Το εβαλα πριν λιγο καιρο στον αχταρμα του ''Βιντεοκλιπ της ημερας'' αλλα του αξιζει να μπει στην ουρα του 'εξειδικευμενου'.
Με συγχρονο ηχο και ενα θεσπεσιο μινιμαλιστικο βιντεο που περιγραφει ξεκαθαρα τους δυο κοσμους που περιφερονται τριγυρω,απο την μια το απεραντο selfie με τα κολακευτικα hushtags,αλλα και τον αλλον ,που ιντριγκαρεται με το timelapse εκεινο που πηγαζει απο την πλεκτη ροτοντα και το βελονακι της γιαγιας.
Καπως ετσι ανοιγονται αλλωστε οι σκεψεις..
ΥΓ..Καθε φορα που βγαινει κατι τετοιο,σκεφτομαι να παρατησω ολες τις μουσικες και να γινω χιπχοπκαλογηρος. )
λ.ο.σ. - Στο Χωνευτήρι
Με συγχρονο ηχο και ενα θεσπεσιο μινιμαλιστικο βιντεο που περιγραφει ξεκαθαρα τους δυο κοσμους που περιφερονται τριγυρω,απο την μια το απεραντο selfie με τα κολακευτικα hushtags,αλλα και τον αλλον ,που ιντριγκαρεται με το timelapse εκεινο που πηγαζει απο την πλεκτη ροτοντα και το βελονακι της γιαγιας.
Καπως ετσι ανοιγονται αλλωστε οι σκεψεις..
ΥΓ..Καθε φορα που βγαινει κατι τετοιο,σκεφτομαι να παρατησω ολες τις μουσικες και να γινω χιπχοπκαλογηρος. )
Ένα μωρό στο κενό μεταξύ αποβάθρας και αμαξοστοιχίας
Δυο στα τελειώματα νεαροί και ένας τελειωμένος παππούς
Νταλαβέρι στα υπόγεια μιας ομόνοιας πλατείας
Δυο όργανα της τάξης εξοπλισμένα σαν αστακοί με ντάλα ήλιο
Σε κάποια οδών συμβολή, σύμβολα εξουσίας
Και ένας μεσήλικας με μία μπύρα στο μάρσιπό του
Διακοπές στη Χαβάη των Αθηνών
Στο χωνευτήρι
Όλοι οι φίλοι μου: μία πλάνη, ένα πέντε φορές γεμάτο
Τώρα άδειο ποτήρι, τέσσερις τοίχοι, ένα πάτωμα
Και ένα περιστρεφόμενο ταβάνι
Στο χωνευτήρι
Ξέρω ποια θα είναι και η δική μου κατάληξη,
Τα ούλα σταδιακά υποχωρούν και στο τέλος τα δόντια πέφτουν
Στο χωνευτήρι
Σ’ άρεσα, μ’ άρεσες, όλα μ’ αρέσουν
Απλά δεν ξέρω που, βρίσκεται τι, κάθε στιγμή
Στο χωνευτήρι
Στήσε την γιορτή, στρώσε κόκκινο χαλί στη σάλα
Όλος ο πολιτισμός μας μία καρβουνιασμένη μπριζόλα στη σχάρα,
Λίγο αλάτι, λίγο πιπέρι, ηρωίνη, θρησκεία και μπάλα
Στο χωνευτήρι
Όλη η σκόνη του κόσμου συσσωρευμένη σε ένα κομπόδεμα
Όλοι οι θεοί χρησιμοποιούνται ως κόμποι
Σε ένα ατελείωτο συρματόπλεγμα
Οι ομορφότεροι ποδοσφαιρικοί αγώνες
Διεξάγονται σε γειτονιές από παιδιά και είναι παγκότερμα
Όλη η βρώμα του υπονόμου βρίσκεται στην επιφάνια
Και ονομάζεται αφρόκρεμα
Στο χωνευτήρι
Εργάζομαι την πλάτη ξύνοντας ενός πολιτισμικού φαντάσματος
Γιατί της άγνοιάς μου με τρώει η φαγούρα
Που του έχω φορέσει καμπούρα
Στο χωνευτήρι
Βρίσκομαι στο κέντρο ενός αστείρευτου πλούτου κοιτάσματος
Έχω την δύναμη, έχω την θέληση, έχω όλα τα φόντα
Μα βγάζω μόνο σαβούρα
Στο χωνευτήρι
Έχω πατημένο το κουμπί που με κρατάει ρυθμισμένο
Στην επιλογή αυτόματο. Είμαι ζωσμένος σαν το μουλάρι
Και οδεύω ως πρόβατο
Χρυσές παρωπίδες φορώ μία για την λογκαρία
Και μία για να μου υπενθυμίζει σε ποια πιστεύω θεότητα
Με κρατάνε συγκεντρωμένο στην αγγαρεία
