Καλλιτέχνες με ελεύθερη πτώση κατ ευθείαν σε κενό έμπνευσης!

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Re: Απάντηση: Καλλιτέχνες με ελεύθερη πτώση κατ ευθείαν σε κενό έμπνευσης!

...
Laura Nyro .
Εσκασε μυτη απ το πουθενα στα 1966 και δεν την πηρε σχεδον κανεις χαμπαρι (γινοταν και ο καλος χαμος βεβαια !) , μας πεταξε στα μουτρα 4 δισκαρες που ακομα περιμενουν να ανακαλυφθουν ...

Εεεε! κόψε κάτι! όχι και ...κανείς. Δεν ακούγαμε όλοι Carole King τότε.
Η Nyro έπαθε κατάθλιψη, βαριάς μορφής, έγινε 150 κιλά και κιμάς εσωτερικά. Δεν συνήλθε ποτέ. Ηταν εποχές που η κατάθλιψη δεν ήταν ακόμα καθολική τότε. Σήμερα, για παράδειγμα, που είναι πιο γενική, οι άνθρωποι (νομίζουν ότι) την παλεύουν με τον καταναλωτισμό. Γι αυτό όσοι αγαπούσαμε τη Laura Nyro είδαμε το φώς κάπου εκεί στα μέσα των '90ς. Με την Ani DiFranco. Αστέρι! Πιο ...τσαμπουκαλού, άγριο κορίτσι και στα κεραμίδια, φάση whatever you got, you assholes, bring it on!". Για άκου το Dilate (1996) και μου λές μετά.

Μορφή! :worshippy:

 

[supersonic]

δεν είχε τίποτα κακό η Carole...
απλά η Laura προηγήθηκε κάπως και ήταν ατυχη με την υγεία της αλλά και με τους γύρω της. Η Carole ηταν αγαπημένο κορίτσι πολλών και την σπρώξανε πολύ.

 

[supersonic]

Μια και πιάσατε κορίτσια θα μπορούσα να βάλω πχ την Melanie...

 

[Black Jack]

Η Λόρα Νίρο, λένε οι φήμες, ήταν πολύ κουλ μορφή και από ένα σημείο και μετά έθετε -κατά καιρούς- άλλες προτεραιότητες οικογενειακής φύσεως σε σχέση με την καριέρα της στη μουσική βιομηχανία.
Για μένα δηλαδή, υπάρχει λογική εξήγηση για το γεγονός ότι η μετά το 1971 η δισκογραφία της πήρε την κάτω βόλτα. Το άφησε το άθλημα και την άφησε κι αυτό... Εν τω μεταξύ και το στυλ της μουσικής της (singer songwriter κατά βάση) δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για μακροχρόνιες επιτυχίες, μόνο τον Μπομπ Ντύλαν γνωρίζω στο συγκεκριμένο στυλ που να έχει βρεθεί για τόσο μεγάλο διάστημα στον αφρό, κι αυτός πάντως, με εναλλασσόμενες περιόδους μεγάλης έμπνευσης, μετριότητας και αφλογιστίας (βέβαια, από το '97 με το Time Out of Mind και ύστερα το 'χει σώσει αρκετά).

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

δεν είχε τίποτα κακό η Carole...

Εγώ δεν είπα ότι ήταν κακή. Απλά ήταν πολύ ...comme il faut για τα γούστα μου.
Εννοείται φυσικά ότι τουλάχιστον μέχρι την Patti, η μουσική βιομηχανία τις γυναίκες τις έτρωγε για breakfast. ή τις μετέτρεπε σε Patsy Cline. "Κλάϊν μάϊν" που λένε :icon15:

 

[Black Jack]

Για το θέμα Λόρα vs Κάρολ αν και δεν θέλω να μπω σε αξιολογικές κρίσεις και περαιτέρω συγκρίσεις, μιας και τις θεωρώ και τις δύο παρόμοια καλλιτεχνικά μεγέθη, παρόλα αυτά για την ίντριγκα, σύμφωνα με τα μουσικά γούστα μου και ξεκινώντας με την υπόθεση ότι θεωρώ αμφότερα τα παρακάτω άλμπουμ ως τα masterpieces στη δισκογραφία τους:

Eli and the Thirteenth Confession > Tapestry

 

[Cicadelic Ranger]

Τελικα ολα αυτα ειναι υποκειμενικα. Και μονο ο ιδιος ο καλλιτεχνης μπορει να αισθανθει πραγματι την στιγμη της εμπνευσης του η οχι οντας ειλικρινης μπρστα στον καθρεφτη.
Ολα τα αλλα ειναι θεμα γουστου, που ειτε επιβαλουν "ειδικοι" του ειδους κι υπαρχει ενα κοινο που ακολουθει, ειτε ειναι ρεφλεξ του καθενος αντιστοιχα με τα ερεθισματα του, τις φαντασιωσεις που κανει για εναν καλλιτεχνη, και τις αναμονες του η ακομα και τις στυλιστκες εμμονες του.

