Bach: Partitas 1,3,6 – Piotr Anderszewski (Virgin CD)
Oι 6 Παρτίτες για πλήκτρα είναι από τα πιο κομψεπίκομψα, τα πιο λεπτοδουλεμένα και τα πιο πλούσια, πολυφωνικά, έργα του κάντορα. Τις διακρίνει μιά συνθετική τόλμη αδιανόητη για την εποχή της αλλά και για αρκετά χρόνια αργότερα: περιέχουν σε πολύ προχωρημένο βαθμό τη λεγόμενη “τέχνη της παραφωνίας” και διαθέτουν, ζυμωμένη μέσα στα κύτταρά τους, μια ρυθμική παραφορά που είναι σχεδόν μοναδική σε ολόκληρο το έργο του Μπάχ. Γράφτηκαν, όπως άλλωστε όλα περίπου τα έργα για πλήκτρα του κάντορα, για λόγους τόσο εκπαιδευτικούς όσο και αναψυχής. Καθεμιά απ αυτές είναι μιά σειρά από Μεσαιωνικούς χορούς και θεωρούνται πρόδρομοι της μπαρόκ σονάτας. Καθεμία τους είναι υπόδειγμα ενότητας του στύλ, μορφικής ποικιλίας, συγκινησιακής έντασης, ενεργητικότητας και εμβρίθειας.
Δεν είναι εύκολο άκουσμα οι παρτίτες. Επανειλημμένες ακροάσεις αποκαλύπτουν στον προσεκτικό ακροατή, προοδευτικά, τις χάρες τους. Μπορείτε να αποκτήσετε και τις 6, σε εξαιρετικές εκδοχές από τον Glenn Gould στη Sony ή από τον Bernard Roberts στη Nimbus. Tούτο το ρεσιτάλ του Anderszewski περιλαμβάνει τρείς από αυτές. Ο λόγος που προτείνω τον Πολωνό είναι κάποια πολύ ιδιαίτερα στοιχεία στο παίξιμό του. Η πιανιστική τεχνική του είναι ασύληπτη αλλά παίρνεις όρκο ότι είναι ντροπαλή και …μισεί τη δημοσιότητα: δεν είναι ποτέ στο επίκεντρο - φαίνεται να τα επιτυγχάνει όλα αβίαστα, χωρίς να κοπιάζει στο ελάχιστο. Πάντα είχα σε μεγάλη υπόληψη τους μουσικούς που δεν κάνουν θέμα την υπερβατική δεξιοτεχνία τους. Σε καμία περίπτωση δεν βρίσκεις εδώ αυτή την τελειομανία που αγγίζει την εμμονή. Τα δάχτυλα άλλοτε μοιάζουν διστακτικά σαν πρωτάρηδες, άλλοτε αλλαζονικά σαν σκανταλιάρικα μικρά παιδιά κι άλλοτε τα πιάνει μιά ρητορική ευχέρεια που θυμίζει παληά καραβάνα. Η αδιάκοπη ροή των φωνών είναι πάντα διακριτή. Οι αυστηροί σκελετοί των συνθέσεων μοιάζουν να έχουν προσβληθεί από μιά ασυνήθιστη ρυθμική φαντασία, μιά ατίθαση ενέργεια που τις κάνει να λαμπυρίζουν σαν βιτρώ την ώρα που πέφτουν πάνω τους οι ηλιακές ακτίνες.
