Που πάει η υφήλιος?

[Emilot]

Απάντηση: Που πάει η Ευρώπη?

Βάζουν την Ε.Ε. στο μαντρί​

Πρώτη καταχώρηση: Πέμπτη, 28 Οκτωβρίου 2010, 11:59


Εξαιρετικά κρίσιμη Σύνοδος Κορυφής δύο ταχυτήτων, η οποία καλείται να αναθεωρήσει προς το χειρότερο την ήδη σκληρή στο δημοσιονομικό πεδίο Συνθήκη της Λισσαβόνας, διεξάγεται το προσεχές διήμερο στο κέντρο των ευρωπαϊκών αποφάσεων στις Βρυξέλλες.

Οι 27 αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων, με μπροστάρη τη Γερμανία, θα επιχειρήσουν να συμφωνήσουν για τον κεντρικό άξονα της νέας συνθήκης που θα επιβάλει αυστηρό έλεγχο στα δημοσιονομικά των 27 και κατ' ουσία στη νομισματική πολιτική της Ε.Ε..

Η Σύνοδος Κορυφής διεξάγεται σε ένα κομβικό σημείο για το μέλλον της ενωμένης Ευρώπης, η οποία κλονίζεται αφενός από τι προσπάθειες των τοπικών κυβερνήσεων να επιβάλουν μέτρα ασφυκτικής λιτότητας στους πολίτες, και αφετέρου εν μέσω σαφούς αδυναμίας κοινής πολιτικής για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης που σοβεί στο μεγαλύτερο τμήμα της ένωσης.

Οι οικονομικά ισχυροί της Ε.Ε., Γαλλία και Γερμανία, κατά το διήμερο της συνόδου κορυφής θα πιέσουν για αναθεώρηση της Συνθήκης της Λισσαβόνας, με στόχο τη δημιουργία ενός μόνιμου μηχανισμού διαχείρισης οικονομικών κρίσεων.

Επί της ουσίας, Παρίσι και Βερολίνο επιθυμούν να επιβάλλουν σκληρή λιτότητα στους υπόλοιπους 25 της Ε.Ε., με πρόσχημα την απομάκρυνση των μελλοντικών κινδύνων μιας νέας σοβαρής δημοσιονομικής κρίσης στη ζώνη του ευρώ.

Η πρόταση της Γερμανίας διά της καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ, που θα έχει καθώς φαίνεται την απόλυτη πολιτική στήριξη του Γάλλου προέδρου Νικολά Σαρκοζί, προσβλέπει στην αλλαγή της Συνθήκης της Λισσαβόνας, ώστε να καταστεί δυνατή η εφαρμογή σκληρών πολιτικών κυρώσεων προς τα δημοσιονομικά απείθαρχα κράτη-μέλη.

Μεταξύ των κυρώσεων αναμένεται να είναι η απώλεια του δικαιώματος ψήφου στα συμβούλια υπουργών και η ελεγχόμενη πτώχευση μιας χώρας μέλους του ευρώ.

Το δίπολο Γερμανία - Γαλλία απαιτεί την αλλαγή της συνθήκης και είναι χαρακτηριστική η δήλωση της καγκελαρίου Μέρκελ, ότι «χωρίς συμφωνία ανάμεσα στη Γαλλία και τη Γερμανία δεν είναι δυνατό να γίνουν πολλά πράγματα στην Ευρώπη».

Η πρόταση του γαλλογερμανικού δίπολου δεν αναμένεται να περάσει αβρόχοις ποσί, καθώς από τη μια είναι σαφές ότι τα αποκαλούμενα δημοσιονομικά απείθαρχα κράτη της Ε.Ε. θα προβάλλουν σθεναρή αντίσταση, κυρίως γιατί θα κληθούν να αντιμετωπίσουν το εσωτερικό μέτωπο, καθώς η αναθεώρηση της Συνθήκης θα πρέπει να περάσει από τα εθνικά κοινοβούλια. Και είναι σαφές ότι οι περισσότερες χώρες που βρίσκονται εν μέσω σκληρής λιτότητας, απόρροια της ισχύουσας Συνθήκης της Λισσαβόνας, θα βρεθούν σε αδιέξοδο με σκληρή αντιπολιτευτική πολιτική στο εσωτερικό τους.

Από την άλλη, οι Γαλλογερμανοί θα πιέσουν, ώστε η αναθεώρηση να γίνει εδώ και τώρα – έως το 2013- γεγονός που προκαλεί κύμα αντιδράσεων, καθώς πρέπει να σημειωθεί ότι η Συνθήκη της Λισσαβόνας χρειάστηκε κάπου οκτώ χρόνια για να ολοκληρωθεί και να περάσει από όλα τα εθνικά κοινοβούλια.

Είναι σαφές, δηλαδή, ότι μια προς το χειρότερο συνθήκη, προφανώς, θα χρειαστεί πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα για να επικυρωθεί, αν επικυρωθεί. Ουσιαστικά, με αυτές τις κινήσεις η ενωμένη Ευρώπη απειλείται με ένα σοβαρό κύμα εσωστρέφειας, που, αντί να ενώσει, θα μοιράσει τα κράτη μέλη πολύ περισσότερο από όσο είναι σήμερα μοιρασμένα.

Ίσως για αυτόν τον λόγο, ο πρόεδρος του Eurogroup, ο γνωστός και μη εξαιρετέος Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, χαρακτήρισε «απαράδεκτη» την πρόταση για μεταρρύθμιση του Συμφώνου Σταθερότητας.
Ωστόσο, η Γερμανία είναι αποφασισμένη σε αυτή τη Σύνοδο Κορυφής να πείσει τους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων της Ε.Ε. να δώσουν εντολή στον πρόεδρο της Ε.Ε., Χέρμαν Βαν Ρομπάι, να παρουσιάσει εντός των προσεχών μηνών, προτάσεις για αλλαγές στη Συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αλλά και η επίτροπος για τη Δικαιοσύνη, Βίβιαν Ρέντινγκ, επέκρινε το γαλλογερμανικό σχέδιο για την αναθεώρηση της Συνθήκης της Λισσαβόνας, δεχόμενη ουσιαστικά επίθεση από τα κεντρικά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
zougla.gr

 

[merlin]

Απάντηση: Re: Που πάει η Ευρώπη?

Η κινεζοποίηση των εργατών και η απειλή της Fiat ως παράδειγμα τους εκβιασμού και της εκμετάλλευσης τους


Όμως, στα πλαίσια της παγκόσμιας αγοράς που ο καπιταλισμός ΚΑΛΩΣ δημιούργησε, όντως ο Μαρκιόνε και ο κάθε Μαρκιόνε ΔΕΝ λέει ψέματα, αν πάει αλλού, ΟΝΤΩΣ θα βγάλει μεγαλύτερο κέρδος σε ατομικό επίπεδο. Και αυτό τελικά είναι "η ρίζα του προβλήματος", και ο λόγος που θα πρέπει ΤΕΛΙΚΑ να ανατρέψουμε το καπιταλιστικό σύστημα, διότι όντως δίνει κίνητρο σε μια χούφτα ανθρώπους να ρημάξουν τους υπόλοιπους (τους εργάτες), διότι αυτό όντως αυξάνει τα κέρδη τους.

Φίλε Αιμίλιε, αυτή είναι η πεμπτουσία όλων όσων γράφονται σήμερα για τα παγκόσμια οικονομικά δρώμενα. Προφανώς όλα τα οικονομικά συστήματα έχουν αποτύχει. Βέβαια ποτέ δεν έπαψε η κοινωνία του ανθρώπου να έχει τη μορφή ζούγκλας με το δίκιο του ίσχυρότερου να είναι αυτό που επικρατεί.
Χρόνια τώρα έχω πει ότι ο επόμενος πόλεμος θα είναι ταξικός και όχι διανυνοριακός-εθνικός. Το θέμα είναι ότι δεν μπορείς να οργανώσεις σε κοινό σκοπό τους πολίτες διαφορετικών εθνοτήτων καθώς μας έχουν "φυτέψει" πολλά "σύνορα" (θρησκευτικά, ηθικά, κ.λ.π), αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι όταν γίνει το μπαμ θα ακουστεί από την... Ανδρομέδα.
Δυστυχώς θα χυθεί αίμα και όπως γίνεται πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις, όλο το αίμα που θα χυθεί δεν θα είναι ένοχο...

 

[Emilot]

Απάντηση: Που πάει η Ευρώπη?

Αποφάσισαν τη μόνιμη επιτήρηση​

ΠΗΓΗ: ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ
του Στ. Χριστακόπουλου

Το κάστρο (συνθήκη της Λισσαβώνας) έπεσε και η Ευρώπη μεταβάλλεται σε δημοσιονομικό Νταχάου, όπως από καιρό έχουμε προειδοποιήσει! Στη χθεσινή, πρώτη ημέρα της Συνόδου Κορυφής, επετεύχθη συμφωνία για «περιορισμένες αλλαγές» της συνθήκης ώστε να επιβάλλονται κυρώσεις στις χώρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα με ελλείμματα και χρέος.

Το σχέδιο συμφωνίας είναι σαφές:

«Οι χώρες μέλη συμφώνησαν για τη σύσταση ενόςμόνιμου μηχανισμού αντιμετώπισης της κρίσης στη ζώνη του ευρώ στο σύνολό της και καλούν τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου να δεσμευτεί για σχετικές διαβουλεύσεις (σ.σ.: με τις χώρες της Ε.Ε.) σχετικά με περιορισμένες αλλαγές της Συνθήκης για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο».

Μάλιστα το σχέδιο βάζει και θέμα επείγοντος ως προς τις αλλαγές, αφού στο σχέδιο συμφωνίας προβλέπεται ότι οι ηγέτες των ευρωπαϊκών χωρών θα ξανασυζητήσουν επ’ αυτού στη Σύνοδο Κορυφής του Δεκεμβρίου καθώς θα πρέπει «όλες οι αλλαγές να επικυρωθούν το αργότερο έως τα μέσα του 2013».

Όσο για τις ποινές, αυτές θα αφορούν σίγουρα «πρόστιμο» υπό μορφή δεσμευμένων καταθέσεων και θα επιβάλλονται σε χώρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα δημοσιονομικού ελλείμματος, δημόσιου χρέους, αλλά και... απώλειας ανταγωνιστικότητας. Συγκεκριμένα:

1. Ελλείμματα: Αν το έλλειμμα μιας χώρας ξεπερνά το 3% του ΑΕΠ της, θα καλείται να επανέλθει στον «ίσιο δρόμο» λαμβάνοντας τα σχετικά μέτρα εντός έξι μηνών. Η διαδικασία θα ισχύει ακόμη και για τις χώρες με έλλειμμα που πλησιάζει το 3%, χωρίς καν δηλαδή να το έχει υπερβεί. Αν, μετά την παρέλευση του εξαμήνου, δεν έχει επέλθει η «συμμόρφωση», θα επιβάλλεται η οικονομική ποινή με (δεσμευμένες καταθέσεις).