Για μενα για παραδειγμα ο Bowie κανει κοιλια μετα το Aladin και ολα αυτα τα χοροπηδηχτα του δεν μου λενε τιποτα. Ακομα και τα Βερολινεζικα ατμοσφαιρικα βρισκω μια δικαιολογια μικροτερης ποιητικης εμπνευσης μεσω παραγωγης της παραγωγης.
Αλλα εαν υπηρξε πτωση, ακομα και ελευθερη, ο Μπαουϊ ανοιξε οχι αλεξιπτωτο, αλλα αεροστατο.
Απο το Outside και μετα ολα ειναι αριστουργηματα. και επανερχεται να κλεισει τον κυκο της ιδιοφυιας οπως ο οφις που δαγκωνει την ουρα του.

Και μιση πλευρα ενος απο αυτους τους δισκου του Μπαουι δεν φτανει ολος ο χαβαλες που κανουν καποιοι (μην πουμε ονοματα και δημιουργησουμε επιπλεον εχθρες) για να τραβηξουν τα φωτα της δημοσιοτητας σε στυλ "ειδες ποσο πονηρος πειραματιστης ειμαι..." ακομα και στην ποσωπικη τους ζωη. Επισης πουλαει η τρελα σαν μαρκετινγκ.

Ενας Bowie η ενας Jagger δεν ειχαν ποτε αναγκη κατι τετοιο. Γιατι ηταν πληρεις των εργων τους.

Α... Και οι Who βγαζουν καινουριο αλμπουμ αν το μαθατε. Λετε να ναι ακομα μια ελευθερη πτωση ; Ο Νταλτρευ λεει ειναι το σπουδαιοτερο αλμπουμ που φτιαξαν απο την εποχη του Quadrophenia...
Λετε να μην ειχαν να πληρωσουν τους φορους τους και αποφασισαν να μπουν στο στουντιο ;

 

[Κώστας Γκαβάκος]

Δεν πρόκειται για καλλιτέχνες με πτώση έμπνευσης αλλά όλοι οι καλλιτέχνες που συνεργάστηκαν με την ECM μετά το πρώτο έργο τους έχασαν μέρος του ήχου τους που αντικαταστάθηκε με ήχο της ECM.
Βέβαια αναγνωρίζω ότι αν δεν υπήρχε η εταιρία θα παρέμεναν στην αφάνεια.

 

[johnnyguitar]

Απάντηση: Re: Καλλιτέχνες με ελεύθερη πτώση κατ ευθείαν σε κενό έμπνευσης!

... Εν τω μεταξύ και το στυλ της μουσικής της (singer songwriter κατά βάση) δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για μακροχρόνιες επιτυχίες, μόνο τον Μπομπ Ντύλαν γνωρίζω στο συγκεκριμένο στυλ που να έχει βρεθεί για τόσο μεγάλο διάστημα στον αφρό, κι αυτός πάντως, με εναλλασσόμενες περιόδους μεγάλης έμπνευσης, μετριότητας και αφλογιστίας ...).

Παρ' οτι δεν νομιζω οτι υπαρχουν συγκεκριμενα μουσικα στυλ που να 'ναι πιο ευαλωτα σε ημερομηνια ληξης, τωρα που το λες κατ' ευθειαν μου ερχονται στο μυαλο ... 3 ½ καλλιτεχνες που το επιβεβαιωνουν :

RANDY NEWMAN
Σχεδον ολοι τον πρωτομαθαμε και τον αγαπησαμε με το Sail Away , (o Jack Norris με το 12 songs και ο Lybe με το "Randy Newman creates something new under the sun") , καταπιαστηκε με παμπολλα ειδη αλλα μαλλον μετα το Land of Dreams (1988) περασε -οχι οριστικα- στα μετοπισθεν (σε καμια περιπτωση παντως δεν τον λες ανεμπνευστο !).

