Ψηφιακά βινύλια

[Δαμιανός Δημητριάδης]

Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ. Όταν αγοράζω βινυλιάκι θέλω η αλυσίδα να είναι καθαρά αναλογική (καλή ώρα τα classic records, ή τα super analogue disks ή -ελπίζω- τα speaker's corner). Αν μιλάμε για ψηφιακό remaster τότε χίλιες φορές καλύτερα να το πάρω σε cd. Γιατί να αυταπατώμαι με το 'μασκάρεμα' μέσω του βινυλίου;

Αυτό δε συνεπάγεται αυτόματα ότι το ένα format είναι καλύτερο του άλλου, απλά θεωρώ τελείως περιττό ν' αγοράσω βινύλιο που θα προέρχεται από ψηφιακό remaster. Έτσι θεωρώ οτι εξαπατήθηκα αγοράζοντας το Χαμόγελο της Τζοκόντα και την Μικρά Ασία σε βαρύ βινύλιο, τη στιγμή που και τα δύο προήλθαν από ψηφιακά remasters.

Από τη στιγμή που περάσουμε στα ψηφία, δε βλέπω το λόγο να γυρίσουμε στο βινύλιο, μόνο και μόνο για να πάρουμε με αναλογικό μασκαριλίκι το σήμα από d/a 24/96 ή 24/192. Δόξα τω Θεώ, υπάρχουν μια χαρά αλγόριθμοι για μετατροπή σε 16/44.1 και οι παραγωγές π.χ. της JVC με τα xrcd το έχουν δείξει πανηγυρικά.

 

[Costas Coyias]

Να παρατηρήσω επίσης ότι οι καινούργιες παραγωγές ακούγονται μερικές φορές καλύτερα ( ή τουλάχιστον πιό ευχάριστα ) σε ραδιόφωνο αυτοκινήτου απ' ότι σε ακριβό σύστημα οικιακό. ????

Το δίχως άλλο! Είναι επόμενο, τουλάχιστον μέχρι ο μέσος πολίτης του δυτικού κόσμου, αλλά κυρίως ο προϊστάμενός του, κατανοήσουν ότι η εργατικότητα είναι συνδεδεμένη με την παραγωγικότητα. Μέχρι τότε, ο μέσος εργαζόμενος θα επιστρέφει στο σπίτι του επωχούμενος, αργά το απόγευμα, σιγομουρμουρίζοντας "πω, πω, τί εργατικός που είμαι", (ασχέτως εάν το εργασιακό του έργο μπορεί να αντιστοιχεί στα 2/3 του παραγωγικού του χρόνου), και δεν θα έχει το χρόνο, ούτε και την όρεξη να ακούσει από τα ηχεία. Επομένως, ό,τι ακούει, το ακούει από το αυτοκίνητο, και εκείνο το άκουσμα πρέπει να του αρέσει, ώστε να αγοράσει το CD, για την ακρόαση του οποίου ουδείς ενδιαφέρεται. Αυτή η κατάσταση επικρατεί εδώ και μια 20ετία περίπου, μπορεί και παραπάνω, και ξεκίνησε από τις ΗΠΑ, όπου η ηχητική ποιότητα των FM ελάχιστη σχέση έχει με την καφρίλα των 64Kbps που επικρατεί στα Ελληνικά ερτζιανά. Προσωπικά, θεωρώ απαρχή αυτού του marketing το Thriller, κι ας ακούγεται καλά και από τα ηχεία. (Το Gaucho παραείναι περφεξιονιστικό, για να θεωρηθεί αποτέλεσμα αυτού του marketing. Βλέπεις, είχαν μπόλικο πιπέρι και πολλά λάχανα).

