Οικονομική κατάσταση και ενασχόληση με τις Τέχνες...

Busoni said:

Νομίζω οτι κάτι μας διαφεύγει...
Το πραγματικό ερώτημα δεν είναι αν κάποιος που ηδη ενδιαφέρεται για την τέχνη θα βρεί τρόπους να ικανοποιήσει το ενδιαφέρον του ακόμα και κάτω απο οικονομικές δυσκολίες... Αλλά αν κάποιος κάτω απο οικονομικές δυσκολίες έχει τη δυνατότητα να έρθει σε επαφή με την τέχνη και να ενδιαφερθεί γι αυτήν.

Η τέχνη σήμερα υπάρχει σχεδόν παντού. Στην τηλεόραση, στις εφημερίδες, σε αφίσες στο δρόμο, σε βιτρίνες καταστημάτων... Οι βιοπαλαιστές δεν έχουν τηλεόραση; Δεν βγαίνουν μια βόλτα στους δρόμους της πόλης; Το ότι κανείς παλεύει για να τα βγάλει πέρα σημαίνει οτι κοιμάται και ξυπνά με την έγνοια της επιβίωσης; Δεν νομίζω... Αυτό χαρακτηρίζει μόνο τα ζώα. Εχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους που δυσκολα τα βγαζουν πέρα, αλλά...εχουν καημό να μάθουν μπουζούκι, μπαγλαμά, κιθάρα... Αν αυτό δεν είναι δίψα για τέχνη, τι είναι; Φυσικα, δεν θεωρω ευαισθησία στην τέχνη μόνο το ν' ακούμε Mozart και Bill Evans.

Click to expand...

το 1995 θυμάμαι ο μισθός που έπαιρνα ήταν 120000 δρχ,,,το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να πάω στο δισκάδικο (ΚΑΛΑΜΑΤΑ έμενα τότε και να πάρω 4 με 5 cd που είχα σταμπάρει κατά την διάρκεια του μήνα...

αμέσως μετά η διαδρομή ήταν προς το ποιο κοντινό βιβλιοπωλείο για δυο τουλάχιστον βιβλία....


η χαρά ήταν ανείπωτη ...άσχετα αν ήξερα ότι θα μείνω από λεφτά αρκετές μέρες στο τέλος του μήνα....άλλωστε έμενα μόνος μου και δεν είχα και πλάτες...

οι τέχνες αν θέλετε την γνώμη μου είναι ο προθάλαμος του πολιτισμού...

μέσα απο κάθε μορφή τέχνης μαθαίνεις στον εαυτό σου να να εκτιμα τον ιδιο τον πολιτισμο...

οταν δε δεν εχεις επαφη με τις τεχνες τοτε το αποτελεσμα ειναι αυτο που ειδαμε χθες σε καποιο σχολειο στο παγκρατι...(για τον βανδαλισμο μιλαω)...

είναι αυτό που βλέπουμε κάθε Κυριακή στα γήπεδα και τόσα άλλα παραδειγματα

Απάντηση: Re: Οικονομική κατάσταση και ενασχόληση με τις Τέχνες...

Σπύρος Σούρλας said:

Και ο Πολιτισμός μιάς χώρας δέν κρίνεται από το πόσο Mozart ακούει.. Κρίνεται από τόν τρόπο πού υπάρχουν οι Πολίτες της, από τίς σχέσεις τους τίς αρχές τους, τίς αξίες τους...
Αυτά συνιστούν Πολιτισμό..Και όταν υπάρχουν αυτα έρχεται και ο Mozart ή τό Ηπειρώτικο Μοιρολόϊ...
Η Τέχνη δέν εξανθρωπίζει από μόνη της...Ο τρόπος τού βίου πού παράγει εξανθρωπισμένο Πολιτισμό ,προάγει καί τήν Τεχνη...

Click to expand...

Παίρνοντας ως αφετηρία το απόσπασμα του Σπύρου με το οποίο συμφωνώ, προτάσσω τις κοινωνικές και παραγωγικές σχέσεις, με τις αξίες που τις διέπουν και αναδεικνύονται μέσα από αυτές, ως πλέον σημαντικές για την ενασχόληση με την Τέχνη, σε σχέση με την οικονομική κατάσταση.

Τα τραγούδια της δουλειάς, του γάμου, τα μοιρολόγια, τα αυτοσχέδια θεατρικά ή τους χορούς άλλων εποχών τα αναγνωρίζουμε πλέον ως Τέχνη.

Αυτό που έκανε τους βιοπαλαιστές που πριν πενήντα χρόνια έκαναν το σκατό τους παξιμάδι για να βρεθούν έστω κι' όρθιοι στου Τζίμη του Χοντρού ή στην Τριάνα του Χειλά για ν' ακούσουν τον Τσιτσάνη και τον Παπαϊωάννου, να μαζεύονται τώρα τα σαββατόβραδα στα σκυλάδικα με τις ημίγυμνες αηδές δεν είναι η επιδείνωση της οικονομικής τους κατάστασης. Ίσως τελικά η λαϊκή τέχνη - με ή χωρίς εισαγωγικά - κάθε εποχής να είναι και ο καλύτερος καθρέπτης των αξιών της... :chinscratch:

Guybrush said:

Με αφορμή το thread "Ελληνική Μουσική" στη μουσική κατηγορία, ανοίχτηκε θέμα σχετικά με το κατά πόσο μπορεί κάποιος που ίσα ίσα τα φέρνει βόλτα οικονομικά, να ασχοληθεί με τη μουσική, τον κινηματογράφο, το θέατρο και τις υπόλοιπες τέχνες.

Για δώστε τις απόψεις σας. Επηρεάζει το θέμα "οικονομικό" την όρεξη και τη δυνατότητα να ασχοληθεί κάποιος με τις τέχνες ή αν κάποιος το έχει πραγματικά, θα βρει τρόπο;

Click to expand...

τωρα ειδα το θεμα ......


πιστευω πως καποιος που ζοριζετε οικονομικα να τα φερει βολτα απλα ξεχναει την δυνατοτητα να ασχοληθει με τεχνες στα σοβαρα !
Συναυλιες θεατρο και λαιβ καταστασεις τις ξεχναει ......
εδω δεν μπορουμε να παμε Σινεμα .....

Απάντηση: Re: Οικονομική κατάσταση και ενασχόληση με τις Τέχνες...

Κωστας Λυμπεροπουλος said:

Οποιος θέλει, μπορεί.
Εχω περάσει από εκεί, για πάρα πολλά χρόνια και ξέρω: μισθοδίαιτος, έμενα μόνος μου από τα 20, πλήρωνα στην αρχή του μήνα ενοίκιο-λογαριασμούς, ξεχώριζα ελάχιστα για ατομικά έξοδα και τσιγάρα (τότε κάπνιζα και μάλιστα σαν αράπης) και με τα υπόλοιπα έπαιρνα δίσκους. Ποτέ δεν στερήθηκα μιά καλή ταινία. Βέβαια, τις μισές μέρες του μήνα, "την έβγαζα" με ένα σουβλάκι (!), ή με πατατάκια, ή με χορτόσουπα ή με γιαούρτι, αλλά ποιός έδινε μιά δεκάρα τότε για όλα αυτά;
Κορίτσια, ωραία ρούχα, κάθε είδους ...κομφόρ ήταν σε δεύτερο έως τρίτο πλάνο, αυτοκίνητα τα περιφρονούσες, "καλά εστιατόρια"; - τί είναι αυτό; Οι δίσκοι ήταν το πάν: σου άνοιγαν καινούργιους κόσμους, σε έφερναν σε επαφή με άλλους ομοιοπαθείς, ζούσες για τη στιγμή που ανέβαινες τα σκαλιά τρέχοντας με το νέο απόκτημα, το έβαζες στο πικάπ και σε εκτόξευε, σαν καταπέλτης, στη στρατόσφαιρα. Μετά, ένιωθες περίπου υποχρεωμένος να μυήσεις και τους άλλους στην νέα σου ανακάλυψη.
Δεν είχαμε και mp3s τότε, μόνο κάτι κασέτες. Κι όμως νιώθαμε ότι όλος ο κόσμος ήταν στα πόδια μας.
Ah! Those were the days

Click to expand...

ναι αυτα εκανα και εγω ..... και εσυ και εγω ομως ημασταν μονοι μας !!!

τωρα εγω τουλαχιστον εχω οικογενεια που δεν μπορει να τρωει πατατακια ολο το μηνα ....






παντως για να λεμε την αληθεια .....μεσα στο Σπιτι καθε απογευμα και βραδυ τα σι ντια παιρνουν φωτια και ενιοτε και τα βυνιλια.......
ευτηχως η γυναικα μου δεν κανει χωρις μουσικη :grinning-smiley-043


σιγουρα και με υποχρεωσεις μπορεις να απολαυσεις ενα βιβλιο μια ταινια ενα σιντι !!!!

αλλα για εξω απο το σπιτι ειναι αρκετα δυσκολο κυριως λογω κουρασης και αφραγγειας .....

Απάντηση: Re: Οικονομική κατάσταση και ενασχόληση με τις Τέχνες...

Δαμιανός Δημητριάδης said:

Αυτό που έκανε τους βιοπαλαιστές που πριν πενήντα χρόνια έκαναν το σκατό τους παξιμάδι για να βρεθούν έστω κι' όρθιοι στου Τζίμη του Χοντρού ή στην Τριάνα του Χειλά για ν' ακούσουν τον Τσιτσάνη και τον Παπαϊωάννου, να μαζεύονται τώρα τα σαββατόβραδα στα σκυλάδικα με τις ημίγυμνες αηδές δεν είναι η επιδείνωση της οικονομικής τους κατάστασης. Ίσως τελικά η λαϊκή τέχνη - με ή χωρίς εισαγωγικά - κάθε εποχής να είναι και ο καλύτερος καθρέπτης των αξιών της... :chinscratch:

Click to expand...

Προσυπογράφω.

Καί ο Σούμπερτ στά καπηλειά έπαιζε.Δέν ήταν ξεκομμένος από τό πόπολο....

Απάντηση: Re: Οικονομική κατάσταση και ενασχόληση με τις Τέχνες...

Σπύρος Σούρλας said:

Προσυπογράφω.

Καί ο Σούμπερτ στά καπηλειά έπαιζε.Δέν ήταν ξεκομμένος από τό πόπολο....

Click to expand...

βρε συ ξενυχτας ;;;;;;;;;;;
3 η ωρα .....-bye-








καλιτεχνης που δεν αρχιζει απο τα καπηλεια εντος παρενθεσως δεν εχει ποτε επαφη με το ποπολο το απλο ποπολο.....

Απάντηση: Re: Οικονομική κατάσταση και ενασχόληση με τις Τέχνες...

Μπελλος Ευαγγελος said:

βρε συ ξενυχτας ;;;;;;;;;;;
3 η ωρα .....-bye-








καλιτεχνης που δεν αρχιζει απο τα καπηλεια εντος παρενθεσως δεν εχει ποτε επαφη με το ποπολο το απλο ποπολο.....

Click to expand...

Ακουγα μουσικές μέ τά ακουστικά καί ξεχάστηκα..Κυριακή αύριο....
Οταν γεράσω θά μέ παίρνει ο ύπνος ...κοντά στό τζάκι...:flipout::flipout:

Re: Απάντηση: Re: Οικονομική κατάσταση και ενασχόληση με τις Τέχνες...

Σπύρος Σούρλας said:

Καί ο Σούμπερτ στά καπηλειά έπαιζε.Δέν ήταν ξεκομμένος από τό πόπολο....

Click to expand...

Αυτό ελέγχεται ως ανακριβές: μπορεί κάποιες φορές, όντας με τους φίλους του σε καπηλειό, μετά από κάποια ποτηράκια και αφού ερχόταν στο τσακίρ κέφι, να καθόταν γιά λίγο στο πιάνο. Αυτό επ ουδενί σημαίνει πως "έπαιζε στα καπηλειά".
Ο Σούμπερτ ήταν έντεχνος και το πόπολο της εποχής του, οι λίγοι που τον ήξεραν, ως επί το πλείστον τον θεωρούσαν πεσσιμιστή και μουρτζούφλη και την τέχνη του κανονικό ψυχοπλάκωμα "παντελώς στερούμενο χάρης".

Re: Απάντηση: Οικονομική κατάσταση και ενασχόληση με τις Τέχνες...

Σπύρος Σούρλας said:

Νεώτερος άκουσα απ´όλα..
...

Click to expand...

κι εγώ το ίδιο γιατρέ. Την ελληνική μουσική την ξέρω πολύ καλύτερα από πολλούς υποτιθέμενους λάτρεις της.
Το θέμα είναι πως ταυτίζομαι με τον Jumpin' Jack και ούτε κατά διάνοια με του Βοτανικού το μάγκα. Ο πρώτος μιλάει στην καρδιά μου. Τον δεύτερο τον θεωρώ τουριστικό αξιοθέατο.

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Οικονομική κατάσταση και ενασχόληση με τις Τέχνες...

Κωστας Λυμπεροπουλος said:

Ο Σούμπερτ ήταν έντεχνος και το πόπολο της εποχής του, οι λίγοι που τον ήξεραν, ως επί το πλείστον τον θεωρούσαν πεσσιμιστή και μουρτζούφλη και την τέχνη του κανονικό ψυχοπλάκωμα "παντελώς στερούμενο χάρης".

Click to expand...

Αυτό μπορεί να ίσχυε για το Σούμπερτ του Χειμωνιάτικου Ταξιδιού. Ήταν όμως διαβόητος ταβερνόβιος και σίγουρα τραγουδούσε με τους φίλους του εκεί - για πιάνο δεν ξέρω αν έβρισκε...

Δεν ήταν αυτό που λέμε λαϊκός συνθέτης, ήταν έντεχνος, ο λαός όμως της εποχής του τον αγάπησε - και ήταν όντως αγαπητός στη Βιέννη - για το τμήμα του έργου του που ήταν πιο κοντά σ' αυτόν, τα τραγούδια του.

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Οικονομική κατάσταση και ενασχόληση με τις Τέχνες...

Δαμιανός Δημητριάδης said:

ήταν έντεχνος, ο λαός όμως της εποχής του τον αγάπησε - και ήταν όντως αγαπητός στη Βιέννη - για το τμήμα του έργου του που ήταν πιο κοντά σ' αυτόν, τα τραγούδια του.

Click to expand...

Αμφιβάλλω: ο Walter Legge έλεγε πως "αν οι σύγχρονοι του Σούμπερτ μπορούσαν να δούν τη δημοτικότητα που έχει στις μέρες μας το Winterreise δεν θα πίστευαν στα μάτια τους - τον θεωρούσαν μαραζιάρη".
Τον πιστεύω. Οχι μόνο γιατί λάτρευε τα lieder και τον Σούμπερτ, αλλά και γιατί ο συνθέτης παντού χρονικογραφείται ως πάμπτωχος. Αυτό σημαίνει πως ούτε τα άλλα έργα του αρκούσαν για να του προσπορίσουν τα προς ένα αξιοπρεπές ζήν.

Απάντηση: Re: Απάντηση: Οικονομική κατάσταση και ενασχόληση με τις Τέχνες...

Κωστας Λυμπεροπουλος said:

κι εγώ το ίδιο γιατρέ. Την ελληνική μουσική την ξέρω πολύ καλύτερα από πολλούς υποτιθέμενους λάτρεις της.
Το θέμα είναι πως ταυτίζομαι με τον Jumpin' Jack και ούτε κατά διάνοια με του Βοτανικού το μάγκα. Ο πρώτος μιλάει στην καρδιά μου. Τον δεύτερο τον θεωρώ τουριστικό αξιοθέατο.

Click to expand...

Σέ εμένα χωράνε και οι δύο.Καί σέ τελική ανάλυση μάλλον καταλαβαίνω καλύτερα τόν ´Μάγκα´.
Τό πώς ´αξιοποιούνται´και γίνονται ´εκμεταλλεύσιμα´όλα αυτά είναι άλλης τάξεως θέμα...H το πώς η δική μας μεταπρατική αστική τάξη διαστρέβλωσε και ενσωμάτωσε τό λαϊκό τραγούδι κατ´εικονα και ομοίωση τής φτηνοπόπ(το τσιφτετελοειδές πού χορεύει η λαμέ ξανθιά δυτικότροπη λογική και δομή έχει)
Αλλως τε και οι Αυστριακοί ´τσολιαδάκια Mozart'πουλάνε σάν τουριστικό αξιοθέατο και φυσικά η Τιρολέζικη επαρχία τους τραγουδάει κάτι άθλια γαϊδουροτράγουδα..
Μήπως τελικά υπερτιμούμε τόσο πολύ τούς ´προηγμένους´πού αδικούμε όλους τούς περιφερειακούς λαούς??
Γιατί έτσι όπως ακούγεται η Δυτική ´λατρεία´φανταζόμαστε λαούς πού όλη μέρα συζητάνε γιά Χέγκελ και ακούνε πέντε διαφορετικές εκτελέσεις τών Παραλλαγών Diabelli..