JOAN ARMAΤRADING
Ποιος την θυμαται αυτη την ψυχη ? Την παρακολουθησα μεχρι το "Me myself I" του 1980 και μετα την εχασα . Δεν ειμαι σιγουρος οτι δημιουργικα στερεψε γιατι πολυ απλα δεν ακουσα αλλες δουλειες της προσφατα .

JACKSON BROWNE
Kι αυτος με ωραιο γουστο στις γυναικες αλλα το μαγαζι φαληρισε πολυ νωρις , αν θυμαται κανεις κατι μετα το Running on empty (1977) ας το ριξει στη μπαγκα οσο ακομα γυριζει .
Πριν τον στειλουμε κι αυτόν αδιαβαστο να βρει τον απεσταλμενο του Ξερξη , Μπουλα (στο Σπάρτα – παρ´τα )

ΕLTON JOHN
Η περιπτωση του 1/2 που λεγαμε παραπανω αφου χωρις Bernie Taupin κακοσίτεψε πριν την ωρα του και κατεληξε με Σαλτο από τους Angel Falls (πριν το γυρισει στον σελεμπριτισμο) !
Θα τον εφτανα μεχρι και το 1975 αλλα λογω ανωτερας βιας (η queen Elizabeth εκανε παρεμβαση) αντε μεχρι το 1976.
Μερα παραπανω !

Παντως με την ευρεια εννοια του ορου και ο Van στην ιδια κατηγορια θα μπορουσε να ανηκει.
Μονο που δεν γερναει ! Και τον τηλεφωνικο καταλογο να παιζει ...
Για τα δικα μου αυτια και μονο φυσικα !

 

[PanMan]

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Καλλιτέχνες με ελεύθερη πτώση κατ ευθείαν σε κενό έμπνευσ

Εμενα παντως και το Let's Dance μου αρεσε...Και εν πασει περιπτωσει δεν θεωρω οτι ο Bowie βρεθηκε σε ελευθερη πτωση ποτε,οπως και οι Stones.
Τετοια περιπτωση ηταν ο Sly.Mετα το There's a Riot Goin'On καηκε.Εβγαλε το Fresh που ηταν απλα οκ (σε σχεση με τα προηγουμενα,μια χαρα δισκος ηταν γενικα) και....χαιρετε....

Συμφωνώ για το Let's dance. Μετά από 10 χρόνια θα θεωρείται το καλύτερο μετά το Ziggy.

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Re: Απάντηση: Re: Καλλιτέχνες με ελεύθερη πτώση κατ ευθείαν σε κενό έμπνευσης!

Παρ' οτι δεν νομιζω οτι υπαρχουν συγκεκριμενα μουσικα στυλ που να 'ναι πιο ευαλωτα σε ημερομηνια ληξης,...

Η ίδια η pop είναι καταδικασμένη να εκφράζει τον αφρό των ημερών της και το συνεχές "Τώρα". Είναι από μόνη της μιά καλλιτεχνική φόρμα καταδικασμένη να αντιμετωπίζει τη θνητότητα καθώς οι ήρωές της "φεύγουν" ένας ένας. Τα Μουσεία την κάνουν να πλήττει. Δεν είναι γι αυτήν. Υπό αυτή την έννοια ο τίτλος του νήματος είναι λάθος: από καλλιτέχνες υπάρχουν οι One Hit Wonders (πχ τύποι σαν το Don MacLean) μέχρι άλλους που κράτησαν 7 - 8 χρόνια ή τα "τέρατα", τις διάνοιες που άντεξαν λίγο παραπάνω. Υπάρχουν κι αυτοί που γερνούν χαριτωμένα, ο Randy Newman είναι ένα τέτοιο παράδειγμα. Δεν θυμάμαι αν το πρώτο ροκ single που άκουσα ήταν το When I Was Young των Animals, παίζει και να ήταν το Lady Jane των Stones γιατί θυμάμαι το flip-side (Mother's Little Helper, αρχίζει με το στίχο 'What a drag it is getting old"). Πάντως ήμουνα στην κατασκήνωση, 12 ετών τότε, και το έπαιζε ο ομαδάρχης σ ένα φορητό πικάπ με μπαταρίες. Αυτό που ήταν όλη η ουσία δεν ήταν το πόσο "κράτησαν" τα συγκεκριμένα κομμάτια ή αυτοί που τα έγραψαν, όσο το ότι εμένα με στοίχειωσαν για ολόκληρη την υπόλοιπη ζωή μου. Μετά, βέβαια, ήρθε η πλημμύρα.

