Παλιές κινηματογραφικές μηχανές

chris73

AVClub Addicted Member
3 March 2014
2,913
Θεσσαλονίκη
Σίγουρος δεν είμαι για τίποτα και για κανένα :HTEHETH63:

Ότι γράφω όμως σε λίγες γραμμές είναι το δυνατόν διασταυρωμένο και όχι απευθείας αντιγραφές από wiki. Φυσικά οι μόνες πηγές μου είναι το νετ σχεδόν αποκλειστικά και μερικά πράγματα που μπορεί να έχω. Ψάχνοντας σε πολλές μεριές στον ιστό λοιπόν, βρίσκοντας φώτο, μπροσούρες, συζητήσεις, διαπιστώσεις νούμερα, κοκ αρχίζεις να συγκλίνεις κάπου. Επίσης χρειάζεται και η κοινή λογική.

Για την συγκεκριμένη απορία σου τώρα τα στοιχεία (χωρίς συγκεκριμένη σειρά) είναι τα εξής:

-Όλοι με τον ένα ή άλλο τρόπο είχαν σχέση με το καθεστός.

-Δεν γνωρίζω η Εumig να παρήγαγε κάμερες 16mm τότε, παρά μόνο πολύ αργότερα. Τα 8mm δεν συγκρίνονται μπροστά τους σε ποιότητα. Τα 9.5 είναι καλύτερα από τα 8 αλλά δεν υπήρχε και σοβαρός εξοπλισμός λήψης και προβολής.Τα 35mm πάλι ήταν πολύ δύσχρηστα. Ή θα υπήρχαν παλιότερες μικρές μηχανές που δεν είχαν δυνατότητες, ή θα έπρεπε η δεσποινίς να κουβαλά συνεργείο. Τα 16mm στη συγκεκριμένη εποχή ήταν η καλύτερη περίπτωση ποιότητας-φορητότητας.

-Εκείνη την εποχή δεν φένεται να υπάρχουν σοβαροί προβολείς οικιακής χρήσης σε άλλες κατηγορίες παρά μόνο στα 16mm. Siemens και Zeiss Ikon.

-Tα όσα είναι γνωστά, ή προκύπτουν από φωτογραφίες για το ταπεραμέντο της Braun που έφερνε σε δύσκολη θέση των φύρερ ("παιδί" ήταν και έπαιζε ακόμη...) καθώς και για την αγάπη της για την φωτογραφία και τον κινηματογράφο, με οδηγούν στο (εντελώς προσωπικό) συμπέρασμα πως στη δεδομένη περίοδο μόνο 16mm θα χρησιμοποιούσε κυρίως.

-Όσες φωτογραφίες έχω δει, είναι η Braun μαζί με μια Siemens και μόνο (όταν πρόκειται για κινηματογραφική). Θα περίμενα να έχει και Zeiss Ikon, αλλά δεν έχω δει ούτε μία φώτο με άλλη μηχανή. Αν κάποιος βρει θα ήθελα πολύ να την δω και άρα να προστεθούν νέα στοιχεία.

-Οι Zeiss τις εποχής φένεται να είναι αναμενόμενα από τις top, αλλά μάλον είχαν μείνει λίγο πίσω σε σχέση με τις Siemens, η οποία έκανε ένα ντου σε όλη την δεκαετία του 30 στον χώρο.

-Η Ζeiss ακόμη το 30, φένεται πως παρά την πολύ σοβαρή της εμπλοκή στα φωτογραφικά-οπτικά, παρά την μεγάλη κληρονομιά που έσερνε, παρά τα αναρίθμιτα μυαλά και το τεράστιο know how, παρά τις νέες εξελίξεις στο θέμα των προιόντων της γενικά, είχε ένα σοβαρό πρόβλημα.... Το μάνατζμεντ και την προώθηση όσων έφτιαχνε. Ανταγωνιζόταν τα προιόντα της το ένα με το άλλο απόρια των πολλών γραμμών παραγωγής που συνενώθηκαν όταν δημιουργήθηκε. Έτσι φένεται η Siemens είχε καλύτερο timing και καλύτερες δημόσιες σχέσεις την συγκεκριμένη περίοδο.

Άν έχει κάποιος περισσότερα, ή ακόμη καλήτερα αντίθετα και ανατρεπτικά στοιχεία είμαι όλος αυτία από περιέργεια...:ears::ears::ears:
 

makfil

Supreme Member
12 September 2010
4,098
Φιλοθέη/Γλυφάδα
Η απάντηση στην απλή απορία μου (και όχι πρόθεση για αμφισβήτηση) είναι παραπάνω από πλήρης και εμπεριστατωμένη και σ' ευχαριστώ πολύ.

Οι γνώσεις σου και η εμβάθυνσή σου στην περίοδο εκείνη προσδίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στα επιχειρήματα και τις (λογικότατες) σκέψεις σου.
 

chris73

AVClub Addicted Member
3 March 2014
2,913
Θεσσαλονίκη
Δεν το είδα ως πρόθεση για αμφισβήτηση (και τέτοια να ήταν πάλι εποικοδομητικό θα μπορούσε να είναι) και ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου έδωσες να ξαναδώ το θέμα σήμερα. Kαι να μάθω σύμφωνα με αυτό http://www.theguardian.com/world/2013/jan/27/hitler-home-movies-eva-braun πότε, πως, από ποιόν και γιατί βρέθηκαν όλες αυτές οι ταινίες που έχουμε δει από το Μπέργκοφ. Μέχρι σήμερα τις θεωρούσα δεδομένες.
 

chris73

AVClub Addicted Member
3 March 2014
2,913
Θεσσαλονίκη
Bell & Howell στα 8mm

IMG_4126_zps0d335083.jpg


Tα πρώτα χρόνια του 20ου αιώνα ο Donald J. Bell εργαζόταν ως μηχανικός προβολής στο Σικάγο, το κέντρο της κινηματογραφικής βιομηχανίας εκείνη την εποχή. Μέσω του επαγγέλματος του, το ενδιαφέρον του στράφηκε στο μηχανικό μέρος των συστημάτων προβολής, στην επισκευή και εξέλιξή τους. Σε μία εταιρία κατασκευής ανταλλακτικών και τμήματων μηχανών προβολής συνάντησε τον Albert S. Howell. Ο δεύτερος είχε κάνει το 1906 αίτηση για να κατοχυρώσει μια πατέντα που βελτίωνε την σταθερότητα της εικόνας κατά την προβολή του φιλμ. Έτσι βασιζόμενοι στην εμπειρία, την εφευρετικότητα, τις επαφές στον χώρο και κάποια χρήματα που είχαν, ιδρύουν το 1907 την δική τους εταιρία.

IMG_4118_zpsd049d392.jpg


Αυτό που τους έκανε διάσημους ήταν ότι το 1908 έθεσαν το πρότυπο για την χρήση φιλμ 35 χιλιοστών στον κινηματογράφο καθώς και ότι εξέλιξαν και τυποποίησαν την διάτρηση αυτού (περφορέ). Με άλλα λόγια έως τότε ουσιαστικά μια ταινία ήταν αδύνατον να παιχθεί σε διαφορετικές μηχανής προβολής.

