Είπα για τις δισκοθήκες,που προορίζονταν για οικιακή διασκέδαση διαβάζοντας μια παλιά συνέντευξη του κ.Πετρόπουλου στον Ήχο πριν πολλά χρόνια (την έχω φυσικά),που έλεγε ότι παλιότερα οι Έλληνες αγόραζαν πολύ μουσική σε δίσκους κυρίως λιγότερο κασέτες,κατόπιν έπεσαν με τα μούτρα στα cds,αλλά αγόραζαν.
Είπε για κάτι νούμερα πωλήσεων ηχείων A.Spectrum ,που με εξέπληξαν ειλικρινά.. απίστευτα νούμερα.
Καταλήγει βέβαια ότι η τάση αυτή ανεκόπη απ τις σειρές μυθοπλασίας στα ιδιωτικά και τα 'Μενεγάδικα'.
Αυτές οι αγορές τα τελευταία χρόνια ανακυκλώνονται.
Οι παλιότεροι θα θυμούνται πως υπήρχε διαφημιστικός χρόνος στην ΕΡΤ για δισκογραφικές Μίνως,Polygram,κ.λ.π. ( έχω κάποια επίσης σε Open tapes).
Ένα τέταρτο αν θυμάμαι καλά , όπου άκουγες samples απ τις ξένες και εγχώριες επιτυχίες και παράγγελνες.
Μικρά μέρη για παράδειγμα μάθαιναν για το soundtrack της σειράς 'οι έμποροι των Εθνών' στην ΕΙΡΤ και παράγγελναν τον δίσκο του Ξυλούρη από διπλανές πόλεις,ή μεγαλύτερα νησιά,εγώ πέτυχα και πλανόδιο που σε βαλίτσα πουλούσε δίσκους τέλη 69 προς 70,απ όπου διέσωσα ένα τραγούδι με Μπιθικώτση, αγορά από Δισκοπώλη που τα κουβαλούσε σε βαλίτσα,σε κακή κατάσταση βέβαια αλλά όταν το βλέπω με γυρίζει πίσω σ εποχές που το single είχε μια υποτυπώδη 'φορητότητα'.
Το τραγούδι είναι το 'βράχο.. βράχο',που φυσικά δεν το πουλάω ούτε για να αγοράσω τα platinum 2.
Υπήρχε κινητικότητα, προτιμότερη απ το ένθετο στις Κυριακάτικες,όπως κατάντησε σήμερα.
Ο γέρος μου θυμάμαι είχε πάρει όλα τα singles του.. Σπαθάρη, έτσι.