 

[johnnyguitar]

Απ τον αφρο των ημερων λοιπον , εσυ επελεξες στα 12 πιο αγαπημενα σου albums το συντριπτικο ποσοστο να προερχεται απο τον ευρυτερο χωρο της pop και μαλιστα τα περισσοτερα απο αυτα να μην ειναι του "συνεχους Τωρα" αλλα να διατηρουν χωρις σκαμπανεβασματα σχεδον την ιδια υψηλη θεση αναμεσα σε δεκαδες χιλιαδες μουσικα εργα που εχεις αφομειωσει απο πολλες και διαφορετικες μουσικες κατηγοριες .

Τι λεει λοιπον αυτο ?
Οτι οχι μονο δεν ειναι τοσο φθαρτο το ειδος που επικαλεισαι, αλλα οντως ειναι αυτο που -κατα κυριο λογο- σε στοίχειωσε για ολόκληρη την υπόλοιπη ζωή σου .
Εως τη στιγμη της "πλημμυρας" στην οποια αναφερθηκες και ειλικρινα εγω προσωπικα στηνω αυτι να ακουσω σε τι ακριβως αναφερεσαι.

Και ο τιτλος του "νηματοθετη" (που χτυπιοσουν τις προαλλες στα γελια με την ορολογια) μια χαρα ειναι , οι περισσοτεροι καλλιτεχνες εχουν φυσιολογικη φθορα με ακανονιστες μεταπτωσεις (οπως ολοι μας σε καθε μορφη δραστηριοτητας) αλλα υπαρχουν και καποιες πολυ ιδιαιτερες περιπτωσεις που καποιοι (μεταξυ σοβαρου και αστειου) εχασαν τελειως ξαφνικα το knack ή mojo ή οπως αλλιως θελεις να το πεις.
Και με αυτη την αφορμη εγω τουλαχιστον διαβασα παρα πολυ ενδιαφερονται πραγματα στον διαλογο που γινεται και -θα στο πω και ας σου φανει περιεργο - χαρηκα για τις τοσο απροβλεπτες διαφορες μεταξυ μας !

Και τον Don McLean περισσοτερο θα τον θυμουνται για το Vincent παρα για το American Pie που προφανως εννοεις .
Τι σημαινει αυτο ?
Οτι ευτυχως δεν υπαρχει απολυτως αντικειμενικη θεωρηση της αξιολογησης των εργων που μας προσφερονται αλλα αναμεσα σε παρα πολυ εμπειρους , ψαγμενους , λατρες της μουσικης (για την περιπτωση μας) θα υπαρχουν ακομα και πολυ μεγαλες αποστασεις στην αποτιμηση συγκεκριμενων εργων.

Δειγμα και μονο υγειας και ειλικρινους διαθεσης και ασε τον οποιοδηποτε αυτοκλητο υπερασπιστη με οπαδικη διαθεση και ενιοτε ακομα και με προσβλητικους χαρακτηρισμους να νομιζει οτι μιλα μονο ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ σε οτι εχει διαφορετικη αποψη.

Δεν σου παει ο ηχος των Pink Floyd στην μετα Barrett εποχη , δικαιωμα σου και μαγκια σου , so what ?
Σεβομαι απολυτα τη γνωμη σου και την γενικοτερη αντιληψη που εχεις αλλα θα με βρεις ακριβως στο αντιθετο ακρο , τους λατρευω μεχρι και το The Wall !
Οπως φυσικα οτι αμεσως μετα το 1979 τους αγνοω πληρως !

Γιατι κατα τα γνωστα αν ρωτησεις 100 ανθρωπους μπορει να παρεις ακομα και 101 διαφορετικες γνωμες .
Γιατι ενας διαφωνησε και με τον εαυτο του ακομα

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Re: Απάντηση: Καλλιτέχνες με ελεύθερη πτώση κατ ευθείαν σε κενό έμπνευσης!

Απ τον αφρο των ημερων λοιπον , εσυ επελεξες στα 12 πιο αγαπημενα σου albums το συντριπτικο ποσοστο να προερχεται απο τον ευρυτερο χωρο της pop και μαλιστα τα περισσοτερα απο αυτα να μην ειναι του "συνεχους Τωρα" αλλα να διατηρουν χωρις σκαμπανεβασματα σχεδον την ιδια υψηλη θεση αναμεσα σε δεκαδες χιλιαδες μουσικα εργα που εχεις αφομειωσει απο πολλες και διαφορετικες μουσικες κατηγοριες .