Το 1910 κατασκεύασαν την πρώτη τους μηχανή λήψης κατασκευασμένη από ξύλο και δέρμα, η οποία όμως κατά την διάρκεια ενός εξερευνητικού ταξιδιού στην Αφρική καταστράφηκε από … τερμίτες και έτσι το 1912 παρουσιάζουν την πρώτη μηχανή λήψης κατασκευασμένη εξ ολοκλήρου από μέταλλο (χυτό αλουμίνιο).

Αυτή η μηχανή ήταν το θρυλικό μοντέλο 2709 η παραγωγή του οποίου συνεχίστηκε σχεδόν απαράλλακτη έως το 1957 (1961 κατά άλλους). Στην αρχή ο μηχανισμός κινούταν με μανιβέλα ενώ λίγο αργότερα προσαρμόστηκε και κινητήρας. Διέθετε περιστρεφόμενη διάταξη τεσσάρων εναλλάξιμων φακών, σύστημα προώθησης ακριβείας, σκόπευση δια μέσω του φακού κ.α. Ήταν τόσο ακριβή που μόνο ο Τσάρλι Τσάπλιν και ακόμη τρείς ιδιώτες την είχαν αγοράσει, οι υπόλοιπες ανήκαν σε στούντιο. Με αυτήν γυρίστηκαν σχεδόν το σύνολο της παραγωγής κατά την πρώτη εποχή του βωβού κινηματογράφου.

Chaplin_Camera2.jpg



Σε λίγο το κέντρο του κινηματογράφου μεταφέρθηκε στο Χόλυγουντ, και το 1919 σχεδόν το 100% του κινηματογραφικού εξοπλισμού κατασκευάζονταν από την Bell & Howell.

Την ίδια χρονιά η εταιρία εισέρχεται και στον χώρο του ερασιτεχνικού κινηματογράφου αρχικά στο φορμά των 17.5mm και το 1923, κατασκευάζει δύο χρόνια νωρίτερα από την Kodak, την πρώτη κουρδιστή μηχανή 16mm, το μοντέλο Filmo. Αυτή θα αποτελέσει ένα ακόμη σημαντικό σταθμό στην ιστορία της εταιρίας μια και συνέχισε να παράγεται σε διάφορες παραλαγές και εξοπλισμό έως την δεκαετία του 70. Με αυτή γυρίστηκαν τα περισσότερα ίσως επίκαιρα από τα μέτωπα του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Όλο και κάπου θα την έχει πάρει το μάτι σας.

antbe9473mqiof.jpg



Όσο για την ερασιτεχνική αγορά των 8mm, η εταιρία δεν κατασκεύασε ποτέ κάτι εξαιρετικό και μάλιστα την δεκαετία του 50 φαίνεται να κατασκεύαζε απλά μπακατέλες. Αν και τα στοιχεία είναι λίγα, προκύπτει πως ίσως μόνο λόγο του ονόματος της εταιρίας, τα προϊόντα της ήταν εξαιρετικά ακριβά ακόμη και στο κατώτερο επίπεδο της γκάμας. Επάνω σε αυτό το σημείο η Revere (που θα δούμε στο επόμενο) ανταγωνίστηκε την B&H με πολύ ποίο προσεγμένες και προσιτές κατασκευές.

IMG_4119_zpscfb5d2ed.jpg


Κάπου εδώ να αναφέρουμε πως το «περίφημο» ερασιτεχνικό φιλμ που κατέγραψε την δολοφονία του Κένεντυ γυρίστηκε με μια Β&Η, το μοντέλο 414PD Director Series Zoomatic.

Photo_naraevid_ZapruderCamera-1_original.jpeg


Τώρα όσο για την μηχανή στις φωτογραφίες θα πρέπει να πρώτοεμφανίστηκε στην αγορά αρχές με μέσα της δεκαετίας του 50 και είναι το μοντέλο «One-Nine». Αυτό αναφέρεται στο μέγιστο διάφραγμα φακού των 1.9. Όχι και άσχημο για την κατηγορία αλλά τα καλά νομίζω πως σταματούν εδώ.

Το διάφραγμα είναι απλά ένας δίσκος με τρύπες διαφορετικής διαμέτρου που μετακινούνται πίσω από τον φακό. Καθώς φαίνεται όμως έχει την δυνατότητα προσαρμογής ευρυγώνιου και τηλεφακού βιδωτά επί του σταθερού, για αυτό και τα διαφορετικά πλαίσια στο σκόπευτρο ως οδηγός κατά τη λήψη. Κατά τα άλλα πανάσχημη και σαν να την έφτιαξαν ως πρωτότυπο σε καμιά τεχνική σχολή.

IMG_4117_zps83c4f26f.jpg


IMG_4121_zpsbdc4c186.jpg


Η αλήθεια είναι πως δεν γνωρίζω τι τελικό αποτέλεσμα θα μπορούσε να αποδώσει όμως τα πάντα επάνω της φωνάζουν το λιγότερο αμέλεια σε κάθε επίπεδο. Άσε που η συγκεκριμένη έχει και μηχανικό πρόβλημα. Στο διαδύκτιο θα την βρείτε πολύ φθηνά αν και δεν βλέπω καμιά άλλη χρήση για την συγκεκριμένη παρά ως εν δυνάμει φονικό όπλο ή πρε- παπιέ.

Φυσικές διαστάσεις 60x90x150mm κατά προσέγγιση και βάρος κενή 950gr με υλικό κατασκευής κελύφους (μάλλον) το χυτό αλουμίνιο.

IMG_4120_zpse99f39fb.jpg


IMG_4124_zps8e40c679.jpg
 

chris73

AVClub Addicted Member
3 March 2014
2,913
Θεσσαλονίκη
Revere στα 8mm

IMG_4133_zps04c2097a.jpg


Αν και κατά την δεκαετία του 50, η Revere (Revere Camera Company) ήταν ο δεύτερος μεγαλύτερος κατασκευαστής ερασιτεχνικών κινηματογραφικών μετά την Bell & Howell (πολύ σημαντικό όταν και η Kodak ήταν ανταγωνιστής τους) πολύ λίγα είναι πλέον γνωστά για την εταιρία.

Πάντως όλα ξεκίνησαν από τον Ουκρανό Samuel Briskin (μεγάλο φιλάνθρωπος έως το τέλος της ζωής του σύμφωνα με το εγγονό του) ο οποίος γεννήθηκε στο Κίεβο και μετανάστευσε τα πρώτα χρόνια του 20ου αιώνα μαζί με την σύζυγο ονόματι Bessie στο Σικάγο. Εκεί το 1920 ίδρυσε την Excel Radiator Company που κατασκεύαζε ψυγεία αυτοκινήτων. Το 1939 μέσω ενός παραρτήματος οι ιοί Briskin εισέρχονται στην οικονομική κατηγορία του ερασιτεχνικού κινηματογράφου και σύντομα η εταιρία αλλάζει ονομασία και κατεύθυνση.

IMG_4127_zps69f2189d.jpg


Με την πάροδο των χρόνων η εταιρία συνεργάζεται με την Wollensak, (έτος ίδρυσης 1899) εταιρία οπτικών και κλείστρων κυρίως, την οποία στην συνέχεια θα απορροφήσει.

