συγνώμη αλλά....
επειδή εγώ έθεσα το κρίσιμο ερώτημα (και ήδη το έχω αναφέρει): 1969 'Η 2019.
Αν διαλέξεις 2019 δεν έχεις όλο το παρελθόν....
Φυσικά και δεν έχεις όλο το παρελθόν κάθως δεν μπορείς να τα καλύψεις, ακούσεις όλα.
Το 2019 εμπεριέχει τα ακούσματα του παρελθόντος, εκτός και αν ο μουσικός εχει έρθει από άλλο πλανήτη. Και το παρελθόν, με την σειρά του, δείχνει το μέλλον. Αυτά είναι σε άμεση σχέση.
Οι νέοι καλλιτέχνες παραπάνω, δεν εφεύραν κάτι εξωπραγματικα καινούργιο αλλά πάτησαν στα βήματα των προηγούμενων.
Όσο λαμπρά είναι τα ακούσματα του παρελθόντος, άλλο τόσο, είναι και τα τωρινά ακούσματα. Ίσως πολύ δύσκολα, κάποιος ακούσει και πραγματικά του αρέσουν, οι παραπάνω, αν πρώτα δεν έχει ακούσει κάτι σχετικό από το παρελθόν. Η έκσταση που παρέχει η μουσική που έχει άμεση σχέση με τον χρόνο και τον τόπο, λειτουργεί και άχρονα.
Όπως και κάποια μουσικά είδη που δεν έχουν ρυθμό και στίχο, πλέουν πάνω από τον χρόνο και δίνουν ενα προσωπικό χώρο στον ακροατή για φιλοσοφικές αναζητήσεις.
Αντίθετα η μουσική με έντονο ρυθμό και στίχο, σε κρατάει πάνω στην γη, σε ένα συγκεκριμένο τόπο και χρόνο, μιλάει για αυτό που βλέπεις ή δεν βλέπεις γύρω σου. Ποίηση δεν είναι μόνο η ambient, experimental, avant garde αλλά μπορεί και είναι και το hip hop, folk, ένας τραγουδοποιός τύπου Elliot Smith ή ακόμα και η ροκ ψυχεδέλεια.
Το μεταλ του ΣΠΥΡΟΥ Α (αναρχικός είναι και έχει Α;..) είναι για το τελευταίο σκούπισμα των λουλουδιών πριν το κλείσιμο των μπαρ και για νανούρισμα μωρών (τι μωρά θα είναι αυτά, το αφήνω στην φαντασία του καθενός)