Οι καταθέσεις αυτές εκ μέρους των χωρών αρχικά θα είναι έντοκες, ύστερα άτοκες, ενώ αργότερα, αν η «συμμόρφωση» δεν επιτευχθεί για μεγάλο διάστημα, το ποσό του προστίμου θα χάνεται για τη χώρα που το κατέβαλε και θα το μοιράζονται οι χώρες που τηρούν το σύμφωνο σταθερότητας.
Αν δηλαδή μια χώρα όπως η Ελλάδα, η Ιρλανδία ή η Πορτογαλία, εκ των πραγμάτων ελλειμματικές προς όφελος των πλεονασμάτων της Γερμανίας (λόγω επιπέδου των οικονομιών τους και λόγω του ευρώ), δεν συμμορφωθούν με το κριτήριο αυτό, θα βλέπουν τα ωραία τους λεφτάκια να μπαίνουν στα γερμανικάταμεία ανοίγοντας κι άλλο τη δεδομένη ψαλίδα μεταξύ τους!

2. Χρέος: Οικονομικού τύπου ποινές θα επιβάλλονται και στις χώρες με δημόσιο χρέος πάνω από 60% του ΑΕΠ τους. Με άλλα λόγια: Η Ελλάδα, ακόμη κι αν αποδειχτεί απολύτως συνεπής με τη βαρβαρότητα του Μνημονίου που συνοδεύει τον δανεισμό από τον «μηχανισμό στήριξης» και εκπληρώσει όλους τους όρους του, σύμφωνα με τις επίσημες προβλέψεις, θα έχει χρέος στο 150% του ΑΕΠ της.

Τότε, λοιπόν, αντί της... «επιβράβευσης», την οποία υποτίθεται ότι επιζητεί η κυβέρνηση με τη μορφή της... «επιμήκυνσης αποπληρωμής του χρέους», θα μας περιμένουν βαρύτατες κυρώσεις και μια εις το διηνεκές... επιμήκυνση του ευρω-πέους με τη μορφή μιας μόνιμης επιτήρησης.

Με άλλα λόγια η απόφαση της κυβέρνησης για προσφυγή στον «μηχανισμό στήριξης» ύστερα από την τεχνητή κρίση χρέους, όπως συνεχώς προειδοποιούσαμε εδώ και μήνες με κίνδυνο να κατηγορηθούμε για καταστροφολογία, καταλήγει τελικά σε ένα διαρκές Μνημόνιο, το οποίο πλέον θα εφαρμόζεται χωρίς καν να χρειάζεται την έγκρισή μας.

3. Ανταγωνιστικότητα:
Η δημιουργία του ευρωπαϊκού Νταχάου ολοκληρώνεται με την πρόβλεψη για κυρώσεις σε όσες χώρες χάνουν σε ανταγωνιστικότητα. Η χώρα, όταν κρίνεται ότι υστερεί, θα δέχεται συστάσεις από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και, αν δεν «συμμορφωθεί», θα υπόκειται σε οικονομικές κυρώσεις.

Αλλαγή της συνθήκης

Το κρισιμότερο στοιχείο όμως αυτής της διαδικασίας είναι η κατ’ αρχήν συμφωνία των 27 της Ε.Ε. πως θα επέλθουν τροποποιήσεις στη Συνθήκη της Λισσαβώνας, η οποία δεν προέβλεπε δύο κρίσιμα – και για την Ελλάδα και για άλλες αδύναμες περιφερειακές οικονομίες – ενδεχόμενα: την ελεγχόμενη πτώχευσηκαι την έξοδο από το ευρώ. Η δικαιολογία ήταν ότι μια συνθήκη που έγινε αντικείμενο διαπραγμάτευσης επί μια δεκαετία δεν θα μπορούσε να αλλάξει μέσα σε ελάχιστο χρόνο.

Να όμως που τα πράγματα, υπό την πίεση Γερμανίας και Γαλλίας, άλλαξαν και πλέον έως το 2013 θα πρέπει η συνθήκη να έχει τροποποιηθεί ώστε να υιοθετηθεί ένας μόνιμος μηχανισμός διαχείρισης κρίσεων στην Ευρώπη. Το δε ενδιαφέρον είναι ότι αρχικά υποτίθεται πως οι νέοι κανόνες θα αφορούσαν μόνον την Ευρωζώνη. Βλέπουμε όμως ότι, παρά τις πολλές ενστάσεις, ο μηχανισμός μόνιμης επιτήρησης θα απλωθεί σε όλες της χώρες της Ε.Ε.
Το πιο σημαντικό ερώτημα, λοιπόν, είναι αν η γερμανική – πλέον και γαλλική – απαίτηση για δυνατότητα ελεγχόμενων πτωχεύσεων στο πλαίσιο της Ε.Ε. θα περιλαμβάνεται στις αλλαγές της συνθήκης.

Εφ’ όσον αποφασίζεται ότι η συνθήκη αλλάζει, το πρώτο βήμα έγινε, ακόμη κι αν το προσεκτικό σχέδιο συμφωνίας του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χέρμαν Βαν Ρομπόι μιλάει για «περιορισμένες αλλαγές».

Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε

Ποια είναι η άποψη του πρωθυπουργού μας για όλα αυτά; Όπως δήλωσε μπαίνοντας στη σύνοδο του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, «οι κυρώσεις και η αφαίρεση ψήφου από κράτος - μέλος δεν είναι δημοκρατικά αποδεκτές». Πώς εξειδικεύεται αυτό;

Κατ’ αρχάς ότι: «Δεν έχουμε κατ' αρχήν αντίρρηση για την αλλαγή της συνθήκης της Λισσαβώνας. Πρέπει όμως να μελετήσουμε ένα μηχανισμό που σέβεται και την αυτονομία των κρατών». Με άλλα λόγια ο Γ. Παπανδρέου αποδέχεται, μαζί με όλους τους υπόλοιπους, την αλλαγή τη συνθήκης, η οποία γίνεται μεμοναδικό στόχο την επιβολή της μόνιμης επιτήρησης. Και ας γνωρίζει άριστα κι ο ίδιος ότι η πρώτηυποψήφια χώρα να υποστεί τις βάρβαρες συνέπειες αυτής της αλλαγής είναι η Ελλάδα!!!

Άλλωστε, σε ό,τι αφορά στις κυρώσεις, δήλωσε ξεκάθαρα ότι τις αποδέχεται: «Υπάρχουν ήδη στη συνθήκη» και «μπορούν να ενισχυθούν».

Τι «δεν δέχεται» ο πρωθυπουργός της Ελλάδας; «Δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή η αφαίρεση του δικαιώματος ψήφου, επειδή υπονομεύει τη βούληση των πολιτών μας και των λαών». Σιγά μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου... Τίποτε άλλο δεν τον ενόχλησε. Ούτε καν διαφοροποιήθηκε από το ενδεχόμενο να εγκριθεί η δυνατότητα της ελεγχόμενης χρεοκοπίας. Πώς όμως να την αρνηθεί όταν επί της ουσίας την επιζητεί με τη μορφή της «επιμήκυνσης της αποπληρωμής» του χρέους των 110 δισ. ευρώ του «μηχανισμού στήριξης»;

Την άρνηση αυτού του ενδεχομένου διατύπωσε όμως ο έτερος Καππαδόκης του ελληνικού δικομματισμούΑ. Σαμαράς, ύστερα από εκτός πρωτοκόλλου συνάντησή του με τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού ΣυμβουλίουΧ.Β. Ρομπόι:
«Υποστήριξα με θέρμη ότι μία ελεγχόμενη πτώχευση είναι πτώχευση για τη χώρα που την υφίσταται καιελεγχόμενη για όλες τις υπόλοιπες. Μπορεί να λειτουργήσει όχι ως μηχανισμός διάσωσης των αδύναμων χωρών, αλλά ως μηχανισμός που τις διαχωρίζει, τις ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες, τις ισχυρότερες».

Φρόντισε όμως να διατρανώσει κι αυτός την πίστη του στη δημοσιονομική πειθαρχία – το πακέτο δηλαδή το οποίο επιχειρεί να διασφαλίσει η μόνιμη επιτήρηση με την αλλαγή της ευρωσυνθήκης – με την υποσημείωση ότι διαφωνεί με τα συνεχή περιοριστικά μέτρα. Αυτά δηλαδή που, σύμφωνα με τη σύγχρονη οικονομική θεολογία και την απόφαση των Ευρωπαίων ηγετών, διασφαλίζουν τη «δημοσιονομική πειθαρχία», την οποία ο Σαμαράς στηρίζει ενθέρμως. Άρτζι μπούρτζι και λουλάς...

Η πικρή αλήθεια

Ίσως η σημαντικότερη παρέμβαση των ημερών ήταν αυτή του Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια στο μήνυμά του για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου του 1940:

«Η χώρα μας βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή και το πέρασμα απέναντι το οφείλουμε στους σημερινούς 18άρηδες που ξεκινούν το ταξίδι με το βάρος του χρέους στην πλάτη τους. Καλούνται να πληρώσουν έναν λογαριασμό για τον οποίο δεν έχουν καμία ευθύνη. Όσο πιο γρήγορα τους απαλλάξουμε από αυτό το άχθος, τόσο πιο γρήγορα θα ησυχάσει η συλλογική συνείδηση».
Αυτό ακριβώς, το επαχθές – και αποτέλεσμα διαφθοράς – χρέος είναι το μόνο για το οποίο αποφεύγουννα μιλούν και όσοι σήμερα μας κυβερνούν και όσοι φιλοδοξούν αύριο να μας κυβερνήσουν.

Πολύ περισσότερο δεν μιλούν με τον τρόπο του Προέδρου της Δημοκρατίας: με όρους δηλαδή απαλλαγήςτης χώρας από το χρέος αυτό. Επειδή όμως αυτή είναι η μόνη συζήτηση που αγγίζει τον πυρήνα του προβλήματος, πολλοί μύθοι θα καταρρεύσουν όταν επιτέλους αρχίσει. Ειδικά μάλιστα αν το θέμα το βάλει ο ελληνικός λαός πριν το θέσουν άλλοι με όρους οριστικής χρεοκοπίας...

 

[Emilot]

Απάντηση: Που πάει η Ευρώπη?

Γερμανικό «κούρεμα» 17 δις. στις τράπεζες;​

ΠΗΓΗ: BANKS' NEWS
Thursday, 28 October 2010 23:53

Κορυφώνονται από χθες οι ανησυχίες των Ελλήνων τραπεζιτών για βαθύ γερμανικό… κούρεμα στα χαρτοφυλάκια κρατικών ομολόγων, καθώς η Άνγκελα Μέρκελ διαφαίνεται ότι, με ένα έξυπνο διπλωματικό ελιγμό, θα εξασφαλίσει τη συναίνεση όλων των ηγετών της Ευρώπης, για την καθιέρωση μόνιμου μηχανισμού ελεγχόμενης χρεοκοπίας κρατών της Ευρωζώνης.

Το σενάριο του «κουρέματος» των πιστωτών της Ελλάδας, μεταξύ των οποίων βεβαίως και των ελληνικών τραπεζών, ως τώρα αποτελούσε μια απόμακρη πιθανότητα, που δεν υπολογίσθηκε καν στα καλοκαιρινά τεστ αντοχής των ευρωπαϊκών τραπεζών, καθώς θεωρήθηκε από την ΕΚΤ, ότι η διάσωση της χώρας με τη συμφωνία δανεισμού από τα κράτη της Ευρωζώνης και το ΔΝΤ αποτρέπει στο ορατό μέλλον μια διαδικασία επώδυνης για τους πιστωτές αναδιάρθρωσης χρέους.