Εκτός από την Kodak που χρησιμοποιούσε δικούς της φακούς, σχεδόν όλες οι άλλες αμερικάνικες εταιρίες χρησιμοποιούσαν φακούς ανεξάρτητων κατασκευαστών, εκ των οποίων οι δύο γνωστότεροι ήταν οι Bausch & Lomb και Wollensak. Αν και οι προαναφερθείσες εταιρίες με τίποτα δεν μπορούσαν να φθάσουν την αίγλη των ευρωπαίων ανταγωνιστών όπως Carl Zeiss, Schneider, Goerz κτλ παρόλα αυτά είχαν ένα πολύ αξιοπρεπές όνομα.

IMG_4128_zps95a7bd53.jpg


Ο βασικός άξονας εργασιών της Revere παρέμεινε πάντα η αγορά των οικονομικών μικρών μηχανών λήψης και προβολής 8mm (αλλά και 16), η εταιρία όμως δοκίμασε την τύχη της χωρίς μεγάλη οικονομική επιτυχία και στην αγορά των stereo φωτογραφικών μηχανών (αγορά που ποτέ δεν προχώρησε γενικά). Επίσης εισήλθε και στον χώρο του ήχου με μπομπινόφωνα κυρίως, κάτω και από τα δύο ονόματα, Revere και Wollensak. Αν και τα προϊόντα της θεωρούνταν στο τομέα πολύ ποιοτικά και ανθεκτικά, το συγκεκριμένο τμήμα της αγοράς για την εταιρία παρέμεινε μικρό.

3127290538_eed18b65e0.jpg


wollen1.jpg



Το 1960 ο Birskin πούλησε τις Revere και Wollensak στην 3Μ για να μπορέσει να αποδημήσει ήσυχος ένα χρόνο αργότερα, μια και είχε σοβαρό πρόβλημα υγείας.

Η 3Μ διατήρησε μόνο την Wollensak κατά την επόμενη δεκαετία στον χώρο του ήχου, όμως οι καιροί άλλαζαν για τους αμερικάνους κατασκευαστές με την δυναμική παρουσία των Ιαπώνων σε όλα τα επίπεδα και έτσι από το 1972 ακόμη ένα αρκούντος ιστορικό όνομα έπαψε να υπάρχει.

Αμερικάνα καλλονή εποχής
IMG_4132_zps4f98dae6.jpg


Η μικρούλα μηχανή που βλέπετε είναι ένα από τα κλασικά μοντέλα της Revere που μπορεί να βρεθεί πανεύκολα και για λίγα δολάρια. Δεν υπάρχουν συγκεκριμένα στοιχεία, θα πρέπει η παραγωγή της όμως να ξεκίνησε τα πρώτα χρόνια του 40. Το συγκεκριμένο manual που συνόδευε τη μηχανή πάντως αναφέρει copyright 1947.

IMG_4131_zps8865eedd.jpg


Δούλευε άψογα από την πρώτη στιγμή (μέχρι που λόγο ατυχήματος κατέστρεψα το διάφραγμα του φακού…:slapface:) και από κατασκευαστικής άποψης και δυνατοτήτων είναι κλάσεις ανώτερη από τις αντίστοιχες B&Η που όπως καταλαβαίνω κόστιζαν τα διπλά χρήματα. Διαθέτει 5(!) ταχύτητες λήψης (περισσότερες από τα αυτοκίνητά τους όπως είπε ένας φίλος) 32-24-16-12-8 καρέ ανά δευτερόλεπτο και ο στάνταρ φακός σταθερής εστίασης των 12.7mm f2.5 μπορεί να αφαιρεθεί και να προσαρμοσθούν άλλοι προαιρετικά. Σύμφωνα με το manual διαθέσιμοι ήταν ένας 13mm f 1.9 (τα 13 χιλιοστά είναι το αντίστοιχο standard των 50mm στις μηχανές των 35 χιλιοστών), ένας τηλεφακός 25mm f2.5, και ένας άλλος 37.5mm f3.5.

Φυσικά μεγέθη κατά προσέγγιση: 55x85x130mm, βάρος 800gr. Χυτό αλουμίνιο το κύριο υλικό κατασκευής.

IMG_4134_zps72519d9a.jpg
 

chris73

AVClub Addicted Member
3 March 2014
2,913
Θεσσαλονίκη
H θρυλική Bolex

IMG_4168_zpsd6baaeb3.jpg


Η ιστορία του θρύλου της Bolex που φθάνει έως και σήμερα, ξεκινά πίσω στο 1814 με την ίδρυση της E. Paillard & Co στο Sainte-Croix της Ελβετίας από τον Moise Paillard. Η εταιρία κατασκεύαζε μηχανισμούς ρολογιών και μουσικών κουτιών, ενώ το 1920 ανοίγει ένα δεύτερο εργοστάσιο στο Yverdon που θα γίνει και η έδρα της εταιρίας αργότερα, για την κατασκευή των γραφομηχανών Hermes.

cinegraphe%20Bol070.jpg


Το 1924 στη Γενεύη ο Ουκρανός Jacques Bogopolsky (ή αλλιώς Jacques Bolsey ή Bolsky) κατοχυρώνει την ευρεσιτεχνία της «BOL-Cinegraphe», ένα συνδυασμό μηχανής λήψης και προβολής ταινιών 35χιλιοστών (καθώς και λήψης απλών φωτογραφιών) που στόχευε στην ερασιτεχνική αγορά, ενώ το 1927-8 παρουσιάζει την πρώτη του μηχανή λήψης 16 χιλιοστών κάτω από το όνομα Bolec και σε λίγο Bolex. (Θέλεις να γίνεις πλούσιος? Ψάξε στο υπόγειο μήπως βρεις κάτι με την φίρμα Bolec (που δεν έχω δει ούτε ζωγραφιστή ποτέ και για αυτό έχω αμφιβολίες αν όντως υπήρξε- o Lolec δεν πιάνει μία btw)

IMG_4141_zps9129e5fc.jpg


To 1930 o Bogopolsky θα πουλήσει την εταιρία του στην Paillard, και έτσι θα δημιουργηθεί η Paillard-Bolex , το κινηματογραφικό παράρτημα της Paillard S.A, ενώ ο ίδιος θα παραμείνει στην εταιρία για τα επόμενα πέντε χρόνια. Κάπου εδώ να αναφέρουμε πως ο Bogopolsky είχε επίσης σχεδιάσει φωτογραφικές μηχανές για την ιστορική Ελβετική Alpa μετά από πρόσκλησή της στα τέλη της δεκαετίαςτου 30.

3669.jpg


Το 1935 η Paillard-Bolex θα παρουσιάσει την Η-16. Μηχανή 16mm στην οποία θα βασιστούν και όλες οι επόμενες της εταιρίας σε αυτό το φορμά έως και σήμερα, καθώς και τροποποιήσεις αυτής για να λειτουργεί στα 8mm, ενώ το 1942 θα κυκλοφορήσει η L-8, η πρώτη μικρή μηχανή λήψης της εταιρίας για τα 8mm. Στο αρχικό σασί αυτής θα βασιστούν και όσες θα ακολουθήσουν τις επόμενες δεκαετίες.

Ο Bogopolsky θα μεταναστεύσει με τον φόβο του πολέμου στην Αμερική όπου θα αλλάξει το όνομα του σε Bolsey και θα δημιουργήσει την ομώνυμη εταιρία φωτογραφικών -η οποία θα κατασκευάσει και μηχανές στρατιωτικής χρήσης- που θα πουλήσει το 1956 στην Wittenauer Watch Co. λόγο του εισαγόμενου φθηνού ανταγωνισμού. Όμως δεν θα αποσυρθεί έτσι εύκολα από τον χώρο, και γυρίζοντας και πάλι στα κινηματογραφικά θα κατασκευάσει την Bolsey 8, μια από τις μικρότερες μηχανές στην κατηγορία (με επίσης δυνατότητα λήψης φωτογραφιών), όμως ο ίδιος θα πεθάνει το 1962, και με την έλευση του super8 στα 1965 η δημιουργία του ξεχάστηκε.

bolsey8.jpg


Η Bolex δημιούργησε εξαιρετικές από κάθε άποψη μηχανές. Με ανώτερη ποιότητα και υλικά κατασκευής και με μηχανισμούς που δουλεύουν σαν ελβετικά ρολόγια μπορούσε μόνη της να απολαμβάνει την κορυφή. Οι μικρές των 8mm απευθύνονταν στον σοβαρό ερασιτέχνη ενώ οι μηχανές των16mm σύντομα κατέκτησαν τον χώρο των επικαίρων, ντοκιμαντέρ, κινηματογραφικών σχολών καθώς επίσης έγιναν οι αγαπημένες μηχανές των avant-garde κινηματογραφιστών. Δεν υπάρχει καλύτερη απόδειξη της άψογης ποιότητας τους, από το ότι ακόμη και σήμερα κυκλοφορούν πολλές μηχανές 16mm που στην πλάτη τους κουβαλούν 60 χρόνια (επαγγελματικής πιθανότατα) λειτουργίας και ακόμη προσφέρουν τις υπηρεσίες τους.

Όσο για την συνέχεια της εταιρίας το 1963 θα συγχωνευτεί με την Thorens (συστήματα ήχου) αλλά λόγο διαφωνιών θα χωρίσουν οι δρόμοι τους σχεδόν αμέσως.

IMG_4144_zpse899e06a.jpg


Το 1965 εμφανίζεται στην αγορά το super8 φορμά, και η εταιρία δείχνει να μένει πίσω στις εξελίξεις. Τα μοντέλα της αναπτύσσονταν αργά και ήταν ακριβά, ενώ οι ιάπωνες άρχισαν να έχουν σοβαρή παρουσία. Έτσι το 1970 το κινηματογραφικό παράρτημα της εταιρίας θα περάσει στην Αυστριακή Eumig και στην Ελβετία θα συνεχίσουν να παράγονται μόνο οι H-16 μηχανές.

Η Eumig -όπως ήδη έχουμε δει- χρεοκόπησε το 1981, και μια ομάδα ανέλαβε το τμήμα της Bolex υπό την ονομασία Bolex International. Από τότε στο εργοστάσιο της Ελβετίας συνεχίζουν να κατασκευάζονται νέες μηχανές (με παραγγελία μόνο πλέον σήμερα) 16 και super16mm. Μόλις πρόσφατα η εταιρία εισήλθε και στον ψηφιακό χώρο με την παρουσίαση της πρώτης της ψηφιακής μηχανής.

IMG_4157_zpsd0750e8b.jpg


Η μικρή των 8mm που βλέπεται είναι ένα απλό μοντέλο, η κατασκευή του οποίου ξεκίνησε το 1958, πρωτοκυκλοφόρησε τον επόμενο χρόνο και έως το 1963. Σύμφωνα με τον αριθμό σειράς η συγκεκριμένη είναι κατασκευής 1959 και διαθέτει μόνο την στάνταρ ταχύτητα λήψης των 18 καρέ ανά δευτερόλεπτο όπως είχε καθοριστεί στα τέλη της δεκαετίας του 50 από τα 16 που ήταν έως τότε, καθώς και στοπ καρέ για animation.

IMG_4158_zps412d4d47.jpg


To σώμα της μηχανής που φέρει και όλο τον μηχανισμό εντός, και όχι σε εσωτερικό υπο σασί (προσοχή πετάγονται ελατήρια στο άνοιγμα) είναι από ντουραλουμίνιο, ενώ η επένδυση είναι από γνήσιο Μαροκινό δέρμα. Έχει προσαρμοσμένο φωτόμετρο σεληνίου που μετρούσε δια μέσω του (βιδωτού και εναλλάξιμου) φακού και όταν άρχιζε η λήψη παραμέριζε αυτόματα, το οποίο όμως δεν ανταποκρίνεται καθόλου στο φως. Έτσι και αλλιώς, ακόμη και αν έδειχνε σημάδια ζωής δεν θα μπορούσε με τίποτα να δουλεύει σωστά μια και αυτό το είδος των φωτόμετρων με τα χρόνια αναπόφευκτα θα παραδώσει το πνεύμα. Το βάρος της είναι περίπου 800gr και οι διαστάσεις της κατά προσέγγιση 125x90x50mm.

IMG_4151_zps0e9d4e63.jpg


Η μηχανή προβολής κατασκευάσθηκε από το 1961 έως το 1963 με την συγκεκριμένη σύμφωνα με τον αριθμό να είναι του 1962. Το σώμα της αν και ένας μανιώδης συλλέκτης αναφέρει πως είναι από χυτό αλουμίνιο εγώ με πολύ σιγουριά θα σας πω πως ο εσωτερικός σκελετός είναι κατασκευασμένος από χυτοσίδηρο και όλα τα εξωτερικά από πρεσαριστό χάλυβα. Για αυτό η μικρή αυτή των περίπου 260x210x165mm ζυγίζει περί τα 7 κιλά!

IMG_4145_zps1b1f1315.jpg


Είναι πραγματικά φτιαγμένη σαν τανκ και για αυτό επιβίωσε στο δρόμο από το Βέλγιο ως εδώ με ένα - δύο βαθουλώματα (που είδα και έπαθα να επαναφέρω μέχρι ένα σημείο) στο εξωτερικό καπάκι, 2-3 ξεκολλημένα πτερύγια, και ένα κόλλημα (κρίμα…) στο κλείστρο μια και εμφανώς από τις πριν και μετά φωτογραφίες, έπεσε ίσως πάνω από μια φορά κατά την μεταφορά με ένα κουτί που ουσιαστικά δεν προσέφερε καμιά προστασία.

IMG_4148_zps60bca248.jpg


Οι βραχίονες που δέχονται μπομπίνες χωρητικότητας έως 400 πόδια είναι ανακληνόμενοι και η κίνηση μεταδίδεται με εσωτερικά γρανάζια, πολύ σοβαρό πλεονέκτημα έναντι των ιμάντων που συναντάμε αλλού και οι οποίοι θέλουν αντικατάσταση με τον καιρό. Μπορεί να δεχθεί διαφορετικούς φακούς καθώς και αναμορφικό για ευρεία προβολή.

IMG_4156_zpsdd9c4cfe.jpg


Διαθέτει ρύθμιση του “gate” (για να μην βλέπουμε τα πόδια στο πάνω μέρος της οθόνης καμιά φορά λόγο μικροδιαφορών και αλλοίωσης των φυσικών διαστάσεων του φιλμ με τον καιρό), καθώς και πλάγια και πάνω – κάτω μικρορρύθμιση προβολής μέσω του εμπρός και ενός πίσω ποδιού.

