Οικονομική κατάσταση και ενασχόληση με τις Τέχνες...

[Βαγγέλης Σ.]

Συμφωνώ με τα παραπάνω του maverick και επαυξάνω θα έλεγα. Φαίνεται μάλιστα ότι οι επαναστάσεις ακολουθούν περιόδους ανάπτυξης περισσότερο παρά καταστροφής των παραγωγικών δυνάμεων. Μπορεί να είχαμε τον Α'Π. Πόλεμο αλλά όλη την προηγούμενη περίοδο υπήρχε ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, της εργατικής τάξης και των οργανώσεών της παράλληλα. Ανάπτυξη που δεν έφερε βέβαια τον πλουτισμό των κοινωνιών αλλά έφερε ελπίδες ότι μπορούσε να γίνει κάτι καλύτερο. Και έγιναν οι γνωστές επαναστάσεις στην Ευρώπη με μόνη νικηφόρα αυτή των μπολσεβίκων.
Αλλά εγώ παραπάνω το έθεσα με χρονικό ορίζοντα μεγαλύτερο από μερικά χρόνια ή δεκαετίες. Η παράδοση στον πολιτισμό δε φτιάχνεται από τον ένα χρόνο στον άλλο. Η δύση έχει αιώνες πλούτου στην ιστορία της. Πλούτου έστω ταξικού αλλά με πολύ ανεπτυγμένες τάξεις. Αριστοκρατία στην αρχή και αστική τάξη αργότερα, ανέπτυξαν τις τέχνες σε ψηλό επίπεδο. Και παρόλες τις μεγάλες καταστροφές υπήρχε πάντα μια πολύ καλή μαγιά για να συνεχίσουν. Υπήρχε χώρος στις κοινωνίες τους ακόμα και για "καταραμένους" και αυτό είναι πολυτέλεια που δεν έχουν οι φτωχές κοινωνίες. Είναι πολιτισμός.

Στην Ελλάδα νεόπλουτη είναι κυρίως και προ παντως η αστική τάξη. Χωρίς παραδόσεις και χωρίς να έχει υπάρξει ποτέ προοδευτική στην ιστορία της. Γεννήθηκε αντιδραστική και καθυστερημένη. Οπότε δεν επιτέλεσε καν το ιστορικό της καθήκον ώστε να αναπτύξει και πολιτισμό.

Τι τελευταίες δεκαετίες συντελείται μια αργή και παρατεταμένη καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων. Μία συνεχής οικονομική κρίση. Όλοι (οι πολίτες των πολιτισμένων χωρών τουλάχιστον) γινόμαστε φτωχότεροι και πιο μίζεροι ηθικά και συναισθηματικά. Ηττημένοι. Αυτό δεν ευνοεί ούτε τα κοινωνικά κινήματα ούτε τις τέχνες.

Είναι μια κατάσταση που θα την "λουστούμε" για άγνωστο χρόνο ακόμα δυστυχώς...

 

[Gregm]

Re: Απάντηση: Οικονομική κατάσταση και ενασχόληση με τις Τέχνες...

Μα γιατί να το κρύβομεν άλλωστε? 9 στους 10 συνιστούν νέα τάξη πραγμάτων. Σήμερα είμαι εργατάκος οικογενειάρχης, αύριο όμως θα την κάνω αρπαχτή και θα κονομηθώ, τραβάω και ένα διαζυγιάκι και το πρωί φτυάρι το βράδυ τσινάρι τέλος! 24/7 τσινάρι! Θα γίνω αρπακτικό χωρίς ταυτότητα και ιστορία. Τι κι'αν η τέχνη μου προσφέρεται άπλετη γύρω μου? Θα με κάνει ευτυχισμένο? Αφού εγώ διψάω για βόλεμα καλοπέραση και καταξίωση. Οικογένειά μου σήμερα δεν είναι ο σύντροφός μου, οι πρόγονοι και οι απόγονοι μου και οι συνταλαίποροι μου στην δουλειά, όλοι αυτοί είναι σκαλοπάτι γιά'μένα, οικογένειά μου είμαι εγώ και αυτοί που επιλέγω σύμφωνα με τα νέα μου κριτήρια, αυτά που με δίδαξε η σοφή tv.

Εξάκτλυ. Και, σε αναλογία με τα ζαντολάστιχα που ανεφέρθησαν πιο πάνω: το ζαντολάστιχο γίνεται σημαντικό κρητήριο κοινωνικής επιλογής. Μήπως είναι το ζ/χο που επιλέγει τον νεο-ελληνα -- αντι για το ανάποδο;; Το ζ/χο κάνει τον άνθρωπο
(Και πουσαι ακόμα, που η Πόρσε βγάζει 4πορτο οικογενειακό αυτ/το!!!)

Σιγά μην κάτσω (...), σιγά μην μοχθήσω (...) θα την δώ αλλιώς. Όχι πιά πράγματα που απαιτούν από μένα σεβασμό, πίστη και μόχθο, αλλά κολάκεμα, γλείψιμο και πονηριά. Δεν είμαι βλάκας για να περάσω όλη μου την ζωή έτσι επισκευάζοντας την παράγκα, είμαι γάτος και τα ξεπουλάω όλα. Σήμερα εδώ, αύριο εκεί. Ότι αρπάξει ο κώλος μου.

Βέβαια, διότι τα πρώτα, παίρνουν πολύ χρόνο και έχουν αμφισβητούμενη απόδοση.

Το δεικνύειν επιφανειακά, είναι γρήγορη και δοκισμένη λύση. Μικρό παράδειγμα: πριν από κάθε περίοδο γδυσίματος συμαντική, οργίαζει η διαφήμιση για γρήγορο + αποτελεσματικο αδυνάτισμα -- "γίνε συλφίδα στο τσακ-μπαμ" (μόνο με 1.999.999+ έξοδα μεταφοράς).

Χέσε τους ρομαντικούς ψαγμένους ιδεαλιστές, εγώ είμαι ετοιματζής, ατομικιστής, ξύπνιος! Χωρίς κανένα "ισχυρό" δεσμό να με φρενάρει. Τώρα είμαι κάποιος άλλος. Που είν'ο Βάγκνερ, πού είν'ο Πουτσίνι :ADFADF1:

Λες τελικά, εχθρός του κάθε νεο-έλληνα να είναι ο κάθε άλλος νεο-έλληνας;;;:AFADF0: