Ακριβό χαρμάνι

[Δημοκηδής]

δεν έχει σημασία .... η αλήθεια του καθενός δεν μετράει .... όλες είναι διαφορετικές .... δεν υπάρχει universal αλήθεια ....

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Τhe truth is matter.
We are matter.
But it doesn't matter. :grandpa:

 

[caerbannog]

booglarized thread

 

[lygas]

χμμμ!! Ελληνικό στοιχείο βλέπω και εδώ. Πάλι ψιλομαλώνουμε χωρίς λόγο

 

[Δημοκηδής]

Re: Απάντηση: Ακριβό χαρμάνι

χμμμ!! Ελληνικό στοιχείο βλέπω και εδώ. Πάλι ψιλομαλώνουμε χωρίς λόγο

Δηλαδή, αφού διάβασες τις 5 σελίδες του παρόντος νήματος, ως συμπέρασμα αποκόμισες ότι εκπροσωπούμε το τυπικό ελληνικό στοιχείο ; Φαντάζομαι ότι αντίστοιχες συζητήσεις θα έχεις βρει εκατοντάδες στα φόρα που επισκέπτεσαι . Πότε με το καλό η αγγελία ;

 

[amadeus webern]

Re: Απάντηση: Ακριβό χαρμάνι

Να προσθέσουμε στις εξαιρετικές ερμηνείες αυτών των έργων, την ερμηνεία της Τατιάνα Νικολάγιεβα και φυσικά της Ρόζαλυν Τούρεκ, η πρώτη με φοβερό συναίσθημα και δυναμισμό στην ερμηνεία της (όπως σε όλα τα έργα του Μπαχ) και η δεύτερη με περισσότερη εσωστρέφεια και εσωτερικότητα. Στην έκτη παρτίτα δε (η κορυφαία ίσως στιγμή αυτής της σειράς), δίνουν τα ρέστα τους.

 

[Κώστας Γκαβάκος]

Τις τελευταίες ημέρες ακούω τις παρτίτες με την κινεζογαλίδα Zhu Xiao-Mei. Είναι μια πιανίστρια με μικρή δισκογραφία κυρίως σε Bach.
Είναι απόλαυση. Στην εκτέλεση της δεν κυριαρχεί η αυστηρότητα της δομής αλλά μόνο η υπενθύμιση ότι κάθε μέρος έλκει την καταγωγή του από κάποιον χορό.

 

[Sonorus]

Έχω στα χέρια μου αυτή την νέα ερμηνεία προς εξερεύνηση αν και να σας πω
την αλήθεια ο Μπαχ σε πιάνο δεν μου αρέσει καθόλου!

 

[send]

Θα τις προτιμούσες δλδ σε αρπιχορδο;

Η Χιούιτ μου αρέσει στις Τοκάτες.

 

[Κώστας Γκαβάκος]

H ερμηνεία της Hewitt είναι υψηλοτάτου επιπέδου.
Η Zhu Xiao-Mei είναι κρυμένο διαμάντι.
Η για καιρό όμως η πρώτη μου επιλογή είναι ο Perahia.

 

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

Έχω στα χέρια μου αυτή την νέα ερμηνεία προς εξερεύνηση αν και να σας πω
την αλήθεια ο Μπαχ σε πιάνο δεν μου αρέσει καθόλου!

Εγώ πάλι δε μπορώ το τσέμπαλο με τίποτα! Σε καμιά μουσική, ούτε καν σε Ραμώ ή Σκαρλάτι.

 

[Skakinen]

Re: Απάντηση: Ακριβό χαρμάνι

To ηχόχρωμα του αρπίχορδου ούτε εγώ το αντέχω. Τα έργα για πληκτροφόρο τα προτιμώ σε σύγχρονο πιάνο αλλά χωρίς ρομαντική προσέγγιση. Στο ερώτημα του Δαμιανού τάσσομαι υπέρ του εγκεφαλικού ύφους.

Έχω αναρωτηθεί αρκετές φορές με ποιόν τρόπο μου αρέσει να ερμηνεύεται ο Μπαχ, ειδικά σε ότι αφορά στο συναισθηματικό και κάπως δραματικό ύφος, ή στο εγκεφαλικό - αν επιτρέπεται ο όρος - που δίνει μεγαλύτερη σημασία στην ανάδειξη μιας διαυγούς δομής.

