Δαμιανός Δημητριάδης
Supreme Member
Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ. Όταν αγοράζω βινυλιάκι θέλω η αλυσίδα να είναι καθαρά αναλογική (καλή ώρα τα classic records, ή τα super analogue disks ή -ελπίζω- τα speaker's corner). Αν μιλάμε για ψηφιακό remaster τότε χίλιες φορές καλύτερα να το πάρω σε cd. Γιατί να αυταπατώμαι με το 'μασκάρεμα' μέσω του βινυλίου;
Αυτό δε συνεπάγεται αυτόματα ότι το ένα format είναι καλύτερο του άλλου, απλά θεωρώ τελείως περιττό ν' αγοράσω βινύλιο που θα προέρχεται από ψηφιακό remaster. Έτσι θεωρώ οτι εξαπατήθηκα αγοράζοντας το Χαμόγελο της Τζοκόντα και την Μικρά Ασία σε βαρύ βινύλιο, τη στιγμή που και τα δύο προήλθαν από ψηφιακά remasters.
Από τη στιγμή που περάσουμε στα ψηφία, δε βλέπω το λόγο να γυρίσουμε στο βινύλιο, μόνο και μόνο για να πάρουμε με αναλογικό μασκαριλίκι το σήμα από d/a 24/96 ή 24/192. Δόξα τω Θεώ, υπάρχουν μια χαρά αλγόριθμοι για μετατροπή σε 16/44.1 και οι παραγωγές π.χ. της JVC με τα xrcd το έχουν δείξει πανηγυρικά.
Αυτό δε συνεπάγεται αυτόματα ότι το ένα format είναι καλύτερο του άλλου, απλά θεωρώ τελείως περιττό ν' αγοράσω βινύλιο που θα προέρχεται από ψηφιακό remaster. Έτσι θεωρώ οτι εξαπατήθηκα αγοράζοντας το Χαμόγελο της Τζοκόντα και την Μικρά Ασία σε βαρύ βινύλιο, τη στιγμή που και τα δύο προήλθαν από ψηφιακά remasters.
Από τη στιγμή που περάσουμε στα ψηφία, δε βλέπω το λόγο να γυρίσουμε στο βινύλιο, μόνο και μόνο για να πάρουμε με αναλογικό μασκαριλίκι το σήμα από d/a 24/96 ή 24/192. Δόξα τω Θεώ, υπάρχουν μια χαρά αλγόριθμοι για μετατροπή σε 16/44.1 και οι παραγωγές π.χ. της JVC με τα xrcd το έχουν δείξει πανηγυρικά.