 

[ΝΕΟΣ ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ]

Re: Απάντηση: Ψηφιακά βινύλια

Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ. Όταν αγοράζω βινυλιάκι θέλω η αλυσίδα να είναι καθαρά αναλογική (καλή ώρα τα classic records, ή τα super analogue disks ή -ελπίζω- τα speaker's corner). Αν μιλάμε για ψηφιακό remaster τότε χίλιες φορές καλύτερα να το πάρω σε cd. Γιατί να αυταπατώμαι με το 'μασκάρεμα' μέσω του βινυλίου;

Αυτό δε συνεπάγεται αυτόματα ότι το ένα format είναι καλύτερο του άλλου, απλά θεωρώ τελείως περιττό ν' αγοράσω βινύλιο που θα προέρχεται από ψηφιακό remaster. Έτσι θεωρώ οτι εξαπατήθηκα αγοράζοντας το Χαμόγελο της Τζοκόντα και την Μικρά Ασία σε βαρύ βινύλιο, τη στιγμή που και τα δύο προήλθαν από ψηφιακά remasters.

Από τη στιγμή που περάσουμε στα ψηφία, δε βλέπω το λόγο να γυρίσουμε στο βινύλιο, μόνο και μόνο για να πάρουμε με αναλογικό μασκαριλίκι το σήμα από d/a 24/96 ή 24/192. Δόξα τω Θεώ, υπάρχουν μια χαρά αλγόριθμοι για μετατροπή σε 16/44.1 και οι παραγωγές π.χ. της JVC με τα xrcd το έχουν δείξει πανηγυρικά.

Όπως έγραψε ένα βαρύ πεπόνι (και αυτί) της Εσπερίας "...the worst of both worlds" και τείνω να το πιστέψω. Αν έχεις μια καλή ψηφιακή ηχογράφηση γιατί να της φορτώσεις θόρυβο επιφάνειας, συμπιεσμένα δυναμικά, rumble και λοιπά ζιζάνια του πλατώ;
Από την άλλη αν έχεις μια καλή αναλογική ηχογράφηση γιατί να την καταστρέψεις ψηφιοποιώντας την ;

 

[ΚΥΡΙΤΣΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ]

Άποψή μου είναι αφού δεν υπάρχουν κανόνες αυστηροί του τι γίνεται (και καλά κάνουν και δεν υπάρχουν) ο καθένας μπορεί είτε καλλιτεχνικη αδεία ή λόγω τεχνικών επιβολών να κάνει ότι θέλει. Οπότε δεν υπάρχει κάτι που να εξασφαλίζει τι είναι ρεμαστερ, ρεμιξ και τι πειράχθηκε στην όλη νέα έκδοση. Φυσικά εγώ επιμένω όπωε το έχω πεί και παλιότερα ότι σαν καταναλωτές (όπως ακριβώς στα τρόφιμα) να αναγράφεται λεπτομερώς στο εξώφυλλο τα χρησιμοποιηθέντα όργανα, ο χώρος το στήσιμο και γενικά λεπτομέρειες της ηχογράφησης.

 

[Δημοκηδής]

Το δίχως άλλο! Είναι επόμενο, τουλάχιστον μέχρι ο μέσος πολίτης του δυτικού κόσμου, αλλά κυρίως ο προϊστάμενός του, κατανοήσουν ότι η εργατικότητα είναι συνδεδεμένη με την παραγωγικότητα. Μέχρι τότε, ο μέσος εργαζόμενος θα επιστρέφει στο σπίτι του επωχούμενος, αργά το απόγευμα, σιγομουρμουρίζοντας "πω, πω, τί εργατικός που είμαι", (ασχέτως εάν το εργασιακό του έργο μπορεί να αντιστοιχεί στα 2/3 του παραγωγικού του χρόνου), και δεν θα έχει το χρόνο, ούτε και την όρεξη να ακούσει από τα ηχεία. Επομένως, ό,τι ακούει, το ακούει από το αυτοκίνητο, και εκείνο το άκουσμα πρέπει να του αρέσει, ώστε να αγοράσει το CD, για την ακρόαση του οποίου ουδείς ενδιαφέρεται. Αυτή η κατάσταση επικρατεί εδώ και μια 20ετία περίπου, μπορεί και παραπάνω, και ξεκίνησε από τις ΗΠΑ, όπου η ηχητική ποιότητα των FM ελάχιστη σχέση έχει με την καφρίλα των 64Kbps που επικρατεί στα Ελληνικά ερτζιανά. Προσωπικά, θεωρώ απαρχή αυτού του marketing το Thriller, κι ας ακούγεται καλά και από τα ηχεία. (Το Gaucho παραείναι περφεξιονιστικό, για να θεωρηθεί αποτέλεσμα αυτού του marketing. Βλέπεις, είχαν μπόλικο πιπέρι και πολλά λάχανα).