IMG_4143_zps64bd2a33.jpg


Η λάμπα προβολής είναι 8V/50W και έχει για προφανείς λόγους το παρατσούκλι, κράνος ή σκάφανδρο. Την συναντάμε σε πάρα πολλούς προβολείς από εκείνη την εποχή μέχρι και τις αρχές του 80. Εμείς που ζούμε τώρα σε μία άλλη εποχή ας μην μας φανεί παράξενο που εργοστασιακά σε αυτές της λάμπες το προσδόκιμο ζωής ήταν 25 ώρες μόνο, οι οποίες θα μπορούσαν να μειωθούν δραματικά αν αναβόσβηνε συχνά ή κουνιόταν ο προβολέας όσο η λάμπα ήταν ακόμη ζεστή. Έτσι έχω κάψει και λάμπα σε 1 ώρα. Οι τιμές τους από περίπου 12 λίρες που ήταν πριν δύο χρόνια έφθασαν ξαφνικά τις 20-25 σήμερα. Τα ποσά είναι εξωφρενικά όπως καταλαβαίνεται και αυτό με οδήγησε να φτιάξω μια πατέντα που αν και λίγο χύμα, δουλεύει μια χαρά και θα την δούμε στο επόμενο και τελευταίο επεισόδιο.

IMG_4146_zps40051f23.jpg


Τέλος η συγκεκριμένη μηχανή εκτός από reverse έχει και αργή ταχύτητα προβολής στα 5 καρέ (εξού και το 18-5). Αν απλά κατεβάζαμε τις στροφές για να έχουμε αργή κίνηση τότε θα είχαμε δύο προβλήματα. Πρώτα απ’ όλα το κλασσικό κλείστρο των 3 λεπίδων θα άφηνε πολύ θερμότητα να περάσει στο φίλμ και αυτό θα καταπονούταν πολύ ή θα καιγόταν και δεύτερο θα είχαμε τρεμόπαιγμα της εικόνας καθώς θα προλαβαίναμε να βλέπουμε την σκιά από το κλείστρο στην οθόνη. Οι Ελβετοί το έλυσαν αυτό ως εξής: Στον ίδιο άξονα προσάρμοσαν το κλασικό κλείστρο 3 λεπίδων και πίσω του ένα άλλο που συνδεόταν με αυτό με κάτι ελατήρια. Έτσι στην κανονική προβολή η φυγόκεντρος ανάγκαζε το δεύτερο κλείστρο να παραμένει κρυμμένο πίσω από το πρώτο και έτσι να έχουμε 3 λεπίδες σε λειτουργία. Μόλις έπεφταν οι στροφές για την αργή κίνηση, η φυγόκεντρος δεν μπορούσε να υπερνικήσει την δύναμη των ελατηρίων και αυτά μετακινούσαν γωνιακά το δεύτερο κλείστρο-δίσκο με αποτέλεσμα να έχουμε συνολικά 9 λεπίδες στην περιφέρεια (κάτι σαν αστεράκι του νίντζα ένα πράγμα). Το μόνο ελαφρό μειονέκτημα ήταν η μερική πτώση της φωτεινότητας της εικόνας. Αυτή η λειτουργία δυστυχώς ήταν που δεν μπόρεσα να ανακτήσω αν και δεν το παίδεψα πολύ.

shutter_01.gif


IMG_4163_zps01b35505.jpg


H δισέγγονη του Bogopolsky έχει ξεκινήσει την παραγωγή ενός ντοκυμαντέρ για την ζωή του παππού. Η σελίδα εδώ.
 

evanfotis

Moderator
Staff member
26 March 2008
5,475
Εξαιρετικο νήμα, εξαιρετική παρουσίαση και φωτογράφηση με ατμόσφαιρα!!!

Ευκαιρία να ξεθάψω δυο bolex απ'το υπόγειο να δώ μοντέλα lol..
 

Photis

Supreme Member
4 July 2006
4,796
behind the camera
Ένδιαφέρον. Μπορείς να μας δώσεις κάποια link σχέτικα αν υπάρχουν? Δεν το ήξερα και ψάχνω τώρα αλλά δεν βρίσκω.

Δυστυχώς δεν έχω κάποιο επίσημο spec απο την Dasault. Την πληροφορία μου την είχε δώσει Γάλλος συνάδελφος που στα νιάτα του είχε περάσει από την Thomson CSF, η οποια μεταξύ άλλων εγκαθιστούσε και τα φωτοπολυβόλα στα MirageIII και τα Mystere. Εγώ νόμιζα ότι χρησιμοποιούσαν super8 λόγω χαμηλού κόστους αλλά μου επεσήμανε ότι είχε δεί το φιλμ και ήταν 9mm με την perfore ανάμεσα στα κάδρα και στη μέση του φιλμ.
 

chris73

AVClub Addicted Member
3 March 2014
2,913
Θεσσαλονίκη
IMG_4605_zps39070905.jpg


Είναι πολύ δύσκολο σε μερικές μόνο γραμμές να αναφερθούμε σε ένα από τα σημαντικότερα ονόματα στο χώρο των φωτογραφίας (κατά κύριο λόγο). Το όνομα Zeiss Ikon σε κάποιους ίσως να θυμίζει απλά την εταιρία Carl Zeiss, διαβάστε όμως παρακάτω.

Το 1846 ο οπτικός Carl Zeiss ιδρύει την ομώνυμη εταιρία -η οποία συνεχίζει να υφίσταται έως και σήμερα- στην Jena της (αργότερα ανατολικής) Γερμανίας, και σύντομα θα συγκαταλέγεται ανάμεσα στις καλύτερες εταιρίες οπτικών και επιστημονικών οργάνων.

Περί το 1920 η Δρέσδη (αργότερα ανατολική Γερμανία), είναι άτυπα η πρωτεύουσα της χώρας ως προς την κατασκευή φωτογραφικών. Εκεί το 1926 θα συγχωνευθούν τέσσερεις από τις μεγαλύτερες εταιρίες του χώρου κάτω από την κοινή ονομασία Zeiss Ikon ως θυγατρική της Carl Ζeiss και φυσικά ως ένας κύριος πελάτης της δεύτερης ως προς τα οπτικά.

ica.zi.jpg


Οι τέσσερεις αυτές εταιρίες ήταν η Contessa-Nettel (Στουτγάρδη), Ernemann Werke (Δρέσδη), Goerz (Βερολίνο) και Ica, (Δρέσδη), οι οποίες με εξαίρεση την Goerz είχαν και οι ίδιες σχηματισθεί μέσω συγχωνεύσεων άλλων εταιριών. H Ica για παράδειγμα ήταν αποτέλεσμα συγχώνευσης πέντε εταιριών… Σύντομα θα προστεθούν και οι AG Hahn fόr Optik und Mechanik, (Kassel) και Goerz Photochemisches Werk GmbH, (Berlin).

Μέχρι τον πόλεμο η εταιρία θα κυριαρχήσει στην αγορά με κατασκευές σε όλες τις κατηγορίες και επίπεδα εξοπλισμού, με την ίδια πάντα υψηλή ποιότητα κατασκευής. Η γκάμα περιλάμβανε από τις απλούστερες τύπου κουτιού (box) μηχανές, μέχρι και κατασκευές που στόχευαν και ξεπερνούσαν τις Leica στο «μίνι» φορμά όπως αποκαλούσαν τότε τα 35mm, κατηγορία από μόνη της που εισήγαγε η Leica με την εμφάνιση της το 1925.

IMG_4614_zps25d56a8d.jpg


Φαίνεται πάντως, πως όσο καλά τα πήγαιναν στον σχεδιασμό και τη κατασκευή, άλλο τόσο χάλια τα πήγαιναν στο γενικότερο μάνατζμεντ, μια και όλες οι πρώην εταιρίες που πλέον είχαν συγχωνευθεί κουβαλούσαν μαζί τους η κάθε μία την δική της γραμμή παραγωγής. Αποτέλεσμα ήταν τα προϊόντα πολλές φορές να ανταγωνίζονται μεταξύ τους και μόλις ένα χρόνο μετά την συγχώνευση να υπάρχουν 104 διαφορετικά μοντέλα (!) στον κατάλογο σε πάνω από 1000 συνδυασμούς μοντέλου-φορμά-φακού και κλείστρου…

---Σε αυτό το σημείο αναλογίστηκα πόση τεχνογνωσία, προσωπικό κάθε βαθμίδας κτλ βρίσκονται πίσω από όλα αυτά. Και μόνο σε ένα κλάδο όπως αυτός. Σε μια εποχή που η Γερμανία ακόμη έγλυφε τις πληγές τις από τον πρώτο παγκόσμιο… anyway ---

Όμως με την έλευση του πολέμου πολλά θα άλλαζαν. Αρχικά, η παραγωγή φωτογραφικών ουσιαστικά θα παύσει, με την εταιρία να τίθεται στην υπηρεσία του κράτους για τις ανάγκες του πολέμου. Μετά βρέθηκε στο σταυροδρόμι των δυνάμεων κατοχής εκ δυσμάς και ανατολάς με αποτέλεσμα να κατακερματισθεί. Όπως και η μητρική Carl Zeiss, η Zeiss Ikon χωρίστηκε σε ανατολική και δυτική. Η Δρέσδη είχε σχεδόν ισοπεδωθεί και πολλά πρωτότυπα, αρχεία και εξοπλισμός χάθηκαν.

IMG_4611_zps3fdbe75a.jpg


Η έδρα της δυτικής Zeiss Ikon μεταφέρθηκε στην Στουτγάρδη (Zeiss Ikon AG Stuttgar). Πολλές ανακατατάξεις και συγχωνεύσεις ακολούθησαν τα επόμενα χρόνια και γενικά πολλά ονόματα πήγαιναν, ερχόταν και άλλαζαν. Μεταξύ άλλων, στα μέσα του 60 απορροφήθηκε και η Voigtlδnder, μια ακόμη σημαντική εταιρία του χώρου. To 1972 οι δυτική Zeiss Ikon προς απογοήτευση των φανατικών οπαδών σταμάτησε τις εργασίες τις και μέρος του εξοπλισμού μεταφέρθηκε στη Rollei.

H ανατολική εταιρία αρχικά με το όνομα VEB Zeiss Ikon Dresden ξεκίνησε την παραγωγή αμέσως το 1945, όμως σύντομα πολλά εργοστάσια θα κλείσουν και ο εξοπλισμός τους θα μεταφερθεί στην σοβιετική Kiev. Προέκυψαν επίσης θέματα δικαιωμάτων του ονόματος και έτσι η ανατολική Zeiss Ikon θα μετονομασθεί το 1958 σε VEB Kinowerke Dresden η οποία αργότερα θα μετεξελιχθεί στο κύριο τμήμα της Pentacon. Με την κατάρρευση του σοβιετικού μπλοκ, τμήματά της θα περάσουν σε διάφορες δυτικές εταιρίες.

Η Carl Zeiss το 2004 αναβίωσε το ιστορικό όμομα Zeiss Ikon με την παραγωγή ενός μοντέλου παρόμοιου με την σειρά Leica M.

Τα παραπάνω είναι όσο το δυνατόν μια σύντομη αναφορά σε μια εταιρία με εξίσου πλούσιο όσο και ταραγμένο παρελθόν και ούτε στο ελάχιστο δεν μπορούν να αναφέρουν (πόσο μάλλον να περιγράψουν) ονόματα, εξελίξεις, προϊόντα, πρωτοποριακές κατασκευές και τόσα άλλα που συνδέονται με αυτό το όνομα.

IMG_4623_zps3222dda5.jpg


Η εταιρία προπολεμικά αλλά και αργότερα, στην γκάμα της παρουσίασε και μερικές μηχανές προβολής και λήψης που απευθύνονταν σχεδόν -αλλά όχι -πάντα στην ερασιτεχνική αγορά. Ο τομέας αυτός ποτέ δεν αποτέλεσε κύριο στόχο, ωστόσο ότι βγήκε από της γραμμές της εταιρίας δεν μπορούσε παρά να ακολουθεί την γενικότερη φιλοσοφία της, ως προς την ποιότητα κατασκευής.

IMG_4626_zps67c78c37.jpg


IMG_4631_zpsb4d27245.jpg


Η καταταλαιπωρημένη μηχανή λήψης που βλέπετε πρωτοεμφανίσθηκε στην αγορά το 1952 από δυτική Zeiss Ikon. Ήταν double8 μιας μόνο ταχύτητας (16 καρέ/sec) στα πρώτα μοντέλα με επιπλέον δυνατότητα λήψης καρέ-καρέ για την δημιουργία animation. Ο φακός μεταβλητής εστίασης δεν μπορούσε να αφαιρεθεί, δεχόταν όμως αντάπτορες που τον μετέτρεπαν σε τηλεφακό ή ευρυγώνιο. Το «παπουτσάκι» επάνω, όπως αυτά που έχουν διάφορες φωτογραφικές για την προσαρμογή του φλάς, δεχόταν και ένα αντίστοιχο σκόπευτρο που αντιστοιχούσε σε κάθε αντάπτορα επί του φακού.

Ίσως είναι η μοναδική μηχανή του είδους οριζόντιας διάταξης που της προσδίδει και αυτό το «περίεργο» σχήμα, κάτι σαν κοινή φωτογραφική μηχανή ή κατά άλλους σαν υποβρύχιο. Αυτό από την πλευρά του οδηγεί σε έναν περίεργο τρόπο φόρτωσης του φιλμ το οποίο θα πρέπει να γυρίσει δύο φορές από 90 μοίρες. Αν και φαίνεται κάπως πολύπλοκο οι αναφορές λεν πως δεν δημιουργεί προβλήματα κολλήματος. Όχι περίεργο για μια τέτοια κατασκευή την οποία μόνο αν κρατήσεις θα καταλάβεις την ποιότητά της.


Η συγκεκριμένη αγοράστηκε μόνο για 5 ευρώ λόγο της κακής εξωτερικής κατάστασης. Η σκουριά είναι σίγουρα από θαλασσινό νερό μία που κατά το καθάρισμα της βρήκα ακόμη και στα ποιο απίθανα σημεία άμμο. Ούτε ένα κόκκο όμως στον εσωτερικό μηχανισμό που δούλευε από την αρχή άψογα. Επίσης είναι μάλλον η ποιο αθόρυβη μηχανή που έχω ακούσει.

