Τα παρακάτω αποτελούν καθαρά προσωπικές εκτιμήσεις για τη σχέση μας με τη φωτογραφία γενικότερα και τις ανάγκες μας σε εξοπλισμό. Βλέπω ότι πολύς κόσμος τον τελευταίο χρόνο έχει αγχωθεί για τη μηχανή που θέλει να πάρει. Όλοι θέλουν να πάρουν το καλύτερο για τα χρήματα που είναι διατεθειμένοι να δώσουν, αλλά λίγοι είναι διατεθειμένοι να μάθουν καλά τις δυνατότητες της μηχανής τους σε κάθε πιθανή ή απίθανη περίπτωση ή ακόμη να πάρουν και να χρησιμοποιούν τα κατάλληλα αξεσουάρ, που θα απογειώσουν το αποτέλεσμα.
1. Γνώση της μηχανής
Μάλιστα πολλοί είναι αυτοί που προτιμούν να δώσουν 300 ευρώ περισσότερο για να πάρουν μια μηχανή με περισσότερες δυνατότητες, αλλά αν τους πεις «κάτσε 2 ώρες να σου δείξω μόνο στην πράξη τι κάνουν οι επιπλέον δυνατότητες της μηχανής στη λήψη ή μετά στον ΗΥ» ζορίζονται και θέλουν να φύγουν. Οι ίδιοι τελικά θα δώσουν 300 ευρώ για το καλύτερο σώμα (π.χ. αυτό που θα τραβήξει 100 καρέ στη σειρά, ή μπορεί να δουλέψει σε -25 ή -30 βαθμούς κελσίου), αλλά δεν θα θ εκμεταλλευτούν τις δυνατότητες της μηχανής. Π.χ. θα πάνε σε παρέλαση και δεν θα έχουν ενεργοποιήσει το Continuous Mode της μηχανής και όλα τα σημεία εστίασης της μηχανής και φυσικά δεν θα έχουν και τον κατάλληλο φακό. Ή θα πάνε στο κρύο, αλλά θα βγάλουν από τους +25 βαθμούς (δίπλα στο τζάκι) τη μηχανή κατευθείαν στο κρύο (-20 βαθμούς) και η μηχανή θα τρελαθεί ή ό φακός θα σπάσει.
Γι αυτό αγοράζουμε αυτό που θέλουμε, αλλά θα αφιερώσουμε πολλές ώρες για να δοκιμάσουμε τη μηχανή μας σε κάθε πιθανή περίπτωση. Επίσης πριν πάμε να φωτογραφίσουμε κάτι ελέγχουμε τη μηχανή (έχουμε κάρτα, έχουμε φορτισμένη μπαταρία) για να μη γίνουμε ρεζίλι. Μετά σκεφτόμαστε τι θα βγάλουμε; Και ρυθμίζουμε από πριν τη μηχανή μας.
2. Γνώση των συνθηκών φωτογράφησης
Πριν πάμε οπουδήποτε σκεφτόμαστε τι συνθήκες θα συναντήσουμε εκεί, και προετοιμαζόμαστε κατάλληλα. Έτσι ώστε να αιφνιδιαστούμε όσο το δυνατόν λιγότερο, επομένως να κάνουμε τα λιγότερα λάθη, άρα θα έχουμε τις καλύτερες φωτογραφίες.
Ακόμη καλύτερα, κάνουμε ένα reperage. Δηλ. πριν το γεγονός (γάμος, βάφτιση, γενέθλια, φωτογράφηση τοπίου) πηγαίνουμε από πριν και ελέγχουμε το χώρο και τις συνθήκες. Κοιτούμε το φως και τις γωνίες λήψεις. Συνεννοούμαστε με αυτούς που θα φωτογραφίσουμε τι θέλουν εκείνοι (π.χ. μαμά μπέμπη, γιαγιά) από πριν και όχι την ώρα της φωτογράφησης. Αν γίνει αυτό, όλα θα είναι καλύτερα και πιο εύκολα.