 

[Sonorus]

Re: Απάντηση: Ακριβό χαρμάνι

Θα τις προτιμούσες δλδ σε αρπιχορδο;

Η Χιούιτ μου αρέσει στις Τοκάτες.

Πάντα , μου αρέσει πολύ (σε λογικές βέβαια δόσεις!)

 

[send]

Ως μέρος μπαρόκ συνόλου, γιατί όχι. Και όχι μόνον μπαρόκ, ως ηχόχρωμα δίνει το κάτι άλλο στον Χατζιδάκι ή στο Because των Beatles (ηλεκτρικό). Ως σόλο όμως... ούτε καν το φορτεπιανο.


Ποιος το είχε γράψει πριν χρόνια ένα ωραίο... Νομίζω ο Λυμπε: σαν σκελετοί συνουσιαζόμενοι σε τσίγκινη σκεπή!

 

[Sonorus]

Oh yes!
Μου αρέσει η εικόνα!

Anyway , αυτό είχαν στην διάθεση τους για αυτό έγραψαν.

 

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

Re: Απάντηση: Ακριβό χαρμάνι

Ως μέρος μπαρόκ συνόλου, γιατί όχι. Και όχι μόνον μπαρόκ, ως ηχόχρωμα δίνει το κάτι άλλο στον Χατζιδάκι ή στο Because των Beatles (ηλεκτρικό). Ως σόλο όμως... ούτε καν το φορτεπιανο.


Ποιος το είχε γράψει πριν χρόνια ένα ωραίο... Νομίζω ο Λυμπε: σαν σκελετοί συνουσιαζόμενοι σε τσίγκινη σκεπή!

Μπορεί να το είχα πει κι εγώ, κουοτάροντας τον αμίμητο Sir Thomas Beecham, (το συγκεκριμένο bon mot είναι δικό του!)

 

[Cicadelic Ranger]

Μια πολυ αγαπημενη (μαζι με της Αργεριχ) απο τη Χοαο Πιρες

Και με Κλαβσεν...

Δεν μπορω να καταληξω εαν προτιμω με Κλαβεσεν η με Πιανο. Μ'αρεσουν και τα δυο.

 

[Cicadelic Ranger]

Η ιδια με αυτην στο βιντεο με την Χοαο Πιρες (η πρωτη Γερμανικη σουιτα)

Απο το Κυπριανο Κατσαρη

Απο τον ιδιο αξιζει να ακουσετε την Τοκατα και Φουγκα σε ρε Μονορε σε πιανο. Ειναι καταπληκτικη. Και στα πιανο περασματα του εχει ενα λεγκατο που το κανει να ακουγεται σχεδον σαν Οργανο.

 

[Δημήτρης Ιωάννου]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Ακριβό χαρμάνι

Στο ερώτημα του Δαμιανού τάσσομαι υπέρ του εγκεφαλικού ύφους.

Ημουν σίγουρος οτι είσαι υπερ του εγκεφαλικού,δομημένου ύφους.perator:

Εμένα πάλι,με πιάνει στο συναίσθημα,ειδικά αυτήν την περίοδο.:bigcry:

 

[Cicadelic Ranger]

Πιστευω οτι ειναι λαθος διλημμα αυτο της διαχωρησης εγκεφαλικου-συναισθηματικου.

Απλα ο καθε πιανστας εχει την εκφραστικη του δυνατοτητα και γουστο. Οσον αφορα την Κλασσικη μουσικη δεν υπαρχει περιπτωση να μην ειναι "εγκεφαλικη" (και καλα τι θελει να πει ο ορος)...
Τι δεν ειναι εγκεφαλικο δηλαδη ; Ουτε οτιδηποτε εχει γραφει χωρις συναισθηματικη φωρτιση, με απλα λογια τον φορεα που λεμε εμπνευση.

Απλως για καποιους ερμηνευτες ο συναισθηματισμος τους βγαινει περισσοτερο με χρωματισμους, ενω αλλοι αισθανονται την συγκινηση σαν ροη...

"Ειναι νερακι" που ειπε και ο Λυμπε στην εισαγωγικη του αναφορα, σχετικα με τον Μπαχ του θεου Σναμπελ.

Ανακαλυπτωντας το ξεθαμενο ποστ θεωρω την αναφορα του Λυμπε καταπληκτικη, γιατι δεν γραφει τι φανταζεται καποιος σε επαφη με το εργο, αλλα την ιστορικη του διαδρομη με λιγα λογια το γιγνεσθαι του. Ωστε να καταλαβουμε αι περι τινος προκειται.