Κατασκευή μικρού τραπεζιού (coffee table)
Ήθελα από καιρό να φτιάξω ένα μικρό, διακοσμητικό τραπεζάκι, για το σαλόνι, για να ακουμπάω πάνω τον καφέ μου. Δε με ενδιέφερε να φτιάξω κάτι στιβαρό για να βάζω βάρος πάνω του, αλλά κάτι μικρό και όμορφο. Οπότε, πήρα μερικά από τα κομμένα πηχάκια που είχα (2,5x2,5 cm), και ξεκίνησα. Το τελικό μέγεθος του τραπεζιού θα είναι όσο είναι περίπου ένας δίσκος βινυλίου για να πάρετε μια ιδέα.
Διάλεξα Οξιά, Δεσποτάκι και Παντούκ, για να υπάρχουν εναλλαγές στο χρώμα.
Ζήτησα από τη ... "βοηθό"
, να μου το σχεδιάσει στο AutoCad, για να έχω έναν οδηγό και - κυρίως - για να ξέρω πόσους ρόμβους θα κόψω από το κάθε χρώμα.
(Θα το βάλω στο τέλος του μηνύματος και το σχέδιο μήπως το χρειαστείτε)
Έβαλα το Miter Gauge στο DeWALT και ξεκίνησα να κόβω ρόμβους με γωνία 45 μοιρών. Δυστυχώς, το εξάρτημα αυτό της DeWALT δεν είναι τέλειο και έτσι ο μικρός τζόγος που έχει, είχε σαν αποτέλεσμα μερικοί ρόμβοι να μην κοπούν με ακρίβεια, πράγμα που με τη σειρά του δημιούργησε κάποια μικρά κενά όταν ενώθηκαν οι ρόμβοι. Ίσως βέβαια να έφταιγε και η δικιά μου απειρία. Τελικά, δεν αποδείχτηκε και πολύ σοβαρό πρόβλημα (θα το βελτιώσω στο μέλλον). Πάντως, το Miter Gauge είναι πολύ βολικό, αφού σε μια ώρα περίπου είχα κόψει και τα 130 κομμάτια που χρειαζόμουν.
Στη συνέχεια, και με πολλή υπομονή, (αφού είχα μάθει το μάθημά μου από το
λάθος που είχα κάνει σε προηγούμενη κατασκευή, που έτριψα δηλαδή τους ρόμβους στο τριβείο και χάλασα τις γωνίες), τους έτριψα με το χέρι, έναν έναν πάνω σε ένα γυαλόχαρτο για να φύγουν τα "γρέζια" που θα τους εμπόδιζαν να ακουμπήσουν σωστά ο ένας δίπλα στον άλλον.
Πήρα ένα τετράγωνο λεπτό (4mm) κόντρα πλακέ για να χρησιμοποιηθεί σαν βάση για να κολληθούν οι ρόμβοι. Γίνεται και χωρίς αυτό, να κολληθούν δηλαδή μεταξύ τους, αλλά είναι μπελάς χωρίς λόγο. Η λεπτή βάση βολεύει και είναι σχεδόν αόρατη στο τέλος.
Έγινε με μολύβι ένα προσχέδιο πάνω στο ΚΠ και ξεκίνησε το κόλλημα. Θύμιζε εργασία νηπιαγωγείου (αλλά με λίγο περισσότερο άγχος
).
Χρησιμοποίησα την απλή Titebond γιατί είναι σαφώς πιο υγρή από τις άλλες και άφηνε τους ρόμβους να ακουμπήσουν τέλεια ο ένας με τον άλλον. Βοηθάει επίσης, ότι στεγνώνει γρήγορα, κάτι που είχε σημασία σε αυτή την κατασκευή, γιατί έπρεπε η αρχικοί ρόμβοι να μείνουν στη θέση τους και να μη μετακινηθούν. Μεγάλη βοήθεια και το πινελάκι της Titebond. Το κόλλημα έγινε κυρίως με τη βάση του ΚΠ.
Αφού στέγνωσε, για μια μέρα περίπου, ήρθε η στιγμή για την πιο δύσκολη φάση της κατασκευής, να κοπεί δηλαδή κυκλικά αυτή η χοντρή επιφάνεια που έχε ύψος 3 εκατοστά περίπου. Υπάρχουν πολλές λύσεις.
- Να χρησιμοποιηθεί το router με τον κατάλληλο οδηγό κυκλικής κοπής, να γίνει δηλαδή το router σαν ένας μεγάλος διαβήτης. Δε μου άρεσε πολύ αυτή ιδέα γιατί με τόσο χοντρά και σκληρά ξύλα μου φάνηκε κουραστική και αγχωτική διαδικασία.
- Να χρησιμοποιηθεί το παγκοπρίονο για αυτή τη δουλειά (υπάρχουν πολλά βίντεο στο YouTube), αλλά ούτε κι αυτή μου άρεσε πολύ γιατί μου φάνηκε επικίνδυνη.
- Έτσι, κατέληξα, ως συνήθως, σε μια δικιά μου πατέντα.
Χρησιμοποίησα τον παλιό οδηγό για το router με τις ράγες, και το στερέωσα (το router) σταθερά σε ένα σημείο της διαδρομής. Στη συνέχεια, πήρα ένα λεπτό κοντραπλακέ και κάρφωσα ένα καρφί στο κέντρο του, που θα χρησίμευε σαν άξονας περιστροφής. Τρύπησα την κατασκευή (από κάτω) στο κέντρο, και την έβαλα να περιστρέφεται γύρω από τον άξονα.
Δείτε το βίντεο για να καταλάβετε.
Αποδείχτηκε πολύ πολύ εύκολη διαδικασία και θα κάνω το ίδιο στο μέλλον αν βολέψουν οι διαστάσεις, γιατί είναι και αποτελεσματική και ασφαλής. Όμως, κάποια στιγμή ξέμεινα από το ύψος του bit και έτσι χρειάστηκε να ολοκληρώσω τη διαδικασία στο μικρό ανακλινόμενο router. Κανένα - σχεδόν - πρόβλημα. Στρογγύλεψα και τις ακμές με το κατάλληλο bit στο router.
Δυστυχώς το παντούκ είναι τόσο σκληρό, που έσπαγαν συνεχώς κομμάτια από τις γωνιές του. ΟΚ, τίποτα το τραγικό αφού θα στοκαριστεί αργότερα.
Μπήκε μπρος το κυλινδρικό τριβείο για να εξομαλύνει την επιφάνεια, και εντυπωσιάστηκα, για άλλη μια φορά, από την αποτελεσματικότητά του.
Αυτή δουλειά που με παίδευε σε προηγούμενες κατασκευές, έγινε παιχνίδι με αυτό το τριβείο.
Ώρα για το στοκάρισμα. Δύσκολο να βρεθούν ακριβώς αυτά τα χρώματα σε έτοιμο στόκο, οπότε, επιστρατεύτηκαν και υγρές κινεζικές χρωστικές. Έγινε ικανοποιητικά - σχετικά - η δουλειά και το άφησα να στεγνώσει για άλλη μια μέρα περίπου.
Τελείωσα το τρίψιμο με το έκκεντρο (έως 400).
Περάστηκαν και δύο χέρια λαδάκι και έγινε ακόμα πιο ωραίο και γυαλιστερό.
Έφαγα πολλές ώρες να ψάχνω για το τι πόδια θα του βάλω. Ήθελα κάτι όμορφο, οπότε έφτιαξα πόδια από καμπυλωμένο κοντραπλακέ 18mm με τη βοήθεια του
Kerf Spacing Calculator . Έγιναν πράγματι πολύ όμορφα.
Όμως, όταν το έβαλα πάνω στο τραπεζάκι, δεν μου άρεσαν, γιατί καπέλωναν την μικρή κατασκευή.
Ήταν υπερβολικά. Ήθελα κάτι σχεδόν αόρατο.
"
Αόρατο" είναι το Plexiglass, οπότε έκοψα κάτι ρετάλια (5mm πάχους) και αυτοσχεδιάζοντας πάλι, έκοψα τρία πόδια 5 εκατοστά πλάτος και τα λύγισα στις 100 μοίρες (για να βγαίνουν λίγο προς τα έξω) με τον
οδηγό λυγίσματος plexiglass που είχα φτιάξει παλιότερα.
Άνοιξα τρύπες με το κωνικό τρυπάνι και τις φρεζάρισα και βίδωσα τα πόδια συμμετρικά.
Τέλειο! Αυτό ήθελα.
Όμως, επειδή το 5mm plexi και μάλιστα υπό γωνία, αποδείχθηκε λίγο πιο εύκαμπτο από όσο ήθελα, ενίσχυσα την ακαμψία των ποδιών με μικρές τραπεζοειδείς αντηρίδες από λεπτό σκληρό plexi και τις κόλλησα με Bison Plastic και τα πόδια έγιναν πραγματικά άκαμπτα μέχρι τουλάχιστον το μέσον του ύψους τους. (χρειάζεται μια βελτίωση ακόμα για το κάτω μέρος των ποδιών. Έχω σκεφτεί διάφορα, μπορεί να τα εφαρμόσω στο μέλλον, οπότε και θα τα παρουσιάσω και πάλι εδώ)
Συνολικά είναι μία απλή κατασκευή, ευχάριστη και δημιουργική. Το κόστος είναι μηδαμινό (10€) , αλλά απαιτεί φυσικά αρκετές ώρες ενασχόλησης. Έτσι, πέρασα διασκεδαστικά πολλές από αυτές τις ώρες που μείναμε αποκλεισμένοι λόγω των χιονιών.
Φυσικά υπήρξαν αρκετές ατέλειες στη συναρμογή και στα κομμάτια του του παντούκ, αλλά δεν με πειράζει ιδιαίτερα. Για μια DIY κατασκευούλα από κάποιον με τις δικές μου γνώσεις είναι μια χαρά
Το σχέδιο που χρησιμοποιήθηκε είναι αυτό.
Αν χρειάζεστε κάποια διευκρίνιση, πείτε
ΥΓ. Δεν είμαι σίγουρος 100% για τα πόδια που επέλεξα. Μπορεί να τα τροποποιήσω ή και να τα αλλάξω εντελώς. Το δύσκολο που ήταν η στρογγυλή επιφάνεια έγινε ωραία.