Εντευκτήριον μουσικών απολαύσεων

[Sonorus]

Re: Απάντηση: Εντευκτήριον μουσικών απολαύσεων

Να ένα εξαιρετικό δισκάκι, που συνετέθη για μια θεατρική / χορευτική παραγωγή από την Jocelyn Pook, ικανότατη 'ανακατεύτρια' κλασσικών και γκλόμπαλ ακουσμάτων, εδώ από το Μπαγκλαντές ... πολλές φορές ανάλογες συνταγές είναι για κλάμματα, εδώ όμως η σεφ είναι μαστόρισσα ... κάποιες στιγμές είναι αληθινά μαγικές, από αυτές που ξύνουν βάθη που είχες ξεχάσει ότι υπάρχουν μέσα σου .. ότι πρέπει για μίνι ανασύνταξη και προσήλωση στα ουσιώδη, για λίγο, μέχρι να ξαναέρθουν οι τεχνητές ανάγκες και να καλύψουν εκ νέου με μια παχιά ιλύ ότι θα μπορούσε να είναι αληθινά σημαντικό ...

Δειγματάκι :

https://www.youtube.com/watch?v=M-nFYecfBQc

Να και ένα ακόμη κομψοτεχνηματάκι, από τον τύπο που εκτός από μουσικός είναι και εγκληματολόγος ... σωστές δόσεις μεσογειακού φωτός και κατάμαυρης ψυχής, κάπου χαμένος όπως όλοι μεταξύ θέλω και πρέπει, πολλές εξαιρετικές στιγμές για να πορεύεσαι και λίγο παρακάτω ...

Δειγματάκι :

https://www.youtube.com/watch?v=PLuEFCo0OrM

&

https://www.youtube.com/watch?v=m1lqlDilCVQ

Και για να μην ξεχνάμε τα βασικά : Η πύρινη ερμηνεία, λες και καψαλίζεις την δαντέλα από τα κρινολίνι και τους κορσέδες της Κλάρα στην θράκα της καρδιάς του αγαπημένου μας Γιοχάνες, του op. 34 κυκλοφόρησε σε κρυστάλλινη χαι-ρες έκδοση ... Μόνον Ιταλοί θα μπορούσαν να ποδοπατήσουν -όπως άλλωστε πρέπει- την ασπροκοίλικη νηφαλιότητα των σκτ-προτεσταντών και να αφήσουν να γεμίσει φλόγες το δωμάτιο... Η ψηφιακή έκδοση βέβαια πατάει σε καταπληκτική μήτρα... και σε βινύλιο και σε cd ήταν αναφοράς ο ήχος ... είναι σημαντικά όλα αυτά ; καμμιά φορά ναι ... είναι τόσο ευκολόπιοτες κάποιες αντηχήσεις και κάποια χαμηλά περάσματα στο τσέλο που είναι σαν να ξανασυναντάς τον πόθο της ζωής σου και να διαπιστώνεις ότι η εξαιρετική χημεία του τότε, διανθισμένη με χιλιάδες μνήμες και ενδιάμεσες φαντασιώσεις, προάγει έτι περαιτέρω το ήδη κεκτημένο επίπεδο ...

https://www.youtube.com/watch?v=BDM-2-wIUMs

Αξίζει να ακούσετε και αυτούς τους Ιταλούς να ποδοπατούν τους φίλους προτεστάντες!

 

[Δημοκηδής]

Να ένα ακόμη διαμαντάκι, από αυτά που δεν προλάβαμε να τους δώσουμε την παραμικρή σημασία στον καιρό τους, και κατά τύχη έκπληκτοι ανακαλύπτουμε, μην πιστεύοντας πόσα κλειδιά έχουν στην τσέπη τους, που με ευκολία μας ξεκλειδώνουν, μας ξεδιπλώνουν, μας ξετινάζουν ... βασικά, την Νάταλι την θυμάμαι δροσερούλα με την φωνή της όλο άγουρα φρούτα και μαστιχωτές μυρωδιές , να κοσμεί το συμπαθές γκρουπάκι των 10000 maniacs με τα νιάτα της και την ομορφιά της ... θυμόμουν ακόμη το πρώτο της σόλο άλμπουμ, για το μουσούδι της στην φωτογραφία ... τίποτε άλλο ... και να 'σου, το motherland, μια φωνή γεμάτο θλιμμένο γρέζι μα ζεστή σαν μάλλινο κασκόλ, στοργική σαν φτερούγες από πουλάδα που σκεπάζει την φωλιά, σε 12 συνθέσεις όπου δεν πετάς ούτε μια νότα, αλλά με δύο τρία ακούσματα έχεις ήδη λατρέψει, για το ευφάνταστο, την ξεχειλίζουσα γλυκύτητα, τους πικρούς στίχους, τις σοφές επιλογές στην ενορχήστρωση ... το ψάχνεις λίγο και βλέπεις ότι τίποτε δεν είναι τυχαίο ... παραγωγή T-Bone Burnett ...