Όμως, πολλοί αναλυτές επέμεναν από το καλοκαίρι, ότι η σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος στην Ελλάδα θα πρέπει να εξετάζεται και υπό το πρίσμα της ενδεχόμενης αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους. Σε αυτό επέμεναν και οι αναλυτές του ΟΟΣΑ, σε έκθεση που δημοσιοποίησαν μετά τα ευρωπαϊκά τεστ αντοχής, όπου παρουσίαζαν με λεπτομερή στοιχεία το βαθμό έκθεσης των έξι μεγαλύτερων ελληνικών τραπεζών (βάσει στοιχείων α’ εξαμήνου 2010) σε κρατικά ομόλογα.

Στο σχετικό πίνακα φαίνεται ότι το «άνοιγμα» των ελληνικών τραπεζών σε κρατικά ομόλογα έφθανε τα 56,1 δις. ευρώ:

Έκθεση σε ομόλογα - Διακρ/να ως τη λήξη - Διαθέσιμα προς πώληση
Εθνική 19,756 91.8% 8.2%
ATEbank 10,187 93.5% 6.5%
Τρ. Πειραιώς 8,306 87.1% 12.9%
Eurobank 7,458 98.7% 1.3%
TT 5,371 97.2% 2.8%
Alpha Bank 5,070 96.9% 3.1%
Ελληνικές τράπεζες 56,148 93.3% 6.7%

Πηγή: ΟΟΣΑ, Οικονομικές καταστάσεις τραπεζών

Έτσι, σε ενδεχόμενο «κούρεμα» των πιστωτών της Ελλάδας, στο πλαίσιο μιας συμφωνίας αναδιάρθρωσης χρέους με «εμπλοκή του ιδιωτικού τομέα», κατά την έκφραση που αρέσκονται να χρησιμοποιούν οι Γερμανοί, το κόστος για τις ελληνικές τράπεζες θα έφθανε στο 30% της ονομαστικής αξίας των τίτλων, δηλαδή περίπου στα 17 δις. ευρώ (με βάση τα στοιχεία α’ εξαμήνου 2010 και τις τρέχουσες αποτιμήσεις των ομολόγων στην αγορά).
Προέλαση… πάντσερ στην Ευρώπη

Πόσο πιο κοντά έρχεται, όμως, το ενδεχόμενο «κουρέματος» των πιστωτών της Ελλάδας, μετά τη σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, που ολοκληρώνει σήμερα τις εργασίες της;

n Η γερμανική διπλωματία, προσφεύγοντας στη γνωστή τακτική της να αρχίζει τη διαπραγμάτευση με ακραίες απαιτήσεις, για να καταλήξει να πάρει αυτό ακριβώς που ήθελε, αναμένεται ότι θα αποσπάσει τη συμφωνία των «27» για μια περιορισμένης έκτασης αναθεώρηση της Ευρωπαϊκής Συνθήκης, με την οποία θα καθιερωθεί μόνιμος μηχανισμός στήριξης των οικονομιών που δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν το χρέος τους, στον οποίο θα περιλαμβάνεται και η υποχρεωτική «συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα», δηλαδή το «κούρεμα» των πιστωτών.

n Για να φθάσει η Άνγκελα Μέρκελ στην επίτευξη αυτού του στόχου έριξε από νωρίς στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης την ακραία πρόταση για στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων των κρατών που θα προσφεύγουν στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης. Μια πρόταση, που θα ήταν πρακτικά αδύνατο να προωθηθεί, αφού θα απαιτούσε ευρεία αναδιαπραγμάτευση της Ευρωπαϊκής Συνθήκης, με έγκριση και μέσω δημοψηφισμάτων σε ορισμένες χώρες.

Στη διάρκεια των χθεσινών συζητήσεων, όμως, η Μέρκελ εμφανίσθηκε διατεθειμένη να ανταλλάξει αυτό το διαπραγματευτικό χαρτί με τη συμφωνία των «27» για την καθιέρωση μηχανισμού ελεγχόμενης χρεοκοπίας, που αποτελούσε το βασικό στόχο της διπλωματίας του Βερολίνου εξαρχής.
n Με το πέρας των εργασιών της Συνόδου Κορυφής, αναμένεται να δοθεί η εντολή στον Χέρμαν Βαν Ρομπάι να παρουσιάσει το κείμενο της πρότασης για αναθεώρηση της Συνθήκης άμεσα, ώστε μέσα στο α’ εξάμηνο του 2011 να έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία-εξπρές για την έγκρισή του από τα εθνικά κοινοβούλια των «27».

Στα μέσα Νοεμβρίου, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλ, αναμένεται να παρουσιάσει την πρόταση του Βερολίνου, η οποία έχει ήδη διαρρεύσει και προβλέπει, ότι οι χώρες που βρίσκονται σε αδυναμία εξυπηρέτησης του χρέους τους θα δανείζονται από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης, στη βάση μνημονίων, που θα καθορίζουν την οικονομική πολιτική για την περίοδο στήριξής τους. Επιπλέον, η προσφυγή θα σηματοδοτεί και την επιβολή «κουρέματος» στους πιστωτές, οι οποίοι θα υποχρεώνονται να διαγράφουν ένα μέρος της αξίας των ομολόγων που κατέχουν, συμμετέχοντας και αυτοί στο κόστος διάσωσης της προβληματικής χώρας.

Μαραθώνιος κεφαλαιακής ενίσχυσης

Θα υποχρεωθούν οι πιστωτές της Ελλάδας, ανάμεσά τους και οι ελληνικές τράπεζες, να υποστούν αυτό το… γερμανικό κούρεμα; Τα τραπεζικά στελέχη που καλούνται να απαντήσουν σε αυτό το ερώτημα τονίζουν ότι όλα θα κριθούν από τη δυνατότητα της χώρας να εφαρμόσει ως έχει το μνημόνιο, να επανέλθει σε υγιή ρυθμό ανάπτυξης μέχρι το τέλος του 2013 και να αποφύγει, έτσι, την προσφυγή στο μόνιμο μηχανισμό στήριξης για νέα δάνεια. Οι Έλληνες τραπεζίτες είναι υποχρεωμένοι να «ποντάρουν» στο «καλό σενάριο», όσο και αν οι δυσκολίες στην εφαρμογή του μνημονίου κάνουν κάθε ημέρα και «χλωμότερη» την προοπτική να αποφύγει η χώρα τη διαδικασία της ελεγχόμενης χρεοκοπίας.

Πάντως, επειδή η αισιοδοξία δεν είναι αρκετή για να χαραχθεί μακροπρόθεσμη στρατηγική από τους τραπεζίτες, τα σχέδια ενίσχυσης της κεφαλαιακής επάρκειας, ώστε να αντέξουν οι τράπεζες και στα πιο «γκρίζα» σενάρια για τα ομόλογα, έχουν περάσει πλέον στην ημερήσια διάταξη όλων των διοικήσεων. Η Εθνική Τράπεζα είχε την τύχη –και την τόλμη…- να ολοκληρώσει έγκαιρα μια αύξηση κεφαλαίου, που όπως τόνιζε πριν από μερικές εβδομάδες ο κ. Απ. Ταμβακάκης διασφαλίζει τη σταθερότητα της τράπεζας ακόμη και στα πιο ακραία μακροοικονομικά σενάρια, δηλαδή και έναντι ενός ενδεχόμενου «κουρέματος» του χαρτοφυλακίου ομολόγων.

Οι άλλες μεγάλες τράπεζες έχουν μπροστά τους ένα μαραθώνιο κεφαλαιακής ενίσχυσης, ενώ έσχατο καταφύγιο θα αποτελέσει το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, με την «προίκα» των 10 δις. ευρώ, αλλά και τους πολύ αυστηρούς όρους χορήγησης ενισχύσεων, που κάθε τραπεζίτης θα προτιμούσε να αποφύγει...

 

[Emilot]

Απάντηση: Που πάει η Ευρώπη?

Η επερχόμενη σύγκρουση​

ΠΗΓΗ: ΕΠΟΧΗ
Του
Σλάβοϊ Ζίζεκ

τις 17 Οκτωβρίου 2010 η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ υποστήριξε ότι το πολυπολιτισμικό εγχείρημα απέτυχε. Ας της αναγνωρίσουμε τουλάχιστον ότι κινήθηκε με συνέπεια στη συντηρητική γραμμή της συζήτησης που άνοιξε πριν από δύο χρόνια σχετικά με την «κρατούσα κουλτούρα» (Leitkultur) και υποστήριζε ότι κάθε κράτος βασίζεται σε έναν κυρίαρχο πολιτισμικό χώρο, τον οποίο οφείλουν να σέβονται τα μέλη άλλων πολιτισμών που ζουν σε αυτό.
Θλιβερή κατάσταση πραγμάτων

Αντί λοιπόν τώρα να αρχίσουμε απλώς τη γκρίνια ότι τέτοιες θέσεις συνοδεύουν τον νέο αναδυόμενο ρατσισμό στην Ευρώπη, θα έπρεπε να στρέψουμε το κριτικό μας βλέμμα σε εμάς τους ίδιους και να αναρωτηθούμε κατά πόσον η αφηρημένη μας πολυπολιτισμικότητα έχει οδηγήσει σε αυτή τη θλιβερή κατάσταση πραγμάτων.

Και ήδη αρχίζουν οι δυσκολίες:

Δεν θεμελιώνεται κάθε πράξη του οικουμενισμού σε ένα συγκεκριμένο πολιτισμικό πεδίο; Αυτό καθιστά το ζήτημα της δεσμευτικής οικουμενικής παδείας εξαιρετικά λεπτό. Οι φιλελεύθεροι επιμένουν ότι τα παιδιά θα πρέπει να έχουν το δικαίωμα να παραμένουν κομμάτι της εκάστοτε κοινότητας στην οποία ανήκουν, τουλάχιστον εφόσον αυτό ανταποκρίνεται στη πραγματικά ελεύθερη βούλησή τους. Τα παιδιά των Άμις στις ΗΠΑ θα έπρεπε, για παράδειγμα, να μπορούν να επιλέξουν ελεύθερα αν θα διαλέξουν τη ζωή των γονιών τους ή των «Άγγλων». Αυτό όμως μπορεί να λειτουργήσει μόνο εάν έχουν επαρκή πληροφόρηση. O μόνος τρόπος για να γίνει αυτό θα ήταν να τα ξεριζώσουμε από την κοινότητα των Άμις.

Η παραδοσιακή φιλελεύθερη αντίληψη βρίσκει αντιστοίχως το όριό της όταν πρόκειται για τις μουσουλμάνες που φορούν τη μαντίλα: μπορούν ευχαρίστως να το κάνουν, υποστηρίζει, στο βαθμό που είναι δική τους απόφαση και δεν τους επιβάλλεται από τους συζύγους ή από τις οικογένειές τους.

Όταν όμως αυτές οι γυναίκες φορούν τη μαντίλα δυνάμει της ελεύθερης βούλησής τους, αλλάζει θεμελιωδώς και η σημασία της μαντίλας: δεν υποδηλώνει πλέον την ιδιότητα του μέλους της μουσουλμανικής κοινότητας, αλλά συνιστά έκφραση του ιδιοσυγκρασιακού τους ιντιβιντουαλισμού, της πνευματικής αναζήτησης νοήματος και της απόρριψης μιας εμπορευματοποιημένης σεξουαλικότητας, ή ακόμη και μια πολιτική χειρονομία διαμαρτυρίας ενάντια στη Δύση.

Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο βαθιά θρησκευόμενοι άνθρωποι βρίσκονται στις κοσμικές μας κοινωνίες σε θέση άμυνας.

