Sonus Naturalis
Μέλος Σωματείου
@send
Πέστα Τάσο!
Η παγκόσμια πρωτοτυπία εδώ είναι η υποχρεωτικότητα στον εμβολιασμό με την επιβολή ποινής.
Όχι έμμεση υποχρεωτικότητα, με αποκλεισμό από προνόμια, δικαιώματα, δραστηριότητες (π.χ. εργασία), αλλά άμεση.
Δηλαδή εξαναγκασμός ανθρώπου σε αποδοχή ιατρικής πράξης επί του σώματος του υπό την απειλή ποινής.
Η έμμεση υποχρεωτικότητα είναι ένα ζήτημα και για παρόμοια περίπτωση έκρινε το Σ.τ.Ε. (ορθά για μενα).
Η άμεση υποχρεωτικότητα όμως, υπό την απειλή ποινής, είναι, κατά τη γνώμη μου, άλλο ζήτημα, εντελώς διαφορετικό.
Το διοικητικό πρόστιμο είναι ποινή, όπως και αν το δούμε. Η ποινή είναι ποινή, ανεξάρτητα από το είδος της. Αν αντί για πρόστιμο προβλεπόταν ποινή φυλάκισης (π.χ. ενός μηνός), θα ήταν επιτρεπτό συνταγματικά;
Αν προβλεπόταν χρηματική ποινή 10.000 ευρώ, ή φυλάκιση μέχρι τριών ετών;
Αν κριθεί ότι είναι συνταγματικά επιτρεπτή η επιβολή διοικητικής ποινής προστίμου για εξαναγκασμό σε αποδοχή ιατρικής πράξης, έχει άραγε ιδιαίτερη, διαφορετική σημασία το είδος της; Ή το μέγεθος της; Γιατί όχι (αργότερα) και ποινή φυλάκισης; Ή συνδυασμός;
Μπορεί να είναι συνταγματικά επιτρεπτό στη μία περίπτωση και ανεπίτρεπτο στην άλλη;
Εν πάση περιπτώσει πρέπει να σταθμιστούν μία σειρά έννομα αγαθά που προστατεύονται από το Σύνταγμα. Η προστασία της Δημόσιας Υγείας, η αρχή της ισότητας, οι ατομικές ελευθερίες και τα ατομικά δικαιώματα, όλα αυτά απέναντι στην προστασία της ανθρώπινης αξίας που αποτελεί την υπέρτατη Συνταγματική αρχή.
Η άποψη πώς πρέπει να εξασφαλίζεται ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος και ότι έχουν εξαντληθεί όλα τα ηπιότερα μέσα έχει κάποια βάση. Αλλά πάλι αυτά πώς βεβαιώνονται; Και ποιος θα κρίνει αυτές τις προϋποθέσεις;
Αυτά αποτελούν ουσιαστικά πολιτικά ζητήματα και κατά κανόνα εκφεύγουν από τη δικαστική κρίση (τουλάχιστον στη χώρα μας).
Υ.Γ. Με δεδομένο ότι η κρίση της πανδημίας είναι παγκόσμια, δεν είναι διόλου απίθανο στο άμεσο μέλλον, κατά μίμηση της δίκής μας χώρας να θεσπίσουν κι άλλες χώρες τον άμεσο υποχρεωτικό εμβολιασμό με ποινή. Και μάλιστα μία ισλαμική χώρα μπορεί να ορίσει ως τιμωρία τις 40 βουρδουλιές, ή ραβδισμούς που είναι και ποινή εντελώς σύμφωνη με το δικαϊκό τους σύστημα (σαρία), κουλτούρα και πολιτισμό.
Ίσως το δούμε και αυτό, τίποτα δεν αποκλείεται.
Έτσι, με αυτό τον τρόπο δεν ξεφεύγουν ούτε οι πλούσιοι!
Πέστα Τάσο!
Η παγκόσμια πρωτοτυπία εδώ είναι η υποχρεωτικότητα στον εμβολιασμό με την επιβολή ποινής.
Όχι έμμεση υποχρεωτικότητα, με αποκλεισμό από προνόμια, δικαιώματα, δραστηριότητες (π.χ. εργασία), αλλά άμεση.
Δηλαδή εξαναγκασμός ανθρώπου σε αποδοχή ιατρικής πράξης επί του σώματος του υπό την απειλή ποινής.
Η έμμεση υποχρεωτικότητα είναι ένα ζήτημα και για παρόμοια περίπτωση έκρινε το Σ.τ.Ε. (ορθά για μενα).
Η άμεση υποχρεωτικότητα όμως, υπό την απειλή ποινής, είναι, κατά τη γνώμη μου, άλλο ζήτημα, εντελώς διαφορετικό.
Το διοικητικό πρόστιμο είναι ποινή, όπως και αν το δούμε. Η ποινή είναι ποινή, ανεξάρτητα από το είδος της. Αν αντί για πρόστιμο προβλεπόταν ποινή φυλάκισης (π.χ. ενός μηνός), θα ήταν επιτρεπτό συνταγματικά;
Αν προβλεπόταν χρηματική ποινή 10.000 ευρώ, ή φυλάκιση μέχρι τριών ετών;
Αν κριθεί ότι είναι συνταγματικά επιτρεπτή η επιβολή διοικητικής ποινής προστίμου για εξαναγκασμό σε αποδοχή ιατρικής πράξης, έχει άραγε ιδιαίτερη, διαφορετική σημασία το είδος της; Ή το μέγεθος της; Γιατί όχι (αργότερα) και ποινή φυλάκισης; Ή συνδυασμός;
Μπορεί να είναι συνταγματικά επιτρεπτό στη μία περίπτωση και ανεπίτρεπτο στην άλλη;
Εν πάση περιπτώσει πρέπει να σταθμιστούν μία σειρά έννομα αγαθά που προστατεύονται από το Σύνταγμα. Η προστασία της Δημόσιας Υγείας, η αρχή της ισότητας, οι ατομικές ελευθερίες και τα ατομικά δικαιώματα, όλα αυτά απέναντι στην προστασία της ανθρώπινης αξίας που αποτελεί την υπέρτατη Συνταγματική αρχή.
Η άποψη πώς πρέπει να εξασφαλίζεται ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος και ότι έχουν εξαντληθεί όλα τα ηπιότερα μέσα έχει κάποια βάση. Αλλά πάλι αυτά πώς βεβαιώνονται; Και ποιος θα κρίνει αυτές τις προϋποθέσεις;
Αυτά αποτελούν ουσιαστικά πολιτικά ζητήματα και κατά κανόνα εκφεύγουν από τη δικαστική κρίση (τουλάχιστον στη χώρα μας).
Υ.Γ. Με δεδομένο ότι η κρίση της πανδημίας είναι παγκόσμια, δεν είναι διόλου απίθανο στο άμεσο μέλλον, κατά μίμηση της δίκής μας χώρας να θεσπίσουν κι άλλες χώρες τον άμεσο υποχρεωτικό εμβολιασμό με ποινή. Και μάλιστα μία ισλαμική χώρα μπορεί να ορίσει ως τιμωρία τις 40 βουρδουλιές, ή ραβδισμούς που είναι και ποινή εντελώς σύμφωνη με το δικαϊκό τους σύστημα (σαρία), κουλτούρα και πολιτισμό.
Ίσως το δούμε και αυτό, τίποτα δεν αποκλείεται.
Έτσι, με αυτό τον τρόπο δεν ξεφεύγουν ούτε οι πλούσιοι!