3. Κατάλληλος εξοπλισμός
Ανάλογα με το θέμα φωτογράφησης ή με τις συνθήκες επιλέγουμε και τον εξοπλισμό που θα χρησιμοποιήσουμε. Σε κλειστούς χώρους και σε κοινωνικές εκδηλώσεις αυτό που μετρά περισσότερο είναι το φλας και η χρήση του. Με αυτό θα ρυθμίσετε τις συνθήκες και όχι με τη μηχανή σας. Αν θα κάνετε λήψεις macro ή νυχτερινά τοπία αυτό που μετρά κυρίως είναι η ύπαρξη τριποδιού και όχι η οξύτητα του φακού (στην πρώτη περίπτωση φυσικά θα έχουμε επιλέξει τη λειτουργία macro ή θα έχουμε αντίστοιχο φακό). Αν θα κάνετε αρχιτεκτονικές λήψεις κτηρίων αυτό που μετρά κυρίως είναι η καλή γνώση του Photoshop, του dxo optics ή του PTO Lens αφού με αυτά θα διορθώσετε τα σφάλματα προοπτικής και τις γεωμετρικές παραμορφώσεις. Αν θα πάτε στο στάδιο μετρά περισσότερο η ύπαρξη ενός τηλεφακού, παρά μια μηχανή με πολλά μεγα που δεν μπορεί να τα αποθηκεύσει γρήγορα.
4. Απόκτηση εμπειρίας
Όποιος νομίζει ότι επειδή θα δώσει 1000 ευρώ και θα πάρει μια μηχανή που σφυράει και κάνει καφέ θα μπορέσει με την πρώτη ή τη δεύτερη φορά να πάρει μαγικές εικόνες σαν τα πορτρέτα τις Anni Libovitz ή τις λήψεις άγριας φύσης του Moose Peterson ή τις σκηνές δρόμου του Cartier Bresson γελιέται.
Τραβάμε, βλέπουμε τα λάθη μας. Την επόμενη φορά ξανατραβάμε και προσπαθούμε να κάνουμε λιγότερα. Την τρίτη ξανά. Έτσι μετά από 10-15 φορές θα έχουμε αποκτήσει την απαραίτητη εμπειρία που χρειαζόμαστε. Και την αντοχή. Διότι άλλο να τραβήξουμε 2-3 αναμνηστικές φωτογραφίες, κι άλλο μια σχολική γιορτή χωρίς να χάσουμε τίποτε, ή ένα κυνήγι, ή μια καλή ψαριά, ή ένα οδοιπορικό στα Ζαγόρια, ή τον τελικό ποδοσφαίρου του γιου ή το μπαλέτο της κόρης ή ό,τι παρόμοιο και σημαντικό.
5. Επεξεργασία στον ΗΥ
Εδώ τα πράγματα δεν έχουν την έννοια του υποχρεωτικού. Συνήθως οι φωτογραφίες που τραβούμε οι περισσότεροι μεταφέρονται στον ΗΥ για αποθήκευση. Τις κακές λήψεις τις πετάμε. Όμως πολλές κακοτραβηγμένες φωτογραφίες και πολλές καλές μπορούμε να τις κάνουμε ακόμη καλύτερες ύστερα από επεξεργασία στον ΗΥ. Το πιο εύκολο πρόγραμμα για την επεξεργασία φωτογραφιών είναι το Picassa της Google που δίνεται δωρεάν. Φυσικά υπάρχει μια πληθώρα προγραμμάτων που κάνει πολλά πράγματα. Το πιο ισχυρό και το πιο διαδεδομένο πρόγραμμα είναι το Photoshop της Adobe.
Αντίθετα από ότι πιστεύουμε οι μηχανές ρεφλέξ συνήθως δεν δίνουν τέλειες φωτογραφίες κατευθείαν από τη μηχανή, αλλά φωτογραφίες που μπορούν να βελτιωθούν και να γίνουν τέλειες στον ΗΥ, δηλ. φωτογραφίες που επιτρέπουν πολύ Post-processing. Γι αυτό και συνίσταται με μηχανές ρεφλέξ να χρησιμοποιούμε τη λήψη σε μορφή .Raw (.nef, .cr2, sr2, pef, κλπ.) κι όχι σε .jpg. Τα αρχεία .raw χρειάζονται οπωσδήποτε μετατροπή σε .jpg μέσω κάποιου μετατροπέα, που συνήθως παρέχει ο κατασκευαστής της μηχανής.
Το .jpg που παίρνουμε από τον ΗΥ είναι συνήθως πολύ καλύτερο από αυτό της μηχανής, διότι ο ΗΥ έχει πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες από τον επεξεργαστή της μηχανής.
