Η DG δεν ήταν ποτέ η τοπ σε παραγωγές.ακόμα καλύτερες παραγωγές από την Deutsche Grammophon ;;;
Αυτό το προνόμιο το είχαν οι εταιρίες που ανέφερε ο Κώστας συν την Columbia που θα πρόθετα εγώ.
Μαύρα Διαμάντια: Καλές ηχογραφήσεις κλασσικής μουσικής σε βινύλιο.
- Thread starter ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ
- Start date
Αυτό το προνόμιο το είχαν οι εταιρίες που ανέφερε ο Κώστας συν την Columbia που θα πρόθετα εγώ.
Ποια Columbia, την εγγλέζικη EMI/Columbia ή την αμερικανική; Την εγγλέζικη δεν την ανέφερα γιατί δεν αφορά τόσο πολύ τόν Ιάσονα, που είναι στην Αμερική.
Η Columbia/His Masters Voice τη δεκαετία του 40 έσπασε σε δυο κομμάτια, Αγγλικό και αμερικάνικο. Το αγγλικό το αγόρασε η ΕΜΙ και μεχρι το 1967 ήταν μια ανεξάρτητη εταιρεία,λίγο πολύ, μετά έγινε συγχώνευση. Το αμερικάνικο, US Columbia, μετεξελίχθηκε τη δεκαετία του 70 σε CBS και τη δεκαετία του 80 την αγόρασε η SONY. Το περίφημο σήμα με το σκυλάκι που ακούει το γραμμόφωνο (τον Νίππερ) στις ΗΠΑ κοσμούσε τους δίσκους τρίτης εταιρείας, της RCA. Στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο τα δικαιώματα είχε η ΕΜΙ. Τα σήματα της RCA, Columbia US, CBS,Sony,έχουν περάσει όλα στην κατοχή της Bertelsmann Music Group, ενώ η ΕΜΙ ανήκει στη Warner Music. Άλλη μια συγχώνευση και θα βρεθούν όλοι κατω απο την ίδια σκέπη.
Αναφερόμουν στην Αμερικάνικη αλλά μια και ανέφερες και την ΕΜΙ και αυτή είχε εξαιρετικές παραγωγές.
Στην DG οι παραγωγές εξαρτώνταν από τους μαέστρους.
Αν ήταν ο Κάραγιαν η παραγωγή και η ηχογράφηση ήταν top class,αν ήταν κανένα μικρότερο όνομα τους έπιαναν οι....τσιγκουνιές.
Οι άλλοι δλδ δεν έκαναν ποτέ τσιγκουνιές;;
Γιατί πρέπει να έχω αρκετούς δίσκους από όλες αυτές και σίγουρα δεν είναι όλοι top class ηχητικά.
Βέβαια δεν είναι της κλασικής μουσικής, αλλά διάφορα είδη.
Μιλάμε βασικά για κλασσική.
Αλλά όσον αφορά την RCA/ Living Stereo δεν υπήρξε κακή παραγωγή της σε οποιοδήποτε είδος μουσικής.
Οι υπόλοιπες σε άλλα είδη μουσικής σαφώς και έβγαζαν φόλες.
Ούτε η Decca, η ΕΜΙ ναι, έβγαλε και κακές παραγωγές, αλλά είναι επόμενο, ήταν η μεγαλύτερη δισκογραφική εταιρεία παγκοσμίως, επόμενο είναι να βγάλει και φόλες. Η Deutsche όμως ήταν ασυγχωρητη γιατί είχε τα μεγαλύτερα ταλέντα στον κόσμο της κλασσικής και τα έθαβε με μέτριο ήχο. Σπάνια έχω ακούσει δίσκο της DG και να πω "πωπω, τι καταπληκτική ηχογράφηση είναι αυτή;". Στην καλύτερη περίπτωση ήταν πάνω απο το μέσο όρο. Τα Carmina Burana που έχει ο Βλαδίμηρος είναι εξαίρεση, οπως και κάποιες ηχογραφήσεις του Κάραγιαν, ο οποίος ήταν γκατζετάκιας και τελειομανής-και χαϊεντάς: λένε ότι στο σπίτι του στο Σάλτσμπουργκ είχε ένα απο τα καλύτερα ηχοσυστήματα στον κόσμο.