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Οικονομική κατάσταση και ενασχόληση με τις

Κωστας Λυμπεροπουλος said:

Αμφιβάλλω: ο Walter Legge έλεγε πως "αν οι σύγχρονοι του Σούμπερτ μπορούσαν να δούν τη δημοτικότητα που έχει στις μέρες μας το Winterreise δεν θα πίστευαν στα μάτια τους - τον θεωρούσαν μαραζιάρη".
Τον πιστεύω. Οχι μόνο γιατί λάτρευε τα lieder και τον Σούμπερτ, αλλά και γιατί ο συνθέτης παντού χρονικογραφείται ως πάμπτωχος. Αυτό σημαίνει πως ούτε τα άλλα έργα του αρκούσαν για να του προσπορίσουν τα προς ένα αξιοπρεπές ζήν.

Click to expand...

Δεν είναι ο χώρος εδώ για Σουμπερτιάδα αλλά αυτό ίσχυε ειδικά για το Χειμωνιάτικο Ταξίδι, που τους σόκαρε και τους έστειλε όλους. Και ο Σούμπερτ ήταν μπατίρης περισσότερο από το μποέμικο τρόπο ζωής, παρά από έλλειψη εσόδων. Με άλλα λόγια, η τράκα πήγαινε σύννεφο στην παρέα. Και σε ότι αφορά στα έσοδα του, η συντριπτική πλειοψηφία ήταν από τα τραγούδια του. Τα άλλα τα ανακάλυψαν προοδευτικά, κυρίως μετά το θάνατο του.

Περισσότερα στο πολύ ωραίο βιβλίο του Κρίστοφερ Γκιμπς, από την Λέσχη. Αν δεν το έχεις πάρει, σφύρα!

Σε ότι αφορά στην επαφή του σύγχρονου μέσου Γερμανού, το αναξιόπιστο δείγμα μου, που προκύπτει από αλλεπάλληλα επαγγελματικά ταξίδια εκεί, είναι συντριπτικό. Μόνο δύο θυμάμαι που είχαν γνώση και ενδιαφέρον για τον Τόμας Μαν. Οι υπόλοιποι τον θεωρούσαν βαρετή σχολική υποχρέωση. Για να μη μιλήσουμε για κλασσική, που εκεί ήταν χειρότερα τα πράματα.

Για να είμαι όμως δίκαιος, η εικόνα που είχα από το φουαγιέ της Φιλαρμονικής του Βερολίνου στο διάλειμμα συναυλίας, ήταν εντυπωσιακή, με το αμάγαλμα ανθρώπων από διαφορετικές ηλικίες και κοινωνικές τάξεις να σχηματίζουν τις παρέες του ανεπιτήδευτα, χωρίς ίχνος της ξιπασιάς του ΜΜΑ.

βρε παιδια επειδη ολοι εμεις δεν μπορουμε να σας παρακολουθησουμε επειδη δεν ξερουμε τι εκανε στα νειτα του ο σουμπερτ .....μη βγαινετε εξτος θεματος .
το θεμα ειναι το οικονομικο και η ενασχοληση με την τεχνη !!

γιατι ετσι η συζητηση περιοριζετε μεταξυ σας .....

Mά δέν μιλά κανείς γιά Σούμπερτ.
Καί ως γνωστόν τά θέματα μπορούν και νά εξελίσσονται σέ ένα ζωντανό φόρουμ

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Οικονομική κατάσταση και ενασχόληση με τις Τέχνες...

