Οικονομική κατάσταση και ενασχόληση με τις Τέχνες...

Απάντηση: Re: Οικονομική κατάσταση και ενασχόληση με τις Τέχνες...

Κωστας Λυμπεροπουλος said:

Οποιος θέλει, μπορεί.
Εχω περάσει από εκεί, για πάρα πολλά χρόνια και ξέρω: μισθοδίαιτος, έμενα μόνος μου από τα 20, πλήρωνα στην αρχή του μήνα ενοίκιο-λογαριασμούς, ξεχώριζα ελάχιστα για ατομικά έξοδα και τσιγάρα (τότε κάπνιζα και μάλιστα σαν αράπης) και με τα υπόλοιπα έπαιρνα δίσκους. Ποτέ δεν στερήθηκα μιά καλή ταινία. Βέβαια, τις μισές μέρες του μήνα, "την έβγαζα" με ένα σουβλάκι (!), ή με πατατάκια, ή με χορτόσουπα ή με γιαούρτι, αλλά ποιός έδινε μιά δεκάρα τότε για όλα αυτά;
Κορίτσια, ωραία ρούχα, κάθε είδους ...κομφόρ ήταν σε δεύτερο έως τρίτο πλάνο, αυτοκίνητα τα περιφρονούσες, "καλά εστιατόρια"; - τί είναι αυτό; Οι δίσκοι ήταν το πάν: σου άνοιγαν καινούργιους κόσμους, σε έφερναν σε επαφή με άλλους ομοιοπαθείς, ζούσες για τη στιγμή που ανέβαινες τα σκαλιά τρέχοντας με το νέο απόκτημα, το έβαζες στο πικάπ και σε εκτόξευε, σαν καταπέλτης, στη στρατόσφαιρα. Μετά, ένιωθες περίπου υποχρεωμένος να μυήσεις και τους άλλους στην νέα σου ανακάλυψη.
Δεν είχαμε και mp3s τότε, μόνο κάτι κασέτες. Κι όμως νιώθαμε ότι όλος ο κόσμος ήταν στα πόδια μας.
Ah! Those were the days

Click to expand...

Kάποιοι καί δέν μπορούν Κώστα αλλά καί δέν θέλουν...Εκεί τί γίνεται??
Οπως επίσης δέν θεωρώ τήν Τέχνη μοναχική υπόθεση αλλά θέμα Πολιτισμού...
Εχω αντίστοιχες αναμνήσεις σάν αυτές πού περιγράφεις(μιά μακαρονάδα ανά τριήμερο μερικές φορές,γιατί προηγείτο ένας δίσκος ή ένα ´σινεμά´),αλλά τώρα πιά δέν μού λείπουν...Δηλαδή δέν τίς αναπολώ..Τίς θυμάμαι και χαμογελώ μέ αγάπη γιά όλα αυτά πού έζησα,αλλά τώρα ζώ άλλα και αλλοιώς...
Γκρινιάζω γιά τόν χρόνο πού μού λείπει(μακάρι νάχα 3 ζωές νά ζήσω για να ακούσω ,να διαβάσω αλλά να χαρώ καί τούς δικούς μου ανθρώπους πιό πολύ),αλλά δέν μπορώ να ξαναγίνω είκοσι χρονών ,αλλά ούτε τό θέλω..
Θά προτιμούσα να σταματούσε ο χρόνος εδώ γύρο,στήν ηλικία πού είμαι...
Κουβαλάω το παρελθόν σάν προίκα μέν αλλά δέν μέ καθορίζει τόσο....
Αλλως τε είδα πολλούς ανθρώπους τής γενιάς μου να ξεφτυλίζουν βασικές αρχές και αξίες ......
Η Τέχνη εάν δέν επικοινωνείται(όπως σχολιάζεις και εσύ)είναι μισή...Καλύπτει εσωτερικές μας ανάγκες αλλά χωρίς τήν διαντίδραση κινδυνεύει να γίνει σολικισμός..
Οπως γιά μένα επίσης υπάρχει σαφής διάκριση μεταξύ τής ´κουλτούρας´καί τού Πολιτισμού...Το δεύτερο μετράει...Και αφορά κοινωνίες...Η κουλτούρα αποτελεί συσσώρευση γνώσεων πού συνήθως χρησιμοποιούνται γιά επίδειξη..
Και ο Πολιτισμός μιάς χώρας δέν κρίνεται από το πόσο Mozart ακούει..
Κρίνεται από τόν τρόπο πού υπάρχουν οι Πολίτες της,από τίς σχέσεις τους τίς αρχές τους, τίς αξίες τους...
Αυτά συνιστούν Πολιτισμό..Και όταν υπάρχουν αυτα έρχεται και ο Mozart ή τό Ηπειρώτικο Μοιρολόϊ...
Η Τέχνη δέν εξανθρωπίζει από μόνη της...Ο τρόπος τού βίου πού παράγει εξανθρωπισμένο Πολιτισμό ,προάγει καί τήν Τεχνη...

Re: Απάντηση: Re: Οικονομική κατάσταση και ενασχόληση με τις Τέχνες...

Σπύρος Σούρλας said:

και ο Mozart ή τό Ηπειρώτικο Μοιρολόϊ...

Click to expand...

Ηπειρώτικο Μοιρολόϊ Δεν θα πάρω, ευχαριστώ. Δεν μου μιλάει, δυστυχώς. Μου θυμίζει και εκδρομή "στις ρίζες μας" κι εγώ με κάτι τέτοια γιατρέ βγάζω καντήλες.
Μου έχει μείνει το κουσούρι από τότε, με τα χριστιανο-σταλινικά ιδεολογήματα της "εθνικής ταυτότητας" που με καλούσαν να πετάξω την επικατάρατη Δυτική σκέψη μαζί με καθετί εκπορευόμενο εξ Εσπερίας (μουσικές, λογοτεχνία, σινεμά) και ..."να βρώ επιτέλους (sic) την Ελλάδα".:blink:
Ασε γιατρέ, δώσαμε : είδαμε πολλούς ανθρώπους της γενιάς μας να ξευτιλίζουν βασικές αρχές και αξίες, που λές κι εσύ.
Ανθρώπους ένθεν και ένθεν συμπληρώνω εγώ.

...βέβαια, αν βρισκόταν κάποιος να ασελγήσει παντοιοτρόπως πάνω στα Ηπειρώτικα Μοιρολόγια, αντί να τα δοξάζει και να τα θυμιατίζει, τότε το πράγμα αλλάζει και αγοράζω όσο-όσο...
Αλλά Πού τέτοια τύχη...

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Οικονομική κατάσταση και ενασχόληση με τις Τέχνες...

Κωστας Λυμπεροπουλος said:

Ηπειρώτικο Μοιρολόϊ Δεν θα πάρω, ευχαριστώ. Δεν μου μιλάει, δυστυχώς. Μου θυμίζει και εκδρομή "στις ρίζες μας" κι εγώ με κάτι τέτοια γιατρέ βγάζω καντήλες.
Μου έχει μείνει το κουσούρι από τότε, με τα χριστιανο-σταλινικά ιδεολογήματα της "εθνικής ταυτότητας" που με καλούσαν να πετάξω την επικατάρατη Δυτική σκέψη μαζί με καθετί εκπορευόμενο εξ Εσπερίας (μουσικές, λογοτεχνία, σινεμά) και ..."να βρώ επιτέλους (sic) την Ελλάδα".:blink:
Ασε γιατρέ, δώσαμε : είδαμε πολλούς ανθρώπους της γενιάς μας να ξευτιλίζουν βασικές αρχές και αξίες, που λές κι εσύ.
Ανθρώπους ένθεν και ένθεν συμπληρώνω εγώ.

Click to expand...

Δεν φταίω εγώ εάν σέ έχει επηρεάσει η ΥΕΝΕΔ με τον Καμπαφλή..:flipout:
Αλλά νά ακυρώνω οτιδήποτε παραδοσιακό επειδή η χούντα χρησιμοποίησε τήν καρικατούρα του και όχι τήν ουσία του,νά μέ συγχωρείς δέν θά τό κάνω..
Και σαφώς υπάρχει και Βαλκανική ή και Μεσογειακή Ταυτότητα και Ελληνική παράδοση..
Καί γιατί θά πρέπει να δεχτώ άκριτα οτιδήποτε παράγει η Δύση??
Η μήπως η Ρωσία είναι Δύση,μιά Ρωσία μέ τεράστια παράδοση....
Και μήν ξεχνάς ότι η χούντα πέρα απο τα κλαρίνα χρησιμοποίησε και τούς Μαστοράκηδες μέ τίς ψευτοπόπ κατασκευές καί όλο τό Δυτικό μοντέλο..

Απάντηση: Re: Οικονομική κατάσταση και ενασχόληση με τις Τέχνες...

Κωστας Λυμπεροπουλος said:

...βέβαια, αν βρισκόταν κάποιος να ασελγήσει παντοιοτρόπως πάνω στα Ηπειρώτικα Μοιρολόγια, αντί να τα δοξάζει και να τα θυμιατίζει, τότε το πράγμα αλλάζει και αγοράζω όσο-όσο...
Αλλά Πού τέτοια τύχη...

Click to expand...

Νομίζω οτι οι σονάτες τού Beethoven ή τού Mozart σού αρέσουν και αυθεντικές..
Δεν θυμάμαι νά σού άρεσαν οι σονάτες τού Mozart με τον Gould όπου όντως ´ασελγεί´..
Γιατί ειδικά το Ηπειρώτικο Μοιρολόϊ πρέπει νάχει τέτοια τύχη??
Ασε πού αρκετοί στήν Ελλάδα έχουν κάνει ενδιαφέροντα σύγχρονα πράγματα μέ βάση τήν Δημοτική μουσική(Ιasis,Μοντ Πλαγκάλ)..
Kαί καλλιτεχνικά δηλαδή μόνον η ´αποδομητική σχολή´έχει ενδιαφέρον??

Σπύρο τα ακούσματα σου και οι επιλογές σου πολλές φορές μου δίνουν την εντύπωση ότι συνδέονται με το "πρέπει" . Και σε αυτό ταυτίζεσαι με τον Dipie που άνοιξε το θέμα . ( Και γι αυτό πολλές φορές γίνεσαι επικριτικός με τρίτους θα προσέθετα μετά λόγου γνώσεως .)
Αλλά άμα δεν σου μιλάει , που λέει κι ο έτερος συνομιλητής, η μουσική , τα υπόλοιπα είναι άχρηστη θεωριτικολογία .:grinning-smiley-043

Δημήτρης Ν. said:

Σπύρο τα ακούσματα σου και οι επιλογές σου πολλές φορές μου δίνουν την εντύπωση ότι συνδέονται με το "πρέπει" . Και σε αυτό ταυτίζεσαι με τον Dipie που άνοιξε το θέμα . ( Και γι αυτό πολλές φορές γίνεσαι επικριτικός με τρίτους θα προσέθετα μετά λόγου γνώσεως .)
Αλλά άμα δεν σου μιλάει , που λέει κι ο έτερος συνομιλητής, η μουσική , τα υπόλοιπα είναι άχρηστη θεωριτικολογία .:grinning-smiley-043

Click to expand...

Nτόκ ακούω ότι μού κάνει κλίκ..
Οταν μού αρέσει κάτι δέν σκέφτομαι ότι τό άκουγε και ο Χίτλερ ή ο Στάλιν επί παραδείγματι ούτε τό πώς συνδυάζεται μέ τήν αντίστοιχη πολιτική περίοδο..
Αμα μού ´μιλάει ´η μουσική μού ´μιλάει´..
Οπότε δέν αποκλείω μιά μουσική μόνον και μόνον επειδή είναι ελληνική γιά παράδειγμα..
Οπότε εάν εγώ γίνομαι επικριτικός μήπως και ο συνομιλητής θά μπορούσε να χαρακτηριστεί προκατειλημένος???
Δηλώσεις τού τύπου ´Δέν ακούω Ελληνικά´,πού κατατάσσονται?
Η ´Δεν ακούω κλασσική ούτως ή άλλως´..

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Οικονομική κατάσταση και ενασχόληση με τις Τέχνες...

Σπύρος Σούρλας said:

Δεν φταίω εγώ εάν σέ έχει επηρεάσει η ΥΕΝΕΔ με τον Καμπαφλή..:flipout:
.

Click to expand...

Το πρόβλημά μου δεν είναι η ΥΕΝΕΔ κι ο Καμπαφλής.
Είναι η "αριστερή" λαϊκίζουσα ορθοδοξία που βλέπει στον Παπαδιαμάντη μόνο το λιβάνι και φορτώνει στον Νίτσε όλες τις αμαρτίες του ορθολογισμού και του καπιταλισμού.
Ο Gould ασελγεί όντως - αλλά ασελγεί σαν τσογλάνι, δεν ασελγεί μέχρι τέλους . Να σου δώσω τον Uri Caine να δείς Πώς ασελγούν (Μάλερ).
Εκεί είναι η διαφωνία μας: όχι και τζαζίστας:speechless-smiley-0 ο Πετρολούκας. Κόψτε κάτι ρε παιδιά! παληά μας έλεγαν ότι το ρεμπέτικο και τα blues είναι "το ίδιο πράγμα" :blink:. Σοβαρά; -bye-

Τέλος, αν σε κάποιους αρέσει η Δημοτική μας παράδοση, εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα. Το πρόβλημά μου αρχίζει όταν θεωρητικοποιούν και στηλιτεύουν, εθνοκεντρικώς, λαϊκιστικώς και φιλορθοδόξως για "ξενόφερτα", Μαστοράκηδες και χούντες που τα επιβάλλουν στο ραδιόφωνο, "κωλόπαιδα", και "αδιέξοδα της Δυτικής σκέψης/έκφρασης".
Λες και είναι από κόσμους διαφορετικούς ο Παπαδιαμάντης και ο Καρτέσιος.
Λές και δεν είναι η ιστορία της ανθρώπινης ψυχής και σκέψης ακριβώς η ιστορία των αδιεξόδων της.