Αυτή η σειρά της Deutsch Grammophon, Original Source, έχει κανει τόσο πάταγο γιατί ξαφνικά κάποιες καλές ηχογραφήσει και θρυλικές ερμηνείες, όπως οι Πλανήτες ή τα Τεσσερα Τελευταία Τραγούδια ακούγονται πλεον σε εξαιρετικό ήχο, κάποιες θρυλικές ερμηνείες, όπως τα Κοντσερτα για Πιάνο του Brahms με τον Gilels ή η 7η του Beethoven με τον Carlos Kleiber ξαφνικά λάμπουν με έναν ήχο που δεν είχαν ποτέ πριν. Ειδικά στο τελευταίο, η σύγκριση μεταξύ του ορίτζιναλ δίσκου και της έκδοσης Original Source είναι συντριπτική, είναι σα να ακούς άλλη ηχογράφηση. Και δεν υπαρχει δικαιολογία "α μα είναι τετραφωνική ηχογράφηση,δε μπορούσαν να κάνουν σωστό μάστερινγκ". Η μικρή εταιρεία Valois, την ίδια εποχή το κατάφερνε για ηχογραφήσεις μουσικής δωματίου που κυκλοφόρησαν μόνο σε Γαλλία, Βέλγιο, άντε και Ελβετία. Ο γίγαντας Deutsche Grammophon δε μπορούσε;
Έχω φάει τόσες νίλες ως άσχετος που το παράτησα το σπορ ρε παιδιά. Είναι πολλά τα λεφτά για να παίρνεις γουρούνι στο σακί. Τελευταία απογοήτευση ήταν η 3η Mahler του Levine/Chicago (RCA Red Seal), που δεν ήξερα καν ότι υπάρχει, την άκουσα μια μέρα στο YouTube και έπαθα πλάκα με το πρώτο μέρος, και έσκασα κοντά 70 ντόλλαρς για σφραγισμένο παρακαλώ βινύλιο που έπρεπε να έρθει από την Αγγλία). Το οποίο ήταν όντως σφραγισμένο άρα ολοκαίνουριο, αλλά ακούγεται λες και έχεις ρίξει πετσέτα πάνω στα ηχεία, χίλιες φορές προτιμώ το YouTube.
Last edited:
Θα σε συμβούλευα για αρχή να αγοράζεις φτηνά.Είτε από thrift shops, είτε απο garage sales, ειτε απο παλαιοδισκοπωλεία.Για αρχή, μέχρι να αποκτήσεις τις γνώσεις. Επίσης, αν αρχίσεις να διαδίδεις στον κύκλο σου ότι έχεις πικάπ και ακούς κλασική, θα αρχίσουν σιγά σιγά να σου ξεφορτώνουν τις συλλογες του παππού και της γιαγιάς που μας άφησαν χρόνους.
Αχ και να ήμουνα Αμερική...
Αυτό έκανα μωρέ, αλλά η μέση κατάσταση ήταν θλιβερή. Σπάνια έβρισκες κάτι που να'ταν σε έστω very good (πραγματική) κατάσταση. Είχα φτάσει να έχω καμιά 15αρια σοβαρά βινύλια (που άκουγα), και άλλα 50 που απλά έπιαναν χώρο γιατί ήταν σε τραγική κατάσταση.