Απολύτως σωστά όλα τα ανωτέρω. Προς επίρρωση τους, θυμάμαι συνέντευξη του - 'πολύ' πλην αθεράπευτου χαβαλέ - Ken Kessler, που έλεγε ότι τις κριτικές ακροάσεις τις κάνει με δίσκους φωνητικών γκρουπ της Motown, ή άλλων αντιστοίχων, παραγωγής το πολύ μέχρι το 1980, καθόσον από κει και ύστερα, οι παραγωγές στοχεύουν στο κοινό του ραδιοφώνου αυτοκινήτου, και είναι ανάλογα μιξαρισμένες....

 

[Τσάκωνας Βασίλης]

Ακριβώς αυτό ρώτησα κι εγώ, υπάρχουν?, και που?.

 

[Costas Coyias]

Βασίλη, δίσκοι ευρείας κυκλοφορίας γιοκ. Εκτός κι αν βρεις στοκ, οι οποίοι είναι είτε μεταχειρισμένοι, είτε καινούργιοι. Συνήθως, οι καινούργιοι είναι κάτι απίθανοι κωδικοί, και έφθασαν έως σήμερα να πωλούνται αμεταχείριστοι, επειδή δεν τους αγόρασε κανείς.

Για ειδικές περιπτώσεις, ψάξε για νούμερα των Sheffield, Opus3, Erato, Harmonia Mundi, Decca και Philips. Όμως, αυτή η τακτική θέτει σε δεύτερη μοίρα την καλλιτεχνική υπόσταση. Το σκέφτεσαι να μην απολαύσεις ποτέ τον Benjamino Gigli επειδή αυτός είχε την ατυχία να γεννηθεί ενωρίς;

 

[Τσάκωνας Βασίλης]

Δυστυχώς αυτό ψυλλιάζομαι κι εγώ. Πάντως ευχαριστίες σε όλους. (όχι θερμές –με τέτοιο καιρό?)

 

[mdvq]

Re: Απάντηση: Ψηφιακά βινύλια

Να παρατηρήσω επίσης ότι οι καινούργιες παραγωγές ακούγονται μερικές φορές καλύτερα ( ή τουλάχιστον πιό ευχάριστα ) σε ραδιόφωνο αυτοκινήτου απ' ότι σε ακριβό σύστημα οικιακό. ????

Πω πω τι εγραψες τωρα:grinning-smiley-043

Και νομιζα οτι ειχα παθει παρακρουση τωρα τελευταια.
Και για να προσθεσω απο μερους μου οτι πολλες φορες παω και ακουω τα σιντακια στο φορητο Jvc της κορης μου(αυτο που ειναι σαν μπαζουκας!!) γιατι στο δικο μου πολλες φορες στην μεση αναγκαζομαι να το βγαλω λογω τσιριδας.
Να εισαι καλα που με απαλλαξες απο επισκεψη σε ωριλα:music-smiley-004:

 

[Δημήτρης Ν.]

:music-smiley-004:

 

[Δαμιανός Δημητριάδης]

Για ν' απαντήσω και στην ερώτηση του Βασίλη, από νέους τίτλους βγαίνουν λίγοι σε ECM, ή EMI (π.χ. το Aerial της K. Bush). Επίσης επανατυπώνονται κάτι αμερικάνικοι jazz (Duke, Coltraine, Davis κλπ.) σε κανονικό βινύλιο.

Μετά είναι οι βαριοί, audiophile. Ρίξε μια ματιά στα ακόλουθα:

http://www.redtrumpet.com
http://www.ciscomusic.com
http://www.highfidelity.net

 

[hiendmaniac]

ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΕΧΕΙ ΠΕΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟΣ ΦΙΛΟΣ ΑΛΛΑ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΕΙΣ ΤΙΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟ 60 ΟΠΟΥ ΟΛΑ ΗΤΑΝ ΑΝΑΛΟΓΙΚΑ ΜΑΛΛΟΝ ΔΕΝ ΣΥΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ ΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ.ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ.ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

 

[Internet King]

Έτσι θεωρώ οτι εξαπατήθηκα αγοράζοντας το Χαμόγελο της Τζοκόντα και ............., τη στιγμή που και τα δύο προήλθαν από ψηφιακά remasters.

To χαμόγελο της Τζοκόντα ακούγεται πολύ καλά σε μένα. Πολύ καλύτερα από την πρώτη κυκλοφορία σε βινύλιο. Τα έχω και τα δύο. Εχω και το CD .

Aπό τα 3, καλύτερα μου ακούγεται η νέα έκδοση του βινυλίου. Εχει γίνει πιστεύω πολύ καλή δουλειά.

 

[Lucas Stephanides - Anakrousis]

Re: Απάντηση: Ψηφιακά βινύλια

To χαμόγελο της Τζοκόντα ακούγεται πολύ καλά σε μένα. Πολύ καλύτερα από την πρώτη κυκλοφορία σε βινύλιο. Τα έχω και τα δύο. Εχω και το CD .
Aπό τα 3, καλύτερα μου ακούγεται η νέα έκδοση του βινυλίου. Εχει γίνει πιστεύω πολύ καλή δουλειά.

Η νέα έκδοση της Τζοκόντα σε βαρύ βινύλιο φτιαγμένη από cd ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ να συγκριθεί με την αυθεντική πρώτη κοπή τις δεκαετίας 60 [έχω δύο, μία mono και μία stereo ] και ούτε με κοπή του τέλους της δεκαετίας 70 [έχω και μία τέτοια].
Τώρα φυσικά το τί και γιατί κάποιος θεωρεί κάτι καλύτερο από κάτι άλλο είναι μια άλλη, ΑΛΛΑ, ταυτόχρονα και πολύ σοβαρή υπόθεση.
Το ποια έκδοση θεωρεί κανείς ότι είναι η καλύτερη, είναι προσωπική του υπόθεση και δεν επιτρέπεται σε ΚΑΝΕΝΑ να το αμφισβητεί. Θα ήταν όμως σωστό να μας εξηγούσε το γιατί θεωρεί ότι κάτι είναι καλύτερο από κάτι άλλο. Έτσι θα μας βοηθούσε και θα μας ήταν χρήσιμη η προσωπική του γνώμη. Ευχαριστώ.Λ.Σ.

 

[Γιώργος Πολυχρονίδης]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Ψηφιακά βινύλια

Η νέα έκδοση της Τζοκόντα σε βαρύ βινύλιο φτιαγμένη από cd ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ να συγκριθεί με την αυθεντική πρώτη κοπή τις δεκαετίας 60 [έχω δύο, μία mono και μία stereo ] και ούτε με κοπή του τέλους της δεκαετίας 70 [έχω και μία τέτοια].
Τώρα φυσικά το τί και γιατί κάποιος θεωρεί κάτι καλύτερο από κάτι άλλο είναι μια άλλη, ΑΛΛΑ, ταυτόχρονα και πολύ σοβαρή υπόθεση.
Το ποια έκδοση θεωρεί κανείς ότι είναι η καλύτερη, είναι προσωπική του υπόθεση και δεν επιτρέπεται σε ΚΑΝΕΝΑ να το αμφισβητεί. Θα ήταν όμως σωστό να μας εξηγούσε το γιατί θεωρεί ότι κάτι είναι καλύτερο από κάτι άλλο. Έτσι θα μας βοηθούσε και θα μας ήταν χρήσιμη η προσωπική του γνώμη. Ευχαριστώ.Λ.Σ.

Η νέα έκδοση της Τζοκόντας ΔΕΝ προέρχεται από CD αλλά από το αυθεντικό στερεοφωνικό βινύλιο των αρχών της δεκαετίας του 70, το οποίο ψηφιοποιήθηκε σε ανάλυση 24/96 που ουδεμία σχέση έχει με CD και κατόπιν έγινε η ψηφιακή επεξεργασία από την οποία προέρχεται το master που μας έδωσε την επανέκδοση σε βινύλιο. Και ναι η επανέκδοση είναι κορυφαία και υπερέχει σε χαμηλό ξεκάθαρα και εικόνα ξεκάθαρα από το παλιό βινύλιο. Το CD είναι, εννοείται, υποδεέστερο λόγω περιολισμένης ανάλυσης (16/44.1). Πριν κρίνετε και θεωρητικολογήσετε, ψάξτε το..

 

[Dimosthenis]

To χαμόγελο της Τζοκόντα ακούγεται πολύ καλά σε μένα. Πολύ καλύτερα από την πρώτη κυκλοφορία σε βινύλιο. Τα έχω και τα δύο. Εχω και το CD .

Aπό τα 3, καλύτερα μου ακούγεται η νέα έκδοση του βινυλίου. Εχει γίνει πιστεύω πολύ καλή δουλειά.

Eχω την τελευταια σε βινύλιο και αυτη που ηχογραφήθηκε το 1965 φυσικά βινυλιο.
Η πρωτη τελειως αδιάφορη, η δευτερη με παρα πολύ συναισθημα, παντα με ταξιδευει!

 

[Έκτωρ Κατσίκης]

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Ψηφιακά βινύλια

Η νέα έκδοση της Τζοκόντας ΔΕΝ προέρχεται από CD αλλά από το αυθεντικό στερεοφωνικό βινύλιο των αρχών της δεκαετίας του 70, το οποίο ψηφιοποιήθηκε σε ανάλυση 24/96 που ουδεμία σχέση έχει με CD και κατόπιν έγινε η ψηφιακή επεξεργασία από την οποία προέρχεται το master που μας έδωσε την επανέκδοση σε βινύλιο. Και ναι η επανέκδοση είναι κορυφαία και υπερέχει σε χαμηλό ξεκάθαρα και εικόνα ξεκάθαρα από το παλιό βινύλιο. Το CD είναι, εννοείται, υποδεέστερο λόγω περιολισμένης ανάλυσης (16/44.1). Πριν κρίνετε και θεωρητικολογήσετε, ψάξτε το..

Να ρωτήσω κάτι;

Πώς γίνεται μία επανέκδοση βινυλίου που γίνεται με πηγή μία παλιότερη έκδοση βινυλίου αφού προηγουμένως ψηφιοποιήθηκε (σε οποιαδήποτε ανάλυση) να έχει καλύτερες επιδόσεις απο το πρωτότυπο βινύλιο;

Δηλαδή πού βρέθηκε η επιπλέον πληροφορία;

Αν οι επιδόσεις ήταν σε θέματα θορύβου θα μπορούσα να το δεχτώ αν και πάλι θα πρέπει να σκεφθώ οτι έχει περάσει απο χίλια κύματα όσο καλά και να έγινε το mastering (που θα έγινε γιατί το Athens mastering είναι κορυφαίο στις δουλειές αυτές)

Αλλα η στερεοφωνική εικόνα πώς άλλαξε; Πέρασε απο επεξεργασία και άπλωσε;
Και το μπάσο απο equaliser;
Δηλαδή έχουμε αλλοίωση της αρχικής πληροφορίας;

Αν ήταν απο την αυθεντική αναλογική μπομπίνα που ηχογραφήθηκε το "Χαμόγελο" τότε θα το δεχόμουν.

Βέβαια μιλάω θεωρητικά διότι (άν και έχω το καινούριο βινύλιο) δεν ξέρω τι ακριβώς έγινε. Το CD πάντως είναι για κλάμματα.

 

[supersonic]

Re: Απάντηση: Ψηφιακά βινύλια

Η νέα έκδοση της Τζοκόντα σε βαρύ βινύλιο φτιαγμένη από cd ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ να συγκριθεί με την αυθεντική πρώτη κοπή τις δεκαετίας 60 [έχω δύο, μία mono και μία stereo ] και ούτε με κοπή του τέλους της δεκαετίας 70 [έχω και μία τέτοια].

Τώρα φυσικά το τί και γιατί κάποιος θεωρεί κάτι καλύτερο από κάτι άλλο είναι μια άλλη, ΑΛΛΑ, ταυτόχρονα και πολύ σοβαρή υπόθεση.

σαφέστατα συμφωνώ...

Το ποια έκδοση θεωρεί κανείς ότι είναι η καλύτερη, είναι προσωπική του υπόθεση και δεν επιτρέπεται σε ΚΑΝΕΝΑ να το αμφισβητεί.

wow !!!!! -bye-

Θα ήταν όμως σωστό να μας εξηγούσε το γιατί θεωρεί ότι κάτι είναι καλύτερο από κάτι άλλο. Έτσι θα μας βοηθούσε και θα μας ήταν χρήσιμη η προσωπική του γνώμη. Ευχαριστώ.Λ.Σ.

Η επανέκδοση βινυλίου της Τζοκόντας ήχησε στα αυτιά μου απογοητευτικά σε σχέση με εκείνη του 70.
Αν όντως έχει προέλθει το remaster από παλιό βινύλιο και ψηφιοποίηση δεν υπάρχει καμιά περίπτωση να το ξεπεράσει.
Εννοείται ότι προσυπογράφω τα του Έκτορα.

 

[SHERPA]

Όπως λέει και ο Χέκτορ, όντως το σιντί το κατέστρεψαν...

 

[Γιώργος Πολυχρονίδης]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Ψηφιακά βινύλια

Να ρωτήσω κάτι;

Πώς γίνεται μία επανέκδοση βινυλίου που γίνεται με πηγή μία παλιότερη έκδοση βινυλίου αφού προηγουμένως ψηφιοποιήθηκε (σε οποιαδήποτε ανάλυση) να έχει καλύτερες επιδόσεις απο το πρωτότυπο βινύλιο;

Δηλαδή πού βρέθηκε η επιπλέον πληροφορία;

Δεν υπάρχει επιπλέον πληροφορία. Δεν σημαίνει ότι επειδή κάτι ακούγεται καλύτερα υπάρχει και επιπλέον πληροφορία.

Αν οι επιδόσεις ήταν σε θέματα θορύβου θα μπορούσα να το δεχτώ αν και πάλι θα πρέπει να σκεφθώ οτι έχει περάσει απο χίλια κύματα όσο καλά και να έγινε το mastering (που θα έγινε γιατί το Athens mastering είναι κορυφαίο στις δουλειές αυτές)

Αλλα η στερεοφωνική εικόνα πώς άλλαξε; Πέρασε απο επεξεργασία και άπλωσε;

Ακριβώς

Και το μπάσο απο equaliser;

Προφανώς

Δηλαδή έχουμε αλλοίωση της αρχικής πληροφορίας;

Κατά κάποιο τρόπο ναι..

Αν ήταν απο την αυθεντική αναλογική μπομπίνα που ηχογραφήθηκε το "Χαμόγελο" τότε θα το δεχόμουν.

Σημασία έχει τι ακούγεται καλύτερα στα αυτιά μας. Η επανέκδοση ακούγεται πιο "σωστή".

Βέβαια μιλάω θεωρητικά διότι (άν και έχω το καινούριο βινύλιο) δεν ξέρω τι ακριβώς έγινε. Το CD πάντως είναι για κλάμματα.

..