Τι λεει λοιπον αυτο ?
Οτι οχι μονο δεν ειναι τοσο φθαρτο το ειδος που επικαλεισαι, αλλα οντως ειναι αυτο που -κατα κυριο λογο- σε στοίχειωσε για ολόκληρη την υπόλοιπη ζωή σου .
Εως τη στιγμη της "πλημμυρας" στην οποια αναφερθηκες και ειλικρινα εγω προσωπικα στηνω αυτι να ακουσω σε τι ακριβως αναφερεσαι.

Και ο τιτλος του "νηματοθετη" (που χτυπιοσουν τις προαλλες στα γελια με την ορολογια) μια χαρα ειναι , οι περισσοτεροι καλλιτεχνες εχουν φυσιολογικη φθορα με ακανονιστες μεταπτωσεις (οπως ολοι μας σε καθε μορφη δραστηριοτητας) αλλα υπαρχουν και καποιες πολυ ιδιαιτερες περιπτωσεις που καποιοι (μεταξυ σοβαρου και αστειου) εχασαν τελειως ξαφνικα το knack ή mojo ή οπως αλλιως θελεις να το πεις.
Και με αυτη την αφορμη εγω τουλαχιστον διαβασα παρα πολυ ενδιαφερονται πραγματα στον διαλογο που γινεται και -θα στο πω και ας σου φανει περιεργο - χαρηκα για τις τοσο απροβλεπτες διαφορες μεταξυ μας !

Και τον Don McLean περισσοτερο θα τον θυμουνται για το Vincent παρα για το American Pie που προφανως εννοεις .
Τι σημαινει αυτο ?
Οτι ευτυχως δεν υπαρχει απολυτως αντικειμενικη θεωρηση της αξιολογησης των εργων που μας προσφερονται αλλα αναμεσα σε παρα πολυ εμπειρους , ψαγμενους , λατρες της μουσικης (για την περιπτωση μας) θα υπαρχουν ακομα και πολυ μεγαλες αποστασεις στην αποτιμηση συγκεκριμενων εργων.

Δειγμα και μονο υγειας και ειλικρινους διαθεσης και ασε τον οποιοδηποτε αυτοκλητο υπερασπιστη με οπαδικη διαθεση και ενιοτε ακομα και με προσβλητικους χαρακτηρισμους να νομιζει οτι μιλα μονο ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ σε οτι εχει διαφορετικη αποψη.

Δεν σου παει ο ηχος των Pink Floyd στην μετα Barrett εποχη , δικαιωμα σου και μαγκια σου , so what ?
Σεβομαι απολυτα τη γνωμη σου και την γενικοτερη αντιληψη που εχεις αλλα θα με βρεις ακριβως στο αντιθετο ακρο , τους λατρευω μεχρι και το The Wall !
Οπως φυσικα οτι αμεσως μετα το 1979 τους αγνοω πληρως !

Γιατι κατα τα γνωστα αν ρωτησεις 100 ανθρωπους μπορει να παρεις ακομα και 101 διαφορετικες γνωμες .
Γιατι ενας διαφωνησε και με τον εαυτο του ακομα

Ωραία. Χαίρομαι γιατί μόλις μπήκες και ζητούσες λίστες ένοιωσα να σκυλοβαριέμαι, αυτό που ήθελα από σένα ήταν το committ, το "εδώθε", δηλαδή ακριβώς αυτό που κάνεις τώρα.
Το ...είδος ΕΙΝΑΙ φθαρτό, παρεκτός κι αν μιλάς για τους ...ιστοριοδίφες, όπως περίπου εμείς καλή ώρα, αυτούς που πια ανάμεσα στα σκέλια τους δεν έχουν ένα μπουρλότο αλλά μιά βιβλιοθήκη - ή δισκοθήκη, αν μ εννοείς, πράγμα για το οποίο είμαι σίγουρος. :coool:

 

[johnnyguitar]

Kαι γιατι το ενα θα πρεπει να αναιρει το αλλο ?
Οταν εσυ ασχολεισαι μονο με το ενα σπορ χανεις το ενδιαφερον σου για τα αλλα ή μηπως η ενασχοληση και η πληροτητα με το ενα σε κανει καλυτερο και αποδοτικοτερο και σε οτιδηποτε αλλο ?

Ιστοριοδιφες ?
Ειναι κατι με το οποιο ασχοληθηκες και δεν θελησες να το μελετησεις σε ολο του το βαθος "αν και συ μ εννοεις" κατι για το οποιο επισης ειμαι σιγουρος ? :hahaha:
Κι ας πηγε ο νους σου μονο στο κακο !!

Και καθε -μα καθε- τι που κανουμε ειναι φθαρτο ! Ευτυχως δηλαδη .
Εκτος ισως απ το ... Erotica της κυρα Κατινας που λατρευεις :2thumb22sup:
Μνημειο ... διαχρονικο

Και ειλικρινα ποτε καμια λιστα δεν απετελεσε τιποτα περισσοτερο απο εναυσματα .
Και παρα πολυ χρησιμα μαλιστα . Που δεν θα τα βρισκες ποτέ με αλλο τροπο
Οπως και εδω μεσα αλλωστε .
Και λυπαμαι που τις βαριεσαι γιατι εχεις ριξει χοντρα ψαρια μεσα !
Και μην διανοηθεις να τα σταματησεις !!

Και αυτο το committ ρε Κωστα μου πολυ διφορουμενο.. και με διαφορετικες προσδοκιες απο τον καθενα μας

Υ.Γ. για την πλημμυρα ακομα περιμενουμε . Εκτος πια και αν ειμαι ο μονος που αγνοει το θεμα

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Η πλημμύρα έχει να κάνει με τον βουλιμικό μου χαρακτήρα. Δεν σταμάτησα στην pop. Αντιθέτως: ξεκίνησα από 'κεί. Σύντομα οι ανάγκες μου ήταν πολύ πιο μεγάλες.
Δεν είναι όλα όσα κάνουμε φθαρτά: ο Σούμπερτ ΔΕΝ είναι -ιδιαίτερα τα πιανιστικά του- ούτε ο Σούμαν, ούτε ο Ντοστογιέφσκι. Οι άνθρωποι τους ακούν και τους διαβάζουν κοντά 200 χρόνια τώρα, δεν είναι ...τυχαίο, και θα συνεχίσουν να τους ακούν και να τους διαβάζουν για όσο θα υπάρχουν.
Για πόσους από αυτούς που γράφουμε παραπάνω θα μπορούσες να πείς το ίδιο ;

Ποιά πλημμύρα περιμένεις; Αναμένω.opcorn:

Μέχρι τότε κάνε μιά βόλτα από το index της κατηγορίας. Σε όλα τα είδη εννοώ.

 

[supersonic]

Re: Απάντηση: Καλλιτέχνες με ελεύθερη πτώση κατ ευθείαν σε κενό έμπνευσης!

παρεκτός κι αν μιλάς για τους ...ιστοριοδίφες, όπως περίπου εμείς καλή ώρα, αυτούς που πια ανάμεσα στα σκέλια τους δεν έχουν ένα μπουρλότο αλλά μιά βιβλιοθήκη - ή δισκοθήκη, αν μ εννοείς, πράγμα για το οποίο είμαι σίγουρος. :coool:

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

damn right! -bye-

 

[Δημοκηδής]

Ηλικιωμένες Ακκιζόμενες Πριμαντόνες


Όλα αυτά υπάρχουν και συζητήσεις γίνονται γιατί υπάρχει κάτι άλλο στα σκέλια των ανθρώπων και όχι δισκοθήκες...

Στάλθηκε από το SM-G965F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

 

[Cicadelic Ranger]

Η POP ειναι καταδικασμενη στην αμεσοτητα, τον τροπισμο, και το ευτελες του καιρου, αλλα επειδη ειναι τοσο large, και επειδη το people, η Pop-ulation που αποτελει την βαση και το κοινο της, δεν εχει μονο ακολουθους, αλλα και ιχνηλατες και ερευνητες ακομα και δημιουργους, ναι το ποπολο μπορει να μας ξαφνιασει, ετσι εχουν μπει μεσα στις αγκαλες της και δουριοι ιπποι.
Δηλαδη καποιες καλλιτεχνικες οντοτητες που δεν θα σβησουν με την γεννια η με την μοδα που τις ακουει.

Και ακομα και οι εξωγηινοι οταν θα ρθουν θα ακουνε και θα μελετανε. Διπλα σε Μοτσαρτ και Μπετοβεν.

Εκει ειναι ολη η διαφορα κατ εμε.

 

[supersonic]

Ηλικιωμένες Ακκιζόμενες Πριμαντόνες


Όλα αυτά υπάρχουν και συζητήσεις γίνονται γιατί υπάρχει κάτι άλλο στα σκέλια των ανθρώπων και όχι δισκοθήκες...

Στάλθηκε από το SM-G965F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

υπάρχει μια διαφορά από ηλικιακής απόψεως αγαπητέ μου....μην κρίνεις εξ ιδίων