Αν είχα πλυντήριο, αν είχα χρόνο, αν είχα ενέργεια, ίσως, αλλά το Qobuz παραμονεύει στη γωνία και ρίχνει μούτζες
Αυτό ξαναπές το. Χθες κλείσαμε ταξίδι για να πάμε να ακούσουμε τον Rattle με την BRSO να παίζουν 6η Mahler στο Σικάγο. Θεώρησα ότι είναι εμπειρία ζωής. Ένα 120αρικο τα εισιτήρια (της συναυλίας), ένα 250άρι τα αεροπορικά (όπου ήμασταν και κωλόφαρδοι, κανονικά είναι τόσα το άτομο), βάλε και το ξενοδοχείο, θα μας βγει κάνα 500άρικο για να ακούσουμε κάτι που ο μέσος Γερμανός μπορεί να παρακολουθεί κάθε βδομάδα, είτε δίπλα στο σπίτι του, είτε το πολύ ένα διωράκι μακριά με τρένο...
Last edited:
Είχε και όνομα το περίφημο σκυλάκι στο "σήμα κατατεθέν" της RCA ;;
Δεν το ήξερα αυτό..
Ο Νίππερ λοιπόν έχει ανταγωνιστή...
Τον περίφημο γατούλη "Τάμπυ" που κοιτάει με ενδιαφέρον ένα κάπως πιο σύγχρονο πικάπ:
Φυσικά το "αφεντικό" του Τάμπυ και ιδιοκτήτης του πικάπ, δεν έχει δισκογραφική , ούτε κάποια εταιρία (έστω) διανομής για να κάνει τον Τάμπυ σήμα κατατεθέν...
Θα περιοριστεί σε ένα απλό "άβαταρ" στο παρόν κλαμπ και αν.......
Καταλαβαίνω. Σαν αρχάριος αγόραζα κι εγώ δίσκους σε άθλια κατάσταση με την ελπίδα ότι δεν ακούγονται τόσο χάλια όσο φαίνονται. Τελικά κατέληξαν σχεδόν όλοι στην ανακύκλωση πλαστικών.Αυτό έκανα μωρέ, αλλά η μέση κατάσταση ήταν θλιβερή. Σπάνια έβρισκες κάτι που να'ταν σε έστω very good (πραγματική) κατάσταση. Είχα φτάσει να έχω καμιά 15αρια σοβαρά βινύλια (που άκουγα), και άλλα 50 που απλά έπιαναν χώρο γιατί ήταν σε τραγική κατάσταση.
Αν είχα πλυντήριο, αν είχα χρόνο, αν είχα ενέργεια, ίσως, αλλά το Qobuz παραμονεύει στη γωνία και ρίχνει μούτζες
Κατ'αρχάς να δηλώσω ότι είμαι μέγιστος fan της Ιεροτελεστίας, σε βαθμό εμμονής. Έχω ακούσει σχεδόν ό,τι "κινείται", και διαθέτω δεκάδες ερμηνείες σε φυσική και άυλη μορφή. Με την ευκαιρία του παρόντος post, ξεσκόνισα κάμποσες εκτελέσεις, και έβαλα στην ουρά, προς ακρόαση, 2-3 ακόμη που δεν έχω ακούσει.
Λοιπόν, σχετικά με την παρούσα εκτέλεση (Tilson Thomas, Boston SO, 1972), η οποία και μου έδωσε το έναυσμα να σκαλίσω το αρχείο μου.
Έχει κυκλοφορήσει ως cd, παλαιότερα από την DG και, πριν μερικά χρόνια, από την Pentatone, remastered σε SACD.
Διαθέτω και τις δύο σε flac, και η εντύπωση που είχα αποκομίσει, ήταν ότι ο ήχος ακουγόταν κάπως απόμακρος, σαν μέσα από το πηγάδι. Αυτό πιθανότατα οφείλεται στην τοποθέτηση των μικροφώνων αρκετά μακριά από την ορχήστρα (τι είχαν στο μυαλό τους οι ηχολήπτες της DG; ). Κάποια όργανα σχεδόν δεν ακούγονται. Ο ήχος της Pentatone είναι ελαφρώς καλύτερος αλλά το πρόβλημα του απόμακρου ήχου εξακολουθεί να υφίσταται.
