις της Deutsche Grammophon στη σειρά Original Source.Ίσως οι πιο πετυχημένες να είναι αυτές με τις Συμφωνικές της Βοστώνης και του Σαν Φρανσίσκο. Όλοι είναι εκστατικοί με τον ήχο των ηχογραφήσεων των Kubelik, Steinberg, Ozawa...Τι κοινό να έχουν όλοι αυτοί;
Τον παραγωγό Thomas Mowrey. Ψάχνοντας το έργο του στο discogs ανακάλυψα ότι μας έχει χαρίσει audiophile αριστουργήματα όπως αυτό εδώ, που το έχω παρουσιάσει παλιότερα σε αυτό το νήμα.
Και ανάμεσά τους και αυτόν το δίσκο με το ασυνήθιστο πρόγραμμα που έχω και στη συλλογή μου:
Να την πω την αμαρτία μου, κανονικά δε θα το αγόραζα, αλλά το βρήκα το καλοκαίρι για 2 Ευρώ σε ένα γιουσουρούμ στη Γαλλία και το χτύπησα. Ο ήχος δε θυμίζει καθόλου Deutsche Grammophon. Πολύ ρεαλιστικές δυναμικές, μέχρι του σημείου να γίνεται δύσκολο το άκουσμα σε ένα καθιστικό. Ίσως πάσχει σε χωρική πληροφορία, αλλά η ανάλυση, η παρουσία, το μπάσο είναι το κάτι άλλο. Τα έργα είναι αρκετά απαιτητικά, ειδικά το έργο του Russo μου είναι ανυπόφορο-αλλά μπορεί να ενδιαφέρει τους τζαζεμένους του φόρουμ. Αξίζει την προσοχή σας γιατί δεν το βλεπω να επανεκδίδεται στην Original Source.
Τον παραγωγό Thomas Mowrey. Ψάχνοντας το έργο του στο discogs ανακάλυψα ότι μας έχει χαρίσει audiophile αριστουργήματα όπως αυτό εδώ, που το έχω παρουσιάσει παλιότερα σε αυτό το νήμα.
Και ανάμεσά τους και αυτόν το δίσκο με το ασυνήθιστο πρόγραμμα που έχω και στη συλλογή μου:
Να την πω την αμαρτία μου, κανονικά δε θα το αγόραζα, αλλά το βρήκα το καλοκαίρι για 2 Ευρώ σε ένα γιουσουρούμ στη Γαλλία και το χτύπησα. Ο ήχος δε θυμίζει καθόλου Deutsche Grammophon. Πολύ ρεαλιστικές δυναμικές, μέχρι του σημείου να γίνεται δύσκολο το άκουσμα σε ένα καθιστικό. Ίσως πάσχει σε χωρική πληροφορία, αλλά η ανάλυση, η παρουσία, το μπάσο είναι το κάτι άλλο. Τα έργα είναι αρκετά απαιτητικά, ειδικά το έργο του Russo μου είναι ανυπόφορο-αλλά μπορεί να ενδιαφέρει τους τζαζεμένους του φόρουμ. Αξίζει την προσοχή σας γιατί δεν το βλεπω να επανεκδίδεται στην Original Source.
μόνο "very good" δεν είναι η κατάσταση του δίσκου που μου αγόρασε η Σία..
φωτός και εντυπώσεις όταν τον πλύνω και τον ακούσω.
βλέπω να μην ξαναγοράζω μτχ αν δεν τους δω ο ίδιος με τα μάτια μου πριν...
Είσαι άτυχος. Αλλά θα βρεις εύκολα ένα καλύτερο αντίτυπο, ο δίσκος ήταν best seller. Αν πας μια βολτα Μοναστηράκι σίγουρα θα πετύχεις κάποιο καλό κομμάτι.
θα δοκιμάσω να τον επαναφέρω σε καλή κατάσταση και μπορεί να μην έχει πρόβλημα σχρατς σχρουτς.. δεν τον έβαλα καν ακόμα στο πικάπ
Κώστας Γκαβάκος
AVClub Enthusiast
Ακριβώς τα ίδια φαινόμενα που περιγράφεις παρατήρησα και σε αυτόν τον δίσκο που μόλις παρέλαβα. Στην δεύτερη πλευρά που είναι η σουίτα από το πουλί της φωτιάς τα πράγματα ήταν πολύ, πολύ καλύτερα.
Σημειώνω ότι η σειρά phase 4 είναι πάρα πολύ καλή, ότι ο δίσκος είναι η πρώτη ηχογράφηση (original copy) και ότι είναι τζάμι.
Τα ίδια φαινόμενα τα είχα ακούσει και στο αντίστοιχο cd. Όμως κάτι ότι πίστευα ότι τα πράγματα στο βινύλιο θα ήταν καλύτερα, κάτι το αυτοκρατορικό οικόσημο του Τσάρου που κοσμεί το εξώφυλλο, κάτι η ιδιορυθμία του Stokowski που κάνει ότι του αρέσει το αγόρασα και σε βινύλιο αλλά <δύσκολο το άκουσμα σε ένα καθιστικό>.
Προσπαθώ ρε παιδιά να καταλάβω τι εννοείτε λέγοντας ότι είναι "δύσκολο το άκουσμα σε ένα καθιστικό".
Δλδ εκεί που παίζουν όλα "σιγά" , ξαφνικά δυναμώνουν και ενοχλούν;;
Ξαφνιάζουν;;
Δημιουργούν κάποιο πρόβλημα πέρα από την ενόχληση στους γείτονες;;
Δλδ εκεί που παίζουν όλα "σιγά" , ξαφνικά δυναμώνουν και ενοχλούν;;
Ξαφνιάζουν;;
Δημιουργούν κάποιο πρόβλημα πέρα από την ενόχληση στους γείτονες;;
το κακό με την κλασσική είναι ότι έχει μεγάλη δυναμική περιοχή, δλδ μεγάλες εναλλαγες μεταξύ χαμηλής και υψηλής έντασης στο ίδιο κομμάτι. Πράγμα που σημαίνει ότι δε μπορείς να την ακούς χαλαρά.Αν έχεις χώρο αφιερωμένο στο χόμπι και όχι το καθιστικό σου όλα καλά. Αν όμως έχεις το σύστημα στο καθιστικό σου, δύσκολα τα πράγματα. Εσύ ακούς μουσική. π.χ. τις Εβρίδες του Mendelssohn, και η γυναίκα δουλεύει π.χ. στην κουζίνα. Η μουσική αρχίζει χαλαρά και υποβλητικά, σχεδόν δεν ακούγεται, αλλά η ένταση ανεβαίνει και ανεβαίνει μέχρι που έχεις 80 άτομα να παίζουν όλοι μαζί πενταπλό φορτίσσιμο...και εκεί έρχεται η φωνή "χαμήλωσε το επιτέλους!"-ή αρχίζουν να εκτοξεύονται αντικείμενα, αναλόγως.
κάτι ανάλογο και με τον δίσκο CARF ORFF . CARMINA BURANA που ακούω τώρα (είναι ο μτχ σε "very good" κατάσταση).
δυστυχώς δεν μπόρεσα να κάνω κάτι για το σχρατς , στα χαμηλά περάσματα είναι αρκετά ενοχλητικό.
δεν μπορώ να καταλάβω τι είδους κάφροι είναι μερικοί... να έχεις δίσκο της Deutsche Grammophon και να μην τον προσέχεις;;
σε ποιότητα ήχου , φυσικά "βλέπει κορυφή"
Τι τα θέλω και σας διαβάζω, να, αγόρασα το πρώτο μου βινύλιο μετά την πλημμύρα του καλοκαιριού (Εννοείται ότι έχω το CD και είναι η καλύτερη με διαφορά ερμηνεία Carmina στην ιστορία).
Φτήνια μεν, αλλά βάλε και τα μεταφορικά, φόρους κλπ, τελικά κοστίζει όσο ένα τραπέζι για 1 στον Μπαϊρακτάρη.
Περίμενε εκείνο το σημείο στο φινάλε,όπου η σοπράνο τραγουδά με ελάχιστη συνοδεία, σχεδόν a capella, το Dulcissime, και στο καπάκι έρχεται το Ave Formocissima, με όλη την ορχήστρα και 200 άτομα χωρωδια να ξελαρυγγιαζονται...
εσύ διαβάζεις γιατί είσαι της "συνομοταξίας" και ξέρεις τι λένε...
εγώ που δεν καταλαβαίνω τα μισά (άκου 5πλο φορτίσσιμο...) , τι δουλειά έχω εδώ μέσα;;;
Θα τα μάθεις: Στις παρτιτούρες οι συνθέτες βάζουν δυναμικές ενδείξεις: p από το piano (σιγά) m απο το mezzo (μέτρια) f απο το forte (δυνατά). 2 φορες το p σημαίνει πιο σιγά, 3 ακόμα πιο σιγά, μέχρι το ppppp που είναι ίσα που ακούγεται. Το αντίθετο είναι ff, πιο δυνατά, fff, ακόμα πιο δυνατά μέχρι το fffff, το γνωστό και ως 5φ, που είναι όσο πιο δυνατά γίνεται. Αυτό ακουσες στο φινάλε του Carmina Burana.εσύ διαβάζεις γιατί είσαι της "συνομοταξίας" και ξέρεις τι λένε...
εγώ που δεν καταλαβαίνω τα μισά (άκου 5πλο φορτίσσιμο...) , τι δουλειά έχω εδώ μέσα;;;
εσύ διαβάζεις γιατί είσαι της "συνομοταξίας" και ξέρεις τι λένε...
εγώ που δεν καταλαβαίνω τα μισά (άκου 5πλο φορτίσσιμο...) , τι δουλειά έχω εδώ μέσα;;;
Είναι καλός δίσκος για να "μάθεις". Ενδιαφέρον έχει το ότι το CD που προανέφερα ήταν και το πρώτο CD που χρησιμοποίησα στη ζωή μου. Του πατέρα μου φυσικά, αλλά μου άρεσε και το άκουγα ξανά και ξανά.
Εσύ που ζεις στη χώρα της βινυλιακής αφθονίας κακώς ασχολείσαι με φτηνές Deutsche Grammophon. Αυτά τα παραγγέλνεις με διεύθυνση αποστολής το πατρικό σου στην Ελλάδα και τα παίρνεις στις βαλίτσες σου στο επόμενο ταξίδι. Εκεί που είσαι να ψάξεις για RCA Living Stereo , Mercury Living Presence, Decca/London -τέτοια πράγματα...
You have no idea...ακόμα καλύτερες παραγωγές από την Deutsche Grammophon ;;;