Ακραία βίαιη διαδικασία

Ακόμη και όταν τους επιτρέπεται να ασκούν την πίστη τους, αυτή η πίστη γίνεται «ανεκτή» μόνο ως ιδιοσυγκρασιακή προσωπική αντίληψη. Εάν εκφράσουν δημόσια αυτή την πίστη και ό,τι αυτή σημαίνει για τους ίδιους, κατηγορούνται για «φονταμενταλισμό». Αυτό όμως σημαίνει ότι η «ελεύθερη βούληση», όπως αυτή νοείται στο πλαίσιο της «ανεκτικής» πολυπολιτισμικότητας της Δύσης, μπορεί να προκύψει μόνο ως αποτέλεσμα μιας ακραία βίαιης διαδικασίας, με αποκοπή του ατόμου από τις ίδιες του τις ρίζες.

Ο δημόσιος ορθός λόγος

Οι κοσμικοί νόμοι της Δύσης δεν διαφέρουν μόνο στο περιεχόμενο από θρησκευτικά συστήματα δικαίου. Λειτουργούν και τυπικά εντελώς διαφορετικά. Η διαφορά ανάμεσα στον φιλελεύθερο οικουμενισμό και τις ιδιαίτερες εθνικές ταυτότητες ανάγεται έτσι σε μια διαφορά ανάμεσα σε δύο ιδιαιτερότητες. Ο οικουμενισμός μιας φιλελεύθερης δυτικής κοινωνίας δεν βασίζεται στο γεγονός ότι οι αξίες του όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι οικουμενικές γιατί ισχύουν για όλες τις κουλτούρες, αλλά υπό μια πολύ πιο ριζοσπαστική έννοια: ότι τα άτομα κατανοούν εαυτά ως «οικουμενικά», ότι συμμετέχουν ευθέως στην οικουμενική διάσταση, ανεξάρτητα από τον εκάστοτε κοινωνικό τους τόπο.

Το πρόβλημα νόμων για μια συγκεκριμένη εθνική ή θρησκευτική ομάδα είναι ότι δεν αισθάνονται όλοι οι άνθρωποι ότι ανήκουν σε μια συγκεκριμένη ομάδα. Εκτός από όσους ανήκουν σε τέτοιες ομάδες, θα έπρεπε, γι’ αυτόν το λόγο, να υπάρχουν οικουμενικά άτομα, που υπόκεινται αποκλειστικά στους νόμους του κράτους. Εκτός από μήλα, αχλάδια και σταφύλια, θα έπρεπε επομένως να υπάρχει και ένας χώρος για τα φρούτα καθεαυτά.

Έστω και αν οι φιλελεύθεροι αριστεροί αποδοκιμάζουν την ιδέα μιας «κρατούσας κουλτούρας» ως λανθάνοντα ρατσισμό, οφείλουμε ωστόσο να παραδεχθούμε ότι αυτή είναι τουλάχιστον μια περιγραφή που απηχεί την πραγματικότητα.

Η ελευθερία να ασκούμε κριτική στον καθένα και στο καθετί

Ο σεβασμός των ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων, ακόμη και εις βάρος των δικαιωμάτων επιμέρους ομάδων, η πλήρης ισότητα των γυναικών, η θρησκευτική ελευθερία (συμπεριλαμβανομένου του αθεϊσμού), η ελευθερία του σεξουαλικού προσανατολισμού, η ελευθερία να ασκούμε κριτική στον καθένα και στο καθετί είναι κεντρικά συστατικά στοιχεία μιας φιλελεύθερης κρατούσας κουλτούρας.

Αυτή θα έπρεπε να είναι η απάντηση και σε όσους μουσουλμάνους διαμαρτύρονται για τη μεταχείρισή τους σε χώρες της Δύσης, ενώ αποδέχονται, ας πούμε, ότι στη Σαουδική Αραβία απαγορεύεται να ασκηθεί δημοσίως άλλη λατρεία από την ισλαμική. Θα έπρεπε να αποδεχθούν ότι η ίδια κρατούσα κουλτούρα που εγγυάται τη θρησκευτική τους ελευθερία στη Δύση απαιτεί από αυτούς το σεβασμό όλων των άλλων ελευθεριών. Η ελευθερία των μουσουλμάνων είναι κομμάτι της ελευθερίας του Σάλμαν Ρούσντι να γράφει ό,τι θέλει. Δεν μπορεί να διεκδικεί κανείς μόνο τις δυτικές ελευθερίες που τον βολεύουν.

Στην πατρίδα μου τη Σλοβενία ερίζουν εδώ και μερικά χρόνια σχετικά με το εάν θα έπρεπε να επιτραπεί στους μουσουλμάνους, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι μετανάστες από Δημοκρατίες της πρώην Γιουγκοσλαβίας, να χτίσουν τζαμί στη Λιουμπλιάνα. Ενώ οι συντηρητικοί τάχθηκαν, για πολιτισμικούς, πολιτικούς και αρχιτεκτονικούς λόγους, εναντίον του τζαμιού, το εβδομαδιαίο περιοδικό Μλάντινα έμεινε πιστό στη γραμμή του υπέρ των δικαιωμάτων όσων προέρχονται από άλλες πρώην γιουγκοσλαβικές Δημοκρατίες και υποστήριξε την ανέγερση του τζαμιού.

Δεν εκπλήσσει ότι το Μλάντινα ήταν επίσης το μοναδικό περιοδικό που δημοσίευσε τα σκίτσα του Μωάμεθ. Από την άλλη, εκείνοι που έδειξαν τη μεγαλύτερη «κατανόηση» για τις βίαιες διαμαρτυρίες των μουσουλμάνων ήταν οι ίδιοι που εξέφραζαν την ανησυχία τους για τη χριστιανική Ευρώπη.

Οικουμενική σφαίρα

Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, όλα αυτά θα έπρεπε φυσικά να ισχύουν και για τη χριστιανική πίστη. Στις 2 Μαΐου 2007 η εφημερίδα του Βατικανού Οσερβατόρε Ρομάνο κατηγόρησε τον Ιταλό κωμικό Αντρέα Ριβέρα για «τρομοκρατία», επειδή επέκρινε τον Πάπα. Ως παρουσιαστής ενός φεστιβάλ ροκ μουσικής στην τηλεόραση, ο Ριβέρα επιτέθηκε στον Πάπα για τη στάση του απέναντι στη θεωρία της εξέλιξης. Επιπλέον, είχε επικρίνει την Εκκλησία επειδή αρνήθηκε την καθολική κηδεία του Πιερτζόρτζιο Ουέλμπι, ενός πάσχοντα από μυϊκή δυστροφία που είχε αγωνιστεί υπέρ της ευθανασίας και πέθανε όταν ο γιατρός του αποσυνέδεσε τη συσκευή μηχανικής υποστήριξης της αναπνοής του.

Το Βατικανό αντέδρασε ως ακολούθως: «Και αυτό είναι τρομοκρατία. Είναι τρομοκρατία να επιτίθεται κανείς στην Εκκλησία. Είναι τρομοκρατία να κατευθύνει κανείς έναν τυφλό και παράλογο θυμό εναντίον κάποιου ο οποίος μιλάει πάντοτε στο όνομα της αγάπης». Αυτή η εξίσωση της θεωρητικής κριτικής με την τρομοκρατική πράξη θίγει τη δυτικοευρωπαϊκή κρατούσα κουλτούρα, η οποία εμμένει στην ύπαρξη μιας οικουμενικής σφαίρας ενός «δημόσιου ορθού λόγου».

Η ελευθερία της γνώμης λειτουργεί μόνο όταν ακολουθούν όλοι τους ίδιους άγραφους κανόνες, οι οποίοι ορίζουν ποιες μορφές επίθεσης είναι μη αποδεκτές, έστω και αν προστατεύονται τελικά από τον νόμο. Αυτοί οι κανόνες μπορούν, επίσης, να μας υποδείξουν ποια χαρακτηριστικά ενός εθνικού ή θρησκευτικού τρόπου ζωής είναι αποδεκτά και ποια όχι. Εάν δεν συμφωνούν όλοι οι συμμετέχοντες σε αυτούς τους άγραφους κανόνες, η πολυπολιτισμικότητα μετατρέπεται σε νομικά ρυθμιζόμενη άγνοια και μίσος.

Γι´ αυτό λοιπόν το ουσιώδες καθήκον όλων όσοι αγωνίζονται σήμερα υπέρ της ελευθερίας είναι να υπερβούν τον καθαρό σεβασμό για τις άλλες κουλτούρες και να βρουν μια θετική χειραφετητική κρατούσα κουλτούρα, στην οποία να είναι δυνατή η συνύπαρξη και η ανάμειξη διαφορετικών πολιτισμών. Και να επωμιστούν τον επικείμενο αγώνα για μια τέτοια κρατούσα κουλτούρα.

Μετάφραση: Σταυρούλα Μανώλη
Δημοσιεύτηκε στη Sueddeutcshe Zeitung στις 26/10/2010

* Ο Σλάβοϊ Ζίζεκ είναι καθηγητής φιλοσοφίας και ψυχανάλυσης στο European Graduate School και επισκέπτης καθηγητής σε διάφορα πανεπιστήμια.

 

[Emilot]

Απάντηση: Που πάει η Ευρώπη?

Η Μέρκελ κάνει... Νταχάου την ΕΕ!​

Από το "Έθνος", 1 Νοεμβρίου 2010

Δωρικός, σκληρός, αλαζονικός ο κεντρικός πρωτοσέλιδος τίτλος της φιλοκυβερνητικής δεξιάς γερμανικής εφημερίδας «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» προχθές: «Η Συνθήκη της Λισαβόνας θα αλλάξει». Με στόχο, όπως μας πληροφορεί ο υπότιτλος, να επιτευχθούν «μια ομπρέλα σωτηρίας και σκληρότερες κυρώσεις εναντίον των αμαρτωλών του ελλείμματος».

Με δύσκολα συγκρατούμενη ικανοποίηση, η εφημερίδα πληροφορεί τους αναγνώστες της ότι «το σύμφωνο σταθερότητας της ΕΕ θα τύχει τέτοιας επεξεργασίας, ώστε τα κράτη-μέλη με υψηλά χρέη ή υψηλό έλλειμμα του προϋπολογισμού να τιμωρούνται νωρίτερα και σκληρότερα»!

Αυτή ήταν η ουσία των αποφάσεων της συνόδου κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλλες, στα τέλη της προηγούμενης εβδομάδας: να τιμωρούνται σκληρότερα και νωρίτερα όποιες χώρες - μέλη της ευρωζώνης και της ΕΕ γενικότερα αποκλίνουν από τη γραμμή δημοσιονομικής πειθαρχίας που επιβάλλει κάθε φορά το Βερολίνο.

Αν υπάρχει ακόμη κάποιος που αμφιβάλλει για το ποιος υπαγορεύει τη γραμμή στην ΕΕ, όπου μεταξύ των 27 ηγετών των χωρών - μελών της ένας -μία στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή- είναι πιο «ίσος» από τους 26 υπόλοιπους, θα μπορούσε να ρίξει μια ματιά στο κύριο άρθρο του προχθεσινού φύλλου των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» του Λονδίνου.

«Η Σιδηρά Κυρία έβαλε τη σφραγίδα της» ήταν ο εύγλωττος τίτλος. «Η έκβαση της συνόδου κορυφής της ΕΕ αυτής της εβδομάδας ήταν διδακτική ως απόδειξη του πού βρίσκεται η εξουσία στην Ευρώπη» άρχιζε το κύριο άρθρο και συνέχιζε:

«Οι ίδιοι ηγέτες της ΕΕ που επί μήνες πρόβαλλαν ενστάσεις στην αναθεώρηση της Συνθήκης της Λισαβόνας, την Παρασκευή άλλαξαν πορεία και υιοθέτησαν πρόταση περιορισμένων τροποποιήσεων. Δεν ήταν δύσκολο να βρει κανείς τον λόγο αυτής της αλλαγής στάσης: ήταν πρόταση της Γερμανίας!

Αυτό ήταν το τελευταίο μάθημα για το πώς τα προβλήματα της ευρωζώνης με το χρέος ώθησαν τη Γερμανία σε ηγετικό ρόλο ακόμη πιο εξέχοντα από όσο στις ημέρες πριν από την κρίση» υπογράμμιζε η βρετανική εφημερίδα και κατέληγε στο βαρυσήμαντο πολιτικό συμπέρασμα: «Το μέλλον της Ευρώπης θα διαμορφώνεται υποχρεωτικά όλο και περισσότερο από τους θεσμούς, τον κόσμο και τα γεγονότα στη Γερμανία».

Με άλλα λόγια, οι εσωτερικές εξελίξεις στη Γερμανία θα καθορίζουν όλο και περισσότερο το μέλλον της Ευρώπης!

Πρόκειται για μια εφιαλτική προοπτική - τόσο για την Ευρώπη όσο και για την Ελλάδα που μας ενδιαφέρει ειδικότερα.

Ελάχιστοι είναι σίγουρα οι Ελληνες που θα ήθελαν να υπάγονται στην πολιτική δικαιοδοσία του εκάστοτε Γερμανού καγκελάριου και βεβαίως η Ενωμένη Ευρώπη ως ψευδώνυμο του Τέταρτου Γερμανικού Ράιχ σε ελάχιστους ευρωπαϊκούς λαούς φαντάζει ελκυστική και επιθυμητή.

Η ανατριχιαστική πρόταση της Γερμανίδας καγκελαρίου Ανγκελα Μέρκελ να αφαιρείται το δικαίωμα ψήφου από όποια χώρα παραβιάζει τη δημοσιονομική σταθερότητα (έλλειμμα προϋπολογισμού μέχρι 3% του ΑΕΠ το ανώτατο και δημόσιο χρέος έως 60% του ΑΕΠ), αποκαλύπτει σε όλη της την αγριότητα τη γερμανική αντίληψη για τον χαρακτήρα της ΕΕ.

Αφαίρεση δικαιώματος ψήφου μιας χώρας που συμμετέχει σε μια ολοκλήρωση κρατών που καθημερινά υιοθετούν αποφάσεις που την αφορούν άμεσα, σημαίνει χώρα υποτελής, χώρα προτεκτοράτο, χώρα υπόδουλη, που εκτελεί αποφάσεις που παίρνουν άλλοι για τη διοίκησή της!

Και μόνο το γεγονός ότι η Μέρκελ τόλμησε να κάνει τέτοια πρόταση που συνεπάγεται ότι θεωρεί πολύ σημαντικότερο το ύψος του ελλείμματος του προϋπολογισμού μιας χώρας από την υποτέλειά της, τη μετατροπή της σε προτεκτοράτο, υποδηλώνει τα σχέδια του Βερολίνου για το μέλλον της Ευρώπης. Αποκαλύπτει στην πραγματικότητα πώς θα εξελιχθεί η ΕΕ στο άμεσο μέλλον, αν οι λαοί της Ευρώπης δεν φράξουν τον δρόμο στους Γερμανούς του Τέταρτου Ράιχ.

Θα ψήφιζαν μόνο οι... 5 από τους 27!

Ο παραλογισμός της γερμανικής θέσης περί στέρησης του δικαιώματος ψήφου στις χώρες της ΕΕ που έχουν έλλειμμα πάνω από 3% του ΑΕΠ γίνεται αντιληπτός με πολύ πρακτικό τρόπο. Αν εφαρμοζόταν σήμερα, τότε από τις 27 χώρες - μέλη της ΕΕ θα έχαναν το δικαίωμα ψήφου οι... 22!!! Από τις 16 χώρες της ευρωζώνης θα είχαν δικαίωμα ψήφου μόνο... 2!!! Το διασκεδαστικό δε είναι ότι σ’ αυτές τις 2 δεν είναι ούτε η Γερμανία, ούτε η Γαλλία, οι οποίες ξεπερνούν και το 3% του ελλείμματος και το 60% του δημόσιου χρέους. Οι δύο χώρες, λοιπόν, που θα αποφάσιζαν για το μέλλον όλης της ευρωζώνης, αν γινόταν δεκτή η γερμανική πρόταση, θα ήταν το... Λουξεμβούργο και η Φινλανδία!



Υ.Γ Πείτε μου τώρα ότι δεν σας θυμίζει "κάτι", αυτή η έκβαση που έχουν τα πράγματα στην "πολιτισμένη" ήπειρο.....

 

[Emilot]

Απάντηση: Που πάει η Ευρώπη?

Ιρλανδία: Σχεδιάζονται περικοπές 5.000 θέσεων εργασίας στη δημόσια υγεία​

Η ιρλανδική κυβέρνηση σχεδιάζει να περικόψει μέχρι και 5.000 θέσεις εργασίας στον τομέα της δημόσιας υγείας από το επόμενο έτος μέσω ενός προγράμματος πρόωρης συνταξιοδότησης και εθελούσιας εξόδου που στοχεύει στην εξοικονόμηση περίπου 200 εκατομμυρίων ευρώ κάθε χρόνο.

Το πρόγραμμα, το οποίο είναι το πρώτο τέτοιου είδους στον τομέα, είναι ανοιχτό στις διοικητικές βαθμίδες και στο προσωπικό υποστήριξης και θα στοιχίσει στο κράτος 400 εκατομμύρια ευρώ, ανακοίνωσε η υπουργός Υγείας Μαίρη Χάρνεϊ.

«Υπάρχει μία γενική παραδοχή της ανάγκης να μειωθεί ο αριθμός των διοικητικών υπαλλήλων στην δημόσια υγεία», δήλωσε η υπουργός. Το σχέδιο θα αφορά υπαλλήλους ηλικίας άνω των 50 ετών.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

 

[suzakias]

Απάντηση: Που πάει η Ευρώπη?

Η Μερκελ καλα κανει......εμεις εδω ελλαδα!!!!

 

[Emilot]

Απάντηση: Που πάει η Ευρώπη?

Στρατιωτική σύμπραξη Βρετανίας - Γαλλίας​

Πρώτη καταχώρηση: Τρίτη, 2 Νοεμβρίου 2010, 15:47

Άρχισε σήμερα το πρωί στο Λονδίνο η γαλλοβρετανική σύνοδος κορυφής μεταξύ του Γάλλου προέδρου, Νικολά Σαρκοζί, και του Bρετανού πρωθυπουργού, Ντέιβιντ Κάμερον, η οποία είναι αφιερωμένη κυρίως σε μια άνευ προηγουμένου σύμπραξη των δύο χωρών στον τομέα της άμυνας.

Ο Σαρκοζί συναντήθηκε γύρω στις 13:15 ώρα Ελλάδος με τον Κάμερον σε μέγαρο στο κέντρο του Λονδίνου που ανήκει στο Υπουργείο Εξωτερικών. Τον Γάλλο πρόεδρο συνόδευαν οι υπουργοί Άμυνας Ερβέ Μορέν, Οικονομίας Κριστίν Λαγκάρντ, Εξωτερικών Μπερνάρ Κουσνέρ και Μετανάστευσης Ερίκ Μπεσόν.

http://www.youtube.com/watch?v=5855wHTApnE&feature=player_embedded

Οι Κάμερον και Σαρκοζί θα μονογράψουν επισήμως δύο συνθήκες που είναι αφιερωμένες σε μια νέα φάση της συνεργασίας μεταξύ των στρατών των δύο χωρών.

Η πρώτη αφορά στη δημιουργία μιας κοινής εκστρατευτικής δύναμης πολλών χιλιάδων ανδρών που θα μπορεί να κινητοποιηθεί για διμερείς εξωτερικές επιχειρήσεις ή υπό τη σημαία του ΝΑΤΟ, του ΟΗΕ ή της Ε.Ε..

Η δεύτερη συνθήκη θα επιτρέψει στις δύο χώρες από το 2014 να προχωρούν σε προσομοιώσεις της λειτουργίας των πυρηνικών οπλοστασίων τους στο ίδιο εργαστήριο που θα εγκατασταθεί κοντά στη Ντιζόν, στη Βουργουνδία. Παράλληλα ένα κέντρο έρευνας θα είναι ανοιχτό στους ειδικούς των δύο χωρών στη Νοτιοανατολική Αγγλία.

Ωστόσο, οι Βρετανοί είναι οι πιο επιφυλακτικοί απέναντι σε μια στρατιωτική σύμπραξη με μία άλλη χώρα, όπως δείχνει δημοσκόπηση του ινστιτούτου Harris, η οποία έγινε σε έξι δυτικές χώρες και τα αποτελέσματά της δημοσιεύονται σήμερα στους «Financial Times».

Οι Βρετανοί που ερωτήθηκαν, σε ποσοστό μεγαλύτερο του ενός τρίτου, δήλωσαν αντίθετοι στο να μοιρασθεί η χώρα τους τις στρατιωτικές δυνατότητές της με μία άλλη χώρα, έναντι ποσοστού μόνον 13% των Γάλλων.
zougla.gr


Υ.Γ Προσπαθούσα να δω που θα το βάλω, εδώ ή στο νήμα "Τρίτος Παγκόσμιος".....-bye-

 

[Emilot]

Απάντηση: Που πάει η Ευρώπη?

Ανοικτός πόλεμος για την ελεγχόμενη χρεοκοπία!​

ΠΗΓΗ: sofokleous 10

Πριν στεγνώσει το μελάνι των αποφάσεων του τελευταίου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για τις ελεγχόμενες χρεοκοπίες στην Ευρωζώνη, οι αγορές «έδειξαν τα δόντια τους» στις πολιτικές ηγεσίες της Ευρώπης, οδηγώντας, εκτός από την Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία σε συνθήκες «ασφυξίας» και πυροδοτώντας ανοικτή πλέον σύγκρουση του γαλλογερμανικού άξονα με την ΕΚΤ και το ΔΝΤ!

Η απόδοση των δεκαετών ιρλανδικών ομολόγων ξεπέρασε το 7% χθες, τιμή ρεκόρ από την εποχή εισόδου της χώρας στην Ευρωζώνη, ενώ των πορτογαλικών ξεπέρασε το 6%. Τα ελληνικά ομόλογα γύρισαν πίσω σε… άνετες διψήφιες αποδόσεις, ενώ τα στοιχήματα στα CDS για επικείμενη χρεοκοπία της χώρας ανέβασαν το κόστος ασφάλισης των ομολόγων πάνω από τις 800 μονάδες βάσης. Και αν για την Ελλάδα ισχύει η παροιμία «ο βρεγμένος δεν φοβάται τη βροχή», για την Ιρλανδία και την Πορτογαλία δημιουργήθηκαν έντονες ανησυχίες, ότι δεν αργήσουν να ζητήσουν τη στήριξη του ευρωπαϊκού μηχανισμού, από τον οποίο θα μπορούν να δανεισθούν με πολύ χαμηλότερο κόστος, συγκριτικά με τα κόστη δανεισμού από την αγορά.

Οι χθεσινές εξελίξεις επιβεβαίωσαν πλήρως την προειδοποίηση Τρισέ στην Άνγκελα Μέρκελ και τον Νικολά Σαρκοζί, ότι αν ανοίξει τώρα η συζήτηση για αναδιαρθρώσεις χρέους στην Ευρωζώνη, οι αγορές θα δημιουργήσουν συνθήκες ασφυξίας στη χρηματοδότηση των κρατών της περιφέρειας. Ο Γκάρι Τζένκινς, αναλυτής της Evolution Securities, σχολίασε με μεγάλη ευστοχία τη νέα κατάσταση που διαμορφώνεται: «είναι ένα πράγμα να παίζει πόκερ με άλλους πολιτικούς σε κλειστές αίθουσες και άλλο να δείχνεις στις αγορές τα χαρτιά σου πρόωρα. Δεν μπορείς να διαφωνήσεις με την πρόθεση των πολιτικών ηγετών, αλλά η χρονική συγκυρία που διάλεξαν είναι παράξενη: καλύτερα θα ήταν να περίμεναν ένα – δυο χρόνια».

Το άνοιγμα της συζήτησης για ελεγχόμενες χρεοκοπίες, την ώρα που το ΔΝΤ καλείται να χειρισθεί στην Ελλάδα το πιο δύσκολο, ίσως, πρόγραμμα σταθεροποίησης που έχει εφαρμόσει στην ιστορία του, προκάλεσε έντονη δυσφορία στην Ουάσιγκτον. Είναι χαρακτηριστικό, ότι σε πείσμα των ηγεσιών Γερμανίας και Γαλλίας, κύκλοι του ΔΝΤ άφησαν χθες να διαρρεύσει η δική τους εναλλακτική πρόταση για την τύχη της Ελλάδας, που κινείται σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση από το «κούρεμα» πιστωτών, που εισηγούνται Μέρκελ και Σαρκοζί.

Στελέχη του Ταμείου, αποκλείοντας κάθε συζήτηση για αναδιάρθρωση του χρέους, τάχθηκαν υπέρ της επιμήκυνσης για πέντε χρόνια της διάρκειας των δανείων της τρόικας προς την Ελλάδα, με την επιβολή μιας μικρής αύξησης (όχι πάνω από 1%) στο επιτόκιο δανεισμού.

Στον ανοικτό πόλεμο των κέντρων ισχύος που θα διαμορφώσουν τις τελικές αποφάσεις για την τύχη των ασθενέστερων οικονομιών της Ευρωζώνης μπήκε από χθες και η ΕΚΤ, που εξαρχής ήταν αντίθετη στο άνοιγμα σε αυτή τη συγκυρία της συζήτησης για το μόνιμο μηχανισμό στήριξης και το «κούρεμα» πιστωτών. Ο Λορέντσο Μπίνι Σμάγκι, από τα πιο έμπειρα μέλη του συμβουλίου της ΕΚΤ, «πλαγιοκόπησε» Παρίσι και Βερολίνο, μιλώντας για ανέξοδες αποφάσεις των πολιτικών ηγεσιών, που όμως στην πράξη είναι πολύ δύσκολο να εφαρμοστούν.

«Στις ανεπτυγμένες οικονομίες», τόνισε ο Μπίνι Σμάγκι, «η αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους πρέπει να περιλαμβάνει ένα πολύ μεγάλο αριθμό χρηματοοικονομικών στοιχείων ενεργητικού και παθητικού, περιλαμβανομένων αυτών του εγχώριου τραπεζικού συστήματος έναντι κατοίκων και μη κατοίκων. Είναι εύκολο να καταλάβει κανείς, ότι μια τέτοια διαδικασία δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως ελεγχόμενη».

Ουσιαστικά, αυτό που φοβάται η ΕΚΤ είναι ότι οι επιπτώσεις μιας αναδιάρθρωσης χρέους δεν θα μείνουν σε ένα στενό κύκλο μεγάλων επενδυτών, αλλά θα επηρεάσουν βαθύτατα το σύνολο του τραπεζικού συστήματος της Ευρωζώνης, τους μικροεπενδυτές και τους καταθέτες. Δηλαδή, το «γερμανικό όνειρο» των ελεγχόμενων χρεοκοπιών, η ΕΚΤ φοβάται ότι μπορεί να μετατραπεί σε εφιάλτη αποσταθεροποίησης των ευρωπαϊκών τραπεζών, με συνέπειες για κάθε πολίτη.

Επιπλέον, ο Μπίνι Σμάγκι έκανε μια εύστοχη παρατήρηση: αν η παροχή στήριξης από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό συνδεθεί άρρηκτα με την αναδιάρθρωση του χρέους, αυτό θα μπορούσε να προσελκύσει επιθέσεις κερδοσκόπων και να επιδεινώσει μια κρίση, ακόμη και για χώρες που δεν έχουν πρόβλημα φερεγγυότητας. Δηλαδή, αν οι κερδοσκόποι γνωρίζουν, ότι μια χώρα που προσφεύγει για στήριξη στον ευρωπαϊκό μηχανισμό θα είναι υποχρεωμένη να προχωρήσει σε διαδικασία ελεγχόμενης χρεοκοπίας, οι κερδοσκόποι των αγορών θα έχουν κάθε λόγο να «ποντάρουν» τα… ρέστα τους στην αποσταθεροποίηση ευάλωτων οικονομιών.

Αυτό που έχει κατά νου ο Σμάγκι, ασφαλώς, είναι η αγορά των CDS: όσο η χρεοκοπία ήταν αδιανόητη στην Ευρωζώνη, τα «πονταρίσματα» σε χρεοκοπίες κρατών μέσω των συμβολαίων ασφάλισης ήταν μια σχετικά περιθωριοποιημένη κερδοσκοπική πρακτική.

Όμως, αν οι κερδοσκόποι μπορούν πλέον να «ποντάρουν» σε πραγματικές χρεοκοπίες, που θα προβλέπονται από την Ευρωπαϊκή Συνθήκη, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να ξεφύγει από κάθε όριο η κερδοσκοπία στα CDS, λειτουργώντας αποσταθεροποιητικά ακόμη και για χώρες, που θα μπορούσαν να αποφύγουν τη χρεοκοπία.

 

[Emilot]

Απάντηση: Που πάει η Ευρώπη?

Η Ευρώπη τρομάζει​

Από το περιοδικό "4 Τροχοί", τεύχος Νοεμβρίου 2010

Η Ευρώπη κοιτάζει στον καθρέφτη της και βλέπει πίσω απ’ τον ώμο της έναν μετανάστη να την κοιτάζει κι αυτός.
Η Ευρώπη ανατριχιάζει.
Η Ευρώπη κοιτάζει έξω απ’ το παράθυρό της και βλέπει τον καθρέφτη της σπασμένον σε χίλια κομμάτια· σε κάθε κομμάτι το ίδιο πρόσωπο καθρεφτίζεται και την κοιτάζει: το πρόσωπο του μετανάστη - και

η Ευρώπη τρομάζει.

Κι όμως! η ίδια η Ευρώπη είναι παιδί μεταναστών και μεταναστεύσεων. Οι Φράγκοι μπαίνοντας στη Γαλατία γέννησαν τους σημερινούς Γάλλους, οι Γότθοι και οι Λομβαρδοί τους Ιταλούς, οι Σάξονες και οι Νορμανδοί τους Βρετανούς - μεταναστεύσεις

ανοργάνωτες κι οργανωμένες, ειρηνικές και βίαιες, μετακινήσεις ολόκληρων πληθυσμών και διαρκής ροή μεμονωμένων μεταναστών γέννησαν τη σημερινή Ευρώπη και το σύνολο σχεδόν των νέων ευρωπαϊκών εθνών.
Ακόμα και ο αρχικός μύθος της γέννησης της Ευρώπης σε μιαν αρπαγή και μία μετανάστευση εδράζεται.

Όμως, όλες οι κοινωνίες στέκονται επιφυλακτικές, αρνητικές, εχθρικές και πάντως ελάχιστα ανεκτικές στους μετανάστες. Η όποια τυχόν ευρυχωρία απέναντί τους αφορά περισσότερο σε πρόσωπα κι ελάχιστα σε κοινωνίες.
Και πάλι η ευρυχωρία αυτή υφίσταται όταν ο μετανάστης αντιμετωπίζεται ως ικέτης, αλλά στενεύει τα όρια και την αγκαλιά της εύκολα όταν ο μετανάστης διεκδικεί ισότητα και ισηγορία.
Το πρόβλημα είναι αρχαίο.
Αταβιστικό, ξεκινάει απ’ την εποχή της οργάνωσης των ανθρώπων σε φυλές - προς τις οποίες ό,τι ξένο είναι επικίνδυνο, πιθανόν μολυσμένο και μολυσματικό, ένα μίασμα.
Το ίδιο, σε ένα ανώτερο επίπεδο θεσμών, αποτυπώνεται στις πόλεις, όταν οι άνθρωποι οργανώνουν τη ζωή τους γύρω από έναν αστικό ιστό, που προϋποθέτει και συνεπάγεται νόμους (καθώς και θεούς που προστατεύουν αυτούς τους νόμους).
Η ύψιστη ελευθερία των πολιτών είναι κατ’ αρχήν να ανήκουν στην πόλη τους. Κάθε πολίτης χωρίς την πόλη του -άπολις ή εξόριστος- γίνεται ένα τίποτα, ένα άθυρμα, στο έλεος του οποιουδήποτε ισχυρότερου, θηρίου, ανθρώπου ή άλλης πόλης.
Από την άλλη κάθε άνθρωπος που έρχεται σε μια πόλη, έμπορος, φυγάς, ικέτης, είναι πάντα επιτηρούμενος -αν γίνει δεκτός-, ένας ύποπτος παρίας, που, αν διανύσει μακρά διαδρομή συμμόρφωσης και υποταγής, το πολύ να γίνει μέτοικος - πολίτης όμως ποτέ.
Για αυτό και οι πόλεις ήδη από την προκλασική εποχή είχαν οργανώσει πολύ προσεκτικά τους θεσμούς, και της φιλοξενίας, και της ξενηλασίας, έτσι ώστε το αρχικό συνανήκειν και το επιθυμητό αυτεξούσιο να παραμένουν κυρίαρχα και αδιατάρακτα.
Πολλές οικογένειες (κυρίως των επιφανών), αριστοκρατικές και δημοκρατικές, φρόντιζαν εκ των προτέρων να δημιουργούν ειδικούς δεσμούς φιλοξενίας με αντίστοιχες οικογένειες σε άλλες πόλεις, ώστε, σε περίπτωση εξορίας ή άλλης συμφοράς, να μπορούν να βρουν καταφύγιο.
Επίσης, αν μια πόλη έβλεπε αυξανόμενο τον αριθμό των ξένων ή των μετοίκων, προέβαινε σε ξενηλασία. Πογκρόμ.

Με έναν λόγο ο καθένας εκτός της πόλης του ήταν ένα λάφυρο, μπορούσε να πουληθεί σκλάβος ή να θανατωθεί - εκτός φυλής, κοινότητας, κοινωνίας, κράτους υπήρχε το χάος, οι βάρβαροι, τα στοιχειά και τα τέρατα. Ο Άδης.
Έως την εποχή του Αλέξανδρου, όπου άρχισαν να δημιουργούνται κράτη με οικουμενικές φιλοδοξίες και πόλεις σύνθετες από πολλούς πολιτισμούς. Διαδικασία που ολοκλήρωσε η Ρώμη. Πάλι μια πόλη, αλλά, συν τω χρόνω, πόλη οικουμενική, που άλλαζε τους πατριαρχικούς θεσμούς της (με υιοθεσίες ξένων από Ρωμαίους), ώσπου με το διάταγμα του Καρακάλλα να αποδώσει τα δικαιώματα του «Ρωμαίου πολίτη» σε όλους τους κατοίκους της Αυτοκρατορίας.
Έτσι ξένοι έγιναν οι απ’ έξω.
Οι οποίοι ήθελαν να μπουν μέσα, στο καλύτερο, στις πόλεις με τα λουτρά, τα γυμναστήρια, τα θέατρα και τα βουλευτήρια. Κι έμπαιναν! Άλλοτε με το καλό κι άλλοτε με το ζόρι. Άλλοτε δηλαδή ως φεδεράτοι, ήτοι σύμμαχοι των Ρωμαίων, που τους έδιναν γη για να φυλάνε τα σύνορα, κι άλλοτε ως εισβολείς, όταν τα έσπαγαν. Συχνά σφάζοντας και τα αδέλφια τους (τους ήδη φεδεράτους).
Ώσπου οι ξένοι -οι βάρβαροι άρχισαν να έρχονται από παντού, καθώς περιγράφει τον ερχομό τους και ο Καβάφης-, Γότθοι φέρ’ ειπείν στην Ιταλία, που ήθελαν να γίνουν κι αυτοί Ρωμαίοι, Λομβαρδοί πιο ύστερα, που αδιαφορούσαν για κάτι τέτοιο, αρκεί να στέργιωναν, αρκεί να έστηναν αυτοί οι ίδιοι τη δική τους εξουσία.
Τα ίδια και στην Ανατολή (της Δύσης), μανούλες οι Βυζαντινοί στη μετακίνηση ολόκληρων πληθυσμών, στην απορρόφηση συμμάχων αλλά και στην ξενηλασία, συχνά μετά σφαγής των αμνών, κι ενώ

ο παλιός, αρχαίος κόσμος χάνονταν, ένας νέος κόσμος με κοινό παρονομαστή τον χριστιανισμό στη Δύση και το Ισλάμ στην Ανατολή αναδύονταν, όπου οι πρώην παρίες, μετανάστες, κολίγοι και φεδεράτοι ήταν τώρα τα αφεντικά.
Νέα έθνη, Γότθοι, Φράγκοι, Σλάβοι, Αλαμαννοί, Ούννοι, ανακατεύτηκαν με τα παλιά, Έλληνες, Κέλτες, Ιταλούς, Ίβηρες, και γένναγαν τα νεώτερα, τους Γάλλους, τους Γερμανούς, τους Ισπανούς, τους Ιταλούς, τους Έλληνες, τους Ρώσους - νέα κράτη, αυτοκρατορίες και φεουδαλικές ενώσεις γέννησαν τα νεώτερα, πολυεθνικά και μονοεθνικά.

Κι όμως, η σημερινή Ευρώπη, η κόρη της ώσμωσης των πολιτισμών, η κόρη των μεταναστών, κρατάει για τη σκούφια της μόνο το λαμπερό και τρομερό ελληνορωμαϊκό φτερό με τις γερμανικές ανταύγειες και φοβάται τους μετανάστες.
Τους «άλλους». Χθες τους Εβραίους, σήμερα τους Μουσουλμάνους. Οι Γάλλοι τους Αλγερινούς και οι Αρβανίτες απ’ το Κορωπί τους Αλβανούς παρίες.

Διότι στην πραγματικότητα ο μετανάστης δεν είναι θέμα (μόνον) άλλης φυλής ή άλλου έθνους, αλλά και φτώχειας. Ο μετανάστης είναι ο ανέστιος, ο φτωχός, ο δουλευτής, ο υποκείμενος στο έλεος του γηγενούς (όσο κι αν υπήρξε κι αυτός μετανάστης ή από μετανάστες προέρχεται). Άλλο ο Αρβανίτης νοικοκύρης στην Αχαγιά, κι άλλο ο Αλβανός απόκληρος όπου γης και πατρίς.
Και υπ’ αυτήν την έννοια ο μετανάστης και η μετανάστευση είναι προβλήματα ταξικά - κυρίως ταξικά και λιγότερο εθνικής καταγωγής. Για αυτό και οι διακηρύξεις περί πολυπολιτισμού απεδείχθησαν μπαρούφες, με μόνον αποτέλεσμα να εγκιβωτίζονται οι μετανάστες, περιορισμένοι μέσα στα γκέτο τους - φθηνή εργατική δύναμη, δηλαδή αδυναμία.
Για αυτό και η ενσωμάτωση είναι εφικτή κυρίως για αυτούς που πλουτίζουν (κι έτσι γίνονται σχετικώς αποδεκτοί ως «μέτοικοι»), ενώ είναι αδύνατη για τους φτωχούς (που έτσι παραμένουν «παρίες»)· ζουν στα γκέτο τους με την απειλή του πογκρόμ, της ξενηλασίας να κρέμεται πάνω απ’ το κεφάλι τους σαν το σπαθί του Δαμοκλή.

Η Ευρώπη, αυτή η ανοιχτομάτα, η στενόμυαλη.
Η Ευρώπη που κοιτάζεται στον καθρέφτη της και δεν βλέπει τους φαιούς της δαίμονες εκ δεξιών κι ευωνύμων.
Μόνον τα μαύρα -θλιμμένα, τρομαγμένα ή αγριεμένα- μάτια του μετανάστη βλέπει. Μάτια

και των δύο, της ίδιας και του ξένου, που χρειάζονται καθρέφτη για να κοιτάζονται, που δεν μπορούν να κοιταχθούν στα μάτια τα ίδια.

Η Ευρώπη, που, αφού λεηλάτησε και λεηλατεί τον πλανήτη, οργίζεται με τα αποτελέσματα της φτώχειας -δηλαδή τη μετανάστευση- που η ίδια παράγει. Η ίδια με την πολιτική της -μαζί με την ομόλογη πολιτική των ΗΠΑ- ερήμωσε κι ερημώνει τις χώρες απ’ τις οποίες προέρχονται οι παρίες, που ύστερα δεν δέχεται να καταδέχεται και να υποδέχεται.

***

Αυτό, λοιπόν, την εργατική δύναμη των μεταναστών, που για την ώρα η Ευρώπη ανέχεται -η άρχουσα τάξη της Ευρώπης- για οικονομικούς λόγους, καθώς και για λόγους πολιτικής ορθότητας, λόγους που της είναι χρήσιμοι για να χειραγωγεί και τους δικούς της πολίτες, αν, η κρίσιμη μάζα των μεταναστών, υπερβεί το διαρκώς απροσδιόριστο, αλλά πάντα υπαρκτό όριο ανοχής (ενίοτε και αντοχής), η αντίδραση της γηραιάς εν ταις αμαρτίαις της ηπείρου θα είναι δραματική...

Εντός κι εκτός των Τειχών...

ΣΤΑΘΗΣ Σ.

 

[Emilot]

Απάντηση: Που πάει η Ευρώπη?

Πληθώρα επιχειρηματικών συμφωνιών Γαλλίας - Κίνας​

Στο πλαίσιο της επίσημης επίσκεψης του προέδρου της Κίνας.

Επιχειρηματικές συμφωνίες αξίας μεγαλύτερης των 20 δισ. ευρώ μονογραφήθηκαν στη διάρκεια της επίσημης επίσκεψης του προέδρου της Κίνας στο Παρίσι, όπως ανακοινώθηκε σήμερα τις απογευματινές ώρες από το γαλλικό προεδρικό μέγαρο, αλλά και από την υφυπουργό των Εξωτερικών της Κίνας, Φου Γινγκ. Αναλυτικά:

Πρόκειται για επιχειρηματικές συμφωνίες, που αφορούν τον πετρελαϊκό όμιλο «Τοτάλ», την αεροναυπηγική κοινοπραξία «Αιρμπάς» και τον όμιλο «Αρέβα» - η εργοδότης Αν Λοβερζόν μίλησε για παράδοση ουρανίου στο Πεκίνο, αξίας 3,5 δισ. δολαρίων ΗΠΑ.

Στο γαλλικό προεδρικό μέγαρο, υπουργοί συναντήθηκαν σήμερα με επικεφαλής μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων ( «Αρέβα», «Τοτάλ», «Αιρμπάς» ), υπό τα βλέμματα των προέδρων της Κίνας και της Γαλλίας, Χου Τζιντάο και Νικολά Σαρκοζί. Η «Αρέβα» εκπροσωπήθηκε από την κυρία Αν Λοβερζόν, η «Τοτάλ» από τον Κριστόφ ντε Μαρζερί, ενώ η «Αιρμπάς» από τον Τόμας Εντερς.

Στην Κίνα με τεχνογνωσία της «Αρέβα» θα κατασκευαστεί μονάδα επεξεργασίας πυρηνικού καυσίμου, με σκοπό να παράγεται τελικά πυρηνική ενέργεια, το δε ουράνιο που θα πουληθεί στο Πεκίνο αξίζει 3,5 δισ. δολάρια, είπε στα ΜΜΕ η Λοβερζόν.

Από την πλευρά της, η «Αιρμπάς» πρόκειται βάσει συμφωνίας να πουλήσει 102 αεροσκάφή της (50 Α320, 42 A330, 10Α350), αξίας συνολικώς 14 δισ.δολαρίων. Αποδέκτες θα είναι οι εξής αεροπορικές εταιρείες της Κίνας : «China Eastern», «China Southern», «Air China». Τέλος ο όμιλος «Τοτάλ» πρόκειται να επενδύσει μεταξύ 2,8 - 3,2 δισ. ευρώ σε μία κινεζική μεγάλη πετροχημική μονάδα γιά την βελτίωσή της. Επίσης, συναποφασίστηκε σε πέντε έτη από σήμερα το διμερές εμπόριο να φθάσει σε αξία τα 80 δισ. δολάρια ΗΠΑ.

Οι πολιτικοί αναλυτές σχολίασαν ότι Πεκίνο και Παρίσι φαίνονται να ξεπερνούν την διπλωματική κρίση που είχαν φέτος την άνοιξη, όταν το Παρίσι υιοθέτησε θέσεις γιά το Θιβέτ, που ενόχλησαν και δυσαρέστησαν το Πεκίνο. Από την άλλη σχολιάζεται ότι με τόσες κερδοφόρες συμφωνίες, το Παρίσι δεν μοιάζει να ενδιαφέρεται, πραγματικά, για τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κίνα.

Στήριξη στην G20

Ο πρόεδρος της Κίνας, Χου Τζιντάο, ανακοίνωσε απόψε ότι η χώρα του στηρίζει τη Γαλλία «στις προσπάθειες που καταβάλει για να διασφαλίσει την επιτυχία» της προεδρίας της στην G20, μιλώντας κατά το επίσημο δείπνο που παρατέθηκε στο Ελυζέ.

«Η Κίνα στηρίζει τη Γαλλία στις προσπάθειές της για να διασφαλίσει την επιτυχία της συνόδου κορυφής της G20 το επόμενο έτος» και θα είναι σε στενή επαφή μαζί της «για να προετοιμάσει αυτήν την επιτυχία», δήλωσε ο Χου.

