Tελευταια ειδα
3 φιλμς. Το ενα παει στον καλαθο της ληθης. Το αλλο το ξαναειδα αλλα παντα με την ιδια ευχαριστηση και παρατηρησα οτι μου ακωνιζε το πνευμα και την αισθηση χιουμορ οπως ην πρωτη φορα. Και το τριτο αν και παλιο και απο δω μερια μου ειχε ξεφυγει...δεν πειρζει, τοσο η θετικη εκπληξη ηταν εντονη !
Λοιπον προκειται για το Baby Drive
Xασιμο χρονου. Ενας Kevin Spacey δεν αρκει για να το σωσει. Και ο πιτσιρικας εχει καλη κινηση, αποδιδει καλα τις "χορογραφιες" πως θα μπορουσε να ειναι διαφορετικα εξ αλλου αφου στο Χολλυγουντ αν δεν το εχεις δεν... αλλα παρόλα αυτα δεν ειναι χαρισματικος.
Το ειδα μεχρι τελους αλλα χωρις να με πεισει ουτε μια στιγμη... ψακαστε σκουπιστε τελειωσατε για μενα οπως και το American Made.
----------------------------------------------------------------------------
To δευτερο που ειδα, (και το ειχα ηδη δει πριν πολααα χρονια) ηταν το Kelly's Heroes. Λυπαμαι, δεν ξερω ποιος ειναι ο τιτλος στα Ελληνικα αλλα θα το βρειτε ευκολα.
Τι να πω για αυτο το φιλμ ; Ενα χαρμα οφθαλμων, μια γιορτη κινηματογραφικου παιχνιδιου που περναει το χιουμορ το πιο αποσυνδεδεμενο απο τον πραγματικο κοσμο που ειναι αυτος του δραματος, και με ενα καστ .... D'ENFER !
Ο δικος μας ο Σαβαλας, γνησιος...ο Κλιντ Ηστγουντ πραγματικος καουμποϋ αλλα με κρανος αντι καπελο και τομυγκαν αντι Κολτς, και ενας Σαδερλαντ....απανθισμα του κινηματογραφικου ρολου. Ο σκηνοθετης βαζει το πνευμα της εποχης, το Ροκ μεσω του Σαδερλαντ σε μια κατασταση Hippie (του 70 η ταινια δηλαδη στο απογειο του Χιππισμου) πριν της ωρα της...και το χειροτερο η το καλυτερο...ειναι πειστικο ! Εγω οσο το εβλεπα πειστικα οτι μια τετοια κατασταση ενα τετοιο προσωπο μια τετοια κατασταση μπορει να ηταν πιθανη σε μια γωνια του χωροχρονου του τρομερου αυτου πολεμου...Ασε που κατα καποες στιγμες γελας πραγματικα...δεν μηδειας απλα. Το μονο μου προβλημα ειναι που ν το καταταξω, σε κατηγορια κομωδιας η σε αυτη πολεμου-περιπετειας ( Και μην μου πει κανεις..." και το MASH")
Μπορω να καταλαβω οτι σε κποιον μπορει να μην του πει τιποτα αλλα σε αυτον που θα του πει...θα του πει πολλά
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
To τελευταιο που ειδα και με εξεπληξε γιατι ειπα μα πως μου ξεφυγε αυτο....ειναι
Le choix des Armes ( Η επιλογη των οπλων (;;
).
Βασικα δεν προτεινω εδω ταινιες που ειναι δυσπροσιτες για το Ελληνικο κοινο αλλα ο φιλος ο Teddy μου απεδειξε οτι τα φιλμακια ακομα και να μην εινι Αμερικανικα μπορει να βρεθουν και να βρεθουν και υποτιτλοι.
Αυτο που εχω να πω πρωτα απ'ολα ειναι οτι οι ερμηνειες ειναι αναφορας. Οι ηθοποιοι και οχι μονο οι πρωτοι ρολοι αλλα μεχρι τον τελευταιο βρισκονται στην ελιτ της δραματικης τεχνης και εκτος ολων αυτων....Ο Ντεπαρντιε ειναι ενας απο τους καλυτερους Ντεπαρντιέ που εχω δει...και εχω δει πολλους. Κορυφαιος σαν κακοποιος αληταμπουρας....Depardieu quoi... du vrai.
To φιλμ ειναι αστυνομικο απο ατη την καλη μαγια του Γαλλικου πολαρ της εποχης, οπου καθε πλανο, καθε φωτισμος, καθε σκηνικο και προοπτικη, καθε συναισθηματικη ενταση ειναι μελετημενα... Εξαιρετικο. Απο τα πολυ πολυ καλα του ειδους.
