Χαιρετώ όλους τους φίλους της καλής ποιοτικής μουσικής.
Ανοίγω αυτή τη συζήτηση με αφορμή δική μου πρόσφατη εμπειρία που βιώνω εδώ και μερικούς μήνες. Από μικρός, αν θυμάμαι καλά από το γυμνάσιο, είχα αρχίσει σιγά σιγά να ακούω μουσική. Όταν λέω ακούω δεν εννοώ κάνοντας δουλειές ή διαβάζοντας ταυτόχρονα, αλλά κάθοντας στον καναπέ με απόλυτη ησυχία, έχοντας όλη την προσοχή μου στο κομμάτι της στιγμής. Έτσι θέλοντας την καλύτερη ποιότητα ήχου άρχισα δειλά δειλά να ασχολούμε με το hi-end.
Από τότε ξεκίνησα να μαζεύω λίγα λίγα χρήματα ώστε να αγοράσω το πρώτο μου hi-end player. Όταν λέω λίγα λίγα πραγματικά το εννοώ. Αρκετοί από εσάς θα γνωρίζεται όταν σε μία οικογένεια μόνο ένας ασχολείται με το hi-end είναι πάρα πολύ δύσκολο να πείσει τους υπόλοιπους να αγοράσει ένα player ή ένα ηχείο αξίας 3000 ευρό, τη στιγμή που μπορεί να ακούσει και με ένα των 500 ευρό. Έτσι λοιπόν μετά από οικονομίες, μαζεύοντας σιγά σιγά χρήματα, κάθε ένα ή δύο χρόνια αγόραζα ένα hi-end μηχάνημα. Μετά από αρκετά χρόνια λοιπόν μπήκαν στο σπίτι οι προενισχυτές, οι τελικοί, τα ηλεκτροστατικά ηχεία, τα εξωτικά καλώδια και το σύστημα επιτέλους ολοκληρώθηκε.
Πριν μερικούς μήνες όμως διαπίστωσα ότι ενώ ήθελα πολύ να ακούσω μουσική, τελικά δεν άκουγα. Πολλά πρωινά πριν φύγω για τη δουλειά κοιτάζω το σύστημα που βρίσκεται στο δικό του δωμάτιο σαν παραπονεμένο σαν να μου φωνάζει.... αργά το βράδυ όμως όταν γυρίζω κουρασμένος που κέφι και χρόνος για ακροάσεις. Ξεκίνησα να φτιάχνω το σύστημα σε μια εποχή που οι υποχρεώσεις ήταν λίγες και ο ελεύθερος χρόνος αρκετός. Τώρα που το ολοκλήρωσα οι υποχρεώσεις είναι πάρα πολλές και ο ελεύθερος χρόνος ελάχιστος.
Δεν ξέρω για εσάς αγαπητοί μουσικόφιλοι, αλλα εγώ έχω τα hi-end μηχανήματα, έχω τους δίσκους, αλλά δυστυχώς δεν έχω τον χρόνο.
Ανοίγω αυτή τη συζήτηση με αφορμή δική μου πρόσφατη εμπειρία που βιώνω εδώ και μερικούς μήνες. Από μικρός, αν θυμάμαι καλά από το γυμνάσιο, είχα αρχίσει σιγά σιγά να ακούω μουσική. Όταν λέω ακούω δεν εννοώ κάνοντας δουλειές ή διαβάζοντας ταυτόχρονα, αλλά κάθοντας στον καναπέ με απόλυτη ησυχία, έχοντας όλη την προσοχή μου στο κομμάτι της στιγμής. Έτσι θέλοντας την καλύτερη ποιότητα ήχου άρχισα δειλά δειλά να ασχολούμε με το hi-end.
Από τότε ξεκίνησα να μαζεύω λίγα λίγα χρήματα ώστε να αγοράσω το πρώτο μου hi-end player. Όταν λέω λίγα λίγα πραγματικά το εννοώ. Αρκετοί από εσάς θα γνωρίζεται όταν σε μία οικογένεια μόνο ένας ασχολείται με το hi-end είναι πάρα πολύ δύσκολο να πείσει τους υπόλοιπους να αγοράσει ένα player ή ένα ηχείο αξίας 3000 ευρό, τη στιγμή που μπορεί να ακούσει και με ένα των 500 ευρό. Έτσι λοιπόν μετά από οικονομίες, μαζεύοντας σιγά σιγά χρήματα, κάθε ένα ή δύο χρόνια αγόραζα ένα hi-end μηχάνημα. Μετά από αρκετά χρόνια λοιπόν μπήκαν στο σπίτι οι προενισχυτές, οι τελικοί, τα ηλεκτροστατικά ηχεία, τα εξωτικά καλώδια και το σύστημα επιτέλους ολοκληρώθηκε.
Πριν μερικούς μήνες όμως διαπίστωσα ότι ενώ ήθελα πολύ να ακούσω μουσική, τελικά δεν άκουγα. Πολλά πρωινά πριν φύγω για τη δουλειά κοιτάζω το σύστημα που βρίσκεται στο δικό του δωμάτιο σαν παραπονεμένο σαν να μου φωνάζει.... αργά το βράδυ όμως όταν γυρίζω κουρασμένος που κέφι και χρόνος για ακροάσεις. Ξεκίνησα να φτιάχνω το σύστημα σε μια εποχή που οι υποχρεώσεις ήταν λίγες και ο ελεύθερος χρόνος αρκετός. Τώρα που το ολοκλήρωσα οι υποχρεώσεις είναι πάρα πολλές και ο ελεύθερος χρόνος ελάχιστος.
Δεν ξέρω για εσάς αγαπητοί μουσικόφιλοι, αλλα εγώ έχω τα hi-end μηχανήματα, έχω τους δίσκους, αλλά δυστυχώς δεν έχω τον χρόνο.