6. Αποθήκευση και ταξινόμηση φωτογραφιών
Ωραία…. Τραβήξαμε 1000 φωτογραφίες από το ταξίσι στην Αφρική όπως ο Nilo, ή τις προπονήσεις και τα μάτς του γιου του Πανούση ή τα γενέθλια των παιδιών μου. Πού τα βάζουμε; Με ποιο τρόπο; Θα τα βρούμε μετά από 7-8 χρόνια; Θα τα βρει κάποιος άλλος; Ή τα βάζουμε σε directories με ημερομηνίες; Αν κάνετε αυτό, τότε καλημέρα… Σε 2-3 χρόνια ΔΕΝ θα έχετε επαφή με τις αναμνήσεις σας, κι αν έχετε ούτε θα θυμάστε τι κάνατε και πότε. Για να μη γίνει αυτό, ή θα πρέπει να κάνετε μια καλή βάση δεδομένων ή το πιο απλό να κάνετε caption ότι στοιχεία θέλετε στη φωτογραφία.
Αν χρησιμοποιείτε το Photoshop ή το Nikon Capture NX ή κάποιο άλλο πρόγραμμα μετατροπής raw σε .jpg τότε μπορείτε να εισάγετε τα δεδομένα στην κάθε φωτογραφία (π.χ. τίτλος και λέξεις κλειδιά για να τη βρείτε στο μέλλον). Αλλιώς ο πιο εύκολος τρόπος είναι να χρησιμοποιήσετε έναν εξωτερικό editor. Eγώ χρησιμοποιώ το Irfanview και το Plug Ins του Irfaview για να εισάγω τα δεδομένα που θέλω στις φωτογραφίες. Φυσικά μπορείτε να το κάνετε και με το acdsee και πολλά άλλα τέτοια προγράμματα. Εγώ επέλεξα αυτό γιατί μπορώ να δώσω μαζικές εγγραφές και διότι όπου σηκώσω φωτογραφίες μου, βλέπουν κανονικά τα captions χωρίς προβλήματα και επιδιορθώσεις.
Η δεύτερη λύση είναι η δημιουργία μιας φωτογραφικής βάσης δεδομένων. Εδώ τα πράγματα σοβαρεύουν και απαιτείται υπομονή, και χρόνος πολύς χρόνος και μεθοδικότητα. Εγώ χρησιμοποιώ το iview που πρόσφατα αγόρασε και η Microsoft (την έκδοση 2.6) που κάνει πολλά πράγματα, και οι νέες εκδόσεις κάνουν περισσότερα.
Όποιος θεωρήσει τα παραπάνω υπερβολή, τότε μετά από 4-5 ας μου δείξει πόσες φωτογραφίες έχει και που.
7. Backup
Χρειάζεται να πούμε περισσότερα; Πάντα παίρνουμε μια ρεζέρβα διότι εύκολα θα συμβεί το μοιραίο. Backup είτε σε dvd, είτε σε εξωτερικό σκληρό δίσκο.
1. Γνώση της μηχανής
Μάλιστα πολλοί είναι αυτοί που προτιμούν να δώσουν 300 ευρώ περισσότερο για να πάρουν μια μηχανή με περισσότερες δυνατότητες, αλλά αν τους πεις «κάτσε 2 ώρες να σου δείξω μόνο στην πράξη τι κάνουν οι επιπλέον δυνατότητες της μηχανής στη λήψη ή μετά στον ΗΥ» ζορίζονται και θέλουν να φύγουν. Οι ίδιοι τελικά θα δώσουν 300 ευρώ για το καλύτερο σώμα (π.χ. αυτό που θα τραβήξει 100 καρέ στη σειρά, ή μπορεί να δουλέψει σε -25 ή -30 βαθμούς κελσίου), αλλά δεν θα θ εκμεταλλευτούν τις δυνατότητες της μηχανής. Π.χ. θα πάνε σε παρέλαση και δεν θα έχουν ενεργοποιήσει το Continuous Mode της μηχανής και όλα τα σημεία εστίασης της μηχανής και φυσικά δεν θα έχουν και τον κατάλληλο φακό. Ή θα πάνε στο κρύο, αλλά θα βγάλουν από τους +25 βαθμούς (δίπλα στο τζάκι) τη μηχανή κατευθείαν στο κρύο (-20 βαθμούς) και η μηχανή θα τρελαθεί ή ό φακός θα σπάσει.
Γι αυτό αγοράζουμε αυτό που θέλουμε, αλλά θα αφιερώσουμε πολλές ώρες για να δοκιμάσουμε τη μηχανή μας σε κάθε πιθανή περίπτωση. Επίσης πριν πάμε να φωτογραφίσουμε κάτι ελέγχουμε τη μηχανή (έχουμε κάρτα, έχουμε φορτισμένη μπαταρία) για να μη γίνουμε ρεζίλι. Μετά σκεφτόμαστε τι θα βγάλουμε; Και ρυθμίζουμε από πριν τη μηχανή μας.