Να ένα αριστούργημα, το ομώνυμο κομμάτι:

https://www.youtube.com/watch?v=aIKYEYxoEWQ

 

[Δημοκηδής]

Λίγα χρόνια τώρα, ψηλαφώ λίγο παραπάνω τον Χαίντελ, διαπιστώνοντας συνεχώς το μεγαλείο & την αστείρευτη δημιουργικότητα του τεράστιου συνθέτη που δικαίως θεωρείται ισάξιος των 3 Μ ... Μουσική που νοιώθεις πως εκπορεύεται από μια ανώτερη διάνοια, σχεδόν ημιθέου, παραμένοντας ωστόσο ανθρώπινη, γεμάτη κατανόηση για την φθαρτή φύση και την ανάγκη της για ανάταση κάθε είδους ...

Ένα σούπερ μερακλίδικο δισκάκι, όπως όλα άλλωστε της Στούτζμαν με την ορχήστρα της (Ορφέο 55) τα τελευταία χρόνια, εξερευνά τους δευτερεύοντες χαρακτήρες από τις όπερες του, ρόλοι κυρίως για άλτο και κοντράλτο, στους οποίους όμως ο συνθέτης επεφύλασσε εξαιρετικής ομορφιάς άριες και μουσικές, αντάξιες αυτών των βασικών ηρώων.

Εδώ ένα απόσπασμα από το ντουέτο της Κορνηλίας και του Σέστο από την όπερα ''Ιούλιος Καίσαρας'', που ανέβασε η ίδια την Στούτζμαν, με τον υπέροχο Φιλίπ Γιαρουσκί ... η αποθέωση του musicianship που λένε και στο χωριό μου :

https://www.youtube.com/watch?v=unb-z1KT3_c

 

[Κώστας Γκαβάκος]

https://youtu.be/-Yq04mGvKl0?list=RD-Yq04mGvKl0&t=66

 

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

https://youtu.be/oRrW_SPIwo8

Προχτές άκουσα για πρώτη φορά τις αδερφές Labeque. Η πρώτη μου αντίδραση ήταν να φασκελώσω τον εαυτό μου που δεν είχα ψάξει νωρίτερα αυτά τα διαμάντια. Μετά παρηγορήθηκα με το συλλογισμό ότι καλό είναι να έχεις και κάτι να ανακαλύψεις όσο περνούν τα χρόνια, δε μπορεί να τα μαθαίνεις όλα στα 20. Βέβαια τις κυρίες αυτές πολύ θα ήθελα να τις γνωρίσω όταν ήμουν 20. Κάτι μου λέει ότι δε μοιράζονται μόνο τα πιάνα.

http://mrc-assets.s3.amazonaws.com/assets/Image/594-fitandcrop-717x437.jpg

Sent from my D6503 using Tapatalk

 

[Maestro]

Μια και έγινε λόγος για τον Κουρεντζή, να πω ότι πριν λίγες μέρες "γκρέμισε" το Μέγαρο με πρώτη Mahler, σε μια συναυλία απ'αυτές που το φυσάω και δεν κρυώνει που δεν κατάφερα να είμαι εκεί. Ελπίζω κάποιος από δω μέσα να πήγε να μας δώσει ανταπόκριση. Άκουσα όχι απλά τα καλύτερα αλλά διθυραμβους από άτομα απόλυτης εμπιστοσύνης μου.

 

[supersonic]

Ο συνήθης ύποπτος πηγε πάντως

 

[Δημοκηδής]

Πήγα, αλλά ο κάματος της ημέρας ίσως δεν μου επέτρεψε να είναι καθαρές οι προσλαμβάνουσες ... όπως και το γεγονός ότι οι κύριες θέσεις καταλαμβάνονταν από όλο το παλιό πασοκ, τα μέλη του οποίου αλληλεχαριεντίζονταν μεταξύ τους με μανία, πριν, στο διάλειμμα αλλά και μετά ... ίσως και κατά την διάρκεια, απλά δεν μπορούσες να τους δεις ...