Το εν λόγω έργο "απαιτεί" πολύ καλή ηχογράφηση για να αναδειχθεί. Τα ξύλινα και τα μικρά πνευστά δεν πρέπει να σκεπάζονται από τα βαριά χάλκινα ή από τα έγχορδα (αν είναι πολύ μπροστά) και τα κρουστά ΠΡΟΦΑΝΩΣ πρέπει να είναι όσο πιο καθαρά γίνεται. Το τελευταίο, πολύ λίγες ηχογραφήσεις το επιτυγχάνουν. Μιλάμε για τον ρυθμό, την ραχοκοκκαλιά του έργου, οπότε δεν γίνεται να θάβεις τα κρουστά, κύριε εκάστοτε ηχολήπτα!!!
Για να μην μακρηγορώ, φτάνω στην ουσία αυτού που θέλω να καταθέσω.
Έπεσα τυχαία πάνω στο παρακάτω video, στο YouTube. Σύμφωνα με αυτόν που το ανέβασε, πρόκειται για ήχο από το βινύλιο, από την αρχική γερμανική έκδοση.
Το άκουσα από περιέργεια και μου έπεσε το σαγόνι!!! Σαν να άκουγα άλλο έργο!! Ακούγονται λεπτομέρειες που δεν ακούγονταν στα cd.
Κατ'αρχάς ο ήχος δεν ακούγεται σαν από το πηγάδι, τα όργανα ακούγονται πιο καθαρά, και το μπάσο είναι ασύλληπτο! Πανταχού παρόν! Όλα τα κρουστά, μικρά και μεγάλα (ειδικά τα μεγάλα!), το pizzicato από τα μπάσσα! Αποκάλυψη!! Μιλάμε για την ίδια εκτέλεση αλλά σε βινύλιο, και μιλάμε για ήχο από το YouTube!! Απίστευτο!
Οι λεπτομέρειες αυτές αναδεικνύουν την εξαιρετική ερμηνεία η οποία αδικείται από την ηχογράφηση.
Μπήκε στο προσωπικό μου top-3!
Μα είναι δυνατόν ο ήχος του βινυλίου να έχει τόση διαφορά από τα cd και SACD;
Όποιος δεν βαριέται, ας το ακούσει, με ακουστικά εννοείται.
Ε μα, τι λέμε τόσα χρόνια;
Όποιος τυχερός έχει ακόμα πικάπ, τον προτρέπω να δοκιμάσει αυτή τη φτηνή επανέκδοση του 1984 https://www.discogs.com/sell/release/3016427?ev=rb
Τελικά δε μας είπες, ποιες οι εντυπώσεις σου από τα Carmina Burana;Είχε και όνομα το περίφημο σκυλάκι στο "σήμα κατατεθέν" της RCA ;;
Δεν το ήξερα αυτό..
Ο Νίππερ λοιπόν έχει ανταγωνιστή...
Τον περίφημο γατούλη "Τάμπυ" που κοιτάει με ενδιαφέρον ένα κάπως πιο σύγχρονο πικάπ:
View attachment 229235
Φυσικά το "αφεντικό" του Τάμπυ και ιδιοκτήτης του πικάπ, δεν έχει δισκογραφική , ούτε κάποια εταιρία (έστω) διανομής για να κάνει τον Τάμπυ σήμα κατατεθέν...
Θα περιοριστεί σε ένα απλό "άβαταρ" στο παρόν κλαμπ και αν.......
άριστες.
το έργο το έχω ακούσει από δω και από κει.. κομμάτια του δλδ.
αν και ο Tzimisce το "βρίζει" ως "ορθόδοξο πασοκ" , εμένα μου αρέσει
geovar
AVClub Addicted Member
- 24 February 2008
- 1,698