http://www.capital.gr/stoupas/Article.aspx?id=1691866
Συμφωνώ κατά 70% με τα γραφόμενά σας παρότι κομμουνιστής...
Κε Στούπα, καλή σας ημέρα. Σας διάβαζω καθημερινά και συμφωνώ στο 70% περίπου των αναλυσεών σας και θεωρώ τον εαυτό μου κομμουνιστή, αλλά όχι χαζό ή με παρωπίδες. Στην προσπαθεία μου να δείξω το σάπιο συνδικαλιστικό σύστημα έχω βρεθεί στο περιθώριο (είμαι επιμελητής Α` του ΕΣΥ, παιδίατρος-νεογνολόγος-φιλόλογος), γιατί τους ενοχλεί να ακούνε αυτά που εσείς λέτε από ένα υποτίθεται κρατιστή. Στην επιστολή που σας επισυνάπτω προσπαθώ να τους τους εξηγήσω, με ευγένεια, πως το ουσιαστικό πρόβλημα στο εθνικό σύστημα υγείας έιναι η αναξιοκρατική παλιομοδίτικη διοίκηση του, όπου ο κάθε ικανός και εργατικός εργαζόμενος-λειτουργός να τους χαλάει την πιάτσα.
Αν έχετε χρόνο και διάθεση διαβάστε τη και είμαι στη διάθεσή σας για ανταλλαγή απόψεων και εμπειριών, ώστε μονιασμένοι και με οδηγό την όποια ανθρωπιά μας έχει μείνει να σώσουμε τη χώρα μας και έχω χρόνο μετά να σώσουμε τις ιδελογίες μας. Καλές γιορτές.
Βελιώτης Χαράλαμπος
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ
Τα τελευταία δύο δραματικά χρόνια, ο χώρος της δημόσιας υγείας έχει πληγεί σχεδόν ανεπανόρθωτα. Η συστηματική υποχρηματοδότηση, υποστελέχωση και απαξίωση των δημόσιων δομών υγείας και κυρίως του ανθρώπινου δυναμικού τους, οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην κατάρρευση του ΕΣΥ. Το μαρτυρούν άλλωστε το πλήθος των δημοσιευμάτων του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου και των ανακοινώσεων είτε των ιατρικών συλλόγων, είτε των ενώσεων των νοσοκομειακών ιατρών.
Το όλο πρόβλημα, όμως, γίνεται προσπάθεια να αντιμετωπιστεί από την πολιτική-συνδικαλιστική και κοινωνική-ηθική του διάσταση, με κύριους πρωταγωνιστές τους ιατρούς του ΕΣΥ και τους ασθενείς-πολίτες. Θα πρέπει να γνωρίζει ο ελληνικός λαός, ο άμεσα ενδιαφερόμενος και ο απώτερος κριτής όλων μας, πως υπάρχει και μία τρίτη διάσταση. Αυτή της επιστημονικής κατάρτισης του νέου έλληνα ιατρού, δηλαδή, η πιο σημαντική και πιο ουσιαστική για ένα επιστήμονα και συνάμα και λειτουργό. Η ειδίκευση των ειδικευομένων μας στο μεγαλύτερο ποσοστό της λαμβάνει χώρα στις δημόσιες κλινικές, και ιδίως των επαρχιακών νοσοκομείων και όχι στις πολυτελής ιδιωτικές κλινικές, ενώ στις πανεπιστημιακές κλινικές γίνεται ένα μέρος της ειδικότητας, πολλές φορές το μικρότερο χρονικά.
Συνεπώς, αγαπητοί μου συμπολίτες, σε αυτές τις απαξιωμένες κλινικές, με τους ελάχιστους ειδικούς, οι οποίοι για όλα φταίνε και είναι οι «κακοί» της υπόθεσης, οι «φακελάκηδες», οι «τεμπέληδες» και οι κάθε λογής επιθετικού προσδιορισμού δημόσιοι ιατροί, που τολμούν να ζητούν και δεδουλευμένα, είναι αυτοί που θα πρέπει να εκπαιδεύσουν τους μελλοντικούς ιατρούς. Εννοείται ότι η εκπαίδευση αυτή πάσχει και είναι ατελής. Στις περισσότερες κλινικές της χώρας μας οι εδικοί ιατροί όταν εφημερεύουν είτε είναι μόνοι τους, είτε σε μικτή εφημερία και το βράδυ είναι στο σπίτι τους, είτε σε ετοιμότητας και εφημερεύουν από το σπίτι τους και μέσω τηλεφώνου γίνεται η διάγνωση του κάθε επείγοντος περιστατικού. Πως εκπαιδεύεται ο ειδικευόμενος ή με ποιες γνώσεις και εμπειρίες εφημερεύει μόνος του σε μια κλινική, από τον πρώτο μήνα της ειδικότητάς του; Ποιον απασχολεί αυτή η κατάσταση; Μάλλον, κανένα. Και αφού το υπάρχον σαθρό σύστημα θεωρεί ικανό ένα ειδικευόμενο, χωρίς εκπαίδευση να είναι υπεύθυνος για την επιστημονική λειτουργία μιας κλινικής ή ενός εργαστηρίου στη διάρκεια της εφημερίας, τι στην ευχή τον ταλαιπωρεί με τόσα χρόνια υποτιθέμενης εκπαίδευσης και δεν του δίνει τον τίτλο της ειδικότητας αμέσως; Κι εγώ ως επιμελητής τι στην ευχή θα εκπαιδεύσω, μιας και το πιο δύσκολο κομμάτι της λειτουργίας της κάθε κλινικής, δηλαδή η εφημερία, γίνεται χωρίς τη συμμετοχή μου; Με έχεις απαξιώσει ηθικά, με έχεις εξαθλιώσει οικονομικά - γιατί υπάρχουν και τίμιοι δημόσιοι ιατροί και μάλιστα είμαστε η πλειοψηφία και ζούμε μόνο από τη μισθωτή μας εργασία - γιατί να με ταπεινώνεις και επιστημονικά, εμένα τον αφανή εργάτη της δημόσιας υγείας, που έχω επωμιστεί την ευθύνη της περίθαλψης ενός βασανισμένου πολίτη;
Τον πολίτη αυτής της χώρας τον καταλαβαίνω. Ζει μέσα σε ένα περιβάλλον ανασφάλειας, φτώχειας, ημιμάθειας και αδιαφορίας, που το μόνο που τον νοιάζει είναι να δει μια άσπρη μπλούζα να κυκλοφορεί στους διαδρόμους και όχι ποιος είναι, τι εκπαίδευση έχει, πόσες ώρες έχει να ξεκουραστεί ή να κοιμηθεί και πόσα τμήματα έχει να καλύψει. Και μη ξεχνάτε πως ο κάθε ιατρός αξιολογείται και εργάζεται, στα προηγμένα έταιρα δυτικοευρωπαϊκά κράτη, με βάση την ποιότητα και όχι την ποσότητα ή τον αριθμό των περιστατικών που θα διεκπεραιώσει. Ας έρθει οποιοσδήποτε δυτικοευρωπαίος ιατρός και να δουλέψει στις δίκες μας τις συνθήκες. Τότε συμπολίτες μου θα συνειδητοποιήσετε την ποιότητα της επιστημονικής μας γνώσης και θα καταλάβετε ότι η κάκιστη εικόνα της δημόσιας υγείας είναι πολιτικό δημιούργημα και όχι ιατρικό.
Καταλαβαίνω, επίσης και τις διοικήσεις των νοσηλευτικών ιδρυμάτων, των ΥΠΕ και του υπουργείου υγείας, ανεξαρτήτου κυβέρνησης. Είναι υπηρέτες της μνημονιακής λογικής. Φοβούνται μη χάσουν την ακριβοπληρωμένη θέση τους και επιζητούν κουκούλωμα των προβλημάτων και όχι τη λύση τους. Μία τέτοια λύση, δηλαδή επαρκή χρηματοδότηση, σωστή αξιολόγηση και επιστημονική διοίκηση ανθρώπινου δυναμικού ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού, όπως είναι ένα νοσοκομείο, αντιτίθεται στη λογική της μετάβασης της δημόσιας υγείας στην ιδιωτική εκμετάλλευση αυτής. Το αγαθό της υγείας το έχουν υποβιβάσει σε οικονομικό δείκτη-στόχο των εξετάσεων απέναντι στον τροϊκανό έλεγχο. Η ιστορία θα τους αποδώσει αυτό που τους αξίζει, αν νομίζουν πως υπηρετούν κάποιο ευγενή σκοπό, ή, αν πιστεύουν πως θα μείνουν ατιμώρητοι για τη δυστυχία και την ταλαιπωρία που προσφέρουν καθημερινά στους πολίτες αυτής της υπερήφανης χώρας, αλλά και στην άδικη και αναξιοκρατική αντιμετώπιση μιας γενιάς ελλήνων ιατρών, που διαβάσαμε, δώσαμε εξετάσεις, αφιερώσαμε τα καλύτερά μας χρόνια στην επιστήμη μας, από ανάξιους διοικητές, μέτριους διευθυντές και κακόβουλους πολιτικούς, όπου το μόνο που μετρά είναι το μέσο, το κόμμα, η εκκλησία, οι δικαστικές-νομικίστικες κομπορρημοσύνες και η ριμάδα η παλαιότητα. Αυτά διώχνουν τη γενιά μου εκτός ΕΣΥ και εκτός Ελλάδας. Ένας ικανός νέος ιατρός που θα τον αξιολογήσει σωστά το υπάρχον σύστημα και τον τοποθετήσει εκεί που του αξίζει και του αρμόζει, δεν έχει κανένα λόγο να δραπετεύσει στο εξωτερικό, δίκην χρυσοθήρα, όπως μας παρουσιάζουν τα ΜΜΕ. Δεν είναι η χαμηλή αμοιβή μας το αρνητικό κίνητρο φυγής, ούτε μόνο η ανεργία, αλλά το άθλιο νεποτικό και κομματοκρατούμενο, δήθεν νόμιμο, σύστημα διοίκησης του κράτους μας.
Κι εδώ, κατά τη γνώμη μου, εντοπίζεται και η τεράστια ευθύνη της ιατρικής πανεπιστημιακής κοινότητας, των ίδιων των ιατρικών σχολών και των επιστημονικών ιατρικών εταιρειών, υπεύθυνων για κάθε ιατρική ειδικότητα. Πως ανέχονται την τραγική υποβάθμιση των ανθρώπων που μύησαν στην ιατρική τέχνη; Πως δέχονται να δώσουν συνέχεια στην ειδικότητα, όταν το μεγαλύτερο μέρος της ειδίκευσής του ο κάθε ιατρός το δαπανά χωρίς επίβλεψη, μόνος του στην εφημερία, χωρίς ουσιαστική βοήθεια και υπάρχει στο σύστημα για να καλύπτει τα κενά από ειδικούς στην εφημερία, για να μην καταρρεύσει η δημόσια υγεία. Γιατί επιτρέπουν τη διαιώνιση ενός συστήματος όπου ο διευθυντής είναι ο πιο παλιός, μέσω ανάτασης των χεριών της πλειοψηφίας, ή μέσω ανάθεσης, ή μέσω ασφαλιστικών μέτρων και όχι ο πιο ικανός; Τι κίνητρα δίνετε; Εκτός κι αν είστε μέρος του συστήματος και δυστυχώς και του προβλήματος. Πρέπει, οι πανεπιστημιακοί μας δάσκαλοι να πάρουν επίσημα θέση. Είναι υποχρεωμένοι απέναντι στον ελληνικό λαό. Ας δώσουν τέλος στην οικογενειοκρατία και στην ευνοιοκρατία, που μαστίζει τη δημόσια υγεία. Όσα ευρώ και να μας χαρίσουν, αν δεν δώσουμε ελπίδα, κίνητρα και αξιοκρατία, θα χαραμισθούν στο μύλο της ανθρώπινης απληστίας και του φιλελεύθερου ατομικισμού.
Αλλά και οι ιατρικές εταιρείες της κάθε ειδικότητας έχουν τεράστια ευθύνη για τη μη σωστή ιατρική εκπαίδευση. Πέρα από τις δημόσιες σχέσεις και το συνεδριακό τουρισμό, που παρεμπιπτόντως, είναι ακόμα κατορθωτός χάρις των εργασιών που αποστέλλουμε εμείς οι «κακοί» δημόσιοι ιατροί, με τις «τεράστιες» αμοιβές και τις «ιδανικές» συνθήκες εργασίας και την «αμέριστη» συμπαράσταση των διευθυντών και των διοικητών μας, τι πρωτοβουλίες έχουν αναλάβει; Με ποιο τρόπο υπερασπίζονται το μελλοντικό μέλος της εταιρείας τους, αφήνοντάς τον από τον πρώτο μήνα της ειδικότητάς του μόνο, χωρίς καθοδήγηση; Δεν υποβαθμίζεται η έννοια της ιατρικής ειδικότητας και άρα της ίδιας της ειδικότητας, που υποτίθεται πως εκπροσωπούν; Η μέχρι τώρα σιωπή τους τις καθιστά τουλάχιστον ύποπτες, αν όχι συνένοχες στην μεθοδευμένη επιστημονική μας απαξίωση. Κι όλα αυτά θα πρέπει να γίνουν ανοικτά και γνωστά στον κάθε έλληνα πολίτη. Όλοι μας είμαστε ακόμα δημόσιοι λειτουργοί και μας αρμόζει να τοποθετηθούμε δημόσια για ένα δημόσιο αγαθό, την ΥΓΕΙΑ.
Βελιώτης Ν. Χαράλαμπος
Παιδίατρος – Νεογνολόγος
Επιμελητής Α` ΕΣΥ
Σέρρες: 15-12-2012