«Πρέπει να ενισχύσουμε το συντονισμό για να αντιμετωπίσουμε μαζί τις προκλήσεις και να παραμείνουμε συγκεντρωμένοι και συντονισμένοι στα παγκόσμια προβλήματα και στα καυτά διεθνή και περιφερειακά ζητήματα», πρόσθεσε.

Λίγο νωρίτερα ο πρόεδρος της Γαλλίας, Νικολά Σαρκοζί, στην πρόποσή του, επανέλαβε ότι ελπίζει στη στενή συνεργασία με την Κίνα κατά τη διάρκεια της γαλλικής προεδρίας της G20 που θα ξεκινήσει στις 12 Νοεμβρίου.

Αντιδράσεις για την επίσκεψη

Ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών της Κίνας Φου Γινγκ εκτίμησε σήμερα ότι η τύχη του αντιφρονούντα και βραβευμένου με Νόμπελ Λιου Σιαομπό, που κρατείται από το 2009, «δεν αποτελεί θέμα συζήτησης μεταξύ της Κίνας και της Γαλλίας», την πρώτη ημέρα της επίσκεψης του προέδρου της Κίνας Χιου Ζιντάο.

Η ανθρωπιστική οργάνωση «Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα» είχε αποστείλει επιστολή στον πρόεδρο της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί πριν από την επίσκεψη του Χου, και απηύθυνε έκκληση να ασκηθεί πίεση για την απελευθέρωση του Λιου.

Στο μεταξύ εκατοντάδες υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατηγόρησαν τον Γάλλο πρόεδρο ότι αγνοεί τα θέματα αυτά στις συνομιλίες του με τον Χου. Οι επικριτές τονίζουν ότι ο Σαρκοζί σχεδιάζει την υπογραφή τεράστιων οικονομικών και επιχειρηματικών συμφωνιών με τον πρόεδρο της Κίνας αξίας δισεκατομμυρίων ευρώ και αγνοεί τελείως τα θέματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Εκατοντάδες άνθρωποι διαδήλωσαν σήμερα στο Παρίσι υπέρ του Κινέζου αντιφρονούντα Λιου Σιαομπό.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

 

[Emilot]

Απάντηση: Που πάει η Ευρώπη?

Απαισιοδοξία Sarkozy για την αποτελεσματικότητα της G20​

Πρώτη καταχώρηση: Σάββατο, 6 Νοεμβρίου 2010, 00:45

Απαισιόδοξος εμφανίστηκε ο πρόεδρος της Γαλλίας, Nicolas Sarkozy, όσον αφορά τις προοπτικές της Ομάδας των Είκοσι (G20), την ηγεσία της οποίας θα αναλάβει προσεχώς η Γαλλία, με τη φιλοδοξία να μεταρρυθμίσει το διεθνές νομισματικό σύστημα και την παγκόσμια διακυβέρνηση.

Απαντώντας σε μία ερώτηση πριν από ένα δείπνο με τον Κινέζο ομόλογό του, Ju Hintao, εάν είναι «αισιόδοξος για τις προοπτικές της G20», ο Sarkozy απάντησε: «Αισιόδοξος; Είναι αρκετά δύσκολο, είμαστε αντιμέτωποι με θέματα πολύ, πολύ μεγάλης πολυπλοκότητας».

«Το διεθνές νομισματικό σύστημα δεν έχει αλλάξει από το 1945 και τις συμφωνίες του Βreton Woods. Εκείνη την εποχή, υπήρχε μόνο μία μεγάλη οικονομία, οι Ηνωμένες Πολιτείες, και μόνο ένα μεγάλο νόμισμα, το δολάριο», συνέχισε.

«Αλλά η φιλοδοξία της Γαλλίας είναι όλος ο κόσμος να δεχθεί να καθίσει γύρω από το τραπέζι για να θέσει τις βάσεις ενός νέου συστήματος που θα εγγυάται τη σταθερότητα του κόσμου. Είναι αυτό... να μαζέψει όλο τον κόσμο για να προσπαθήσει να κατασκευάσει, στην ουσία, το σύστημα του 21ου αιώνα», πρόσθεσε.
zougla.gr

 

[Emilot]

Απάντηση: Που πάει η Ευρώπη?

Πορτογαλία: Διαδηλώσεις κατά της λιτότητας​

Πρώτη καταχώρηση: Σάββατο, 6 Νοεμβρίου 2010, 19:07

Χιλιάδες Πορτογάλοι δημόσιοι υπάλληλοι συγκεντρώθηκαν στο κέντρο της Λισαβόνας, για να διαδηλώσουν κατά των μέτρων λιτότητας της σοσιαλιστικής κυβέρνησης και κυρίως τη μείωση των μισθών στον δημόσιο τομέα.

«Αρκετά!», «Όχι στην κλοπή των μισθών», «Φτάνουν τα ψέματα!». Αυτά ήταν μερικά από τα συνθήματα που αναγράφονταν στα πανό των διαδηλωτών, οι οποίοι είχαν αρχίσει να καταφθάνουν στην πλατεία Μαρκές ντε Πομπάλ, στο κέντρο της πορτογαλικής πρωτεύουσας, με λεωφορεία από όλη τη χώρα.

Η σημερινή διαδήλωση, η οποία διοργανώθηκε από το κοινό Μέτωπο των Συνδικάτων της Δημόσιας Διοίκησης, θεωρείται μια δοκιμή όσον αφορά στην κινητοποίηση των συνδικάτων εν όψει της γενικής απεργίας που προβλέπεται να διεξαχθεί στις 24 Νοεμβρίου.

Ταυτόχρονα, είναι η πρώτη λαϊκή κινητοποίηση σε έκταση που διοργανώνεται μετά την παρουσίαση από την κυβέρνηση του Ζοζέ Σόκρατες του προϋπολογισμού της για το 2011, ο οποίος προβλέπει κυρίως μείωση από 3 ως 10% των μισθών στη διοίκηση και τις δημόσιες υπηρεσίες. Το κείμενο, το οποίο υιοθετήθηκε σε πρώτη ανάγνωση την Τετάρτη από το Κοινοβούλιο, αναμένεται να ψηφιστεί οριστικά στα τέλη του μήνα.
zougla.gr

 

[Δημήτρης Θ.]

Απάντηση: Που πάει η Ευρώπη?

Και στην Πορτογαλία οι Έλληνες δημόσιοι υπάλληλοι φταίνε.

 

[Emilot]

Απάντηση: Που πάει η Ευρώπη?

Και στην Πορτογαλία οι Έλληνες δημόσιοι υπάλληλοι φταίνε.

:flipout::flipout: Ε, ναι ρε ντεφάκτο.....:BDGBGDB55:

 

[Emilot]

Απάντηση: Που πάει η Ευρώπη?

Εκπαίδευση, όχι μετανάστευση!​

Από την "Αυγή", 5.11.2010

Ήταν η μεγαλύτερη φοιτητική διαδήλωση εδώ και μια γενιά στην Ιρλανδία. Η αστυνομία ανέφερε πως οι διαδηλωτές έφταναν τις 25.000, ενώ οι ίδιοι οι φοιτητές μιλούν για 40.000, παρά την βροχή που έπεφτε. Οι Ιρλανδοί φοιτητές διαμαρτύρονταν για την επικείμενη αύξηση διδάκτρων στα ιρλανδικά πανεπιστήμια, αλλά και για την υποχρηματοδότηση της παιδείας που οδηγεί σε άλλο ένα κύμα μετανάστευσης νέων επιστημόνων από τη χώρα σε αναζήτηση εργασίας. Το "education not immigration" της ιρλανδικής φοιτητικής διαδήλωσης θα μπορούσε βέβαια να είναι και σύνθημα μιας ελληνικής.

Οι διαδηλώσεις σημαδεύτηκαν από συγκρούσεις διαδηλωτών και αστυνομίας, όταν διαδηλωτές (“ακροαριστερά στοιχεία” σύμφωνα με την ανακοίνωση της κεντρικής φοιτητικής ένωσης της Ιρλανδίας) επιχείρησαν να “καταλάβουν” καθήμενοι στον δρόμο το κτήριο του ιρλανδικού υπουργείου Οικονομικών ύστερα από μαζική πολιορκία. Η αστυνομία αντέδρασε βίαια.

Η ιρλανδική κυβέρνηση ψήφισε χθες προϋπολογισμό - βόμβα στα ήδη σαθρά θεμέλια του κοινωνικού κράτους στην Ιρλανδία, με περικοπές ύψους 6 δισεκατομμυρίων ευρώ, όταν η διάσωση της μεγαλύτερης τράπεζας της Ιρλανδίας θα κοστίσει στον Ιρλανδό φορολογούμενο τουλάχιστον 30 δισεκατομμύρια ευρώ...

Η κυβέρνηση του Fianna Fáil έχει να αντιμετωπίσει υποχρεωτικές επαναληπτικές εκλογές, καθώς το ανώτατο δικαστήριο της χώρας επέβαλε την ταχεία διεξαγωγή τους, κάτι που μάλλον θα οδηγήσει σε πτώση της κυβέρνησης του Brian Cowen και στην προκήρυξη εκλογών με αβέβαια αποτελέσματα. Τα ιρλανδικά spread έχουν φτάσει σε ιστορικά υψηλά αγγίζοντας χθες τις 525 μονάδες.

http://www.youtube.com/watch?v=V8VkkC6PP74&feature=player_embedded

 

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

Re: Απάντηση: Που πάει η Ευρώπη?

Και στην Πορτογαλία οι Έλληνες δημόσιοι υπάλληλοι φταίνε.

Αφού μαζί τα φάγανε...

 

[Stephania Gk.]

Re: Που πάει η Ευρώπη?

Επέστρεψαν για να εργαστούν εν µέσω οικονοµικής κρίσης λέγοντας «όχι» σε προοπτικές καριέρας στις Ηνωµένες Πολιτείες.


http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=4602780

 

[Emilot]

Απάντηση: Που πάει η Ευρώπη?

Διαδήλωση στην Πορτογαλία για τις μειώσεις μισθών στο Δημόσιο​

ΠΗΓΗ: ΤΟ ΒΗΜΑ
Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2010

Χιλιάδες Πορτογάλοι δημόσιοι υπάλληλοι συγκεντρώθηκαν το απόγευμα του Σαββάτου στο κέντρο της Λισαβόνας για να διαδηλώσουν κατά των μέτρων λιτότητας της σοσιαλιστικής κυβέρνησης, και κυρίως κατά της μείωση μισθών στο δημόσιο τομέα.

«Όχι στην κλοπή των μισθών» και «Φτάνουν τα ψέματα!» ήταν μερικά από τα συνθήματα στα πανό των διαδηλωτών στην πλατεία Μαρκές ντε Πομπάλ, αναφέρει το AFP.

Η διαδήλωση, την οποία διοργάνωσε το κοινό Μέτωπο Συνδικάτων της Δημόσιας Διοίκησης, θεωρείται δοκιμή ενόψει της γενικής απεργίας που κηρύχθηκε για τις 24 Νοεμβρίου.

Είναι επίσης η πρώτη μεγαλύτερη κινητοποίηση μετά την παρουσίαση του προϋπολογισμού της κυβέρνησης Σόκρατες, για το 2011, ο οποίος προβλέπει μείωση των μισθών στη διοίκηση και τις δημόσιες υπηρεσίες κατά 3% ως 10%.

Το κείμενο, το οποίο υιοθετήθηκε σε πρώτη ανάγνωση την Τετάρτη από το κοινοβούλιο, αναμένεται να ψηφιστεί οριστικά στα τέλη του μήνα