Mπορεί
εγώ πάντως διαχωρίζω τα ακούσματα στα "σπιτικά" και στα "ανοικτού χώρου"
Αμα πάω σε πανηγύρι θ' ακούσω τσάμικα ( και θα μ'αρέσουν ) . Αμα είμαι σπίτι δεν θα ακούσω τσάμικα . Αμα πάω στα "μπουζούκια" θ' ακούσω λαίκό . Σπίτι μου δεν θα το βάλω ποτέ . Κι αν ακουστεί κατά λάθος , πολλές οι πιθανότητες να εκνευριστώ , ειδικά αν είναι πρωϊ .
Αρα τα ακούσματα έχουν σημασία , όταν η επιλογή τους γίνεται "ελευθέρα βουλήσει" .
Οπότε απλώς λέω ότι δεν θα ακούσω μοιρολόι , επειδή ανήκει στην παράδοση μας και μόνον . Δεν μου πάει ως άκουσμα . Προφανώς και στον Κώστα .

Έχετε ξεφύγει πάλι από το θέμα.
Τα τελευταία ποστς πρέπει να μεταφερθούν στο θέμα για την ελληνική μουσική.

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Οικονομική κατάσταση και ενασχόληση με τις

Κωστας Λυμπεροπουλος said:

Το πρόβλημά μου δεν είναι η ΥΕΝΕΔ κι ο Καμπαφλής.
Είναι η "αριστερή" λαϊκίζουσα ορθοδοξία που βλέπει στον Παπαδιαμάντη μόνο το λιβάνι και φορτώνει στον Νίτσε όλες τις αμαρτίες του ορθολογισμού και του καπιταλισμού.
Ο Gould ασελγεί όντως - αλλά ασελγεί σαν τσογλάνι, δεν ασελγεί μέχρι τέλους . Να σου δώσω τον Uri Caine να δείς Πώς ασελγούν (Μάλερ).
Εκεί είναι η διαφωνία μας: όχι και τζαζίστας:speechless-smiley-0 ο Πετρολούκας. Κόψτε κάτι ρε παιδιά! παληά μας έλεγαν ότι το ρεμπέτικο και τα blues είναι "το ίδιο πράγμα" :blink:. Σοβαρά; -bye-

Τέλος, αν σε κάποιους αρέσει η Δημοτική μας παράδοση, εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα. Το πρόβλημά μου αρχίζει όταν θεωρητικοποιούν και στηλιτεύουν, εθνοκεντρικώς, λαϊκιστικώς και φιλορθοδόξως για "ξενόφερτα", Μαστοράκηδες και χούντες που τα επιβάλλουν στο ραδιόφωνο, "κωλόπαιδα", και "αδιέξοδα της Δυτικής σκέψης/έκφρασης".
Λες και είναι από κόσμους διαφορετικούς ο Παπαδιαμάντης και ο Καρτέσιος.
Λές και δεν είναι η ιστορία της ανθρώπινης ψυχής και σκέψης ακριβώς η ιστορία των αδιεξόδων της.

Click to expand...

Πάντως μεταξύ Caine και Mahler θά προτιμούσα τελικά τον Mahler.
O Kαρτέσιος και ο Παπαδιαμάντης ´βλέπουν´αλλοιώς τον κόσμο..
Καί εάν ο Μπάχ επί παραδείγματι μπορούσε να διαλέξει Παπαδιαμάντη θά διάλεγε και Ντοστογιέφσκυ,όχι Καρτέσιο...Γιατί ο Καρτέσιος ´αποφάνθηκε´ότι βρήκε λύση γιά τά αδιέξοδα τής ύπαρξης...Ο Σεβαστιανός έκλαιγε οταν έγραφε τά Κατά Ιωάννη...Τό ίδιο και ο Παπαδιαμάντης όταν έγραφε τόν ´Ξεπεσμένο Δερβίση´.Καί μήν ξεχνάς ότι οι ´αριστεροί´πέταξαν όλο το υπαρξιακό αδιέξοδο στό πύρ τό εξώτερον και θεώρησαν ότι ´όλα είναι οικονομία´.
Αλλά εκτός από τήν ´ελληνορθόδοξη ´σχολή σκέψης υπάρχει και η ευρωλιγούρικη.Αυτή πού θεωρεί κάθε τί μή-Δυτικό ως οπισθοδρομικό..Ιδιος και απαράλλακτος φονταμενταλισμός..
Οι μουσικοί δρόμοι 'των ρεμπέτικων έχουν ανάλογο ενδιαφέρον μέ τά blues...
Δέν συμφώνησα ποτέ μέ τήν ´ρεμπετολογία´τού 80 αλλά αυτό δέν σημαίνει ότι τό ρεμπέτικο ως μουσική δέν έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον..
Οσο γιά τον Πετρολούκα και τήν Τέχνη του μοιάζει μέ τά Ηπειρώτικα γιοφύρια πού τά έφτιαχναν ´αγράμματοι´καί τούς θαύμαζαν οι Γάλλοι αρχιτέκτονες..
Επομένως τόνα χέρι νίβει τάλλο σύντροφε..

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Οικονομική κατάσταση και ενασχόληση με

Σπύρος Σούρλας said:

οι ´αριστεροί´πέταξαν όλο το υπαρξιακό αδιέξοδο στό πύρ τό εξώτερον και θεώρησαν ότι ´όλα είναι οικονομία´.
Αλλά εκτός από τήν ´ελληνορθόδοξη ´σχολή σκέψης υπάρχει και η ευρωλιγούρικη.Αυτή πού θεωρεί κάθε τί μή-Δυτικό ως οπισθοδρομικό..Ιδιος και απαράλλακτος φονταμενταλισμός..

Click to expand...

εγώ το ...δίλλημα του νεοελληνισμού για το Πού ανήκει -Ανατολή ή Δύση- το θεωρώ κωμικοτραγικό και μου φέρνει γέλια. Μου φαίνεται κλασσική νεοελληνική μπαγαποντιά και γυριστή: κοιμόμαστε και ονειρευόμαστε "Δυτικά" αλλά αναθεματίζουμε τα "ξενόφερτα" καλούπια. Ζητιανεύουμε έξω απ την πόρτα τους κι όταν μας δούν, το παίζουμε ψωροπερήφανοι και ανάδελφοι. Η Ανατολία του Ράμφου και του Γιανναρά, συγνώμη αλλά δεν μου φαίνεται καθόλου αμόλυντη και παρθένα: πιστεύω πάτησαν κι αυτοί την ίδια πεπονόφλουδα με τους φροϋδομαρξοσημειολόγους, πράγμα που θεωρώ φυσικό γιατί οι ελληναράδες είναι η άλλη πλευρά του ίδιου νομίσματος. Η ρεμπετολογία και ο μακρυγιαννισμός δεν μπορούν να ζωντανέψουν μια παράδοση που, κατά τη γνώμη μου, έχει πιά αμετάκλητα πεθάνει. Δεν καταλαβαίνω γιατί το κάνουμε θέμα: συνέβη και σε άλλους λαούς και ανασκουμπώθηκαν κι έφτιαξαν καινούργιες.
Η μόνη λύση για όλους εμάς, εδώ και χρόνια, ήταν η φυγή προς τα εμπρός - και μακαρίζω τις φωνές εκείνες -λίγες, είναι η αλήθεια- που το αντιλήφθηκαν αυτό και προσπάθησαν με όλες τις δυνάμεις τους, κόντρα σε κάθε λογής αντιξοότητες να υπερβούν τα εσκαμμένα.

Ωρες ωρες, μακαρίζω τις μουσικές της νεότητάς μου, αναλογιζόμενος από Τι με γλύτωσαν.