IMG_4621_zpsabe286f9.jpg


ZEISS%20Schmal%20filmprojector%20Movilux-R.JPG


Το 1959 πρωτοπαρουσιάστηκε ο Movilux 8 που βλέπεται από την δυτική Zeiss Ikon και αυτός. Προβολέας regular 8 mm (το super βγήκε στην αγορά το 1965) παραγόταν σε πέντε διαφορετικά χρώματα, κοραλλί – ροζ, ελεφαντόδοντου, πράσινο, μπλε και γκρι «για να ταιριάζει αρμονικά σε κάθε χώρο» σύμφωνα με διαφήμιση της εποχής.

Είναι εξαιρετικά μικρός και απλός στην κατασκευή, ωστόσο κατασκευασμένος σαν τανκς. Το αποσπώμενο καπάκι είναι πλαστικό ενώ τα υπόλοιπα τμήματα είναι μεταλλικά, πρεσαριστά ή χυτά. Όπως και πολλοί άλλοι προβολείς έπαιρνε κίνηση από ειδικούς ιμάντες κυκλικής διατομής που με τον καιρό όμως σαπίζουν και αυτό είναι ένα πρόβλημα πλέον, αλλά με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ένας οποιοσδήποτε ιμάντας θα δουλέψει.

Μόνη ένσταση από την μεριά μου είναι ότι δεν έχει ρύθμιση του “gate” και μπορεί ανάλογα με την κατάσταση του φιλμ ή με μικρή απορύθμιση να βλέπεις στο πάνω μέρος της εικόνας αυτό που έπρεπε να είναι κάτω, πράγμα που όπως καταλαβαίνω από φωτογραφίες διορθώθηκε στα αμέσως επόμενα μοντέλα.

Οι πρώτες μηχανές όπως και αυτή, είχαν μόνο ένα διακόπτη τριών θέσεων: Off – Κίνηση – Κίνηση με φωτισμό. Πολύ σύντομα ο διακόπτης αντικαταστάθηκε με μερικά κουμπιά και έξτρα λειτουργίες. Ήταν ακόμη δυνατόν να προστεθεί εξάρτημα για την αυτόματη φόρτωση του φιλμ καθώς και για τον συγχρονισμό αυτού με ένα μπομπινόφωνο. (Παραπάνω φώτο).

Παίρνει και αυτός την λάμπα- σκάφανδρο των 8V/50Watt η οποία ήταν καινούργια και μικρής κατανάλωσης και έκκλησης θερμότητας για την εποχή. Το σημερινό πρόβλημα με αυτές τις λάμπες είναι πως ξαφνικά έφθασαν ως και τις 25 λίρες η μία, ενώ μπορούν να καούν ακόμη και μετά από μία μόνο ώρα αν η χρήση επιβάλει συχνά ανοιγοκλεισίματα.

IMG_4615_zpsa7493ec4.jpg


IMG_4618_zps96d3d502.jpg


Έτσι και εγώ έκανα το εξής χύμα κόλπο που δούλεψε μια χαρά. Χτύπησα μια καμένη λάμπα-σκάφανδρο στο κέντρο. Αυτό έσπασε αλλά όλα τα υπόλοιπα έμειναν άθικτα. Μετά έκοψα τα ηλεκτρόδια σε ένα μήκος και προσάρμοσα μια λάμπα αλογόνου 20W.
Από αυτή έβγαλα ένα «μπριζάκι» που να ταιριάζει στον μετασχηματιστή που είχα από το ΙΚΕΑ και έτοιμος! Τώρα άνοιξε-κλείσε όσο θες! Ένα μικρό πρόβλημα με την δέσμη μπορεί να προκύψει μια και η λάμπα αλογόνου τώρα μπορεί να κάνει σκιά και να εκτρέψει το φώς αλλά αυτό διορθώνεται με υπομονή και με την βοήθεια τον ρυθμιστικών στην βάση της λάμπας.

IMG_4619_zpsd7664c5d.jpg


Άλλαξα ένα μικρό πυκνωτή που κάηκε σχεδόν αμέσως στα χέρια μου (!) αλλά και τον μεγάλο του κινητήρα ο οποίος δούλευε κανονικά τα πρώτα 40 λεπτά αλλά μετά τα έπαιζε όταν ζεσταινόταν.

Είναι τέλειος και τρομερά γλυκούλης. Σίγουρα τέτοιες μηχανές δεν θα ξαναδούμε ποτέ ποια…


Κάπου εδώ διστυχώς φθάνουμε στο τέλος αυτών των παρουσιάσεων από την πλευρά μου μια και δεν έχω άλλες μηχανές. Περιμένω με ενδιαφέρον την πιθανή συνέχεια από άλλα μέλη.

Σαν επίλογο να σας πω και μερικές παρατηρήσεις σχετικά με τις μικρές μπομπίνες που επιστρεφόταν το φιλμ αφού είχε εμφανισθεί.
Δεν έχω βρει πληροφορίες αλλά από μερικές ταινίες που έχω από την ίδια οικογένεια παρατήρησα το εξής:
Αρχικά και μέχρι τα μέσα του πολέμου που η οικογένεια βρισκόταν στον Καναδά, οι μπομπίνες ήταν σιδερένιες. Κάπου εκεί μέσα σε ένα κουτί βρήκα αυτό που βλέπεται παρακάτω. Σταματούν οι μεταλλικές για να εξοικονομηθεί στρατιωτικό υλικό. Με τι αντικαταστάθηκαν δεν γνωρίζω, κάπου έχω δει να γίνεται λόγος για χαρτονένιες.

IMG_5539_zpsf66f60f7.jpg


Οι επόμενες ταινίες που έχω από την ίδια οικογένεια είναι από το τέλος της δεκαετίας του 40 και τις αρχές του 50. Τότε όμως η οικογένεια βρίσκεται πλέον στην Αγγλία και το υλικό κατασκευής των μπομπίνων είναι τώρα ο τσίγκος. Δεν έχω ιδέα τι γινόταν έτσι την εποχή του πολέμου στην Αγγλία.

Αργότερα το 60 και 70 πλέον παγκοσμίως καθώς φαίνεται οι μπομπίνες είναι από γκρί αρκετά ελαστικό πλαστικό και άλλες φορές από άσπρο σκληρότερο, αυτό ίσως έχει να κάνει και ανάλογα με την εταιρία κατασκευής.

IMG_5538_zps9f82d8d7.jpg
 

tmjuju

Administration Team
Staff member
21 January 2007
21,651
Η ιστορία μας δε θα ήταν ποτέ ίδια εάν δεν είχαν καταγραφεί και με κάμερα τα δειλά μας βήματα προς το μέλλον



Αν δεν είχαμε την Apollo Lunar Television Camera
Δεν θα είχαμε αυτή τη στιγμή
784px-Apollo11Honeysuckle.jpg



Και μια διαστημική Hasselblad
Hasselblad_ELM_Front_View_Wide.jpg

Κυριολεκτικά διαστημική καθώς πήγε στο φεγγάρι και γύρισε
Πολύ πιο τυχερή από τα αδερφάκια της που έμειναν πίσω στο φεγγάρι για να μην πιάνουν χώρο και να ελαφρύνει η κάψουλα επιστροφής
Τεράστιο άρθρο για την ιστορία της μηχανής και των πρώτων διαστιμικών φωτογραφικών μηχανών εδώ http://www.dailytech.com/Camera+Used+by+Astronauts+on+Moon+Pulls+940+Gs+at+Auction/article34582.htm
Και μια λεπτομέρεια:
http://images.dailytech.com/nimage/Hasselblad_ELM_Moon_Proof_38_Stamp_Wide.jpg
http://images.dailytech.com/nimage/Hasselblad_ELM_Moon_Proof_ZoomOut_38_Wide.jpg
http://images.dailytech.com/nimage/Hasselblad_ELM_Moon_Proof_38_Wide.jpg


Τα συγχαρητήρια μου για το θέμα και τις παραπάνω αναρτήσεις :)
 

Dr Pan K

Supreme Member
18 December 2010
9,067
Χρηστο, εχεις αρκετο υλικο (φωτογραφικο και ιστορικο) για ενα βιβλιο. Θα πρεπει να το σκεφτεις σοβαρα, στα αγγλικα βεβαια.