2. Γνώση των συνθηκών φωτογράφησης
Πριν πάμε οπουδήποτε σκεφτόμαστε τι συνθήκες θα συναντήσουμε εκεί, και προετοιμαζόμαστε κατάλληλα. Έτσι ώστε να αιφνιδιαστούμε όσο το δυνατόν λιγότερο, επομένως να κάνουμε τα λιγότερα λάθη, άρα θα έχουμε τις καλύτερες φωτογραφίες.
Ακόμη καλύτερα, κάνουμε ένα reperage. Δηλ. πριν το γεγονός (γάμος, βάφτιση, γενέθλια, φωτογράφηση τοπίου) πηγαίνουμε από πριν και ελέγχουμε το χώρο και τις συνθήκες. Κοιτούμε το φως και τις γωνίες λήψεις. Συνεννοούμαστε με αυτούς που θα φωτογραφίσουμε τι θέλουν εκείνοι (π.χ. μαμά μπέμπη, γιαγιά) από πριν και όχι την ώρα της φωτογράφησης. Αν γίνει αυτό, όλα θα είναι καλύτερα και πιο εύκολα.
3. Κατάλληλος εξοπλισμός
Ανάλογα με το θέμα φωτογράφησης ή με τις συνθήκες επιλέγουμε και τον εξοπλισμό που θα χρησιμοποιήσουμε. Σε κλειστούς χώρους και σε κοινωνικές εκδηλώσεις αυτό που μετρά περισσότερο είναι το φλας και η χρήση του. Με αυτό θα ρυθμίσετε τις συνθήκες και όχι με τη μηχανή σας. Αν θα κάνετε λήψεις macro ή νυχτερινά τοπία αυτό που μετρά κυρίως είναι η ύπαρξη τριποδιού και όχι η οξύτητα του φακού (στην πρώτη περίπτωση φυσικά θα έχουμε επιλέξει τη λειτουργία macro ή θα έχουμε αντίστοιχο φακό). Αν θα κάνετε αρχιτεκτονικές λήψεις κτηρίων αυτό που μετρά κυρίως είναι η καλή γνώση του Photoshop, του dxo optics ή του PTO Lens αφού με αυτά θα διορθώσετε τα σφάλματα προοπτικής και τις γεωμετρικές παραμορφώσεις. Αν θα πάτε στο στάδιο μετρά περισσότερο η ύπαρξη ενός τηλεφακού, παρά μια μηχανή με πολλά μεγα που δεν μπορεί να τα αποθηκεύσει γρήγορα.
4. Απόκτηση εμπειρίας
Όποιος νομίζει ότι επειδή θα δώσει 1000 ευρώ και θα πάρει μια μηχανή που σφυράει και κάνει καφέ θα μπορέσει με την πρώτη ή τη δεύτερη φορά να πάρει μαγικές εικόνες σαν τα πορτρέτα τις Anni Libovitz ή τις λήψεις άγριας φύσης του Moose Peterson ή τις σκηνές δρόμου του Cartier Bresson γελιέται.
Τραβάμε, βλέπουμε τα λάθη μας. Την επόμενη φορά ξανατραβάμε και προσπαθούμε να κάνουμε λιγότερα. Την τρίτη ξανά. Έτσι μετά από 10-15 φορές θα έχουμε αποκτήσει την απαραίτητη εμπειρία που χρειαζόμαστε. Και την αντοχή. Διότι άλλο να τραβήξουμε 2-3 αναμνηστικές φωτογραφίες, κι άλλο μια σχολική γιορτή χωρίς να χάσουμε τίποτε, ή ένα κυνήγι, ή μια καλή ψαριά, ή ένα οδοιπορικό στα Ζαγόρια, ή τον τελικό ποδοσφαίρου του γιου ή το μπαλέτο της κόρης ή ό,τι παρόμοιο και σημαντικό.
5. Επεξεργασία στον ΗΥ
Εδώ τα πράγματα δεν έχουν την έννοια του υποχρεωτικού. Συνήθως οι φωτογραφίες που τραβούμε οι περισσότεροι μεταφέρονται στον ΗΥ για αποθήκευση. Τις κακές λήψεις τις πετάμε. Όμως πολλές κακοτραβηγμένες φωτογραφίες και πολλές καλές μπορούμε να τις κάνουμε ακόμη καλύτερες ύστερα από επεξεργασία στον ΗΥ. Το πιο εύκολο πρόγραμμα για την επεξεργασία φωτογραφιών είναι το Picassa της Google που δίνεται δωρεάν. Φυσικά υπάρχει μια πληθώρα προγραμμάτων που κάνει πολλά πράγματα. Το πιο ισχυρό και το πιο διαδεδομένο πρόγραμμα είναι το Photoshop της Adobe.