Aφού είμαστε σταυροδρόμι πολιτισμών...Μεσόγειος,Βαλκάνια,Ανατολή,Δύση...
Και η ικανότητά μας ήταν νά μπορούμε να υπάρχουμε όπου γής και όχι περιορισμένοι σέ σύνορα...
Αυτό χάθηκε....Φτιάχτηκε ένα κρατίδιο κατ´εικόνα αλλά φυσικά όχι καθ´ομοίωσιν..
Αλλοιθωρίζουμε Δυτικά και ´τσαμπουκαλευόμαστε´Βαλκανικά...Τό υβρίδιο είναι απεχθές..
Πάντως κανένας λαός απ´όσους επιβίωσαν και πρόκοψαν δέν τά ´πέταξαν 'όλα...Τό αντίθετο..Ολοι οι σημαντικοί λαοί αντλούν από τήν παράδοσή τους...Γιά λόγους όμως καθαρά πολιτικούς απομυζούν τίς μικρότερες χώρες..
Εδώ παρά τον ψευτο μεγαλοϊδεατισμό αντιθέτως δέν κρατήσαμε από τήν ουσία τίποτα...
Καί πορευόμαστε μέ Μαζωνάκη πουλώντας αγαλματάκια τής Ακρόπολης...
Αυτό είναι τό φτηνότερο Δυτικό και όχι Ανατολίτικο πρότυπο και φυσικά δέν φταίνε οι Δυτικοί γι´αυτό..Οι δικοί μας αντέγραψαν τήν ´φτηνή´πλευρά τής δυτικής ´κουλτούρας´μαζί μέ τήν ανατολίτικη μιζέρια...Και αυτήν πουλάνε στό πόπολο.
Νεώτερος άκουσα απ´όλα..
Και αισθάνομαι τυχερός γι´αυτό.Ξεχώρισα όσο μπόρεσα τό σημαντικό από τήν σκαρταδούρα..
Και εν τέλει οι μουσικές πού άκουσα και οι υπόλοιπες τέχνες πού ερασιτεχνικά μέ απασχόλησαν ,μέ βοήθησαν νά δέχομαι σήμερα περισσότερα πράγματα ,πολύ πιό ´ελλειπτικά´όμως...Μού χωράει ο Κόντογλου μαζί μέ τον Ρέμπραντ,δέν σκοπεύω να πετάξω τον Κόντογλου.Οπως χωράει και ο Μπάχ και ο Τσιτσάνης ασχέτως τής δικής μου προτιμήσεως..
Θεωρώ την χώρα πού ζώ σταυροδρόμι.Και αντί να εκμεταλλευτεί αυτό το θείο δώρο η πατρίδα μου τό χάρισε στούς πλέον ατάλαντους τών ανθρώπων της..
Δεν θέλω νά γίνω Λουξεμβούργο...Δεν μέ αφορά.....
Καί δέν μέ απασχολεί εάν είμαι Ανατολή ή Δύση γιατί ´Είναι παιδιά πολλών ανθρώπων τά λόγια μας´...

Απάντηση: Re: Απάντηση: Οικονομική κατάσταση και ενασχόληση με τις Τέχνες...

Guybrush said:

Σπύρο, σε μια φράση έκλεισες τη νοοτροπία του μέσου νεοέλληνα. Αυτό ακριβώς είναι που με σκάει σ' αυτή τη χώρα.


Πάντως, για να γυρίσουμε λίγο στο θέμα μας, χάιρομαι που κι εσείς όλοι πιστεύετε ότι δεν τίθεται θέμα χρημάτων. Αν υπάρχει όρεξη, όλα γίνονται.

Click to expand...

Τά όποια χρήματα θά βοηθήσουν κάποιον πού ήδη έχει αρχίσει να ενδιαφέρεται...
Αποκλείεται κατά τήν γνώμη μου νά αποτελέσουν κίνητρο μόρφωσης...
Ολοι οι μεγαλύτεροι,πού δέν είχαμε περιουσίες πίσω μας, θά θυμόμαστε αστείες ιστορίες γιά τό πώς εξοικονομούσαμε πέντε ´φράγκα´γιά νά πάμε σέ μιά συναυλία ή γιά να αγοράζουμε ένα βινύλλιο πού ´ζαχαρώναμε´καιρό..Τό ίδιο ισχύει και γιά εσάς τούς νεώτερους πού περνάτε τώρα ανάλογες φάσεις...
Γιά μένα βασικό κριτήριο πολιτισμού μιάς χώρας είναι ο μέσος άνθρωπος,όχι ο πάμπλουτος ούτε ο πάμφτωχος..

Για να επιστρέψουμε στο θέμα μας , εγώ , σε αντίθεση με τους μέχρι στιγμής λαλήσαντες , θεωρώότι η ενασχόληση με τις τέχνες προϋποθέτει ως ικανή , όχι όμως και ως αναγκαία , συνθήκη την καλή οικονομική κατάσταση.

Διότι ο άνθρωπος πρωτα προσπαθεί να λύσει προβλήματα στέγασης , διατροφής , ένδυσης κλπ και μετά ασχολείται με την τέχνη . Οταν λοιπόν ο βιοπορισμός είναι στα "κόκκινα" , δεν έχεις ούτε καν την διάθεση , πολλώ δε μάλλον τα λεφτά , να ασχοληθείς με τις τέχνες . Ας μην συγχέουμε τις "στερήσεις" ημών και υμών για να αγοράσουμε ένα δίσκο όταν είμασταν μικροί και κάναμε οικονομία στο χαρτζηλίκι , με τους ανθρώπους που έχουν να ζήσουν οικογένεια . Εκεί άλλα πράγματα πρωτεύουν και όχι τα cd ή τα βιβλία , ή οι εκθέσεις .

Είπα όμως ότι δεν είναι και αναγκαία η συνθήκη . Διότι ουδείς μας εγγυάται ότι έχοντας χρήματα , έχεις αυτομάτως και την διάθεση να εντρυφήσεις στην τέχνη . Τα παραδείγματα πολλά και επιβεβαιώνουν τον κανόνα .