Τα συγχαρητηρια περιττα..
 

chris73

AVClub Addicted Member
3 March 2014
2,913
Θεσσαλονίκη
Για τις Agfa περισσότερα εδω.

Αυτό το μοντέλο ξεκίνησε την παραγωγή του το 1939 και ήταν η πρώτη μηχανή 8mm στην οποία τοποθετήθηκε φωτόμετρο.

Μέσα στον πόλεμο σταμάτησε η παραγωγή της για να συνεχιστεί μετά το τέλος του. Δεν είναι γνωστό μέχρι πότε ακριβώς, αλλά υποθέτω μέχρι το 1956 που η Agfa παρουσίασε την 88 που δεχόταν φιλμ double8, φορμά που επικράτησε στην κατηγορία.

Η συγκεκριμένη είναι σαν να μην πρόλαβαν να την χρησιμοποιήσουν και κάνω την εικασία ότι είναι από τα τελευταία χρόνια της παραγωγής της από το χρώμα της θήκης της αλλά τίποτα δεν είναι σίγουρο.

P1320202.JPG

P1320207.JPG

P1320209.JPG

P1320210.JPG

P1320211.JPG

P1320228.JPG

*Όλες οι φώτο χωρίς καμιά επεξεργασία και χάλια ποιότητα φωτισμού (λάμπες οικονομίας του κ...) με έναν Tessar του 1912 180mm/f4.5 στο f8.
 

chris73

AVClub Addicted Member
3 March 2014
2,913
Θεσσαλονίκη
Παράρτημα:
Είχα πει να μην πλατειάσω για μια ψιλοάσχετη λεπτομέρεια στο παραπάνω ποστ, αλλά ίσως είναι ενδιαφέρουσα ή και χρήσιμη για κάποιον.
Στην τελευταία γραμμή με τον αστερίσκο, λέει για έναν Tessar του 1912 (original αρχική σχεδίαση) με μέγιστο διάφραγμα 4.5.

Ο tessar πρωτοεμφανίσθηκε το 1902 και σχεδιάστηκε από τον Paul Rudolf ο οποίος είναι υπεύθυνος για πάρα πολλούς κλασσικούς φακούς της Zeiss. Επίσης ενώ είχε «συνταξιοδοτηθεί», αναγκάστηκε να επανέλθει για βιοποριστικούς λόγους μετά τον πρώτο παγκόσμιο, αυτή τη φορά στη Hugo Meyer.

Οι πρώτοι Tessar είχαν μέγιστο διάφραγμα 6.3. Πάρα πολλές σελίδες στον ιστό που η μία κάνει copy-paste από την άλλη, και όλες μαζί από τη wiki, αναφέρουν πως φακοί tessar με διάφραγμα μεγαλύτερο του 6.3 πρωτοεμφανίστηκαν το 1917.
(και άρα σύμφωνα με το παραπάνω, αυτό που έγραψα για tessar του 1912 με f4.5 δεν στέκει.)

Η wiki όμως βασίστηκε στο κατά τα άλλα μια χαρά βιβλίο «A History of the Photographic Lens» του αξιόλογου Rudolf Kingslake, όπου και εκεί θα βρει κανείς την παραπάνω ημερομηνία (1917). Όμως τυπογραφικό λάθος ή απλά λάθος, φωτεινότεροι tessar εμφανίσθηκαν το 1907 και όχι το 1917.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι δια της πλαγίας οδού να αποδειχθεί αυτό, αλλά ευτυχώς που υπάρχει και πηγή από πρώτο χέρι.

Παρακάτω απόκομμα καταλόγου της Zeiss χρονολογίας 1907 που λύνει την παρεξήγηση για το θέμα. Ολόκληρος ο κατάλογος και άλλα ωραία ΕΔΩ.
Tessar cat 1907.JPG
 

Dr Pan K

Supreme Member
18 December 2010
9,067
Εξαιρετική ερευνα. Τνχ, σαν κατοχος Zeiss Tessar (3.5) βρίσκω πολυ ενδιαφέρουσα την ιστορία.
 

chris73

AVClub Addicted Member
3 March 2014
2,913
Θεσσαλονίκη
Bolex B8 VS

Περισσότερα για την Bolex σε παλιότερη ανάρτηση εδώ.

P1320683.JPG

Η Β8 VS (variable shutter) αποτελεί εξέλιξη της Β8 στην οποία προστέθηκε κλείστρο μεταβλητής ταχύτητας, δυνατότητα που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί κυρίως για εφέ fade in και out.

Κατασκευαζόταν μεταξύ 1958 και 1959, τις τελευταίες χρονιές δηλαδή χονδρικά που η ταχύτητα λήψης στα 8mm ήταν τα 16 καρέ ανά δευτερόλεπτο. Κατόπιν ως στάνταρ ταχύτητα στην κατηγορία υιοθετήθηκε αυτή των 18fps.

P1320588.JPG

Δέχεται δύο βιδωτούς φακούς (φυσικά “prime”, ζούμ ακόμη δεν είχε ο μέσος χρήστης τότε) μοντούρας “D” που μπορούν να εναλλαχθούν με μία απλή περιστροφή της βάσης τους.

Καθώς η μοντούρα D ήταν ο βασικός τύπος στις μηχανές 8mm, μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν φακοί κάθε κατασκευαστή και διαθέσιμης εστιακής απόστασης. Από ευρυγώνιους των 5.5-6.0mm, μέχρι στάνταρ των 12.5-13mm και τηλεφακούς των 25-36mm. Η ίδια η Paillard διέθετε αρκετά μεγάλη γκάμα φακών σταθερής ή μη εστίασης, διαφορετικού οπτικού σχεδιασμού και φωτεινότητας.

P1320658.JPG

Το σκόπευτρο είναι ρυθμιζόμενο ανάλογα με τον φακό που χρησιμοποιείται και δέχεται εμπρός οπτικά για τη διόρθωση του φαινομένου της παράλλαξης όταν πραγματοποιούνταν κοντινές λήψεις ή αν χρησιμοποιούταν κάποιος ευρυγώνιος φακός.

Διαθέτει 7 ταχύτητες λήψης: 8-12-16-24-32-48 και 64 καρέ ανά δευτερόλεπτο, δυνατότητα λήψης καρέ-καρέ, καθώς και κλείδωμα για συνεχόμενη λήψη.

P1320596.JPG

Φυσικά η ποιότητα κατασκευής και η γενικότερη αίσθηση είναι η αναμενόμενη, δηλαδή καμιά σχέση με ότι μπορεί να κουβαλάμε μαζί μας σήμερα…

Βιντεάκι bonus :dancing: