Έχει αναλυθεί χιλιάδες φορές το γιατί η προτεραιότητα θα πρέπει να είναι η πρόληψη (λέγε με εμβόλια) και όχι η θεραπεία. Οι θεραπείες αυτές εκτός του ότι είναι πανάκριβες, δυσεύρετες, πειραματικές (με εξαιρετικά μικρότερα δείγματα), και με περισσότερες παρενέργειες, είναι επίσης και πολύ λιγότερο αποτελεσματικές, αφού ο ασθενής ήδη έχει προσβληθεί και ο ιός κάνει πάρτυ στο σώμα του με απρόβλεπτες συνέπειες. Οπότε φυσικά και κάθε σοβαρό κράτος επενδύει στην πρόληψη.
Όσο για το άλλο, ακόμα δεν καταλαβαίνω τι εννοείς. Ποιοι είναι οι μη εξειδικευμένοι που δίνουν οδηγίες; Μια χαρά αρμόδια είναι η επιστημονική επιτροπή, και φυσικά υπάρχουν και δεκάδες έγκριτοι επιστήμονες που δίνουν ατομικά και προσωπικά τη μάχη της ενημέρωσης μέσα από συνεντεύξεις και μέσω social media. Που είναι λοιπόν αυτοί οι (σχεδόν) όλοι που τρέχουν να εμβολιαστούν;
Απλά έχει επικρατήσει (και όχι από μόνη της φυσικά) μια νοοτροπία το ότι "αν εμβολιαστώ κάνω χάρη στην κυβέρνηση, και εγώ δεν είμαι τέτΧοιος". Γι'αυτό και λέω έκαστος εφ'ω ετάχθη. Θα τελειώσει η πανδημία από όλον τον πλανήτη κι εμείς θα συζητάμε ακόμα για τις ιβερμεκτίνες για βόδια, και τα μονοκλωνικά "που μας τα κρύβουν".
@Maestro
Γιατί αυτή η σύγχυση Ιάσων;
Τα εμβόλια είναι πρόληψη. Τα φάρμακα (όσα υπάρχουν) είναι θεραπεία.
Η πρόληψη αφορά τους υγιείς (για να μην αρρωστήσουν).
Η θεραπεία αφορά τους ασθενείς (αφού έχουν ήδη αρρωστήσει).
Είναι δύο διαφορετικά πράγματα και κακώς τα μπερδεύουμε. Έτερον εκάτερον. Το ένα δεν αποκλείει το άλλο. Αντίθετα,
συμπληρώνει.
Το φάρμακο θα δράσει εκεί που δεν υπάρχει ή απέτυχε το εμβόλιο.
Φυσικά είναι καλύτερα να προλαμβάνει κανείς, παρά να θεραπεύει. Αλλά, από πού κι' ως πού η πρόληψη εμποδίζει να δίνεται βάρος
και στη θεραπεία;
-"Τα φάρμακα είναι ακριβά, δυσεύρετα, κυκλοφορούν σε μικρές ποσότητες. Εχουν παρενέργειες. Και ειναι πειραματικά"!
Ναι, αλλά...
Κατ' αρχήν το κόστος των φαρμάκων, όσο ακριβά και αν είναι, αποτελεί κλάσμα μόνο μίας νοσηλείας σε ΜΕΘ. Και αν χορηγηθούν εγκάιρως, στα πρωτα στάδια της νόσου, συμβάλλουν ώστε να αποφύγει τη βαρειά νόσηση ο πάσχων και την εισαγωγή σε ΜΕΘ. Επομένως και από καθαρά οικονομική άποψη μειώνουν το κόστος άνά ασθενή!
Έχουν παρενέργειες; Ναι, βεβαίως μπορεί να έχουν. Όμως δεν δίνονται σε υγιείς, αλλά σε
ήδη ασθενείς. Και εκεί ισχύει, όπως πάντα, η σχέση αναμενόμενου οφέλους και πιθανής βλάβης.
Είναι δυσεύρετα, κυκλοφορούν σε μικρές ποσότητες.
Σωστά. Αλλά πάλι απαιτούνται μόνο εκείνες οι σχετικά μικρές ποσότητες ειδικά για τους νοσούντες που θα τα χρειαστούν. Σε καμμία περίπτωση δε θα χρειαστούν τα εκατομμύρια των δόσεων που απαιτούνται για τον εμβολιασμό ενός πληθυσμου. Δεν είναι τόσο δύσκολα τα πράγματα, αν ληφθούν οι αποφάσεις.
Αφού είναι ακόμα πειραματικά!
Δεν είναι έτσι τα πράγματα.
Τι
δήλωσε ο Έλληνας Επίτροπος Μαργαρίτης Σχοινάς;
...《έχουμε ήδη εγκρίνει σε κοινοτικό επίπεδο έναν αριθμό οκτώ με εννιά θεραπευτικών επιλογών, οι οποίες είναι διαθέσιμες, οι οποίες είναι εγκεκριμένες, πράγμα που σημαίνει ότι, αν οποιαδήποτε κυβέρνηση θελήσει να κινηθεί προς αυτά, μπορεί να το κάνει χωρίς κανένα πρόβλημα αδειοδοτήσεων.》
Αν όμως οι χώρες προμηθεύονταν από μία ποσότητα των αντιστοίχων φαρμάκων αμέσως μετά την έγκριση τους, δεν θα είχαν σωθεί αρκετές χιλιάδες ζωές;
Είναι λίγο αυτό;
Έ, τότε;
Η κριτική που ασκείται είναι ότι η Ε.Ε. και οι ευρωπαϊκές χώρες (μαζί και η δική μας) έβαλαν όλα τα αυγά στο ένα καλάθι (μόνο στην πρόληψη δηλαδή).
Και υποτίμησαν ή αδιαφόρησαν εντελώς για το άλλο (τη θεραπεία).
Γιατί η Ε.Ε. και οι χώρες της ακολούθησαν αυτό το δρόμο (μόνο της πρόληψης);
Μπορούμε να κάνουμε υποθέσεις.
Το ερώτημα παραμένει. Και δεν είναι καθόλου παράλογο. Αναζητούνται πειστικές απαντήσεις..