Πιστεύω πως η οικονομική άνεση δεν μπορεί να αποτελέσει κίνητρο ενασχόλησης , αλλά μπορεί να βοηθήσει αισθητά την ενασχόληση με τις τέχνες είτε ενεργά( δημιουργία ) είτε παθητικά .

Και στην εποχή μας που η πρόσβαση στο ίντερνετ , μας έχει ανοίξει πόρτες που προηγούμενες γενιές δεν είχαν τη δυνατότητα με τόση ευκολία να ανοίξουν πιστεύω πως το να ασχοληθεί κάποιος είναι θέμα περισσότερο χρόνου, θέλησης και ερεθισμάτων. ( Παράδειγμα η μεταφόρτωση μουσικής απο το ίντερνετ, φανταστείτε πόσα δεν έχει πληρώσει κάποιος που έχει κατεβάσει 1000 cd σε ένα χρόνο. 7 ευρώ να βάλουμε το λιγότερο είναι 7000 (/12 = 583 euro μηνιαίως... )

Και επειδή γενικά σε οποιαδήποτε έκφανση του ανθρώπινου βίου η επιχειρηματικότητα έχει εισχωρήσει , δεν είναι ανάγκη να ακούς μουσική απο σύστημα εκατομμυρίων για παράδειγμα. Αν αγαπάς τη μουσική και με ένα mini συστηματάκι θα νιώθεις την ίδια χαρά αν ακούσεις κάτι που το αγαπάς. Το ίδιο ισχύει για όλα , αν σε ενδιαφέρει η ζωγραφική , ή η γλυπτική ή η φωτογραφία κτλ θα προτιμήσεις να πας σε μια έκθεση κι όχι στο καφέ για να πάρεις μάτι τις πιτσιρίκες παράδειγμα . Χωρίς αυτό να σημαίνει οτι δεν θα πας για ένα καφέ , φαγητό με φίλους , συναδέλφους κτλ.

Αν υπάρχει διάθεση όλα τα βολεύουμε. Και μιλάμε για καταστάσεις οικονομικές φυσιολογικές όχι να κάνει 2 δουλειές ο άνθρωπος για να φέρει βόλτα οικογένεια , ενοίκια κτλ.
Κάπου αναφέρθηκε κάτι για τα τσιγάρα.... συμφωνώ κατα 100000% όταν δίνεις 6 έως 7 ευρώ τη μέρα για τσιγάρα .....σε ένα χρόνο έχεις δώσει 2500 .δεν είναι και λίγα.

Η πρόσβαση στην τέχνη δεν είναι απαραίτητα ακριβή.

-Το βιβλίο στην Ελλάδα δεν νομίζω ότι είναι ιδιαίτερα ακριβό.
Έχουμε φτάσει στο σημείο να δίνονται βιβλία κλασσικών και όχι μόνο,μαζί με τις εφημερίδες. Υπάρχουν και βιβλία με μονοψήφιο κόστος σε ευρώ.
Το Nitro ή ένα περιοδικό για μηχανές ή αυτοκίνητα δεν νομίζω να κοστίζει πολύ φθηνότερα.

-Cd μουσικής (όχι μόνο κλασσικής αλλά ειδικά κλασσικής) καλύπτουν εύρος τιμών από πολύ φτηνά έως ακριβά.
Υπάρχουν cd με 6 ευρώ και φτηνότερα. Κλασσική, jazz και άλλα είδη.
Οι Κουρκούληδες , οι Κιάμοι και οι Nino κοστίζουν 15 και 20 ευρώ.
Μην ξεχνάμε και το ρόλο του διαδικτύου όπου μπορεί ο καθένας (αυτό είναι λίγο σχετικό) , να κατεβάσει όποιο είδος μουσικής επιθυμεί με μηδενικό κόστος.
Στο Μέγαρο υπάρχουν και συναυλίες της ΚΟΑ(και όχι μόνο) με πολύ φθηνό εισητήριο

-Αριστουργήματα του κινηματογράφου παλιά και νεώτερα βρίσκονται στα περισσότερα videoclub.
Δεν νομίζω το κόστος ενοικίασης να είναι απαγορευτικό για τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων.

-Μια θεατρική παράσταση με κόστος γύρω στα 20 ευρώ δεν είναι κάτι απρόσιτο (έστω και για μια φορά στο δίμηνο).

-Το να επισκεφθεί κάποιος ένα μουσείο ή μια έκθεση δεν νομίζω ότι είναι θέμα κόστους.

Όποιος θέλει μπορεί να έχει πρόσβαση στο κάτι παραπάνω πέρα από το μαζικό το εύπεπτο και το ευτελές.

Νομίζω οτι κάτι μας διαφεύγει...
Το πραγματικό ερώτημα δεν είναι αν κάποιος που ηδη ενδιαφέρεται για την τέχνη θα βρεί τρόπους να ικανοποιήσει το ενδιαφέρον του ακόμα και κάτω απο οικονομικές δυσκολίες... Αλλά αν κάποιος κάτω απο οικονομικές δυσκολίες έχει τη δυνατότητα να έρθει σε επαφή με την τέχνη και να ενδιαφερθεί γι αυτήν.

Η τέχνη σήμερα υπάρχει σχεδόν παντού. Στην τηλεόραση, στις εφημερίδες, σε αφίσες στο δρόμο, σε βιτρίνες καταστημάτων... Οι βιοπαλαιστές δεν έχουν τηλεόραση; Δεν βγαίνουν μια βόλτα στους δρόμους της πόλης; Το ότι κανείς παλεύει για να τα βγάλει πέρα σημαίνει οτι κοιμάται και ξυπνά με την έγνοια της επιβίωσης; Δεν νομίζω... Αυτό χαρακτηρίζει μόνο τα ζώα. Εχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους που δυσκολα τα βγαζουν πέρα, αλλά...εχουν καημό να μάθουν μπουζούκι, μπαγλαμά, κιθάρα... Αν αυτό δεν είναι δίψα για τέχνη, τι είναι; Φυσικα, δεν θεωρω ευαισθησία στην τέχνη μόνο το ν' ακούμε Mozart και Bill Evans.

Re: Απάντηση: Re: Οικονομική κατάσταση και ενασχόληση με τις Τέχνες...

Σπύρος Σούρλας said:

Kάποιοι καί δέν μπορούν Κώστα αλλά καί δέν θέλουν...Εκεί τί γίνεται??
Οπως επίσης δέν θεωρώ τήν Τέχνη μοναχική υπόθεση αλλά θέμα Πολιτισμού...
Εχω αντίστοιχες αναμνήσεις σάν αυτές πού περιγράφεις(μιά μακαρονάδα ανά τριήμερο μερικές φορές,γιατί προηγείτο ένας δίσκος ή ένα ´σινεμά´),αλλά τώρα πιά δέν μού λείπουν...Δηλαδή δέν τίς αναπολώ..Τίς θυμάμαι και χαμογελώ μέ αγάπη γιά όλα αυτά πού έζησα,αλλά τώρα ζώ άλλα και αλλοιώς...
Γκρινιάζω γιά τόν χρόνο πού μού λείπει(μακάρι νάχα 3 ζωές νά ζήσω για να ακούσω ,να διαβάσω αλλά να χαρώ καί τούς δικούς μου ανθρώπους πιό πολύ),αλλά δέν μπορώ να ξαναγίνω είκοσι χρονών ,αλλά ούτε τό θέλω..
Θά προτιμούσα να σταματούσε ο χρόνος εδώ γύρο,στήν ηλικία πού είμαι...
Κουβαλάω το παρελθόν σάν προίκα μέν αλλά δέν μέ καθορίζει τόσο....
Αλλως τε είδα πολλούς ανθρώπους τής γενιάς μου να ξεφτυλίζουν βασικές αρχές και αξίες ......
Η Τέχνη εάν δέν επικοινωνείται(όπως σχολιάζεις και εσύ)είναι μισή...Καλύπτει εσωτερικές μας ανάγκες αλλά χωρίς τήν διαντίδραση κινδυνεύει να γίνει σολικισμός..
Οπως γιά μένα επίσης υπάρχει σαφής διάκριση μεταξύ τής ´κουλτούρας´καί τού Πολιτισμού...Το δεύτερο μετράει...Και αφορά κοινωνίες...Η κουλτούρα αποτελεί συσσώρευση γνώσεων πού συνήθως χρησιμοποιούνται γιά επίδειξη..
Και ο Πολιτισμός μιάς χώρας δέν κρίνεται από το πόσο Mozart ακούει..
Κρίνεται από τόν τρόπο πού υπάρχουν οι Πολίτες της,από τίς σχέσεις τους τίς αρχές τους, τίς αξίες τους...
Αυτά συνιστούν Πολιτισμό..Και όταν υπάρχουν αυτα έρχεται και ο Mozart ή τό Ηπειρώτικο Μοιρολόϊ...
Η Τέχνη δέν εξανθρωπίζει από μόνη της...Ο τρόπος τού βίου πού παράγει εξανθρωπισμένο Πολιτισμό ,προάγει καί τήν Τεχνη...

Click to expand...

:worshippy: