Καλά μωρέ.Ασφαλώς και δεν είναι τέχνη η ´παραγωγή´κάθε προβληματικού.Παραδειγμα στήν ελλάδα ο Ασιμος που διαφοροι ´προοδευτικοί´τόν ονόμασαν προβληματισμένο καλλιτέχνη και μυθοποίησαν τήν αυτοκτονία του.Θα το γράψω χοντρά και ας προσβληθούν οι οπαδοί του´.
Τον θυμαμαι σε μεγαλες συναυλίες λεοντη -λοίζου να περιφερεται με μια μεγαλη κατσαρόλα και να μαζευει χρήματα δηθεν για ´πολιτικούς κρατούμενους´τής εποχής.Το που πηγαινανε τα χρηματα ειναι μιά άλλη ιστορία.
Η αυτοκτονία του συνέβη απλά γιατί ειχε διακόψει την φαρμακευτική του αγωγή.Κανενα κατεστημενο δεν τον εφαγε.
Οπως ομως γραφτηκε το post σου μοιάζει να συμπαρασύρεις τα πάντα.Σκέψου και αυτούς πού παραγουν τέχνη γιά τήν τέχνη μέσα σέ ενα πολύ ψυχρό τοπίο.
Εχουμε όντως γεμίζει απο ανθρώπους πού ´κάνουν κατάθεση ψυχής´μιά φράση πού τήν σιχαίνομαι.Αλλά υπάρχουν και διαμάντια πού παράγονται οπότε δέν χρειάζεται ισοπέδωση.
Υ.Γ
Ο Μίλτος Σαχτούρης και ο Τάσος Λειβαδίτης είναι δύο περιπτώσεις ποιητών πού έχοντας ταραγμένη ψυχική κατάσταση δημιούργησαν τέχνη.Η ψυχιατρική τούς δυσλειτουργία όμως δέν κατέστρεψε τό ήθος τους.Αυτό ή τό έχεις ή δέν τό έχεις.
Δυστυχώς υπάρχουν πολλά ιερατεία που αναγορεύουν ή κατακρημνίζουν καλλιτέχνες.Σε αυτά πρωταγωνιστούν καλλιτεχνικοί παράγοντες τής επίσημης αριστεράς.Τό μεγάλο καρκίνωμα για τήν ελλάδα είναι οι ´ανανεωτές´.Οι άλλοι απλά κλεισανε τά βιβλία και δέν ξαναδιαβάσνε τίποτα πέραν τών γραφών.
Πάντως οι μεγαλύτεροι καλλιτέχνες ηταν ´καταραμένοι´.Ακόμα και ο μαραντόνα.
