Re: Αβαπτιστο μωρό μπορεί να μπει στην εκκλησία?
Συναντώ συχνά γονείς που υποστηρίζουν την επιλογή θρησκείας και ίσως ονόματος μετά τα 18 για το παιδί τους.
Αυτό μου ακούγεται κάπως οξύμωρο γιατί η υποστήριξη της ελευθερίας επιλογής των παιδιών τους αρχίζει και τελειώνει στη θρησκεία και μόνο.
Δε θα "πιέσουν" το παιδί τους να βαφτιστεί αλλά θα το πιέσουν να πάει σε Ελληνικό σχολείο μαθαίνοντας την ελληνική παιδεία,
θα το πάνε Αγγλικά,Γαλλικά,κιθάρα,μπάσκετ,κολύμβηση κτλ ακόμη και αν εκείνο τα απορρίψει.
Οι δικές μας εμμονές συχνά βαφτίζονται δικαίωμα επιλογής των παιδιών μας.
Και η Πίστη που για εμένα έχει τη βαρύνουσα σημασία σε τούτη τη ζωή παραγκωνίζεται για χάρη ήσσονος σημασίας πραγμάτων και συνηθειών.
Ο καθένας είναι ελεύθερος στις επιλογές του για εκείνον και τα ανήλικα τέκνα του αλλά αυτό δε σημαίνει ότι επιλέγει ορθά,
ρισκάρει και εύχεται το μέλλον να τον δικαιώσει.
- Οι γονείς πάνε το παιδί σε ελληνικό σχολείο γιατί μένουν στην Ελλάδα με επίσημη γλώσσα την Ελληνική. Ούτως ή άλλως για κάποιον που μένει στην Ελλάδα οι επιλογές για σχολείο σε άλλη γλώσσα και άλλο σύστημα παιδείας έιναι ελάχιστες.
- Αναφορικά με τις ξένες γλώσσες, οι γονείς προσπαθούν να εφοδιάσουν τα παιδιά τους με ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο όπως είναι μια ξένη γλώσσα. Αν όμως το παιδί ΔΕΝ τραβάει, σαφώς και δε θα πρέπει να το πιέσουν για κάτι τέτοιο.
- Όσον αφορά στα μπάσκετ, κιθάρα, κολύμβηση κλπ, οι σωστοί γονείς οφείλουν να δώσουν στα παιδιά τους ερεθίσματα. Να προσπαθήσουν δηλαδή από μικρή ηλικία να βοηθήσουν τα παιδιά τους να ανακαλύψουν την κλίση τους. Αν ο Χ πατέρας πάει το γιό του ποδόσφαιρο με το έτσι θέλω και επειδή ο ίδιος έιναι ποδοσφαιρόφιλος, τότε δεν είναι καλός πατέρας.
Και ερχόμαστε τώρα στο καίριο ζήτημα. Τι σχέση έχει η βάφτιση και η επιβολή θρησκεύματος σε ένα μωρό με όλα τα παραπάνω; ΜΑ ΚΑΜΙΑ ΦΥΣΙΚΑ!!!
Η πίστη σε οποιαδήποτε θρησκεία είναι μια πολύ προσωπική υπόθεση για τον καθένα μας. Το να βαφτίζουμε ένα βρέφος 10, 12, 14 μηνών θα έπρεπε να θεωρείται καταπάτηση ατομικής ελευθερίας. Από που και ως που, επειδή εγώ πιστεύω στο θεό και το χρηστό και έχω επιλέξει το ορθόδοξο δόγμα, θα πρέπει κάτι τέτοιο να το επιβάλλω και στο μικρό μου παιδί, το οποίο μάλιστα σε μια τέτοια ηλικία το μόνο που καταλαβαίνει και καταγράφεται στο υποσυνείδητό του είναι ότι ένας γέρος με μούσια και μακριά φούστα προπαθεί να το πνίξει.
Σε ένα σύγχρονο και σοβαρό πολιτισμό, κάτι τέτοιο θα έπρεπε να απαγορεύεται από το νόμο. Το γιατί αυτό το θέμα δεν το ακουμπάει κανείς βέβαια είναι μια εύκολη εξήγηση, όταν στη μέση εμπλεκεται η πολιτική βούληση ή μη. Όταν μιλάμε για θρησκεία μιλάμε και για πολλούς ψήφους...