Και έχουν και πιστοποιημένη ποιότητα
Είμαι αρκετός ώστε να μην μπορώ
Να κινούμαι ελεύθερα στην ανυπαρξία
Και ανεπαρκής για να υποστηρίξω ο ίδιος μία ύπαρξη
Παιδί φρονίμων μα όχι παιδί φρόνιμο
Είμαι 39 χρόνια αορίστου με ακατάπαυστη, σκληρή εργασία
Και δεν μου πέρασε από το μυαλό ποτέ
Πως κάποια στιγμή μπορεί και να με κάνουνε μόνιμο
Στο χωνευτήρι
Ξέρω ποια θα είναι και η δική μου κατάληξη,
Τα ούλα σταδιακά υποχωρούν και στο τέλος τα δόντια πέφτουν
Στο χωνευτήρι
Σ’ άρεσα, μ’ άρεσες, όλα μ’ αρέσουν
Απλά δεν ξέρω που, βρίσκεται τι, κάθε στιγμή
Στο χωνευτήρι
Δυο στα τελειώματα νεαροί και ένας τελειωμένος παππούς
Νταλαβέρι στα υπόγεια μιας ομόνοιας πλατείας
Δυο όργανα της τάξης εξοπλισμένα σαν αστακοί με ντάλα ήλιο
Σε κάποια οδών συμβολή, σύμβολα εξουσίας
Και ένας μεσήλικας με μία μπύρα στο μάρσιπό του
Διακοπές στη Χαβάη των Αθηνών
Στο χωνευτήρι
Όλοι οι φίλοι μου: μία πλάνη, ένα πέντε φορές γεμάτο
Τώρα άδειο ποτήρι, τέσσερις τοίχοι, ένα πάτωμα
Και ένα περιστρεφόμενο ταβάνι
Στο χωνευτήρι
Ξέρω ποια θα είναι και η δική μου κατάληξη,
Τα ούλα σταδιακά υποχωρούν και στο τέλος τα δόντια πέφτουν
Στο χωνευτήρι
Σ’ άρεσα, μ’ άρεσες, όλα μ’ αρέσουν
Απλά δεν ξέρω που, βρίσκεται τι, κάθε στιγμή
Στο χωνευτήρι
Στήσε την γιορτή, στρώσε κόκκινο χαλί στη σάλα
Όλος ο πολιτισμός μας μία καρβουνιασμένη μπριζόλα στη σχάρα,
Λίγο αλάτι, λίγο πιπέρι, ηρωίνη, θρησκεία και μπάλα
Στο χωνευτήρι
Όλη η σκόνη του κόσμου συσσωρευμένη σε ένα κομπόδεμα
Όλοι οι θεοί χρησιμοποιούνται ως κόμποι
Σε ένα ατελείωτο συρματόπλεγμα
Οι ομορφότεροι ποδοσφαιρικοί αγώνες
Διεξάγονται σε γειτονιές από παιδιά και είναι παγκότερμα
Όλη η βρώμα του υπονόμου βρίσκεται στην επιφάνια
Και ονομάζεται αφρόκρεμα
Στο χωνευτήρι
Εργάζομαι την πλάτη ξύνοντας ενός πολιτισμικού φαντάσματος
Γιατί της άγνοιάς μου με τρώει η φαγούρα
Που του έχω φορέσει καμπούρα
Στο χωνευτήρι
Βρίσκομαι στο κέντρο ενός αστείρευτου πλούτου κοιτάσματος
Έχω την δύναμη, έχω την θέληση, έχω όλα τα φόντα
Μα βγάζω μόνο σαβούρα
Στο χωνευτήρι
Έχω πατημένο το κουμπί που με κρατάει ρυθμισμένο
Στην επιλογή αυτόματο. Είμαι ζωσμένος σαν το μουλάρι
Και οδεύω ως πρόβατο
Χρυσές παρωπίδες φορώ μία για την λογκαρία
Και μία για να μου υπενθυμίζει σε ποια πιστεύω θεότητα
Με κρατάνε συγκεντρωμένο στην αγγαρεία
Και έχουν και πιστοποιημένη ποιότητα
Είμαι αρκετός ώστε να μην μπορώ
Να κινούμαι ελεύθερα στην ανυπαρξία
Και ανεπαρκής για να υποστηρίξω ο ίδιος μία ύπαρξη
Παιδί φρονίμων μα όχι παιδί φρόνιμο
Είμαι 39 χρόνια αορίστου με ακατάπαυστη, σκληρή εργασία
Και δεν μου πέρασε από το μυαλό ποτέ
Πως κάποια στιγμή μπορεί και να με κάνουνε μόνιμο
Στο χωνευτήρι
Ξέρω ποια θα είναι και η δική μου κατάληξη,
Τα ούλα σταδιακά υποχωρούν και στο τέλος τα δόντια πέφτουν
Στο χωνευτήρι
Σ’ άρεσα, μ’ άρεσες, όλα μ’ αρέσουν
Απλά δεν ξέρω που, βρίσκεται τι, κάθε στιγμή
Στο χωνευτήρι
λ.ο.σ. - Στο Χωνευτήρι