Μια νεανική άποψη για το βινύλιο

[superfly]

η τεχνη ποτε δεν πεθαινει.μπορει να ζοριζεται απο καποιες εποχες αλλα ποτε δεν θα πεθανει.θα πεθανει οταν θα πεθανει και ο ανθρωπος.

 

[pelopis85]

Δεν θέλω να σε αποκόψω από την περί τεχνών αντίληψη που έχεις σήμερα, αλλ’ απλώς να επισημάνω πως ίσως να βρίσκεσαι στο σωστό δρόμο, ώστε κάποτε να προσεγγίσεις την τέχνη τόσο, ώστε να την κατανοήσεις. Προς αυτήν την κατεύθυνση, προσπάθησε να διακρίνεις τα τρία στοιχεία που απαρτίζουν ένα αντικείμενο τέχνης: το οιουδήποτε έρματος καλλιτεχνικό περιεχόμενο, το μέσο, και τον χρόνο, υπό την έννοιαν ότι αυτός καθορίζει τη μορφή του μέσου, αφού το μέσο υφίσταται τη δυναμική της τεχνολογίας. Ανεξαρτήτως ποιο αξίζει, και τι νομίζουμε – εσύ, εγώ, ή οποιοσδήποτε άλλος- πως αρμόζει, όταν εξεδόθη για πρώτη φορά το Made in Japan, ο χρόνος δεν επέτρεπε και πολλά πράγματα, διαφορετικά από ένα χαρτονένιο φάκελο με ίχνος 12 x 12 ίντσες.

Ίσως προχτές, μάλλον χτες, αλλά οπωσδήποτε σήμερα, για κάθε «υπέροχο», μεγάλο, ή όπως αλλιώς μπορεί να χαρακτηρισθεί ένα εξώφυλλο φωνογραφικού δίσκου, μπορώ να σκεφθώ μια τοσοδούλα micro SD μνημούλα να συνοδεύει το μέσο, όποιο κι αν είναι αυτό, και η οποία μπορεί να περιέχει πληθώρα εικόνων, εξωφύλλων και δεν ξέρω τι άλλο, τα οποία μπορούν να προβληθούν σε έναν τηλεοπτικό δέκτη με έκταση πολλαπλάσια του χάρτινου εξωφύλλου. Ασχέτως εάν κάτι τέτοιο ίσως δεν το σκέφθηκε κανένας, για να το εισαγάγει στην αγορά. Και πάλι, όμως, και αυτή η λύση είναι περιοριστική. Σκέψου πόσα εξώφυλλα, πόσες αφίσες, πόσα διαφημιστικά πανώ δεκάδων τετραγωνικών μέτρων έχουν αποτυπώσει το όνομα και το καλλιτεχνικό στίγμα ενός εκ των σημαντικοτέρων συνθετών του 20ου αι., κατά την τεσσαρακονταετή πορεία του, και δες τι λέει:

Πρώτον, η φιλοδοξία και η αγάπη.
«Εγώ είμαι που τα άλλαξα όλα, δηλαδή εννοώ πως απλά ήθελα να ξεφύγω από κάτι που ήταν πραγματικά βαρετό. Βαρέθηκα να παίζω την ίδια μουσική συνέχεια, χρόνο με το χρόνο, τις ίδιες μελωδίες, τον ίδιο ρυθμό. Δεν υπήρχε τίποτα να ανακαλύψω, τίποτε δεν ήταν καινούργιο, όλα ήταν παλιά, και απλώς δεν τα αγαπούσα. Ανακάλυψα πως αγαπούσα αυτό που ήθελα να κάνω εγώ». (*)

Δεύτερον, ο πόνος της απόρριψης.
«Έχω μέγα πρόβλημα! Είναι η λέξη «Tango». Κάθε φορά που ταξιδεύω σε κάποια χώρα, οι άνθρωποι βλέπουν τη λέξη «Tango» αλλά δεν διαβάζουν και την άλλη πιο μπροστά, που μαζί σημαίνουν «New Tango». Είναι τελείως διαφορετικό πράγμα, ένας διαφορετικός ρυθμός. Βλέποντας τη λέξη «Tango», περιμένουν να ακούσουν το παλιομοδίτικο, παραδοσιακό τάνγκο, και όταν ακούν αυτή τη μουσική, τότε αμέσως σηκώνονται και, απλώς, εγκαταλείπουν την αίθουσα…» (*)

Έχοντάς τον προσεγγίσει σχετικά επαρκώς, εφέτος είπα να αναθερμάνω τη σχέση μου με την πίστα, να ξανα-ξεκλειδώσω τα πόδια μου. Πάνε κοντά δέκα χρόνια από τότε, καιρός ήταν πια. Η Όλγα είναι μια νεαρή κοπέλα που φέρει απώλεια της ακοής περίπου ενενήντα τοις εκατό, και επικοινωνεί διαβάζοντας τα χείλη του συνομιλητή της. Αυτό δεν την εμποδίζει καθόλου να έρχεται κι αυτή στη σχολή, και να χορεύει τάνγκο, αγαπώντας το έτσι όπως το αντιλαμβάνεται, όπως το αισθάνεται. Κι αυτό δε χωρεί σε κανένα εξώφυλλο, κανένα «άρτγουωρκ», κανένα καμβά, στέκει υπεράνω του τενάγους των κάθε λογής στερεοτύπων, και ενυπάρχει ως τέχνη στο μέσο. Όποιο κι είναι αυτό.


(*) Αποσπάσματα από μια ραδιοφωνική συνέντευξη του Αστόρ Πιατσόλα το έτος 1989, σταχυολογημένα και ενταγμένα στο πνεύμα αυτού εδώ του δίσκου.

Με κάθε σεβασμό στην κάθε άποψη που δικαιούται να φέρει κάθε ανθρώπινο ον θα απαντήσω στον κύριο Κόγια του οποίου οι τοποθετήσεις σε πάρα πολλά threads μου έχουν αφήσει άριστες εντυπώσεις.
Μου μιλήσατε για την αναζήτηση της μουσικής και ότι ίσως βρίσκομαι στο σωστό δρόμο. Άρα για να μπορείτε να προσδιορίσετε τον ορθό δρόμο τον έχετε ήδη διαβεί και ίσως να θεωρείτε ότι έχετε φτάσει και στο τέρμα του!!
Μπράβο σας!!!
Αφήστε όμως να ταξιδέψω και γω μέχρι την Ιθάκη της μουσικής.Βέβαια στο πλοίο μαζί μου θα έχω και τον Άστορ Πιατσόλα...
Ούτε αυτός έχει φτάσει στο τέλος του δρόμου απ'ότι φαίνεται.Αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι συνειδητοποίησε ότι αγαπούσε να κάνει αυτό που ήθελε εκείνος..Δηλαδή ίσως να είχε νομίσει ότι έπιασε λιμάνι κάποτε αλλά δεν ήταν η Ιθάκη...

Επίσης,για τη κάρτα μνήμης που αναφέρετε ότι ίσως δεν τη σκέφτηκε κανείς...
Μαθηματικά η πιθανότητα ενός τέτοιου ενδεχομένου τείνει στην 1 προς τον πληθυσμό της γης..
Δύσκολο κάτι τέτοιο, άρα κάποιοι θα την απέρριψαν.Αν βέβαια κάποτε συμβεί θα σας δώσω εγώ πρώτος συγχαρητήρια...

Ευχαριστώ πάντως που παραθέσατε τα λόγια του Πιατσόλα.Ήταν υπέροχη ομολογία από έναν υπέροχο άνθρωπο και καλλιτέχνη

 

[pelopis85]

Βρε Κώστα, σόρρυ κιόλας, αλλά, what's your point?

Ανεβάζεις ολόκληρο λογύδριο, ουσιαστικά "τη λες" στον άλλον ότι δεν καταλαβαίνει από Τέχνη, μόνο και μόνο για να βγάλεις πάλι μπροστά το μένος σου κατά του βινυλίου.

Μ'αρέσουν τα δύσκολα φίλε Guybrush..

 

[pelopis85]

Re: Απάντηση: Μια νεανική άποψη για το βινύλιο

η τεχνη ποτε δεν πεθαινει.μπορει να ζοριζεται απο καποιες εποχες αλλα ποτε δεν θα πεθανει.θα πεθανει οταν θα πεθανει και ο ανθρωπος.

Οι απόψεις σου με βρίσκουν κάτι παραπάνω από σύμφωνο

 

[Stergito]

Μια και με "πριζώσατε", άνοιξα ένα θέμα στη Μουσική κατηγορία, όπου μπορούμε να συνεχίσουμε την κουβέντα σχετικά με το πού πηγαίνουν οι μουσικές στις μέρες μας.

Οπότε, καλώ τους συμμετέχοντες στο thread κι όχι μόνο, να κάνουν και μια βόλτα από εδώ.

 

[ΜΙΧΑΗΛΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ Heaven]

Re: Απάντηση: Μια νεανική άποψη για το βινύλιο

η τεχνη ποτε δεν πεθαινει.μπορει να ζοριζεται απο καποιες εποχες αλλα ποτε δεν θα πεθανει.θα πεθανει οταν θα πεθανει και ο ανθρωπος.

Ετσι μπραβο:grinning-smiley-043

 

[ΧΡΗΣΤΟΣ ΘΕΟΝΑΣ]

η τεχνη ποτε δεν πεθαινει.μπορει να ζοριζεται απο καποιες εποχες αλλα ποτε δεν θα πεθανει.θα πεθανει οταν θα πεθανει και ο ανθρωπος.

+100:aktion033:

 

[DIPIE]

Η τέχνη ποτέ δεν πεθαίνει,αλλά δεν "κατοικεί" παντού κι ιδιαίτερα στους εγκεφάλους-αισθητική-συναίσθημα όλων.

Υπάρχει γύρω μας,αλλά ελάχιστοι την αναγνωρίζουν,την συναισθάνονται και συγκινούνται απ' αυτήν.

Το χειρότερο απ' όλα,αυτοί που το παίζουν κουλτουριάρηδες και δεν ξέρουν την τύφλα τους.

Αλλά είπαμε...Στην Ελλάδα,ότι δηλώσεις είσαι...

 

[stavrosz]

Re: Απάντηση: Μια νεανική άποψη για το βινύλιο

Η τέχνη ποτέ δεν πεθαίνει,αλλά δεν "κατοικεί" παντού κι ιδιαίτερα στους εγκεφάλους-αισθητική-συναίσθημα όλων.

Υπάρχει γύρω μας,αλλά ελάχιστοι την αναγνωρίζουν,την συναισθάνονται και συγκινούνται απ' αυτήν.

Το χειρότερο απ' όλα,αυτοί που το παίζουν κουλτουριάρηδες και δεν ξέρουν την τύφλα τους.

Αλλά είπαμε...Στην Ελλάδα,ότι δηλώσεις είσαι...

:grinning-smiley-043

 

[Costas Coyias]

Re: Απάντηση: Μια νεανική άποψη για το βινύλιο

Η τέχνη ποτέ δεν πεθαίνει,αλλά δεν "κατοικεί" παντού κι ιδιαίτερα στους εγκεφάλους-αισθητική-συναίσθημα όλων.

Υπάρχει γύρω μας,αλλά ελάχιστοι την αναγνωρίζουν,την συναισθάνονται και συγκινούνται απ' αυτήν.

Το χειρότερο απ' όλα,αυτοί που το παίζουν κουλτουριάρηδες και δεν ξέρουν την τύφλα τους.

Αλλά είπαμε...Στην Ελλάδα,ότι δηλώσεις είσαι...

Ουδέποτε δήλωσα τί είμαι.-

 

[DIPIE]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Μια νεανική άποψη για το βινύλιο

Ουδέποτε δήλωσα τί είμαι.-

Γενική αναφορά ήταν...

Ούτε εγώ δήλωσα κάτι...-bye-

 

[Costas Coyias]

Ναι, καλά...

 

[DIPIE]

Ε τώρα...
Αν είχα σκοπό να στην πώ προσωπικά,θα ντρεπόμουνα να το παραδεχτώ ή να γράψω απευθυνόμενος σε σένα;

 

[Ανδρεας Σχιζας]

Προσωπικα, απο τοτε που οι dj σταματησαν να σπανε την μεση για να γυρισουν πισω να πιασουν το επομενο βινυλιο σταματησα και εγω να "ασχολουμαι μαζι τους"
Ενας απο τους καλυτερους μου φιλους σταματησε την δουλεια και για αυτον τον λογο.
Μεσα στις γιορτες πηγα να ΑΚΟΥΣΩ φιλο σε καποιο club (ηξερα οτι ειχε στημενα mkii) λατρες του βινυλιου η παρεα dj και μη.Βεβαια οι αλλοι ξεραν,βλεπω που λετε απο αποσταση mkii αναμενα,βελονες στους δισκους να φερνουν βολτα κατι housies απιστευτες να ακουγoνται.
(Παιρνω τεκιλα και βουρ στον φιλο να χαζεψω αλλαγες να ακουσω κανα θορυβο απο σκονη να τον ψεκασει για να σταματησει...η ριμαδα...(τι προβλημα και αυτο) τη...να θυμηθουμε τα παλια,οπως τοτε στην disco, την γνωστη, ολοι μαζι μεσα στο κιοσκι...μεχρι μπουγελα παιζαμε,ναι αληθεια ειναι,ωραιες κοντρες για το ποιος θα παιξει μετα και ολα αυτα πραγματικα για την αγαπη στο βινυλιο,το αγγιγμα του δαχτυλου στο κεντρο να προλαβει αυτο που εφευγε......ο μπαρμαν να το σκαει απο το μπαρ με τις χουφτες γεματες σφηνακια τεκιλα...χαχα..σιγα μην πηγαινε για τα σφηνακια...για την μαγεια...και αυτος...το ξερω καλα!........)"ωραιος ηχος".
Και τρωω το σοκ...τα βινυλια δεν ειχαν ετικετες δεν...δεν.Κομπιουτερ, καρτες,τα βινυλια ηταν σταθερα επανω στα πικαπ παιζαν το ρολο του cd,με ενα κουμπακι γινοταν το mix μεσω προγραμματος σε ενα laptop κτλ... Γελιο πολυ....τι να κανεις...νεα τεχνολογια!
Που να ψεκαζεις τωρα...στην...καρτα...δεν φαινεται κιολας, εκει που ειναι!!:flipout::ernaehrung004::grinning-smiley-043

Στην παρεα...:ADFADF1: να ειμαστε καλα και θα γειρνανε τα βινυλια παντα!

 

[pelopis85]

Re: Απάντηση: Μια νεανική άποψη για το βινύλιο

Η τέχνη ποτέ δεν πεθαίνει,αλλά δεν "κατοικεί" παντού κι ιδιαίτερα στους εγκεφάλους-αισθητική-συναίσθημα όλων.

Υπάρχει γύρω μας,αλλά ελάχιστοι την αναγνωρίζουν,την συναισθάνονται και συγκινούνται απ' αυτήν.

Το χειρότερο απ' όλα,αυτοί που το παίζουν κουλτουριάρηδες και δεν ξέρουν την τύφλα τους.

Αλλά είπαμε...Στην Ελλάδα,ότι δηλώσεις είσαι...

Πραγματικά την τέχνη μπορείς να τη νιώσεις με κάθε τρόπο!!Με οποιοδήποτε μέσο μπορείς να έλθεις σε επαφή μαζί της.
Για παράδειγμα, είτε έχεις την Μονα Λίζα του Da Vinci σε φωτοαντίγραφο είτε τον κανονικό πίνακα και εστιάσεις στο περιεχόμενο θα νιώσεις το ίδιο...
Έτσι και αν ακούσεις κάποιο μουσικό έργο σε ένα φτηνό ηχοσύστημα και σε ένα πανάκριβο θα πρέπει να σου δώσει το ίδιο συναίσθημα..

 

[Καραμάρκος Νέστωρ]

Σε αυτό που λες φίλε pelopis85 δε συμφωνώ. Την Μόνα λίζα όλοι μπορούν να την δουν στο ίντερνετ ή σε διάφορες μπροσούρες, φιλάδια κτλ αλλά έχεις δει πόσοι είναι οι επισκέπτες στο Λούβρο καθημερινώς? Δεν έχεις ακούσει πιστεύω βινύλιο και έχεις γεννηθεί με τα cd και τα ipod! Τέχνη ναι μεν, αλλά όχι να βάζουμε ένα Esoteric στην ίδια μοίρα με ένα Sony ....
Και να σου πω την αλήθεια ένα ακριβό με ένα φθηνό σύστημα θα σου δώσει διαφορετικό συναίσθημα. Είχα καιρό να γράψω στο forum, αλλά τέτοιες απόψεις πρέπει να σχολιάζονται!

 

[ΜΙΧΑΗΛΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ Heaven]

Re: Απάντηση: Μια νεανική άποψη για το βινύλιο

Ουδέποτε δήλωσα τί είμαι.-

Που πηγε η μυγα ρε παιδια?...
Ωπα ασε την βρηκα:BDGBGDB55:

 

[pelopis85]

Αν δώσεις την πρέπουσα σημασία και προσοχή σε ένα έργο θα κατανοήσεις την αξία του με κάθε τρόπο...Τι δηλαδή, θα πω ότι οι Dire Straits δε με συγκινούν αν τους ακούσω από τα ηχειάκια του υπολογιστή?Δεν υπάρχει ΗΙ END τέχνη αλλά ΗΙ END σύστημα...
Απλά ένα πολύ καλό σύστημα σου προσφέρει καλύτερο άκουσμα (πλησιέστερο στην πραγματικότητα) και όχι καλύτερη τέχνη

 

[DIPIE]

Ναί αλλά,όπως έχει ξαναειπωθεί,η τέχνη θέλει και σεβασμό στην προσέγγισή της...

 

[pelopis85]

Re: Απάντηση: Μια νεανική άποψη για το βινύλιο

Ναί αλλά,όπως έχει ξαναειπωθεί,η τέχνη θέλει και σεβασμό στην προσέγγισή της...

Μαζί σου!!!!
Αρκεί βέβαια η προσέγγιση να μη γίνει αυτοσκοπός..