Σπύρος Σούρλας said:

Μήπως τελικά υπερτιμούμε τόσο πολύ τούς ´προηγμένους´πού αδικούμε όλους τούς περιφερειακούς λαούς??
Γιατί έτσι όπως ακούγεται η Δυτική ´λατρεία´φανταζόμαστε λαούς πού όλη μέρα συζητάνε γιά Χέγκελ και ακούνε πέντε διαφορετικές εκτελέσεις τών Παραλλαγών Diabelli..

Click to expand...

Να πώ λοιπόν την προσωπική εμπειρία μου για τους Βρετανούς που θεωρούνται από τους λαούς με τη μικρότερη εμπλοκή περί τα μουσικά στην Ευρώπη.
Οι Βρετανοί λοιπόν Διαθέτουν τουλάχιστον 5 εξαιρετικές Συμφωνικές ορχήστρες. Εχουν κάποιες χιλιάδες χορωδίες -σ αυτό βοηθά και το θρησκευτικό δόγμα τους αλλά όπως και να το κάνεις, κάθε χωριό και χορωδία κάτι λέει- από τις οποίες πολλές (περισσότερες από 100) θεωρούνται πρώτης γραμμής. Εχουν καμιά δεκαριά καλούς έως πολύ καλούς μαέστρους, 6 (!) μηνιαίες περιοδικές εκδόσεις από τις οποίες οι 2 παγκοσμίως γνωστές και αξιοσέβαστες, 2 μεγάλες δισκογραφικές εταιρίες και 4 τουλάχιστον "μικρές" - ανεξάρτητες αλλά εξαιρετικές, απροσμέτρητα μεταπτυχιακά και papers κάθε χρόνο με αντικείμενο τη μουσική και περισσότερα από 100 (!) βιβλία ετησίως, γραμμένα από Βρετανούς, όλα αυτά με αντικείμενο αποκλειστικά την Κλασσική μουσική.
Α...έχουν και 800.000 μαθητές επίσημα εγγεγραμένους στα Ωδεία της επικράτειας να μαθαίνουν κάποιο όργανο, οι 100.000 απ αυτούς σε τάξεις Πιανιστικής με σπουδές από 5 χρόνια και πάνω.
Στη Γαλλία τα πράγματα είναι περίπου ανάλογα, στη Γερμανία η ...διείσδυση ακόμα μεγαλύτερη (135.000 οι πιανίστες που προσεγγίζουν τις ανώτερες σπουδές).

Eάν μέ όλα αυτά κατάφεραν καί έβγαλαν ως συνθέτες τον Ελγκαρ και τον Βων Ουίλλιαμς ,σαφώς καί προτιμώ τον Θεοδωράκη καί τόν Χατζιδάκη.
Δέν συγκρίνονται τά μεγέθη τών χωρών και συγχρόνως η δική μας παράδοση δέν εμπεριέχει τήν κλασσική μουσική...
Δέν θεωρώ ,παρότι λάτρης τής κλασσικής, ότι οι Ελληνες θάταν πιό πολιτισμένοι εάν άκουγαν πιό πολύ κλασσική..
Οχι ότι είναι οι Βρεττανοί πολιτισμένοι πού ακούνε και δημιουργούν τέτοια μουσική.Καμιά μελέτη περί εγκληματικότητας,κακοποιήσεων και χρήσεως ουσιών δέν αποδεικνύει κάτι τέτοιο..
Δεν υποτιμώ καθόλου τήν προσφορά τών Ευρωπαίων σέ ένα επίπεδο μουσικής(υπάρχει και το άλλο τό φτηνιάρικο,που κυριαρχεί στά charts και εδώ και εκεί).Kαι κυρίως εκτιμώ τό γεγονός ότι προσφέρουν τήν δυνατότητα ,εν μέρει,σέ κάποιον να εκπαιδευτεί..
Οσο γιά τά λαούτα τών Δυτικών πρό τού 15ου αιώνα θεωρώ ότι υστερούν πολύ σέ σχέση μέ τίς παραδόσεις τών περιφερειακών χωρών..
Δέν μέ αφορά να πιθηκίσω με το ζόρι παραδόσεις άλλων χωρών..Νά τίς αξιοποιήσω ναί...Αλλά τό ένα μέ τό άλλο έχει τεράστια διαφορά

Mά έχουμε ´κρυφό μισθολόγιο´από τό club.:flipout::flipout:
Δέν τό ´κάνουμε´δωρεάν.:flipout::flipout: