Re: Now playing...
Ιδανικά ξεκίνησα με αυτό
μια "καθώς πρέπει" παρέα για ένα Κυριακάτικο, τεμπέλικο βράδυ.
Μα στα καλά καθούμενα πλημμύρισαν το μυαλό μου ήχοι και εικόνες από ένα ρεσιτάλ που παρακολούθησα χθες στο συνδρομητικό κανάλι, κι έτσι τώρα στο player παίζει
η Tempest, κι έχω την εικόνα του Richter στη μνήμη μου, και φέρνω στο μυαλό μου όσα κατά καιρούς έχω διαβάσει σε παρουσιάσεις εδώ, και αναρωτιέμαι αν μόνο εγώ βλέπω στην ερμηνεία του απ' τη μια την αυστηρότητα του "δασκάλου", σαν να σου λέει: Σώπα. Σιωπή τώρα. Άκου.... Και μετά, το ξέσπασμα του Ρώσσικου πάθους, εκεί που αφήνει τον εαυτό του ελεύθερο, σαν να μην μπορεί να κρατηθεί άλλο, αφήνεται, ξεσπάει, και στο τέλος ξαναγίνεται μαθητής και κοιτάζει το κοινό ντροπαλά, σαν ν' αναρωτιέται....