Αντίθετα από ότι πιστεύουμε οι μηχανές ρεφλέξ συνήθως δεν δίνουν τέλειες φωτογραφίες κατευθείαν από τη μηχανή, αλλά φωτογραφίες που μπορούν να βελτιωθούν και να γίνουν τέλειες στον ΗΥ, δηλ. φωτογραφίες που επιτρέπουν πολύ Post-processing. Γι αυτό και συνίσταται με μηχανές ρεφλέξ να χρησιμοποιούμε τη λήψη σε μορφή .Raw (.nef, .cr2, sr2, pef, κλπ.) κι όχι σε .jpg. Τα αρχεία .raw χρειάζονται οπωσδήποτε μετατροπή σε .jpg μέσω κάποιου μετατροπέα, που συνήθως παρέχει ο κατασκευαστής της μηχανής.
Το .jpg που παίρνουμε από τον ΗΥ είναι συνήθως πολύ καλύτερο από αυτό της μηχανής, διότι ο ΗΥ έχει πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες από τον επεξεργαστή της μηχανής.
6. Αποθήκευση και ταξινόμηση φωτογραφιών
Ωραία…. Τραβήξαμε 1000 φωτογραφίες από το ταξίσι στην Αφρική όπως ο Nilo, ή τις προπονήσεις και τα μάτς του γιου του Πανούση ή τα γενέθλια των παιδιών μου. Πού τα βάζουμε; Με ποιο τρόπο; Θα τα βρούμε μετά από 7-8 χρόνια; Θα τα βρει κάποιος άλλος; Ή τα βάζουμε σε directories με ημερομηνίες; Αν κάνετε αυτό, τότε καλημέρα… Σε 2-3 χρόνια ΔΕΝ θα έχετε επαφή με τις αναμνήσεις σας, κι αν έχετε ούτε θα θυμάστε τι κάνατε και πότε. Για να μη γίνει αυτό, ή θα πρέπει να κάνετε μια καλή βάση δεδομένων ή το πιο απλό να κάνετε caption ότι στοιχεία θέλετε στη φωτογραφία.
Αν χρησιμοποιείτε το Photoshop ή το Nikon Capture NX ή κάποιο άλλο πρόγραμμα μετατροπής raw σε .jpg τότε μπορείτε να εισάγετε τα δεδομένα στην κάθε φωτογραφία (π.χ. τίτλος και λέξεις κλειδιά για να τη βρείτε στο μέλλον). Αλλιώς ο πιο εύκολος τρόπος είναι να χρησιμοποιήσετε έναν εξωτερικό editor. Eγώ χρησιμοποιώ το Irfanview και το Plug Ins του Irfaview για να εισάγω τα δεδομένα που θέλω στις φωτογραφίες. Φυσικά μπορείτε να το κάνετε και με το acdsee και πολλά άλλα τέτοια προγράμματα. Εγώ επέλεξα αυτό γιατί μπορώ να δώσω μαζικές εγγραφές και διότι όπου σηκώσω φωτογραφίες μου, βλέπουν κανονικά τα captions χωρίς προβλήματα και επιδιορθώσεις.
Η δεύτερη λύση είναι η δημιουργία μιας φωτογραφικής βάσης δεδομένων. Εδώ τα πράγματα σοβαρεύουν και απαιτείται υπομονή, και χρόνος πολύς χρόνος και μεθοδικότητα. Εγώ χρησιμοποιώ το iview που πρόσφατα αγόρασε και η Microsoft (την έκδοση 2.6) που κάνει πολλά πράγματα, και οι νέες εκδόσεις κάνουν περισσότερα.
Όποιος θεωρήσει τα παραπάνω υπερβολή, τότε μετά από 4-5 ας μου δείξει πόσες φωτογραφίες έχει και που.
7. Backup
Χρειάζεται να πούμε περισσότερα; Πάντα παίρνουμε μια ρεζέρβα διότι εύκολα θα συμβεί το μοιραίο. Backup είτε σε dvd, είτε σε εξωτερικό σκληρό δίσκο.