Στα μουσικά, ο άνθρωπος είναι ροκ σταρ και θεωρεί πως πρέπει να το προβάλει με κάθε τρόπο ... τον Μάλερ προλόγισε το έργο του Μπεργκ, και θεωρώ πως ο Θοδωρής έπαιξε Μάλερ με σαφή στόχο να αναδείξει πως ο τελευταίος έσπειρε ότι η σχολή της Βιέννης, χρόνια μετά, κάρπισε -θέρισε ...

Ήταν υπεραναλυτική η προσέγγιση, με αποτέλεσμα να αντιλαμβάνεσαι κάποια δρώμενα (στα οποία δεν έτυχε μέχρι τώρα να δώσεις την πρέπουσα προσοχή), αλλά από την άλλη το έργο έχανε σε συνεκτικότητα, τα θέματα έχαναν την ''χορευτικότητα'' τους... πχ, στο αριστουργηματικό τρίτο μέρος, όπου το δραματικό και θείο στοιχείο συγχωνεύονται με απαράμιλλο τρόπο με το μπουρλέσκ, δεν υπήρξε αμαλγαματοποίηση αλλά διαχωρισμός ... Don't get me wrong, η ερμηνεία ήταν πολύ ενδιαφέρουσα ... Η ορχήστρα είναι πάνω από εξαιρετική (πως αλλιώς άλλωστε αφού τους διαλέγει έναν έναν από μια αφρόκρεμα που εθελοντικά καταθέτει γη και ύδωρ στον Κουρετζή) και το όλον απέδωσε εκπληκτικά στον εκτός προγράμματος '' χορό των 7 πέπλων'' από την Σαλώμη, όπου η εμπειρία ήταν κυριολεκτικά διονυσιακή ... Σε κάθε περίπτωση ο Θοδωρής είναι δοσμένος, και αξίζει να παρακολουθήσει κάποιος την μέλλουσα πορεία και επιλογές του ... θα κυκλοφορήσει σύντομα 6η Μάλερ πακέτο με 6η Τσαϊκόφσκι...

Και τελικά, τώρα που το ξανασκέπτομαι καλά κάνει και είναι και λίγο εκκεντρικός και ψωνισμένος ... εδώ το κάνουν άλλοι και άλλοι που δεν έχουν το 1/10 από το ταλέντο και την αφοσίωση του ...

ΥΓ 1. : Στο Μπεργκ η Κοπανσίσκαγια ήταν πραγματικά παρμένη ... αν και αυτά τα έργα δεν μου αρέσουν , [δεν μπορώ να κοινωνήσω όσο και αν προσπαθώ, άλλωστε έκοψα χρόνια πριν και την προσπάθεια], εντάξει η τύπισσα είναι η Μπιοργκ της κλασσικής ... σε παίρνει μαζί της ... ίσως λόγω attitude είναι που ταιριάζει τόσο με τον Currentzis ...

YG 2.: Στον Μπεργκ ήταν όλοι καθιστοί ... λέω, οκ, τα έκοψε τα κολπάκια για την ευχαρίστηση των You Tubers ... αμ δε, στον Μάλερ, τα βιολιά, βιόλες, και για όσα όργανα είναι εφικτό, όλοι όρθιοι ... τελικά δεν είναι κακό ... τους κρατάει όλους στην τσίτα ...

 

[Cicadelic Ranger]

https://youtu.be/oRrW_SPIwo8

Προχτές άκουσα για πρώτη φορά τις αδερφές Labeque. Η πρώτη μου αντίδραση ήταν να φασκελώσω τον εαυτό μου που δεν είχα ψάξει νωρίτερα αυτά τα διαμάντια. Μετά παρηγορήθηκα με το συλλογισμό ότι καλό είναι να έχεις και κάτι να ανακαλύψεις όσο περνούν τα χρόνια, δε μπορεί να τα μαθαίνεις όλα στα 20. Βέβαια τις κυρίες αυτές πολύ θα ήθελα να τις γνωρίσω όταν ήμουν 20. Κάτι μου λέει ότι δε μοιράζονται μόνο τα πιάνα.

http://mrc-assets.s3.amazonaws.com/assets/Image/594-fitandcrop-717x437.jpg

Sent from my D6503 using Tapatalk

To κοριτσι με τoυς λυκους το εχεις ακουσει σε ρεσιταλ πιανου ; Και το εχεις δει ; Και με τους λυκους της τριγυρω ;

Eνα χαρμα των αισθησεων που τεινει προς τις "παραισθησεις"...

Spoiler

 

[Cicadelic Ranger]

Bach, Busoni - Chaconne in D minor BWV 1004

 

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

To κοριτσι με τoυς λυκους το εχεις ακουσει σε ρεσιταλ πιανου ; Και το εχεις δει ; Και με τους λυκους της τριγυρω ;

Eνα χαρμα των αισθησεων που τεινει προς τις "παραισθησεις"...

Spoiler

Ω ναι, την ξέρω την κυρία. Ο Brahms της είναι εξαιρετικός. Αλλά επόμενο είναι, είναι Γαλλίδα.

 

[Maestro]

Πήγα, αλλά ο κάματος της ημέρας ίσως δεν μου επέτρεψε να είναι καθαρές οι προσλαμβάνουσες ... όπως και το γεγονός ότι οι κύριες θέσεις καταλαμβάνονταν από όλο το παλιό πασοκ, τα μέλη του οποίου αλληλεχαριεντίζονταν μεταξύ τους με μανία, πριν, στο διάλειμμα αλλά και μετά ... ίσως και κατά την διάρκεια, απλά δεν μπορούσες να τους δεις ...

Στα μουσικά, ο άνθρωπος είναι ροκ σταρ και θεωρεί πως πρέπει να το προβάλει με κάθε τρόπο ... τον Μάλερ προλόγισε το έργο του Μπεργκ, και θεωρώ πως ο Θοδωρής έπαιξε Μάλερ με σαφή στόχο να αναδείξει πως ο τελευταίος έσπειρε ότι η σχολή της Βιέννης, χρόνια μετά, κάρπισε -θέρισε ...

Ήταν υπεραναλυτική η προσέγγιση, με αποτέλεσμα να αντιλαμβάνεσαι κάποια δρώμενα (στα οποία δεν έτυχε μέχρι τώρα να δώσεις την πρέπουσα προσοχή), αλλά από την άλλη το έργο έχανε σε συνεκτικότητα, τα θέματα έχαναν την ''χορευτικότητα'' τους... πχ, στο αριστουργηματικό τρίτο μέρος, όπου το δραματικό και θείο στοιχείο συγχωνεύονται με απαράμιλλο τρόπο με το μπουρλέσκ, δεν υπήρξε αμαλγαματοποίηση αλλά διαχωρισμός ... Don't get me wrong, η ερμηνεία ήταν πολύ ενδιαφέρουσα ... Η ορχήστρα είναι πάνω από εξαιρετική (πως αλλιώς άλλωστε αφού τους διαλέγει έναν έναν από μια αφρόκρεμα που εθελοντικά καταθέτει γη και ύδωρ στον Κουρετζή) και το όλον απέδωσε εκπληκτικά στον εκτός προγράμματος '' χορό των 7 πέπλων'' από την Σαλώμη, όπου η εμπειρία ήταν κυριολεκτικά διονυσιακή ... Σε κάθε περίπτωση ο Θοδωρής είναι δοσμένος, και αξίζει να παρακολουθήσει κάποιος την μέλλουσα πορεία και επιλογές του ... θα κυκλοφορήσει σύντομα 6η Μάλερ πακέτο με 6η Τσαϊκόφσκι...

Και τελικά, τώρα που το ξανασκέπτομαι καλά κάνει και είναι και λίγο εκκεντρικός και ψωνισμένος ... εδώ το κάνουν άλλοι και άλλοι που δεν έχουν το 1/10 από το ταλέντο και την αφοσίωση του ...

ΥΓ 1. : Στο Μπεργκ η Κοπανσίσκαγια ήταν πραγματικά παρμένη ... αν και αυτά τα έργα δεν μου αρέσουν , [δεν μπορώ να κοινωνήσω όσο και αν προσπαθώ, άλλωστε έκοψα χρόνια πριν και την προσπάθεια], εντάξει η τύπισσα είναι η Μπιοργκ της κλασσικής ... σε παίρνει μαζί της ... ίσως λόγω attitude είναι που ταιριάζει τόσο με τον Currentzis ...

YG 2.: Στον Μπεργκ ήταν όλοι καθιστοί ... λέω, οκ, τα έκοψε τα κολπάκια για την ευχαρίστηση των You Tubers ... αμ δε, στον Μάλερ, τα βιολιά, βιόλες, και για όσα όργανα είναι εφικτό, όλοι όρθιοι ... τελικά δεν είναι κακό ... τους κρατάει όλους στην τσίτα ...

Μόνο και μόνο το κοκκινισμένο μου δείχνει ότι μιλάμε για μια μεγάλη προσωπικότητα με ειδικό βάρος που θα μας απασχολήσει για χρόνια. Στις συνεντεύξεις του μου φαίνεται αντιπαθέστατος, νάρκισσος και ενοχλητικά παρλαπίπας. Όμως μετά... ακούω αυτό εδώ, που για μένα είναι το πιο ενδιαφέρον φινάλε Τρίτης που´χω ακούσει στη ζωή μου μετά το περίφημο του Abbado 15 χρόνια πριν, και μάλιστα σε σημεία, με κερδίζει περισσότερο.

https://www.youtube.com/watch?v=HM4q-UN0-PI

Όσο για τις όπερες Mozart που ηχογράφησε πρόσφατα, μπαίνουν εύκολα στο πάνθεον.

 

[Maestro]

Παρατηρήστε στο παραπάνω βίντεο της Τρίτης... τα πρόσωπα των μουσικών σε όλη τη διάρκεια. Αυτό μόνο.

 

[Γιώργος Κουν.]

Απάντηση: Re: Εντευκτήριον μουσικών απολαύσεων

Ιάσων, για μένα που δεν είμαι της κλασικής (με την έννοια πως, τα ελάχιστα που γνωρίζω τα έμαθα εδώ μέσα) η όλη αυτή φάση με τον Teo- απο τη στιγμή που λίγο καιρό πρίν τον πρωτογνώρισα-με συνεπήρε.

Με δυό κουβέντες: αυτό που δημιουργεί, το προσεγγίζει και το κάνει κάνει με τέτοιο τρόπο, ώστε να νιώθω ότι με αφορά. Όχι ακαδημαϊκά, πραγματικά, ως μουσική!

 

[Maestro]

Γιώργο, αν μου ζητούσες να περιγράψω με μια πρόταση, θα έλεγα ότι αυτό που με καθηλώνει στις ερμηνείες του είναι ο σεβασμός στον ήχο. Το πως κεντάει με σχεδόν ψυχαναγκαστική τελειότητα κάθε φράση, κάθε balance μεταξύ οργάνων. Και έτσι καταφέρνει τελικά αυτό που λες, να απογειώσει τη μουσική ηχητικά, ακόμα και για κάποιον που δεν κατανοεί τη δομή της.

 

[teddy743]

Σας ευχαριστώ όλους!

 

[Κώστας Γκαβάκος]

Όσο για τις όπερες Mozart που ηχογράφησε πρόσφατα, μπαίνουν εύκολα στο πάνθεον.

Συμφωνώ σε όλα όσα γράφεις και είναι πολύ ωραίο να ενθουσιάζεται ο μουσικόφιλος με μία νέα παραγωγή. Οι νέες εκτελέσεις άλλωστε είναι αυτές που ανανεώνουν το ενδιαφέρον για κάποιο έργο.
Να ερωτήσω όμως γιατί οι όπερες του Mozart με τον Κουρρεντζή μπαίνουν στο πάνθεον και δεν μπαίνουν στο πάνθεον οι ερμηνείες του Yannick Nezet Seguin ή στην ίδια προσέγγιση με τον Κουρρεντζή οι ερμηνείες των Ostman ή ακόμη περισσότερο του Jacobs ?
Θέλω να πω ότι λόγω Ελληνικής καταγωγής λίγο υπερβάλουμε αλλά δεν πειράζει. Τώρα το ποιά εκτέλεση θα μπεί στο πάνθεον θα το αποφασίσει ο χρόνος.

Περιμένουμε κάποια στιγμή την εμφάνιση ακόμη ενός Έλληνα μαέστρου που εργάζεται στην Ρωσσία του Δημήτη Μποτίνη και έχω ακούσει από μουσικούς της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης τα καλύτερα.

 

[Κώστας Γκαβάκος]

Ήταν υπεραναλυτική η προσέγγιση, με αποτέλεσμα να αντιλαμβάνεσαι κάποια δρώμενα (στα οποία δεν έτυχε μέχρι τώρα να δώσεις την πρέπουσα προσοχή), αλλά από την άλλη το έργο έχανε σε συνεκτικότητα, τα θέματα έχαναν την ''χορευτικότητα'' τους... πχ, στο αριστουργηματικό τρίτο μέρος, όπου το δραματικό και θείο στοιχείο συγχωνεύονται με απαράμιλλο τρόπο με το μπουρλέσκ, δεν υπήρξε αμαλγαματοποίηση αλλά διαχωρισμός ... Don't get me wrong, η ερμηνεία ήταν πολύ ενδιαφέρουσα ...

YG 2.: Στον Μπεργκ ήταν όλοι καθιστοί ... λέω, οκ, τα έκοψε τα κολπάκια για την ευχαρίστηση των You Tubers ... αμ δε, στον Μάλερ, τα βιολιά, βιόλες, και για όσα όργανα είναι εφικτό, όλοι όρθιοι ... τελικά δεν είναι κακό ... τους κρατάει όλους στην τσίτα ...

Ερώτηση σχτικά με το ΥΓ2.
Καλά οι μουσικοί ήταν καθιστοί άλλα η βιολίστρια ήταν ξυπόλητη?


Σχετικά τώρα με την ουσία της άποψης σου παραθέτω το απόσπασμα του κριτικού της σημερινής Καθημερινής και αναρωτιέμαι αν σε διαβάζει.
<Έτσι, χαρακτηριστικά, στην Πρώτη Συμφωνία του Μάλερ καθεμιά από τις διακριτές ενότητες που απαρτίζουν τα τέσσερα μουσικά μέρη του έργου έτυχε συνηδητά αυτόνομης αντιμετώπισης, κατακερματίζοντας το νόημα κάθε μέρους και του έργου συνολικά>.
Με αφορμή το παραπάνω συμπληρώνει <Ωστόσο η μουσική του Μάλερ μιλάει για συναισθήματα βαθιά και με αποχρώσεις διόλου προφανείς. Αποχρώσεις που χάνονται όταν τις προσεγγίζει κάποιος με βία ή διάθεση οργιαστικής έκστασης>

 

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

Αν κατάλαβα καλά τον κριτικό της Καθημερινής εννοεί ότι ο Κουρεντζής ερμήνευσε τα 4 μέρη της συμφωνίας σαν ανεξάρτητες συνθέσεις, τρόπον τινά ως συμφωνικά ποιήματα, όχι ως μέρη ενός όλου. Ο Δημοκηδής λέει κάτι άλλο, ότι ο Κ. είχε μια υπεραναλυτική προσέγγιση όσον αφορά την ορχήστρα και τον ήχο της. Κατάλαβα καλά!;

 

[Δημοκηδής]

''... καθεμιά από τις διακριτές ενότητες που απαρτίζουν τα τέσσερα μουσικά μέρη του έργου έτυχε συνειδητά αυτόνομης αντιμετώπισης, κατακερματίζοντας το νόημα κάθε μέρους και του έργου συνολικά ...''

ίσως με βρίσκει στο παραπάνω που χρωμάτισα ... εγώ θεώρησα ότι χάθηκε η συνεκτικότητα, ήτοι κάτι παρόμοιο ... δεν παίρνω εφημερίδες, οπότε δεν ξέρω την γενικότερη προσέγγιση του κριτικού αυτού ...

σε κάθε περίπτωση, η δική μου εμπειρία είχε πρόσημο θετικό ... ο Κουρεντζής είναι κάποιος στον οποίο οι μουσικόφιλοι πρέπει να έχουν τα μάτια στραμμένα ... επίσης, μια διαφορετική ερμηνεία είναι προτιμώτερη από μία από τα ίδια ... όπως μάλιστα τόνισα, η διαφορετική του ερμηνεία είχε και πλεονεκτήματα ...

τέλος πάντων, καλά να είμαστε να συζητάμε για τέτοια πράγματα ... είναι κρίμα που έχουμε καταντήσει να σκεφτόμαστε μόνον την επιβίωση ...