- 17 June 2006
- 14,350
Chopin: Four Ballades
Συντέθηκαν από το 1831 μέχρι το 1842 και συνοψίζουν την τέχνη του Chopin σε όλη της την έκταση. Είναι Μπαλάντες γιατί μιμούνται τη φόρμα της ρομαντικής μεσαιωνικής μπαλάντας, κύρια την αφηγηματική: την τραγουδιστή εξιστόρηση, το ρεφραίν που επιστρέφει κάθε τόσο αλλά πάνω απ όλα την αίσθηση μιάς συνεχούς, αδιάκοπης ροής επαναληπτικής μελωδίας – η ιστορία ξετυλίγεται αργά αργά και συγκεντρώνει την ορμή της μέσα από διακυμάνσεις έξαψης και σφοδρότητας, κύματα λυρικού πάθους που σκάνε πάνω σου και ξαναμαζεύονται.
Η “μαγκιά” στο Chopin είναι ότι τα κύρια θέματα επιστρέφουν με όλο και πιο μεγεθυμένη τη λαμπρότητα, την υπερένταση, τη βία και το πάθος αλλά αυτό δεν το κάνει όπως πχ ο Liszt που ανακαλεί το θέμα πέντε φορές πιο δυνατά και με δέκα φορές περισσότερες νότες. Στο Chopin γίνεται με τρόπο φευγαλέο και πανούργο, σχεδόν ανεπαίσθητο μέσα από αυξομειώσεις και παραλλαγές στο συναίσθημα, την υφή, τον πολυφωνικό ιστό.
Οι μουσικολόγοι υποστηρίζουν δίκαια πως οι μπαλάντες είναι η σύνθεση, το απαύγασμα ολόκληρης της πιανιστικής τέχνης του μεγάλου Πολωνού. Βρίσκεις μεγαλύτερη βιρτουοζιτέ στις Σπουδές του, πιο πολύ λυρισμό στις Μαζούρκες και στα Νυχτερινά, πιο επαναστατική συνθετική προσέγγιση στη 2η και 3η Σονάτα και στα Scherzi – αλλά μόνο στις μπαλάντες βρίσκεις όλα τα παραπάνω συνυφασμένα σε μία μοναδική φόρμα.
Εγώ, σαν Γαλλοθρεμένος, από τους παληούς ψηφίζω με κλειστά μάτια τον Vlado Perlemuter. Μέγιστος αν και όχι ιδιαίτερα γνωστός, για μένα άξιος συνεχιστής του Cortot και του Lipatti: η τέχνη του Πως η απόλυτη απλότητα, η γύμνια, μπορεί να κρύβει μιά πύρινη καρδιά.
Από τους καινούργιους τα πράγματα είναι απλά χωρίς κάποια περίπτωση να μείνει ο ακροατής απογοητευμένος: ή τον Murray Perahia ή τον Krystian Zimmerman.
Last edited by a moderator: