Αν και πάντα θεωρούσα τον Jeremy Brett ως τον καλύτερο Sherlock ever,
για τα "κολοκυθακια" προφανως εννοειτε την προσφατη ταινια,δεν την εχω δει ακομη.
ομολογω ομως εχει πολυ καλο soundtrack !!
.
Ένα επιτυχημένο δείγμα συνεργασίας του Jack Lemmon και της Shirley MacLaine είναι η ταινία του Billy Wilder “Irma La douce” (1963), που εδώ παίχτηκε με τον τίτλο «Η Τροτέζα» και όχι ως «Η Γλυκιά Ίρμα», όπως μερικά sides επιμένουν.Γεια σας!
Οι παλιές ταινίες ήταν αυτες που μ έκαναν ν αγαπήσω το σινεμά....
Έχω μια αδυναμία στους Jack Lemon & Shirley MacLaine, και σαν πρώτη, θα πρότεινα την "Γκαρσονιέρα" ("The Appartment"), ταινία του 1960(ρομαντική κομεντί, την λες).
Η υπόθεση μεταφέρθηκε - αν δεν κανω λαθος - στα τέλη της δεκαετίας του '70, αρχές '80, και στον ελληνικο πολυπαθο (τα παθη του, τα καλλη του...!) κινηματογράφο με πρωταγωνιστή τον επισης αγαπημένο μου Χρόνη Ξαρχάκο.Την βρήκα όμως σαχλή κ "βιντεο-ταινιζε"....
Πάντως η πρωτότυπη , προτάθηκε συνολικά για 10 όσκαρ το 1961, από τα οποία έλαβε τα 5 (καλύτερης ταινίας , σκηνοθεσίας , σεναρίου,μοντάζ και φωτογραφίας).
Επίσης, ειναι μια καλή περίπτωση ταινίας που θα απολαύσετε με το ετερόν σας ήμισι, χωρίς χασμουρητά και fast forward.....!!!
Τσίου!
Από την διλογία του Marcel Paginol
Ποιος από μας τους μεγαλύτερους δεν άκουσε για τον Marcel Paginol;
Από την εποχή ακόμη που ακούγαμε θέατρο από το ραδιόφωνο, μας κρατούσαν σε αγωνία οι συνέχειες της τριλογίας ΦΑΝΗ – ΚΑΙΣΑΡΑΣ – ΜΑΡΙΟΣ. Όταν αργότερα το είδα σε ταινία, μου φάνηκε πολύ ξενέρωτο. Πολύ χειρότερα ήταν τα πράγματα όταν το είσαι σε θεατρική παράσταση στην τηλεόραση με την Ανουσάκη νομίζω στο ρόλο της Φανής , τον Ηλιόπουλο στον ρόλο του Καίσαρα, κτλπ. Με έκπληξη άκουσα τον πατέρα μου να λέει στο τέλος: Ωραίο εργάκι! Ήταν τυχερός, που με τον φόρτο εργασίας που είχε, που καιρός για θέατρο στο ραδιόφωνο. Έτσι γλύτωσε το ξενέρωνα.
Την πρώτη ταινία της διλογία, είδα πριν από χρόνια σε δορυφορικό κανάλι. Ατυχώς όμως την επομένη εβδομάδα που έπαιζε την συνέχεια της διλογίας, ήμουν απασχολημένος - δεν ήμουν ακόμα συνταξιούχος – και αρκέστηκα στην περιγραφή του έργου από την γυναίκα μου. Πριν. από λίγο καιρό, ψάχνοντας τα ιντερνετικά μαγαζιά την είδα σε προσφορά. Δεν έχασα λοιπόν καιρό και την παρήγγειλα. Αυτό έγινε προτού να αρρωστήσω. Όταν επέστρεψα σπίτι και δεν την είχα λάβει ακόμα νόμιζα πως η παραγγελία είχε χαθεί. Με έκπληξή μου την έλαβα πριν από λίγες μέρες και στρώθηκα με τα μούτρα στην δουλειά με στους υπότιτλους.
Στο πρώτο έργο ο σκηνοθέτης Claude Berr,i είχε την τύχη να συνεργαστεί με δύο γίγαντες του παγκοσμίου κινηματογράφου. Τον Yves Montand και τον Gérard Depardieu. Στην δεύτερη ταινία, ο δεύτερος απουσιάζει, μια και σύμφωνα με το σενάριο, πεθαίνει στο τέλος της πρώτης, μα μας αποζημιώνει γενναιόδωρα όμως με την εμφάνιση της πανέμορφης Emmanuelle Béart, η οποία παίζει την υποτιθέμενη κόρη του Gérard Depardieu.
Την συγκεκριμένη διλογία, δεν υπάρχει περίπτωση να την δείτε να προβάλετε πουθενά, ούτε να την δείτε σε κανένα βιντεοκλάμπ την Ελλάδα. Είναι από τις λεγόμενες σπάνιες ταινίες. Αν θέλετε να την παρακολουθήσετε και τα Γαλλικά σας δεν σας βοηθούν, σας ετοίμασα υποτίτλους.
Για την πρώτη ταινία θα τους βρείτε εδώ ή εδώ.
Την δεύτερη ταινία εδώ ή εδώ.
Κι ομως, και τις δυο ταινιες ειχε βαλει σε προσφορα, σε βιντεοκασσετες, η εφημεριδα "Τα Νεα" οταν ημουν στο λυκειο(πριν 15 περιπου χρονια δηλαδη). Ειχα δει τοτε μονο τη Μανον με την πανεμορφη Beart.
Γι αλλη μια φορα ευχαριστουμε για τους υποτιτλους - ευκαιρια να ξαναδουμε και τις δυο ταινιες!
Με συγχωρείς φίλε oldman αλλά εδώ η περίπτωση είναι άλλη.
Ο Joseph von Sternberg είναι ο μεγαλύτερος φετιχιστής στην ιστορία του Σινεμά.
Τρελλός με την Dietrich την ανέδειξε με τον <Γαλάζιο Άγγελο> και έφτιαξε μαζί της μιά σειρά από ταινείες από το 1930 (Μαρόκο) έως το 1935 (devil is a woman) ,ανάμεσά τους και το sanghai express
Αξίζει να δει κάποιος τον ορισμό της "ρευστής" κινηματογράφησης καθώς και τον τρόπο που φώτιζε τις ταινείες του -διευθυντής φωτογραφίας πάντα ο ίδιος o von-.
Ο φωτισμός που έχει η Μαρλέν στις ταινείες αυτές ξεπερνάει ακόμα και τον φωτισμό της Γκάρμπο απο τον William Daniels
Δυστυχώς κάπου στα 1935 η Ντίτρηχ δεν τον άντεχε άλλο και η συνεργασία διεκόπη μάλλον βιαίως.
Ο Στέρνμπεργκ διάσημος τύρρανος δεν μπόρεσε να κάνει κάτι μεγάλο από πλευράς παραγωγής αν και έκανε δύο υπέροχα μικρά φιλμ
Το Shanghai gesture το 1941 (Υπέροχο παρακμιακό μελόδραμα με την Gene Tierney) και φυσικά το Macao.
Τέτοιες μεγάλες ταινίες ας μην θαβονται σε αυτό το γενικό νήμα.Πίστεψε με πιστεύω πως αξίζει να ανοίγεις ξεχωριστά thread .Πιστεύω πως σε αυτό το φόρουμ θα βρεθούν αρκετοί με τα ίδια γούστα