Re: Απάντηση: Που πάει η χώρα;
Έλα, πάμε... Εσύ μετράς και εγώ κάνω Ωμμμμμμμμ :flipout:
Έλα, πάμε... Εσύ μετράς και εγώ κάνω Ωμμμμμμμμ :flipout:
Που πάει η χώρα;
- Thread starter DIPIE
- Start date
- Status
Νικος Πετειναρακης
AVClub Fanatic
Re: Απάντηση: Re: Που πάει η χώρα;
Πολυ ενδιαφερουσα τοποθετηση Σπυρο που με βρισκει οχι μονο συμφωνο αλλα και ανυπομονο..Οταν σε μαζωξεις φιλων ελεγα οτι μια Βαλκανικη οικονομικη ενωση θα γεννουσε εναν εν δυναμει κολοσσο,με κοιτουσαν παραξενα..Ασε που μια τετοια κινηση θα επεφερε αυτοματα ριγη στους ¨δυτικους¨..Μια ερωτηση μονο αν επιτρεπεις:Στον Ευρωπαϊκο Νοτο συνυπολογιζεις και εσυ την Ιταλια;;
Σπύρος Σούρλας
AVClub Fanatic
Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Που πάει η χώρα;
Ασφαλώς και την συνυπολογίζω,αλλά σε βάθος χρόνου.Ευχομαι μάλιστα να ξυπνήσει η δημοκρατική παραδοση των Ιταλών.
Ασφαλώς και την συνυπολογίζω,αλλά σε βάθος χρόνου.Ευχομαι μάλιστα να ξυπνήσει η δημοκρατική παραδοση των Ιταλών.
Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Που πάει η χώρα;
Kαι γω πλεον εχω πειστει οτι μονο μια ενωση του Νοτου μπορει να φερει πραγματικα αποτελεσματα,ιδιως τωρα που ειναι ολοκληρος στριμωγμενος.Οι Ιταλοι αν ξυπνησουν απο το ληθαργο που λεει ο Σπυρος και ηγηθουν τοτε το πειραμα θα ειναι ελπιδοφορο για ολους.
Kαι γω πλεον εχω πειστει οτι μονο μια ενωση του Νοτου μπορει να φερει πραγματικα αποτελεσματα,ιδιως τωρα που ειναι ολοκληρος στριμωγμενος.Οι Ιταλοι αν ξυπνησουν απο το ληθαργο που λεει ο Σπυρος και ηγηθουν τοτε το πειραμα θα ειναι ελπιδοφορο για ολους.
Παντως -για την ωρα- στον πολεμο νικουν οι τραπεζες... Αφου καταφεραν και πηραν απο τους πολιτικους εναν πυργο του τελευταιου τους καστρου,η πορτα ανοιξε....
Αν δε, επαναληφθει το φαινομενο και στην Ιταλια τοτε θα γινει και πιο φανερο.
Και καλα... του πολιτικου του κοβεις την ψηφο και τον στελνεις σπιτι του. Τον τραπεζιτη?
Αν δε, επαναληφθει το φαινομενο και στην Ιταλια τοτε θα γινει και πιο φανερο.
Και καλα... του πολιτικου του κοβεις την ψηφο και τον στελνεις σπιτι του. Τον τραπεζιτη?
audiophile62
AVClub Enthusiast
Απάντηση: Re: Που πάει η χώρα;
Αυτός είναι ο Λ. Παπαδήμος - Αφιερωμένο σε όσους "τον εκτιμούν σαν άνθρωπο"...
Λομπίστας του πολυεθνικού κεφαλαίου διορίζεται πρωθυπουργός ερήμην του λαού. Αντιδημοκρατική εκτροπή που πρέπει να ματαιωθεί με μαζικές και αποφασιστικές λαϊκές κινητοποιήσεις.
Του Γιώργου Βασσάλου
ΠΑΣΟΚ και ΝΔ συμφώνησαν τελικά, μετά από μαραθώνιες διαβουλεύσεις, να διορίσουν από κοινού τον Λουκά Παπαδήμο ως πρωθυπουργό. Δημοκρατική Συμμαχία και ΛΑΟΣ στήριξαν ενθουσιωδώς τη διαδικασία αυτή, ενώ το ίδιο έκαναν πιο διακριτικά και η Δημοκρατική Αριστερά και οι Πράσινοι. Οι δυνάμεις αυτές συγκροτούν πλέον επισήμως το «κόμμα της τάξης» που βάζει πλάτη για να εφαρμοστεί η θέληση του ελληνικού και ξένου κεφαλαίου, πάνω στον αγωνιζόμενο ελληνικό λαό που ήδη ανέτρεψε με τις κινητοποιήσεις του έναν πρωθυπουργό που δεν τον εκπροσωπούσε πια με καμία έννοια.
Το μέτωπο των πολιτικών αυτών δυνάμεων βάζει στο τιμόνι της χώρας έναν άνθρωπο που με καμία διαδικασία δεν έχει επιλέξει ο ελληνικός λαός.
Ο άνθρωπος αυτός δεν είναι τυχαίος. Είναι μέλος του λόμπι που ονομάζεται Trilateral Commission (Τριμερής Επιτροπή). Πρόκειται για οργανισμό που έφτιαξαν στη δεκαετία του ’70 εκπρόσωποι πολυεθνικών εταιρειών από τα τρία ιμπεριαλιστικά κέντρα της τότε εποχής (ΗΠΑ, Δ. Ευρώπη, Ιαπωνία) και είχε ως ρητό στόχο τον περιορισμό των δημοκρατικών κατακτήσεων των λαών και την αύξηση της εξουσίας των εταιρειών αυτών.
Ιδού τι λέγεται για το λόμπι αυτό από την Αυστραλή ακαδημαϊκό Sharon Beder:
H Trialteral Commission είναι ένα παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο δίκτυα εταιρειών μπορούν να εντάξουν υψηλά ιστάμενους σε κυβερνήσεις και δημόσιες διοικήσεις μέσα σε συμμαχίες εναντίον της δημοκρατίας. Η Τριμερής Επιτροπή δημιουργήθηκε για να “διαμορφώσει τη δημόσια πολιτική” σε μια εποχή που η δημοκρατία έθετε εξοργιστικά εμπόδια στις πολυεθνικές. Το 1975, η Τριμερής Επιτροπή δημοσίευσε μια έκθεση με τίτλο “Η Κρίση της Δημοκρατίας”. Ανάμεσα στους συγγραφείς της ήταν ο γνωστός αντιδραστικός Samuel Huntington. Η έκθεση διαπίστωνε ότι “κάποια από τα προβλήματα διακυβέρνησης σήμερα οφείλονται στην υπερβολική δημοκρατία”. Η έκθεση είπε επίσης ότι “χρειάζεται πράγματι ένας βαθμός περιορισμού της δημοκρατίας” και ακόμα ότι “η αποτελεσματική λειτουργία ενός δημοκρατικού πολιτικού συστήματος απαιτεί ένα βαθμό απάθειας και μη ανάμειξης ενός μέρους ατόμων και ομάδων”. Ιδού λοιπόν η ομάδα πίεσης της οποίας είναι μέχρι σήμερα μέλος ο κύριος Παπαδήμος και της οποίας ακριβώς την ιδρυτική αποστολή έρχεται να εκπληρώσει στην Ελλάδα: να επιβάλει την απάθεια στον ελληνικό λαό που αγωνίζεται ενάντια στα άδικα μέτρα και να «μετριάσει» το δικαίωμά του να διαλέγει ποιος θα τον κυβερνάει.
Ο ιδρυτής και επίτιμος πρόεδρος της Τριμερούς Επιτροπής David Rockfeller εξήγησε το σκοπό ύπαρξής της, λέγοντας ότι «πρέπει να μειωθεί ο ρόλος της κυβέρνησης. Κάποιος πρέπει να αναλάβει αυτά που έκανε η κυβέρνηση και οι εταιρείες φαίνονται να είναι οι οντότητες που είναι πιο λογικό να το κάνουν αυτό». Αυτό ακριβώς προβλέπει και το πρόγραμμα της Τρόικας που έρχεται να εφαρμόσει ο κύριος Παπαδήμος. Την παράδοση όλων των λειτουργιών της ελληνικής κοινωνίας σε πολυεθνικά αρπακτικά που είναι στην πράξη τα ίδια με αυτά που τον επέβαλαν μέσω του ελέγχου που ασκούν στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στην κυρία Μέρκελ και στον κύριο Σαρκοζί.
Στις 7 Νοεμβρίου, οι Financial Times έγραψαν: «...πρωτοκλασάτοι πολιτικοί, επιχειρηματίες και λομπίστες διενεργούν εντατικές συζητήσεις για να εντοπίσουν υποψηφίους για υπουργικές θέσεις στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας». Να πώς σχηματίστηκε η κυβέρνηση του κ. Παπαδήμου ερήμην του λαού και με τις μεγάλες εταιρείες να έχουν καθοριστικό ρόλο.
Ο Λουκάς Παπαδήμος είναι επίσης ο πρώην υποδιευθυντής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Ενός μη εκλεγμένου οργανισμού που δεν είναι υπόλογος σε κανέναν και καθορίζει την πολιτική του με βάση τις οδηγίες που παίρνει από σώματα εκπροσώπων του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Τέτοια σώματα είναι η Ομάδα των Τριάντα [1] και το Σκιώδες Συμβούλιο της ΕΚΤ (δείτε τα μέλη του στο τέλος αυτού του άρθρου).
Την πολιτική θέληση των τραπεζών που συμμετέχουν σε αυτά τα λόμπι εκπλήρωνε και ο κ. Παπαδήμος όταν ήταν υποδιευθυντής της ΕΚΤ. Αποτελεί λοιπόν δοκιμασμένο μέλος της παγκόσμιας τραπεζικής ελίτ και αυτήν κυρίως αντιλαμβάνεται ως τη «μητέρα-πατρίδα» του.
Δεν πρέπει να αναμένεται λοιπόν ότι ο κύριος αυτός θα «χρησιμοποιήσει τις γνώσεις του και τις επαφές του για να ωφελήσει τον ελληνικό λαό», όπως λένε τα παπαγαλάκια. Πρόκειται για εκπρόσωπο του διεθνούς τραπεζικού και πολυεθνικού κεφαλαίου που έρχεται με τρόπο ανάλογο που τα δύο μεγάλα αστικά κόμματα έφεραν στην εξουσία τον Μεταξά τη δεκαετία του ’30, καθώς και με τη θετική έγκριση των ευρωπαϊκών ελίτ.
Είναι άκρως αυτο-εξευτελιστικό για τις ίδιες τις ευρωπαϊκές ελίτ που αποδέχονται –αν δεν επιβάλλουν– το πρόσωπο αυτό που ήταν επικεφαλής της Τράπεζας της Ελλάδος το διάστημα που η Ελλάδα διαστρέβλωσε τα δημοσιονομικά της μεγέθη ώστε να μπει στο Ευρώ. Το γεγονός αυτό αποδεικνύει πόσο ψεύτική ήταν η –έτσι κι αλλιώς δέκα χρόνια καθυστερημένη– οργή των «ευρωπαίων εταίρων» για τη χάλκευση των στατιστικών, που φυσικά δεν έγινε μόνο στην Ελλάδα. Από κοινού οι ευρωπαϊκές ελίτ με την ελληνική αστική ηγεσία σχεδίασαν την είσοδο της χώρας στο ευρώ, μαζί και τώρα σχεδιάζουν μια νέα αντιδημοκρατική εκτροπή ενάντια στα συμφέροντα του ελληνικού λαού.
Βασική αποστολή του Λουκά Παπαδήμου είναι να επιβάλει στον ελληνικό λαό με αντιδημοκρατικό τρόπο την απόφαση της τελευταίας συνόδου της ΕΕ που προβλέπει την εγκατάσταση ελεγκτών της Κομισιόν (βλέπε task force) και της ΕΚΤ σε όλα τα υπουργεία, τη διαχείριση του τραπεζικού συστήματος απευθείας από την Τρόικα καθώς και το αποικιακό σχέδιο «Ήλιος» με το οποίο ξένες πολυεθνικές θα κλέβουν ηλιακή ενέργεια από την Ελλάδα για να καλύψουν ενεργειακές ανάγκες αλλού.
Δεν υπάρχει λοιπόν άλλη αξιοπρεπής πολιτική επιλογή πέρα από την ένταση των κινητοποιήσεων απαιτώντας την άμεση διάλυση της κυβέρνησης αυτής, εκλογές τώρα και απόρριψη της απόφασης της συνόδου.
[1] Περισσότερα γι’ αυτή την ομάδα σε πρόσφατη δημοσίευση του Παρατηρητηρίου της Ευρώπης των Πολυεθνικών
Αυτός είναι ο Λ. Παπαδήμος - Αφιερωμένο σε όσους "τον εκτιμούν σαν άνθρωπο"...
Λομπίστας του πολυεθνικού κεφαλαίου διορίζεται πρωθυπουργός ερήμην του λαού. Αντιδημοκρατική εκτροπή που πρέπει να ματαιωθεί με μαζικές και αποφασιστικές λαϊκές κινητοποιήσεις.
Του Γιώργου Βασσάλου
ΠΑΣΟΚ και ΝΔ συμφώνησαν τελικά, μετά από μαραθώνιες διαβουλεύσεις, να διορίσουν από κοινού τον Λουκά Παπαδήμο ως πρωθυπουργό. Δημοκρατική Συμμαχία και ΛΑΟΣ στήριξαν ενθουσιωδώς τη διαδικασία αυτή, ενώ το ίδιο έκαναν πιο διακριτικά και η Δημοκρατική Αριστερά και οι Πράσινοι. Οι δυνάμεις αυτές συγκροτούν πλέον επισήμως το «κόμμα της τάξης» που βάζει πλάτη για να εφαρμοστεί η θέληση του ελληνικού και ξένου κεφαλαίου, πάνω στον αγωνιζόμενο ελληνικό λαό που ήδη ανέτρεψε με τις κινητοποιήσεις του έναν πρωθυπουργό που δεν τον εκπροσωπούσε πια με καμία έννοια.
Το μέτωπο των πολιτικών αυτών δυνάμεων βάζει στο τιμόνι της χώρας έναν άνθρωπο που με καμία διαδικασία δεν έχει επιλέξει ο ελληνικός λαός.
Ο άνθρωπος αυτός δεν είναι τυχαίος. Είναι μέλος του λόμπι που ονομάζεται Trilateral Commission (Τριμερής Επιτροπή). Πρόκειται για οργανισμό που έφτιαξαν στη δεκαετία του ’70 εκπρόσωποι πολυεθνικών εταιρειών από τα τρία ιμπεριαλιστικά κέντρα της τότε εποχής (ΗΠΑ, Δ. Ευρώπη, Ιαπωνία) και είχε ως ρητό στόχο τον περιορισμό των δημοκρατικών κατακτήσεων των λαών και την αύξηση της εξουσίας των εταιρειών αυτών.
Ιδού τι λέγεται για το λόμπι αυτό από την Αυστραλή ακαδημαϊκό Sharon Beder:
H Trialteral Commission είναι ένα παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο δίκτυα εταιρειών μπορούν να εντάξουν υψηλά ιστάμενους σε κυβερνήσεις και δημόσιες διοικήσεις μέσα σε συμμαχίες εναντίον της δημοκρατίας. Η Τριμερής Επιτροπή δημιουργήθηκε για να “διαμορφώσει τη δημόσια πολιτική” σε μια εποχή που η δημοκρατία έθετε εξοργιστικά εμπόδια στις πολυεθνικές. Το 1975, η Τριμερής Επιτροπή δημοσίευσε μια έκθεση με τίτλο “Η Κρίση της Δημοκρατίας”. Ανάμεσα στους συγγραφείς της ήταν ο γνωστός αντιδραστικός Samuel Huntington. Η έκθεση διαπίστωνε ότι “κάποια από τα προβλήματα διακυβέρνησης σήμερα οφείλονται στην υπερβολική δημοκρατία”. Η έκθεση είπε επίσης ότι “χρειάζεται πράγματι ένας βαθμός περιορισμού της δημοκρατίας” και ακόμα ότι “η αποτελεσματική λειτουργία ενός δημοκρατικού πολιτικού συστήματος απαιτεί ένα βαθμό απάθειας και μη ανάμειξης ενός μέρους ατόμων και ομάδων”. Ιδού λοιπόν η ομάδα πίεσης της οποίας είναι μέχρι σήμερα μέλος ο κύριος Παπαδήμος και της οποίας ακριβώς την ιδρυτική αποστολή έρχεται να εκπληρώσει στην Ελλάδα: να επιβάλει την απάθεια στον ελληνικό λαό που αγωνίζεται ενάντια στα άδικα μέτρα και να «μετριάσει» το δικαίωμά του να διαλέγει ποιος θα τον κυβερνάει.
Ο ιδρυτής και επίτιμος πρόεδρος της Τριμερούς Επιτροπής David Rockfeller εξήγησε το σκοπό ύπαρξής της, λέγοντας ότι «πρέπει να μειωθεί ο ρόλος της κυβέρνησης. Κάποιος πρέπει να αναλάβει αυτά που έκανε η κυβέρνηση και οι εταιρείες φαίνονται να είναι οι οντότητες που είναι πιο λογικό να το κάνουν αυτό». Αυτό ακριβώς προβλέπει και το πρόγραμμα της Τρόικας που έρχεται να εφαρμόσει ο κύριος Παπαδήμος. Την παράδοση όλων των λειτουργιών της ελληνικής κοινωνίας σε πολυεθνικά αρπακτικά που είναι στην πράξη τα ίδια με αυτά που τον επέβαλαν μέσω του ελέγχου που ασκούν στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στην κυρία Μέρκελ και στον κύριο Σαρκοζί.
Στις 7 Νοεμβρίου, οι Financial Times έγραψαν: «...πρωτοκλασάτοι πολιτικοί, επιχειρηματίες και λομπίστες διενεργούν εντατικές συζητήσεις για να εντοπίσουν υποψηφίους για υπουργικές θέσεις στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας». Να πώς σχηματίστηκε η κυβέρνηση του κ. Παπαδήμου ερήμην του λαού και με τις μεγάλες εταιρείες να έχουν καθοριστικό ρόλο.
Ο Λουκάς Παπαδήμος είναι επίσης ο πρώην υποδιευθυντής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Ενός μη εκλεγμένου οργανισμού που δεν είναι υπόλογος σε κανέναν και καθορίζει την πολιτική του με βάση τις οδηγίες που παίρνει από σώματα εκπροσώπων του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Τέτοια σώματα είναι η Ομάδα των Τριάντα [1] και το Σκιώδες Συμβούλιο της ΕΚΤ (δείτε τα μέλη του στο τέλος αυτού του άρθρου).
Την πολιτική θέληση των τραπεζών που συμμετέχουν σε αυτά τα λόμπι εκπλήρωνε και ο κ. Παπαδήμος όταν ήταν υποδιευθυντής της ΕΚΤ. Αποτελεί λοιπόν δοκιμασμένο μέλος της παγκόσμιας τραπεζικής ελίτ και αυτήν κυρίως αντιλαμβάνεται ως τη «μητέρα-πατρίδα» του.
Δεν πρέπει να αναμένεται λοιπόν ότι ο κύριος αυτός θα «χρησιμοποιήσει τις γνώσεις του και τις επαφές του για να ωφελήσει τον ελληνικό λαό», όπως λένε τα παπαγαλάκια. Πρόκειται για εκπρόσωπο του διεθνούς τραπεζικού και πολυεθνικού κεφαλαίου που έρχεται με τρόπο ανάλογο που τα δύο μεγάλα αστικά κόμματα έφεραν στην εξουσία τον Μεταξά τη δεκαετία του ’30, καθώς και με τη θετική έγκριση των ευρωπαϊκών ελίτ.
Είναι άκρως αυτο-εξευτελιστικό για τις ίδιες τις ευρωπαϊκές ελίτ που αποδέχονται –αν δεν επιβάλλουν– το πρόσωπο αυτό που ήταν επικεφαλής της Τράπεζας της Ελλάδος το διάστημα που η Ελλάδα διαστρέβλωσε τα δημοσιονομικά της μεγέθη ώστε να μπει στο Ευρώ. Το γεγονός αυτό αποδεικνύει πόσο ψεύτική ήταν η –έτσι κι αλλιώς δέκα χρόνια καθυστερημένη– οργή των «ευρωπαίων εταίρων» για τη χάλκευση των στατιστικών, που φυσικά δεν έγινε μόνο στην Ελλάδα. Από κοινού οι ευρωπαϊκές ελίτ με την ελληνική αστική ηγεσία σχεδίασαν την είσοδο της χώρας στο ευρώ, μαζί και τώρα σχεδιάζουν μια νέα αντιδημοκρατική εκτροπή ενάντια στα συμφέροντα του ελληνικού λαού.
Βασική αποστολή του Λουκά Παπαδήμου είναι να επιβάλει στον ελληνικό λαό με αντιδημοκρατικό τρόπο την απόφαση της τελευταίας συνόδου της ΕΕ που προβλέπει την εγκατάσταση ελεγκτών της Κομισιόν (βλέπε task force) και της ΕΚΤ σε όλα τα υπουργεία, τη διαχείριση του τραπεζικού συστήματος απευθείας από την Τρόικα καθώς και το αποικιακό σχέδιο «Ήλιος» με το οποίο ξένες πολυεθνικές θα κλέβουν ηλιακή ενέργεια από την Ελλάδα για να καλύψουν ενεργειακές ανάγκες αλλού.
Δεν υπάρχει λοιπόν άλλη αξιοπρεπής πολιτική επιλογή πέρα από την ένταση των κινητοποιήσεων απαιτώντας την άμεση διάλυση της κυβέρνησης αυτής, εκλογές τώρα και απόρριψη της απόφασης της συνόδου.
[1] Περισσότερα γι’ αυτή την ομάδα σε πρόσφατη δημοσίευση του Παρατηρητηρίου της Ευρώπης των Πολυεθνικών
suzakias
Banned
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Από τις Κάννες στον Παπαδήμο. Όλο το παρασκήνιο που ανατρέπει αυτά που γνωρίζαμε εως σήμερα.
Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Νοεμβρίου 11, 2011
…και ο κρίσιμος ρόλος του Δημήτρη Αβραμόπουλου.
Διαβάστε το, είναι ένα ηχηρό μάθημα για το πως τα “συμφέροντα” επιβάλλουν καταστάσεις, ενίοτε και πρωθυπουργούς. Όλη η μεθόδευση. Κερασάκι; Οι σακούλες του Λαυρέντη και οι αποδέκτες τους.
Η κλήση του Γιώργου Παπανδρέου στις Κάννες ήταν το τέλος της κυβέρνησης, για την ακρίβεια η …αρχή της συγκυβέρνησης! Το μήνυμα που πήρε ήταν σαφές: “Φύγε και μην ξαναπατήσεις εδώ. Βρείτε τα, κάντε ότι καταλαβαίνετε αλλά είναι η τελευταία φορά που μιλάμε μαζί σου”. Αυτή ήταν η “εντολή” που μάλιστα μπροστά στην απορία του κ. Παπανδρέου “μα πως να τα βρούμε (σσ. με τονΣαμαρά)”; Πήρε μία “διαβεβαίωση” ότι θα έβρισκε ανταπόκριση.
Ακολούθησε η πίεση στον Σαμαρά που σας την είχαμε αποκαλύψει. Ισχυρότατη πίεση που έφτασε στα άκρα (θυμηθείτε την χρηματαποστολή μαμούθ στις τράπεζες από την ΤτΕ) που κατέληξε στην αποδοχή της συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ ώστε να υλοποιηθούν οι αποφάσεις του Οκτωβρίου.
Εδώ κάπου, μπαίνουν τα “συμφέροντα” μέσω της πίεσης υπουργών του ΠΑΣΟΚ για άμεση παραίτηση και σύγκλιση με πρόσωπο κοινής αποδοχής. Θεωρήσαμε και εμείς τότε “κωμικό” τα συμφέροντα να θέλουν να ρίξουν τον άνθρωπο τους, αλλά σήμερα αποδεικνύεται ότι έτσι έγινε. Προφανώς γιατί εχθρός του κακού (για την πατρίδα) είναι ο χειρότερος…
Αποκάλυψη πρώτη: Στις συζητήσεις που γινόντουσαν, το όνομα “Παπαδήμος” δεν είχε αναφερθεί από κανέναν! Ούτε καν είχε πέσει στο τραπέζι, αφού τόσο ο ΓΑΠ όσο και ο Σαμαράς δεν τον ήθελαν, ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Ειδικά ο ΓΑΠ φοβόταν ότι ο Παπαδήμος θα μπορούσε να τον “θυσιάσει” και να βγάλει τις αστοχίες και τις ανομίες του στην φόρα για να ξεπληρώσει παλαιότερους λογαριασμούς, που υπάρχουν.
Πως λοιπόν ήρθε στο προσκήνιο ο Παπαδήμος;
Αποκάλυψη δεύτερη: Ο Παπαδήμος ξεκίνησε το ταξίδι του για την Ελλάδα χωρίς να έχει μιλήσει με κανέναν από τους πολιτικούς αρχηγούς ή τους συμβούλους τους. Δεν είχε απολύτως καμμία ειδοποίηση. Την ίδια στιγμή, δύο γνωστά εκδοτικά συγκροτήματα, ειδικά του Φαλήρου, άρχισαν να παίζουν διακαώς το όνομα του. Το ίδιο και ο Γιώργος Καρατζαφέρης που μετά την ανακωχή του με το συγκρότημα Αλαφούζου (είχαν προηγηθεί κάποιες εξαγγελίες του προέδρου για κάτι CD από Ρουμανία αλλά δεν υπήρξε κάποια συνέχεια), ανέφερε το όνομα του Λουκά Παπαδήμου ως πανάκεια στην δυσχερέστατη θέση που είχε περιέλθει το πολιτικό σύστημα.
Η έλευση λοιπόν ταυτιζόταν έντεχνα με “ειδοποίηση”, με διαρροές τύπου “Κλείδωσε το όνομα”, “Έρχεται ο Παπαδήμος” που όλοι θυμόμαστε. (η άφιξη του Παπαδήμου έγινε διότι κάποιος του άναψε το “πράσινο φως”. Πιθανότατα ο Γερμανικός παράγοντας σε συνεργασία με τους ομοτράπεζους του στην “Τριμερή”, Αλέξη Παπαχελά και Παναγή Βουρλούμη, που και οι δύο βρίσκονται στο συγκρότημα του Φαλήρου)
Φτάνοντας λοιπόν ο Παπαδήμος, μέσα σε όλο αυτό το κλίμα, παίρνει ο ίδιος τηλέφωνο την Ρ. Βάρτζελη, ρωτώντας εάν υπάρχει κάποια εξέλιξη, αν τον χρειάζονται κάτι, “θορυβημένος” από τα δημοσιεύματα και τις αναφορές στο όνομα του. Η σύμβουλος του πρωθυπουργού του απάντησε φυσικά, αρνητικά. Παρά την αρνητική απάντηση όμως, ο Λουκάς Παπαδήμος έμεινε στην Ελλάδα (κάτι παραπάνω θα ήξερε).
Βλέποντας το κλίμα που προσπαθούσαν να δημιουργήσουν τα “συμφέροντα”, το Μαξίμου αλλά και η Συγγρού διαψεύδουν κάθετα και οριζόντια κάθε επαφή με Παπαδήμο, όπως ήταν και η πραγματικότητα. Εκεί πλέον τα ΜΜ”Ε” αρχίζουν και καίνε το όνομα του Παπαδήμου.
Αποκάλυψη τρίτη: “Θεσμική Λύση”. Ήταν πέρα για πέρα αληθινή, με πρώτη επιλογή τον Απόστολο Κακλαμάνη στο πρόσωπο του οποίου συμφωνούσε και ο Αντώνης Σαμαράς. Οι αντιδράσεις ήταν τεράστιες, αφού οι ρυθμιστές των ΜΜ”Ε” και οι εκπρόσωποι τους στο κοινοβούλιο προανήγγειλαν λυσσαλέα αντίδραση και αντάρτικο. Εκεί έκανε πίσω και ο Καρατζαφέρης για πρώτη φορά, παρότι του προτάθηκε η αντιπροεδρία, ενώ ήταν υπέρμαχος της “συνεργασίας”.
Έπεσε στο τραπεζι το όνομα του Πετσάλνικου και υπηρξε συμφωνία. Ναι, εκείνο το βράδυ στο προεδρικό μέγαρο, είχε κλειδώσει το όνομα Πετσάλνικου και θα ανακοινωνόταν επίσημα στην συνάντηση των αρχηγών με τον Κάρολο Παπούλια. Εκεί ξεκινά το θέατρο του παραλόγου. Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας ξεκινούν συλλογή υπογραφών και επιστολές προκειμένου να αποτρέψουν αυτή την εξέλιξη. Εκεί λοιπόν που ετοιμαζόντουσαν να κάνουν την ανακοινωση έχοντας μετρήσει τα κουκιά τους…
…(αποκάλυψη τέταρτη) Γίνεται το συμβάν με τον Καρατζαφέρη και την αποχώρηση του από το μέγαρο. Η κίνηση αυτή έγινε αφού είχε πληροφορηθεί το όνομα Πετσάλνικου (βρισκόταν ήδη στο προεδρικό μέγαρο) και αποχώρησε αναφέροντας ως αιτία την “υποτιμητική” αντιμετώπιση προς το πρόσωπο του.
ΕΚΕΙ ΛΟΙΠΟΝ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΕΓΙΝΕ ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΟΝ ΛΟΥΚΑ ΠΑΠΑΔΗΜΟ!
Λίγα λεπτά μετά τις 9 το βράδυ, η σύμβουλος του πρωθυπουργού, Ρεγγίνα Βάρτζελη επικοινωνεί με τον Λουκά Παπαδήμο και του ζητά να μην αναχωρήσει, συγκεκριμένα να “μην μπει σε αεροπλάνο για τις επόμενες 8 ώρες!”.
11 η ώρα το βράδυ, επικοινωνεί μαζί του ο Γιώργος Παπανδρέου και του ανακοινώνει επίσημα την πρόταση του, να αναλάβει πρωθυπουργός της μεταβατικής κυβέρνησης.
Ακολουθεί και το τηλέφωνο του Αντώνη Σαμαρά που τον πληροφορεί ότι “δεν έχει πρόβλημα μαζί του” και θα στηρίξει την παρουσία του!!
Στο μεσοδιάστημα, έχει βγει και η “εξήγηση” από την προεδρία για το συμβάν με τον Γ. Καρατζαφέρη, κάνοντας τον τελευταίο χαρούμενο και πρόθυμο να επιστρέψει την επομένη το πρωΐ. Ο σκοπός είχε επιτευχθεί.
Έτσι ακριβώς έγιναν τα πράγματα. Όλα τα περί “όρων” είναι μυθοπλασίες ενταγμένες στο παιχνίδι των ΜΜ”Ε” για να επιβληθεί ο Λουκάς Παπαδήμος ή να καλυφθεί η απόρριψη του.
Ο Παπανδρέου “λύγισε” στην πίεση των υπουργών με κορυφαία την Άννα Διαμαντοπούλου που δεν κρύβει την συμπάθεια της για το συγκρότημα του Φαλήρου.
Ο Σαμαράς όμως δεν “λύγισε” ούτε από τον “έμπορο του Καραμανλισμού” αφού ήξερε πως ο ίδιος ο Καραμανλής ήταν αντίθετος σε αυτή την εξέλιξη, ούτε από τα τερτίπια των “φίλων τής φίλης” του συγκροτήματος που άλλωστε ήταν μία χούφτα. Ο Σαμαράς σύρθηκε σε συγκυβέρνηση από στυγνό εκβιασμό της Μέρκελ και δέχτηκε τον Παπαδήμο πειθόμενος από τον Δημήτρη Αβραμόπουλο.
Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος ήταν ο μόνος που ήθελε τον Λουκά Παπαδήμο. Δεν είχε άλλωστε κακες σχέσεις με το σύστημα Σημίτη. Για πολλούς, η απουσία του από την εκλογική μάχη το 2000 έδωσε στον Σημίτη την ανάσα ζωής που χρειαζόταν για να ολοκληρώσει το έργο του και σε άλλους όπως ο Λουκάς Παπαδήμος να ανοίξει τα φτερά του χωρίς να χρειαστεί να ταλαιπωρηθεί δίνοντας εξηγήσεις για το χρηματιστήριο.
(Παρένθεση: Σε ποιά εφημερίδα είχε κάνει ο Λουκάς Παπαδήμος την περιβόητη παρέμβαση που ξεκίνησε την κατάρρευση του χρηματιστηρίου οδηγώντας στο μεγάλο “κραχ”; Ναι, στην Καθημερινή)
Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος όμως ποτέ δεν έκρυψε την συναινετική του διάθεση και προς τον Γιώργο Παπανδρέου. Να μην ξεχνάμε την περιβόητη συνάντηση Σαμαρά – Παπανδρέου στο χωριό του Αβραμόπουλου, το Ελληνικό Αρκαδίας.
Εντέλει, τα κατάφερε. Το ότι παραιτήθηκε από βουλευτής για να συμμετέχει στο νέο σχήμα λοιπόν, δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη. Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος άνοιξε την νέα εποχή. Την νέα τάξη πραγμάτων.
Ίσως αυτό το αποκαλυπτικό αφιέρωμα σας κάνει να βρείτε την απάντηση στο διαχρονικό ερώτημα: Ποιός κυβερνά αυτόν τον τόπο.
Εμείς ψάχνουμε απαντήσεις σε πιο πεζά ερωτήματα: Θα βρεθούν αυτοί που πήραν τις σακούλες από τον Λαυρεντιάδη;
Η απάντηση είναι πως Όχι. Διότι απλούστατα, αυτοί που κυβερνούν αυτόν τον τόπο δεν αφιέρωσαν στα πρωτοσέλιδα τους ούτε μονόστηλο για τον “συνέταιρο”.
Καλό σας βράδυ,
Η σ.ο. του Ολυμπία.
http://olympia.gr/2011/11/11/papadimos/#more-105258
Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Νοεμβρίου 11, 2011
…και ο κρίσιμος ρόλος του Δημήτρη Αβραμόπουλου.
Διαβάστε το, είναι ένα ηχηρό μάθημα για το πως τα “συμφέροντα” επιβάλλουν καταστάσεις, ενίοτε και πρωθυπουργούς. Όλη η μεθόδευση. Κερασάκι; Οι σακούλες του Λαυρέντη και οι αποδέκτες τους.
Η κλήση του Γιώργου Παπανδρέου στις Κάννες ήταν το τέλος της κυβέρνησης, για την ακρίβεια η …αρχή της συγκυβέρνησης! Το μήνυμα που πήρε ήταν σαφές: “Φύγε και μην ξαναπατήσεις εδώ. Βρείτε τα, κάντε ότι καταλαβαίνετε αλλά είναι η τελευταία φορά που μιλάμε μαζί σου”. Αυτή ήταν η “εντολή” που μάλιστα μπροστά στην απορία του κ. Παπανδρέου “μα πως να τα βρούμε (σσ. με τονΣαμαρά)”; Πήρε μία “διαβεβαίωση” ότι θα έβρισκε ανταπόκριση.
Ακολούθησε η πίεση στον Σαμαρά που σας την είχαμε αποκαλύψει. Ισχυρότατη πίεση που έφτασε στα άκρα (θυμηθείτε την χρηματαποστολή μαμούθ στις τράπεζες από την ΤτΕ) που κατέληξε στην αποδοχή της συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ ώστε να υλοποιηθούν οι αποφάσεις του Οκτωβρίου.
Εδώ κάπου, μπαίνουν τα “συμφέροντα” μέσω της πίεσης υπουργών του ΠΑΣΟΚ για άμεση παραίτηση και σύγκλιση με πρόσωπο κοινής αποδοχής. Θεωρήσαμε και εμείς τότε “κωμικό” τα συμφέροντα να θέλουν να ρίξουν τον άνθρωπο τους, αλλά σήμερα αποδεικνύεται ότι έτσι έγινε. Προφανώς γιατί εχθρός του κακού (για την πατρίδα) είναι ο χειρότερος…
Αποκάλυψη πρώτη: Στις συζητήσεις που γινόντουσαν, το όνομα “Παπαδήμος” δεν είχε αναφερθεί από κανέναν! Ούτε καν είχε πέσει στο τραπέζι, αφού τόσο ο ΓΑΠ όσο και ο Σαμαράς δεν τον ήθελαν, ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Ειδικά ο ΓΑΠ φοβόταν ότι ο Παπαδήμος θα μπορούσε να τον “θυσιάσει” και να βγάλει τις αστοχίες και τις ανομίες του στην φόρα για να ξεπληρώσει παλαιότερους λογαριασμούς, που υπάρχουν.
Πως λοιπόν ήρθε στο προσκήνιο ο Παπαδήμος;
Αποκάλυψη δεύτερη: Ο Παπαδήμος ξεκίνησε το ταξίδι του για την Ελλάδα χωρίς να έχει μιλήσει με κανέναν από τους πολιτικούς αρχηγούς ή τους συμβούλους τους. Δεν είχε απολύτως καμμία ειδοποίηση. Την ίδια στιγμή, δύο γνωστά εκδοτικά συγκροτήματα, ειδικά του Φαλήρου, άρχισαν να παίζουν διακαώς το όνομα του. Το ίδιο και ο Γιώργος Καρατζαφέρης που μετά την ανακωχή του με το συγκρότημα Αλαφούζου (είχαν προηγηθεί κάποιες εξαγγελίες του προέδρου για κάτι CD από Ρουμανία αλλά δεν υπήρξε κάποια συνέχεια), ανέφερε το όνομα του Λουκά Παπαδήμου ως πανάκεια στην δυσχερέστατη θέση που είχε περιέλθει το πολιτικό σύστημα.
Η έλευση λοιπόν ταυτιζόταν έντεχνα με “ειδοποίηση”, με διαρροές τύπου “Κλείδωσε το όνομα”, “Έρχεται ο Παπαδήμος” που όλοι θυμόμαστε. (η άφιξη του Παπαδήμου έγινε διότι κάποιος του άναψε το “πράσινο φως”. Πιθανότατα ο Γερμανικός παράγοντας σε συνεργασία με τους ομοτράπεζους του στην “Τριμερή”, Αλέξη Παπαχελά και Παναγή Βουρλούμη, που και οι δύο βρίσκονται στο συγκρότημα του Φαλήρου)
Φτάνοντας λοιπόν ο Παπαδήμος, μέσα σε όλο αυτό το κλίμα, παίρνει ο ίδιος τηλέφωνο την Ρ. Βάρτζελη, ρωτώντας εάν υπάρχει κάποια εξέλιξη, αν τον χρειάζονται κάτι, “θορυβημένος” από τα δημοσιεύματα και τις αναφορές στο όνομα του. Η σύμβουλος του πρωθυπουργού του απάντησε φυσικά, αρνητικά. Παρά την αρνητική απάντηση όμως, ο Λουκάς Παπαδήμος έμεινε στην Ελλάδα (κάτι παραπάνω θα ήξερε).
Βλέποντας το κλίμα που προσπαθούσαν να δημιουργήσουν τα “συμφέροντα”, το Μαξίμου αλλά και η Συγγρού διαψεύδουν κάθετα και οριζόντια κάθε επαφή με Παπαδήμο, όπως ήταν και η πραγματικότητα. Εκεί πλέον τα ΜΜ”Ε” αρχίζουν και καίνε το όνομα του Παπαδήμου.
Αποκάλυψη τρίτη: “Θεσμική Λύση”. Ήταν πέρα για πέρα αληθινή, με πρώτη επιλογή τον Απόστολο Κακλαμάνη στο πρόσωπο του οποίου συμφωνούσε και ο Αντώνης Σαμαράς. Οι αντιδράσεις ήταν τεράστιες, αφού οι ρυθμιστές των ΜΜ”Ε” και οι εκπρόσωποι τους στο κοινοβούλιο προανήγγειλαν λυσσαλέα αντίδραση και αντάρτικο. Εκεί έκανε πίσω και ο Καρατζαφέρης για πρώτη φορά, παρότι του προτάθηκε η αντιπροεδρία, ενώ ήταν υπέρμαχος της “συνεργασίας”.
Έπεσε στο τραπεζι το όνομα του Πετσάλνικου και υπηρξε συμφωνία. Ναι, εκείνο το βράδυ στο προεδρικό μέγαρο, είχε κλειδώσει το όνομα Πετσάλνικου και θα ανακοινωνόταν επίσημα στην συνάντηση των αρχηγών με τον Κάρολο Παπούλια. Εκεί ξεκινά το θέατρο του παραλόγου. Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας ξεκινούν συλλογή υπογραφών και επιστολές προκειμένου να αποτρέψουν αυτή την εξέλιξη. Εκεί λοιπόν που ετοιμαζόντουσαν να κάνουν την ανακοινωση έχοντας μετρήσει τα κουκιά τους…
…(αποκάλυψη τέταρτη) Γίνεται το συμβάν με τον Καρατζαφέρη και την αποχώρηση του από το μέγαρο. Η κίνηση αυτή έγινε αφού είχε πληροφορηθεί το όνομα Πετσάλνικου (βρισκόταν ήδη στο προεδρικό μέγαρο) και αποχώρησε αναφέροντας ως αιτία την “υποτιμητική” αντιμετώπιση προς το πρόσωπο του.
ΕΚΕΙ ΛΟΙΠΟΝ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΕΓΙΝΕ ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΟΝ ΛΟΥΚΑ ΠΑΠΑΔΗΜΟ!
Λίγα λεπτά μετά τις 9 το βράδυ, η σύμβουλος του πρωθυπουργού, Ρεγγίνα Βάρτζελη επικοινωνεί με τον Λουκά Παπαδήμο και του ζητά να μην αναχωρήσει, συγκεκριμένα να “μην μπει σε αεροπλάνο για τις επόμενες 8 ώρες!”.
11 η ώρα το βράδυ, επικοινωνεί μαζί του ο Γιώργος Παπανδρέου και του ανακοινώνει επίσημα την πρόταση του, να αναλάβει πρωθυπουργός της μεταβατικής κυβέρνησης.
Ακολουθεί και το τηλέφωνο του Αντώνη Σαμαρά που τον πληροφορεί ότι “δεν έχει πρόβλημα μαζί του” και θα στηρίξει την παρουσία του!!
Στο μεσοδιάστημα, έχει βγει και η “εξήγηση” από την προεδρία για το συμβάν με τον Γ. Καρατζαφέρη, κάνοντας τον τελευταίο χαρούμενο και πρόθυμο να επιστρέψει την επομένη το πρωΐ. Ο σκοπός είχε επιτευχθεί.
Έτσι ακριβώς έγιναν τα πράγματα. Όλα τα περί “όρων” είναι μυθοπλασίες ενταγμένες στο παιχνίδι των ΜΜ”Ε” για να επιβληθεί ο Λουκάς Παπαδήμος ή να καλυφθεί η απόρριψη του.
Ο Παπανδρέου “λύγισε” στην πίεση των υπουργών με κορυφαία την Άννα Διαμαντοπούλου που δεν κρύβει την συμπάθεια της για το συγκρότημα του Φαλήρου.
Ο Σαμαράς όμως δεν “λύγισε” ούτε από τον “έμπορο του Καραμανλισμού” αφού ήξερε πως ο ίδιος ο Καραμανλής ήταν αντίθετος σε αυτή την εξέλιξη, ούτε από τα τερτίπια των “φίλων τής φίλης” του συγκροτήματος που άλλωστε ήταν μία χούφτα. Ο Σαμαράς σύρθηκε σε συγκυβέρνηση από στυγνό εκβιασμό της Μέρκελ και δέχτηκε τον Παπαδήμο πειθόμενος από τον Δημήτρη Αβραμόπουλο.
Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος ήταν ο μόνος που ήθελε τον Λουκά Παπαδήμο. Δεν είχε άλλωστε κακες σχέσεις με το σύστημα Σημίτη. Για πολλούς, η απουσία του από την εκλογική μάχη το 2000 έδωσε στον Σημίτη την ανάσα ζωής που χρειαζόταν για να ολοκληρώσει το έργο του και σε άλλους όπως ο Λουκάς Παπαδήμος να ανοίξει τα φτερά του χωρίς να χρειαστεί να ταλαιπωρηθεί δίνοντας εξηγήσεις για το χρηματιστήριο.
(Παρένθεση: Σε ποιά εφημερίδα είχε κάνει ο Λουκάς Παπαδήμος την περιβόητη παρέμβαση που ξεκίνησε την κατάρρευση του χρηματιστηρίου οδηγώντας στο μεγάλο “κραχ”; Ναι, στην Καθημερινή)
Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος όμως ποτέ δεν έκρυψε την συναινετική του διάθεση και προς τον Γιώργο Παπανδρέου. Να μην ξεχνάμε την περιβόητη συνάντηση Σαμαρά – Παπανδρέου στο χωριό του Αβραμόπουλου, το Ελληνικό Αρκαδίας.
Εντέλει, τα κατάφερε. Το ότι παραιτήθηκε από βουλευτής για να συμμετέχει στο νέο σχήμα λοιπόν, δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη. Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος άνοιξε την νέα εποχή. Την νέα τάξη πραγμάτων.
Ίσως αυτό το αποκαλυπτικό αφιέρωμα σας κάνει να βρείτε την απάντηση στο διαχρονικό ερώτημα: Ποιός κυβερνά αυτόν τον τόπο.
Εμείς ψάχνουμε απαντήσεις σε πιο πεζά ερωτήματα: Θα βρεθούν αυτοί που πήραν τις σακούλες από τον Λαυρεντιάδη;
Η απάντηση είναι πως Όχι. Διότι απλούστατα, αυτοί που κυβερνούν αυτόν τον τόπο δεν αφιέρωσαν στα πρωτοσέλιδα τους ούτε μονόστηλο για τον “συνέταιρο”.
Καλό σας βράδυ,
Η σ.ο. του Ολυμπία.
http://olympia.gr/2011/11/11/papadimos/#more-105258
Kosh
Μέλος Σωματείου
Δεν συμμεριζομαι την αισιοδοξια σας οτι η Ιταλια θα γινει πολος συσπειρωσης των φτωχων Νοτιων και θα ανατραπει η γαλλογερμανικη χουντα των τραπεζικων. Μαλλον ευσεβεις ποθοι ειναι....
Οσο ασχημα και να ειναι η Ιταλια πιο πολυ την βλεπω να απομονωνεται στην χειροτερη για αυτους περιπτωση σκυβοντας πανω απο τα δικα της και μονο προβληματα παρα να προσπαθησει να λυσει και των υπολοιπων Νοτιων.
Μην ξεχναμε οτι η Ιταλια δεν διοικειται απο την Ναπολη και το Παλερμο αλλα απο το πλουσιο και φιλοευρωπαικο Μιλανο των βορειων που βλεπουν με μισο ματι ακομα και τους δικους τους Νοτιους εδω και δεκαετιες....
Οσο ασχημα και να ειναι η Ιταλια πιο πολυ την βλεπω να απομονωνεται στην χειροτερη για αυτους περιπτωση σκυβοντας πανω απο τα δικα της και μονο προβληματα παρα να προσπαθησει να λυσει και των υπολοιπων Νοτιων.
Μην ξεχναμε οτι η Ιταλια δεν διοικειται απο την Ναπολη και το Παλερμο αλλα απο το πλουσιο και φιλοευρωπαικο Μιλανο των βορειων που βλεπουν με μισο ματι ακομα και τους δικους τους Νοτιους εδω και δεκαετιες....
McZab
Supreme Member
Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Που πάει η χώρα;
Η δημοκρατική παράδοση των Ιταλών δεν είναι και τόσο μακραίωνη Σπύρο. Ή τουλάχιστον δεν είναι και τόσο έντονο χαρακτηριστικό όλης της Ιταλίας. Μιλάμε για μια χώρα με εντονότατα τοπικιστικά χαρακτηριστικά (απείρως πιο έντονα από τα ελληνικά, ή τα ισπανικά για παράδειγμα).
Δεν είναι της παρούσης να εμβαθύνουμε, παρόλο που θα είχε ενδιαφέρον, αλλά μιλάμε για μια χώρα που αποτελούνταν από αντιμαχόμενα, ανεξάρτητα κρατίδια μέχρι πριν από 150 χρόνια πάνω-κάτω.
Μόνο τη δεκαετία του '70 θα επικαλούμουν ως ορόσημο για ευνόητους λόγους για τους γνώστες και για λόγους που δεν μπορούν να αναλυθούν για τους υπόλοιπους.
Άρα θεωρώ λάθος την αντιμετώπιση της Ιταλίας ως ενιαίο πολιτικό μόρφωμα με σταθερές κινήσεις προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση. Η Ιταλία κατά τη γνώμη μου είναι η πλέον ευάλωτη χώρα σε εσωτερικές, εμφυλιακού τύπου συγκρούσεις και σε πρώτη φάση θα αναλωθεί σε αυτές, πριν σχηματίσει αντι-ΕΕ μέτωπο. Δεν λέω βέβαια ότι είναι απαραίτητα κακό αυτό, μάλλον αναπόφευκτο περισσότερο.
Η δημοκρατική παράδοση των Ιταλών δεν είναι και τόσο μακραίωνη Σπύρο. Ή τουλάχιστον δεν είναι και τόσο έντονο χαρακτηριστικό όλης της Ιταλίας. Μιλάμε για μια χώρα με εντονότατα τοπικιστικά χαρακτηριστικά (απείρως πιο έντονα από τα ελληνικά, ή τα ισπανικά για παράδειγμα).
Δεν είναι της παρούσης να εμβαθύνουμε, παρόλο που θα είχε ενδιαφέρον, αλλά μιλάμε για μια χώρα που αποτελούνταν από αντιμαχόμενα, ανεξάρτητα κρατίδια μέχρι πριν από 150 χρόνια πάνω-κάτω.
Μόνο τη δεκαετία του '70 θα επικαλούμουν ως ορόσημο για ευνόητους λόγους για τους γνώστες και για λόγους που δεν μπορούν να αναλυθούν για τους υπόλοιπους.
Άρα θεωρώ λάθος την αντιμετώπιση της Ιταλίας ως ενιαίο πολιτικό μόρφωμα με σταθερές κινήσεις προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση. Η Ιταλία κατά τη γνώμη μου είναι η πλέον ευάλωτη χώρα σε εσωτερικές, εμφυλιακού τύπου συγκρούσεις και σε πρώτη φάση θα αναλωθεί σε αυτές, πριν σχηματίσει αντι-ΕΕ μέτωπο. Δεν λέω βέβαια ότι είναι απαραίτητα κακό αυτό, μάλλον αναπόφευκτο περισσότερο.
Παναγιώτης Μελάς
AVClub Addicted Member
Θέλουν να κρυφτούνε μα η χαρά δεν τους αφήνει
Καλημέρα σε όλους
Έχω καιρό να ποστάρω στο "επί παντός" και βρήκα την ευκαιρία να το κάνω σήμερα, μετά την κατάληξη του "θρίλερ" (κατά τα ΜΜΕ) με τον Παπαδήμο.
Έχω μερικές επισημάνσεις:
1) Φανταστείτε Υπουργό "Δημοσίας Τάξεως" (και όχι "Προστασίας του Πολίτη") τον Άδωνι!! Λέω "όχι Προστασίας του Πολίτη" γιατί αν του δώσουν το Υπουργείο, αποκλείεται αυτός να το δεχτεί με τέτοιο όνομα. Βγάζει σπυράκια και μόνο στο "Προστασίας".
Αν, λοιπόν, του το δώσουν, μια φράση ταιριάζει, δανεισμένη από τον αείμνηστο Σπαθάρη και τον καλλιτέχνη του θεάτρου σκιών των παιδικών μου χρόνων, τον Γ. Χαρίδημο (μεγάλωσα δίπλα στο υπαίθριό του θέατρο, στο Πασαλιμάνι):
Έ ρε, γλέντια!!!
2) Πώς γίνεται να επιμένει ο Σαμαράς ότι: "με την συμμετοχή μας ανατρέπουμε την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και Παπανδρέου και στηρίζουμε στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο μία μεταβατική κυβέρνηση με συγκεκριμένο στόχο να βγει η χώρα από το αδιέξοδο και να οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές", και ο Παπαδήμος στην πρώτη του κι όλας δήλωση να ομιλεί περί ικανού διαστήματος για την υλοποίηση των στόχων της νέας κυβέρνησης και τις εκλογές να τις μεταθέτει στο ευρύτερο - και θολό - μέλλον; Μάλλον το πρώτο μέρος του συγκεκριμένου στόχου (να βγεί η χώρα από το αδιέξοδο) ενδιαφέρει και όχι οι εκλογές. Και όταν λέω "ενδιαφέρει" δεν εννοώ πως ενδιαφέρει τον Σαμαρά (και τον κάθε Σαμαρά) αλλά τα πραγματικά αφεντικά του, τους τραπεζίτες, τους μεγαλοβιομήχανους και μεγαλέμπορους και τους εφοπλιστές. Ο νοών νοείτω. Άλλωστε οι δηλώσεις Δασκαλόπουλου είναι αποκαλυπτικές.
3) Τα σημερινά πρωτοσέλιδα τα είδατε; Ιδού ένα link, για μια πρώτη γεύση:
http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=325078
Όλος ο αστικός τύπος, άλλος φανερά, άλλος συγκρατημένα και άλλος παραπλανητικά επιχαίρει με τις εξελίξεις. "Θέλουν να κρυφτούνε, μα η χαρά δεν τους αφήνει" που λέει ο λαός. Μόνη εξαίρεση οι εφημερίδες της Αριστεράς, από τη δική τους οπτική γωνία η καθεμία, δεν συμμετέχουν σ' αυτό το θέατρο.
Άντε καλημέρα, και τα ξαναλέμε.
-
Καλημέρα σε όλους
Έχω καιρό να ποστάρω στο "επί παντός" και βρήκα την ευκαιρία να το κάνω σήμερα, μετά την κατάληξη του "θρίλερ" (κατά τα ΜΜΕ) με τον Παπαδήμο.
Έχω μερικές επισημάνσεις:
1) Φανταστείτε Υπουργό "Δημοσίας Τάξεως" (και όχι "Προστασίας του Πολίτη") τον Άδωνι!! Λέω "όχι Προστασίας του Πολίτη" γιατί αν του δώσουν το Υπουργείο, αποκλείεται αυτός να το δεχτεί με τέτοιο όνομα. Βγάζει σπυράκια και μόνο στο "Προστασίας".
Αν, λοιπόν, του το δώσουν, μια φράση ταιριάζει, δανεισμένη από τον αείμνηστο Σπαθάρη και τον καλλιτέχνη του θεάτρου σκιών των παιδικών μου χρόνων, τον Γ. Χαρίδημο (μεγάλωσα δίπλα στο υπαίθριό του θέατρο, στο Πασαλιμάνι):
Έ ρε, γλέντια!!!
2) Πώς γίνεται να επιμένει ο Σαμαράς ότι: "με την συμμετοχή μας ανατρέπουμε την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και Παπανδρέου και στηρίζουμε στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο μία μεταβατική κυβέρνηση με συγκεκριμένο στόχο να βγει η χώρα από το αδιέξοδο και να οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές", και ο Παπαδήμος στην πρώτη του κι όλας δήλωση να ομιλεί περί ικανού διαστήματος για την υλοποίηση των στόχων της νέας κυβέρνησης και τις εκλογές να τις μεταθέτει στο ευρύτερο - και θολό - μέλλον; Μάλλον το πρώτο μέρος του συγκεκριμένου στόχου (να βγεί η χώρα από το αδιέξοδο) ενδιαφέρει και όχι οι εκλογές. Και όταν λέω "ενδιαφέρει" δεν εννοώ πως ενδιαφέρει τον Σαμαρά (και τον κάθε Σαμαρά) αλλά τα πραγματικά αφεντικά του, τους τραπεζίτες, τους μεγαλοβιομήχανους και μεγαλέμπορους και τους εφοπλιστές. Ο νοών νοείτω. Άλλωστε οι δηλώσεις Δασκαλόπουλου είναι αποκαλυπτικές.
3) Τα σημερινά πρωτοσέλιδα τα είδατε; Ιδού ένα link, για μια πρώτη γεύση:
http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=325078
Όλος ο αστικός τύπος, άλλος φανερά, άλλος συγκρατημένα και άλλος παραπλανητικά επιχαίρει με τις εξελίξεις. "Θέλουν να κρυφτούνε, μα η χαρά δεν τους αφήνει" που λέει ο λαός. Μόνη εξαίρεση οι εφημερίδες της Αριστεράς, από τη δική τους οπτική γωνία η καθεμία, δεν συμμετέχουν σ' αυτό το θέατρο.
Άντε καλημέρα, και τα ξαναλέμε.
-
Τσάκωνας Βασίλης
Supreme Member
Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Που πάει η χώρα;
Και, προφανώς, συμφωνώ με τον Σπύρο γιά το συνδικαλιστικό θαύμα της Ιταλίας του '70
Τα Βαλκάνια είναι αμερικανικές αποικίες γιά την ώρα. Πρώτα θά'πρεπε να εξευρωπαϊστούν θεσμικά σε συνειδήσεις ταξικής διαστρωμάτωσης.
Και, προφανώς, συμφωνώ με τον Σπύρο γιά το συνδικαλιστικό θαύμα της Ιταλίας του '70
data
AVClub Addicted Member
καισαροπαπισμός...
Ε, ο έρμος «ένδοξός μας Βυζαντινισμός» πάλι τη νίλα του τράβηξε αυτές τις μέρες, απ' όσους έχουν προσλάβει την ιστορία μας απ' την (πρωταρχική) φράγκικη οδό -(διότι πλέον οι Βυζαντινές σπουδές στη Δύση έχουν προχωρήσει και τα λένε αλλοιώς). Για «Βυζαντινές ίντριγκες» έγραφαν αυτές τις ημέρες οι εφημερίδες, επαναλαμβάνοντας ένα ακόμα στερεότυπο απ' αυτά που έχει γεννήσει η κατά συνθήκην διαδεδομένη άγνοια. Στερεότυπο που προέρχεται απ' την εποχή του Γίββωνος, ο οποίος περιέγραψε το Βυζάντιο σαν μια ιστορία διαρκούς παρακμής -τίποτα όμως δεν μπορεί να παρακμάζει επί χίλια έτη, το αντίθετο μάλλον. Οπως και να 'χει η «πρώτη εντύπωση» που δημιούργησε ο Γίββων κρατάει για πολλούς Ελληνες, ως φαίνεται, και πάντως για όλο και λιγότερους Δυτικούς, 300 χρόνια τώρα... Η άκρως εκλεπτυσμένη εσωτερική κι εξωτερική πολιτική του Βυζαντίου ήταν λογικό να φαίνεται στα μάτια των Φράγκων, που στο μεταξύ είχαν απομακρυνθεί απ' το ρωμαϊκό προηγούμενο, ως ίντριγκα και συνωμοσία. Τομείς στους οποίους βεβαίως δεν υστερούσαν οι Βυζαντινοί, όπως άλλωστε κάθε μακρόβιος πολιτισμός, πλην όμως δεν ήταν μόνον αυτό. Επειδή, λόγου χάριν εφηύραν το πηρούνι κι έτρωγαν με αυτό το κρέας τους, αυτό δεν σήμαινε πως ήταν ανθρώπινο, όπως ήθελε να νομίσει ή όντως πίστεψε ο δασύτριχος Λιουτπράνδος...
Το άδοξο τέλος του Γιωργάκη.
Ο άνθρωπος των Τραπεζών έπεσε, ζήτωσαν οι Τραπεζίτες.
Το πολιτικό σύστημα, πλην Αριστεράς, υφίσταται συντριπτικό πλήγμα -δεν το χρειάζονται οι Τραπεζίτες για να κυβερνήσουν- μπορούν κι από μόνοι τους, χωρίς μεσάζοντες, χωρίς ενδιάμεσους
αλλά πάντα με μία στρατιά κολαούζους: βουλευτές του δικομματισμού και των παραφυάδων του, δημοσιογραφικά φερέφωνα και λοιπούς ψιλούς.
..................................
Μπαίνουμε σε παράξενα τοπία, ο Μπερλουσκόνι που πέφτει στην Ιταλία, ήρθε στην Ελλάδα με το όνομα Παπαδήμος
επικεφαλής μιας κυβέρνησης που συντίθεται από άκρως αντικοινοβουλευτικές διαδικασίες, το Σύνταγμα της Ελλάδας ξεσκισμένο και τον λαό σε κατάσταση πολιορκίας.
Παράξενο τοπίο ακόμα και για την Αριστερά, όπου η ΔΗΜ.ΑΡ. του κ. Κουβέλη εξελίσσεται σε μια Ντόρα Μπακογιάννη στα ελαφρώς αριστερά του συστήματος με έναν όχι γόνιμο πλέον, αλλά στείρον ευρωπαϊσμό -δογματικόν τόσο ώστε να δικαιολογεί δηλώσεις του βουλευτή της ΔΗΜ.ΑΡ. και φίλου μου Γρηγόρη Ψαριανού υπέρ του κ. Παπαδήμου και κατά των Ελλήνων που «έτρωγαν τόσα χρόνια τα λεφτά της Ενωσης»...
Οταν, φίλε μου Γρηγόρη, λέγοντας κάτι τέτοια, σε επαινεί η κυρία -στα παλιά μου - τα παπούτσια - τα βιβλία - των μαθητών- Διαμαντοπούλου δηλώνοντας ότι «σώζεις (!) την τιμή (!) της Αριστεράς (!)», τότε θλιμμένη η καρδιά μας (θα έπρεπε και η δική σου)...
* * *
Ομως ας επιστρέψουμε στα τρέχοντα.
Αυτήν τη στιγμή στην Ελλάδα ο κοινοβουλευτισμός και συνεπώς η δημοκρατία (η αστική δημοκρατία) κακοποιείται: έχουμε Πρωθυπουργό που δεν εξελέγη
που δεν βασίζεται στη δεδηλωμένη,
που έχει εμπλακεί βαθιά με τη Διαπλοκή καθ' όλον τον επαγγελματικό βίο του, όχι καν έναν άνθρωπο των Τραπεζών αλλά έναν Τραπεζίτη αυτοπροσώπως.
Εναν Τοποτηρητή των Δυτικών Δυνατών,
έναν δοτόν, έναν εντολοδόχο τού
Γκαουλάιτερ ΡΑΪΧενμπαχ.
Οντως habemus Papam, και τι Πάπα! με τιάρα και σπάθη. Οπως και να 'χει
έτσι όπως εξελίσσεται το (γερμανικό) Ευρώ χώρες όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία (που αυτές τις μέρες «καίγεται» από διαδηλώσεις), η Λετονία (που ήδη το 10-15% των κατοίκων της έχει μεταναστεύσει λόγω των μέτρων του ΔΝΤ και Σία), η Ισπανία, ακόμα και η Ιταλία
την έχουμε πατήσει σαν τους Συμμάχους των Αθηναίων στη Συμμαχία της Δήλου: μπήκανε ισότιμοι κι έγιναν υποτελείς.
Το ίδιο κι εμείς. Κι όχι μόνον! αλλά αντιμετωπίσαμε με τη σειρά μας, 2.500 χρόνια μετά, απ' τους πρώτους το Μήλιο Δίλημμα (που τότε έθεσαν οι Αθηναίοι στους Μηλίους και πάντοτε θέτουν οι ισχυροί στους ανίσχυρους): «αν αντισταθείτε, θα καταστραφείτε κι αν υποταγείτε, θα τιμωρηθείτε το ίδιο».
Οίηση κι αλαζονεία, θα μου πείτε, ύβρις!
Βεβαίως, εν τέλει, συντρίμμι έγινε η Αθήνα των υβριστών.
Δεν ξέρω αν θα (ξανα)έχει την ίδια μοίρα και η Γερμανία, που δείχνει να έχει μπει πάλι στον «ευρωπαϊκό της πειρασμό», αλλά η κλίκα της Φρανκφούρτης που την (μας) κυβερνάει, δεν δείχνει να χαμπαριάζει από ιστορίες, φιλοσοφίες κι άλλα ουδόλως ανταγωνιστικά πράγματα...
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 11.ΧΙ.2011 [email protected]
Ε, ο έρμος «ένδοξός μας Βυζαντινισμός» πάλι τη νίλα του τράβηξε αυτές τις μέρες, απ' όσους έχουν προσλάβει την ιστορία μας απ' την (πρωταρχική) φράγκικη οδό -(διότι πλέον οι Βυζαντινές σπουδές στη Δύση έχουν προχωρήσει και τα λένε αλλοιώς). Για «Βυζαντινές ίντριγκες» έγραφαν αυτές τις ημέρες οι εφημερίδες, επαναλαμβάνοντας ένα ακόμα στερεότυπο απ' αυτά που έχει γεννήσει η κατά συνθήκην διαδεδομένη άγνοια. Στερεότυπο που προέρχεται απ' την εποχή του Γίββωνος, ο οποίος περιέγραψε το Βυζάντιο σαν μια ιστορία διαρκούς παρακμής -τίποτα όμως δεν μπορεί να παρακμάζει επί χίλια έτη, το αντίθετο μάλλον. Οπως και να 'χει η «πρώτη εντύπωση» που δημιούργησε ο Γίββων κρατάει για πολλούς Ελληνες, ως φαίνεται, και πάντως για όλο και λιγότερους Δυτικούς, 300 χρόνια τώρα... Η άκρως εκλεπτυσμένη εσωτερική κι εξωτερική πολιτική του Βυζαντίου ήταν λογικό να φαίνεται στα μάτια των Φράγκων, που στο μεταξύ είχαν απομακρυνθεί απ' το ρωμαϊκό προηγούμενο, ως ίντριγκα και συνωμοσία. Τομείς στους οποίους βεβαίως δεν υστερούσαν οι Βυζαντινοί, όπως άλλωστε κάθε μακρόβιος πολιτισμός, πλην όμως δεν ήταν μόνον αυτό. Επειδή, λόγου χάριν εφηύραν το πηρούνι κι έτρωγαν με αυτό το κρέας τους, αυτό δεν σήμαινε πως ήταν ανθρώπινο, όπως ήθελε να νομίσει ή όντως πίστεψε ο δασύτριχος Λιουτπράνδος...
Το άδοξο τέλος του Γιωργάκη.
Ο άνθρωπος των Τραπεζών έπεσε, ζήτωσαν οι Τραπεζίτες.
Το πολιτικό σύστημα, πλην Αριστεράς, υφίσταται συντριπτικό πλήγμα -δεν το χρειάζονται οι Τραπεζίτες για να κυβερνήσουν- μπορούν κι από μόνοι τους, χωρίς μεσάζοντες, χωρίς ενδιάμεσους
αλλά πάντα με μία στρατιά κολαούζους: βουλευτές του δικομματισμού και των παραφυάδων του, δημοσιογραφικά φερέφωνα και λοιπούς ψιλούς.
..................................
Μπαίνουμε σε παράξενα τοπία, ο Μπερλουσκόνι που πέφτει στην Ιταλία, ήρθε στην Ελλάδα με το όνομα Παπαδήμος
επικεφαλής μιας κυβέρνησης που συντίθεται από άκρως αντικοινοβουλευτικές διαδικασίες, το Σύνταγμα της Ελλάδας ξεσκισμένο και τον λαό σε κατάσταση πολιορκίας.
Παράξενο τοπίο ακόμα και για την Αριστερά, όπου η ΔΗΜ.ΑΡ. του κ. Κουβέλη εξελίσσεται σε μια Ντόρα Μπακογιάννη στα ελαφρώς αριστερά του συστήματος με έναν όχι γόνιμο πλέον, αλλά στείρον ευρωπαϊσμό -δογματικόν τόσο ώστε να δικαιολογεί δηλώσεις του βουλευτή της ΔΗΜ.ΑΡ. και φίλου μου Γρηγόρη Ψαριανού υπέρ του κ. Παπαδήμου και κατά των Ελλήνων που «έτρωγαν τόσα χρόνια τα λεφτά της Ενωσης»...
Οταν, φίλε μου Γρηγόρη, λέγοντας κάτι τέτοια, σε επαινεί η κυρία -στα παλιά μου - τα παπούτσια - τα βιβλία - των μαθητών- Διαμαντοπούλου δηλώνοντας ότι «σώζεις (!) την τιμή (!) της Αριστεράς (!)», τότε θλιμμένη η καρδιά μας (θα έπρεπε και η δική σου)...
* * *
Ομως ας επιστρέψουμε στα τρέχοντα.
Αυτήν τη στιγμή στην Ελλάδα ο κοινοβουλευτισμός και συνεπώς η δημοκρατία (η αστική δημοκρατία) κακοποιείται: έχουμε Πρωθυπουργό που δεν εξελέγη
που δεν βασίζεται στη δεδηλωμένη,
που έχει εμπλακεί βαθιά με τη Διαπλοκή καθ' όλον τον επαγγελματικό βίο του, όχι καν έναν άνθρωπο των Τραπεζών αλλά έναν Τραπεζίτη αυτοπροσώπως.
Εναν Τοποτηρητή των Δυτικών Δυνατών,
έναν δοτόν, έναν εντολοδόχο τού
Γκαουλάιτερ ΡΑΪΧενμπαχ.
Οντως habemus Papam, και τι Πάπα! με τιάρα και σπάθη. Οπως και να 'χει
έτσι όπως εξελίσσεται το (γερμανικό) Ευρώ χώρες όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία (που αυτές τις μέρες «καίγεται» από διαδηλώσεις), η Λετονία (που ήδη το 10-15% των κατοίκων της έχει μεταναστεύσει λόγω των μέτρων του ΔΝΤ και Σία), η Ισπανία, ακόμα και η Ιταλία
την έχουμε πατήσει σαν τους Συμμάχους των Αθηναίων στη Συμμαχία της Δήλου: μπήκανε ισότιμοι κι έγιναν υποτελείς.
Το ίδιο κι εμείς. Κι όχι μόνον! αλλά αντιμετωπίσαμε με τη σειρά μας, 2.500 χρόνια μετά, απ' τους πρώτους το Μήλιο Δίλημμα (που τότε έθεσαν οι Αθηναίοι στους Μηλίους και πάντοτε θέτουν οι ισχυροί στους ανίσχυρους): «αν αντισταθείτε, θα καταστραφείτε κι αν υποταγείτε, θα τιμωρηθείτε το ίδιο».
Οίηση κι αλαζονεία, θα μου πείτε, ύβρις!
Βεβαίως, εν τέλει, συντρίμμι έγινε η Αθήνα των υβριστών.
Δεν ξέρω αν θα (ξανα)έχει την ίδια μοίρα και η Γερμανία, που δείχνει να έχει μπει πάλι στον «ευρωπαϊκό της πειρασμό», αλλά η κλίκα της Φρανκφούρτης που την (μας) κυβερνάει, δεν δείχνει να χαμπαριάζει από ιστορίες, φιλοσοφίες κι άλλα ουδόλως ανταγωνιστικά πράγματα...
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 11.ΧΙ.2011 [email protected]
Να γιατί ο νέος Πρωθυπουργός δε μπορεί να σώσει την Ελλάδα, του Πάνου Παναγιώτου
Tου Πάνου Παναγιώτου από το xrimanews (ξαναμπήκε ένα άρθρο του προχτές από τον Emilot νομίζω με τίτλο "Τα μυστικά του ελληνικού χρέους")
Να, λοιπόν, τί δείχνουν σήμερα τα στοιχεία για την οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα.
Κόστος δανεισμού – CDS: Χειρότερη θέση στον κόσμο
Το κόστος κρατικού δανεισμού (από τις αγορές) για την Ελλάδα είναι το υψηλότερο στον κόσμο. Τα επιτόκια των διετών της ομολόγων πρόσφατα ξεπέρασαν το 100% κάτι που έχει συμβεί σε ελάχιστες περιπτώσεις στην οικονομική ιστορία και σε καμία από αυτές δεν αποφεύχθηκε η πτώχευση. Το ύψος των ασφαλίστρων των ελληνικών ομολόγων είναι το υψηλότερο στον κόσμο. Οι πιθανότητες πτώχευσης της Ελλάδας με βάση τα CDS αγγίζουν το 100%. Η πιστοληπτική βαθμολογία της Ελλάδας είναι απ' τις χειρότερες στον κόσμο, ένα επίπεδο πάνω απ' αυτό της πτώχευσης.
Με βάση τις προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης η Ελλάδα θα παραμείνει εκτός αγορών κεφαλαίων μέχρι το 2021 και πιθανόν και περισσότερο. Αυτό συνεπάγεται μηδενική δυνατότητα για υιοθέτηση και υλοποίηση οποιασδήποτε άλλης οικονομικής πολιτικής απ' αυτήν που επιβάλλει η Γερμανία στη χώρα και την οποία σχεδόν όλα τα τμήματα ανάλυσης των διεθνών οικονομικών ινστιτούτων, τραπεζών και σχεδόν όλοι οι οικονομολόγοι και οι αναλυτές του κόσμου θεωρούν καταστροφική.
Ανεργία: 40η χειρότερη θέση στον κόσμο μεταξύ 200 κρατών (για τα οποία υπάρχουν στοιχεία)
Η καταστροφική αυτή πολιτική προκάλεσε μέσα σε ενάμιση χρόνο απώλεια 270 χιλιάδων θέσεων εργασίας εκτινάσσοντας το επίσημο ποσοστό ανεργίας στο 18,4%. Η Ελλάδα έχει πλέον, επισήμως, 900 χιλιάδες ανέργους με το ρολόι χρέους του XrimaNews.gr που προσομοιώνει την ανεργία στην Ελλάδα σε πραγματικό χρόνο να μετρά, ήδη, περισσότερους από 1 εκ ανέργους. Το επίσημο ποσοστό ανεργίας τοποθετεί τη χώρα στην 40η χειρότερη θέση στον κόσμο και σε χειρότερη από αυτή της Αλβανίας, του Πακιστάν και του Ιράκ.
Ανάπτυξη: 3η χειρότερη θέση στον κόσμο μεταξύ 215 κρατών (για τα οποία υπάρχουν στοιχεία)
Η συρρίκνωση του ελληνικού ΑΕΠ είναι δραματική και φέρνει τη χώρα στην 3η χειρότερη θέση στον κόσμο μεταξύ 215 κρατών ως προς τα ποσοστά ανάπτυξης. Η αθροιστική συρρίκνωση του ΑΕΠ της Ελλάδας μεταξύ 2010-2013 είναι πιθανό να είναι η μεγαλύτερη διεθνώς.
Χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ: 4η χειρότερη θέση στον κόσμο μεταξύ 133 κρατών (για τα οποία υπάρχουν στοιχεία)
Το ύψος του ελληνικού χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι το 4ο μεγαλύτερο στον κόσμο μεταξύ 133 κρατών και αναμένεται να περάσει στην 3η θέση στα προσεχή χρόνια με βάση τις προβλέψεις της ΕΕ στην τελευταία της έκθεση για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.
Τραπεζικό σύστημα: Μεγαλύτερες απώλειες από διαγραφές χρέους στον κόσμο
Το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, άλλοτε κορμός της ελληνικής οικονομίας, είναι αποδεκατισμένο από τη διεθνή τραπεζική κρίση και κυρίως από την κρίση χρέους της Ελλάδας. Οι ελληνικές τράπεζες λειτουργούν χάρη στην υποστήριξη απ' την ΕΚΤ και τις εγγυήσεις του κράτους. Μετά το κούρεμα η θέση τους θα επιδεινωθεί θεαματικά.
Χρηματιστηριακή αγορά: Χειρότερη απόδοση στον κόσμο για 2η διαδοχική χρονιά
Το ελληνικό χρηματιστήριο καταγράφει τη χειρότερη απόδοση στον κόσμο για 2η διαδοχική χρονιά, σημειώνοντας ένα αρνητικό ρεκόρ που ίσως δεν έχει προηγούμενο. Η χρηματιστηριακή αγορά έχει χάσει 230 δις δολάρια σε κεφαλαιοποίηση από το 2008 και 112 δις δολάρια από τα τέλη του 2009.
Οικονομικός πόνος : 2η χειρότερη θέση στην Ευρώπη
Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της διεθνούς εταιρίας δημοσκόπησης Gallup τα επίπεδα του δείκτη οικονομικού πόνου στην Ελλάδα είναι τα δεύτερα υψηλότερα στην Ευρώπη μετά τη Βουλγαρία
Επίπεδα οικονομικής απαισιοδοξίας : Από τα μεγαλύτερα διεθνώς
Σύμφωνα με την ίδια έρευνα της εταιρίας Gallup τα επίπεδα οικονομικής απαισιοδοξίας στην Ελλάδα είναι από τα υψηλότερα στον κόσμο και παρόμοιου βαθμού απαισιοδοξία καταγράφεται σε χώρες όπως η Αίγυπτος όπου υπήρξαν πολιτικές αναταραχές και εξεγέρσεις.
Διεθνείς χρηματοπιστωτικές – οικονομικές συνθήκες
Μα το πρόβλημα δεν τελειώνει εδώ καθώς ο νέος Πρωθυπουργός έχει να αντιμετωπίσει και ένα εξαιρετικά εχθρικό ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό και οικονομικό περιβάλλον, με την ευρωπαϊκή κρίση σε έξαρση, την ευρωπαϊκή οικονομία να οδεύει σε ύφεση, τον ευρωπαϊκό τραπεζικό κλάδο στα πρόθυρα κρίσης και τη διεθνή οικονομία να επιβραδύνει.
Πέρα απ' όλα τα παραπάνω ο νέος Πρωθυπουργός έχει να αντιμετωπίσει ένα λαό που έχει ξεπεράσει ήδη τα όρια του κατά πολύ και δεν έχει περιθώρια για μεγαλύτερες θυσίες ούτε τη δυνατότητα να κάνει περισσότερη υπομονή και όμως αυτό ακριβώς είναι που θα πρέπει να του ζητήσει. Επιπλέον, θα έρθει αντιμέτωπος με τις συνέπειες των αντιδράσεων των πολιτών άλλων ευρωπαϊκών κρατών οι οποίοι για τους λάθος λόγους έχουν φτάσουν στα δικά τους όρια με την Ελλάδα.
Αυτή είναι η πραγματικότητα την οποία θα κληθεί να αντιμετωπίσει ο νέος Πρωθυπουργός της χώρας, Λουκάς Παπαδήμος και η απάντηση που έχει να δώσει είναι η υπογραφή της συμφωνίας της 26ης-27ης Οκτωβρίου για την οποία διεθνείς εκθέσεις, οικονομολόγοι και αναλυτές ανά τον κόσμο συμφωνούν πως δε θα βοηθήσει τη χώρα και το κυριότερο δεν πρόκειται εκ των πραγμάτων να υλοποιηθεί. Ακόμη και οι οικονομικοί σύμβουλοι της γερμανικής κυβέρνησης σε πρόσφατη μελέτη τους διαπίστωσαν πως η συγκεκριμένη συμφωνία δε θα λύσει το πρόβλημα της Ελλάδας ή της Ευρώπης.
Το να ελπίζουμε ότι ο νέος Πρωθυπουργός μπορεί να ανατρέψει αυτήν την κατάσταση, ιδιαίτερα δεδομένου ότι θα είναι επικεφαλής της κυβέρνησης για λίγους μήνες και με τη λαιμητόμο της χρεοκοπίας να απέχει μερικά εκατοστά από την Ελλάδα, είναι ουτοπικό. Είναι, επίσης και άδικο για τον ίδιο τον κύριο Παπαδήμο.
Παρόλα αυτά, καθένας έχει δικαίωμα στην ελπίδα και ποιος ξέρει, ίσως να γίνει ένα θαύμα και τελικά όλα να βελτιωθούν. Μέχρι να συμβεί αυτό, ωστόσο, ας κρατήσουμε τις προσδοκίες μας χαμηλές.
*Ο Πάνος Παναγιώτου είναι χρηματιστηριακός τεχνικός αναλυτής
Tου Πάνου Παναγιώτου από το xrimanews (ξαναμπήκε ένα άρθρο του προχτές από τον Emilot νομίζω με τίτλο "Τα μυστικά του ελληνικού χρέους")
Να, λοιπόν, τί δείχνουν σήμερα τα στοιχεία για την οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα.
Κόστος δανεισμού – CDS: Χειρότερη θέση στον κόσμο
Το κόστος κρατικού δανεισμού (από τις αγορές) για την Ελλάδα είναι το υψηλότερο στον κόσμο. Τα επιτόκια των διετών της ομολόγων πρόσφατα ξεπέρασαν το 100% κάτι που έχει συμβεί σε ελάχιστες περιπτώσεις στην οικονομική ιστορία και σε καμία από αυτές δεν αποφεύχθηκε η πτώχευση. Το ύψος των ασφαλίστρων των ελληνικών ομολόγων είναι το υψηλότερο στον κόσμο. Οι πιθανότητες πτώχευσης της Ελλάδας με βάση τα CDS αγγίζουν το 100%. Η πιστοληπτική βαθμολογία της Ελλάδας είναι απ' τις χειρότερες στον κόσμο, ένα επίπεδο πάνω απ' αυτό της πτώχευσης.
Με βάση τις προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης η Ελλάδα θα παραμείνει εκτός αγορών κεφαλαίων μέχρι το 2021 και πιθανόν και περισσότερο. Αυτό συνεπάγεται μηδενική δυνατότητα για υιοθέτηση και υλοποίηση οποιασδήποτε άλλης οικονομικής πολιτικής απ' αυτήν που επιβάλλει η Γερμανία στη χώρα και την οποία σχεδόν όλα τα τμήματα ανάλυσης των διεθνών οικονομικών ινστιτούτων, τραπεζών και σχεδόν όλοι οι οικονομολόγοι και οι αναλυτές του κόσμου θεωρούν καταστροφική.
Ανεργία: 40η χειρότερη θέση στον κόσμο μεταξύ 200 κρατών (για τα οποία υπάρχουν στοιχεία)
Η καταστροφική αυτή πολιτική προκάλεσε μέσα σε ενάμιση χρόνο απώλεια 270 χιλιάδων θέσεων εργασίας εκτινάσσοντας το επίσημο ποσοστό ανεργίας στο 18,4%. Η Ελλάδα έχει πλέον, επισήμως, 900 χιλιάδες ανέργους με το ρολόι χρέους του XrimaNews.gr που προσομοιώνει την ανεργία στην Ελλάδα σε πραγματικό χρόνο να μετρά, ήδη, περισσότερους από 1 εκ ανέργους. Το επίσημο ποσοστό ανεργίας τοποθετεί τη χώρα στην 40η χειρότερη θέση στον κόσμο και σε χειρότερη από αυτή της Αλβανίας, του Πακιστάν και του Ιράκ.
Ανάπτυξη: 3η χειρότερη θέση στον κόσμο μεταξύ 215 κρατών (για τα οποία υπάρχουν στοιχεία)
Η συρρίκνωση του ελληνικού ΑΕΠ είναι δραματική και φέρνει τη χώρα στην 3η χειρότερη θέση στον κόσμο μεταξύ 215 κρατών ως προς τα ποσοστά ανάπτυξης. Η αθροιστική συρρίκνωση του ΑΕΠ της Ελλάδας μεταξύ 2010-2013 είναι πιθανό να είναι η μεγαλύτερη διεθνώς.
Χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ: 4η χειρότερη θέση στον κόσμο μεταξύ 133 κρατών (για τα οποία υπάρχουν στοιχεία)
Το ύψος του ελληνικού χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι το 4ο μεγαλύτερο στον κόσμο μεταξύ 133 κρατών και αναμένεται να περάσει στην 3η θέση στα προσεχή χρόνια με βάση τις προβλέψεις της ΕΕ στην τελευταία της έκθεση για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.
Τραπεζικό σύστημα: Μεγαλύτερες απώλειες από διαγραφές χρέους στον κόσμο
Το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, άλλοτε κορμός της ελληνικής οικονομίας, είναι αποδεκατισμένο από τη διεθνή τραπεζική κρίση και κυρίως από την κρίση χρέους της Ελλάδας. Οι ελληνικές τράπεζες λειτουργούν χάρη στην υποστήριξη απ' την ΕΚΤ και τις εγγυήσεις του κράτους. Μετά το κούρεμα η θέση τους θα επιδεινωθεί θεαματικά.
Χρηματιστηριακή αγορά: Χειρότερη απόδοση στον κόσμο για 2η διαδοχική χρονιά
Το ελληνικό χρηματιστήριο καταγράφει τη χειρότερη απόδοση στον κόσμο για 2η διαδοχική χρονιά, σημειώνοντας ένα αρνητικό ρεκόρ που ίσως δεν έχει προηγούμενο. Η χρηματιστηριακή αγορά έχει χάσει 230 δις δολάρια σε κεφαλαιοποίηση από το 2008 και 112 δις δολάρια από τα τέλη του 2009.
Οικονομικός πόνος : 2η χειρότερη θέση στην Ευρώπη
Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της διεθνούς εταιρίας δημοσκόπησης Gallup τα επίπεδα του δείκτη οικονομικού πόνου στην Ελλάδα είναι τα δεύτερα υψηλότερα στην Ευρώπη μετά τη Βουλγαρία
Επίπεδα οικονομικής απαισιοδοξίας : Από τα μεγαλύτερα διεθνώς
Σύμφωνα με την ίδια έρευνα της εταιρίας Gallup τα επίπεδα οικονομικής απαισιοδοξίας στην Ελλάδα είναι από τα υψηλότερα στον κόσμο και παρόμοιου βαθμού απαισιοδοξία καταγράφεται σε χώρες όπως η Αίγυπτος όπου υπήρξαν πολιτικές αναταραχές και εξεγέρσεις.
Διεθνείς χρηματοπιστωτικές – οικονομικές συνθήκες
Μα το πρόβλημα δεν τελειώνει εδώ καθώς ο νέος Πρωθυπουργός έχει να αντιμετωπίσει και ένα εξαιρετικά εχθρικό ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό και οικονομικό περιβάλλον, με την ευρωπαϊκή κρίση σε έξαρση, την ευρωπαϊκή οικονομία να οδεύει σε ύφεση, τον ευρωπαϊκό τραπεζικό κλάδο στα πρόθυρα κρίσης και τη διεθνή οικονομία να επιβραδύνει.
Πέρα απ' όλα τα παραπάνω ο νέος Πρωθυπουργός έχει να αντιμετωπίσει ένα λαό που έχει ξεπεράσει ήδη τα όρια του κατά πολύ και δεν έχει περιθώρια για μεγαλύτερες θυσίες ούτε τη δυνατότητα να κάνει περισσότερη υπομονή και όμως αυτό ακριβώς είναι που θα πρέπει να του ζητήσει. Επιπλέον, θα έρθει αντιμέτωπος με τις συνέπειες των αντιδράσεων των πολιτών άλλων ευρωπαϊκών κρατών οι οποίοι για τους λάθος λόγους έχουν φτάσουν στα δικά τους όρια με την Ελλάδα.
Αυτή είναι η πραγματικότητα την οποία θα κληθεί να αντιμετωπίσει ο νέος Πρωθυπουργός της χώρας, Λουκάς Παπαδήμος και η απάντηση που έχει να δώσει είναι η υπογραφή της συμφωνίας της 26ης-27ης Οκτωβρίου για την οποία διεθνείς εκθέσεις, οικονομολόγοι και αναλυτές ανά τον κόσμο συμφωνούν πως δε θα βοηθήσει τη χώρα και το κυριότερο δεν πρόκειται εκ των πραγμάτων να υλοποιηθεί. Ακόμη και οι οικονομικοί σύμβουλοι της γερμανικής κυβέρνησης σε πρόσφατη μελέτη τους διαπίστωσαν πως η συγκεκριμένη συμφωνία δε θα λύσει το πρόβλημα της Ελλάδας ή της Ευρώπης.
Το να ελπίζουμε ότι ο νέος Πρωθυπουργός μπορεί να ανατρέψει αυτήν την κατάσταση, ιδιαίτερα δεδομένου ότι θα είναι επικεφαλής της κυβέρνησης για λίγους μήνες και με τη λαιμητόμο της χρεοκοπίας να απέχει μερικά εκατοστά από την Ελλάδα, είναι ουτοπικό. Είναι, επίσης και άδικο για τον ίδιο τον κύριο Παπαδήμο.
Παρόλα αυτά, καθένας έχει δικαίωμα στην ελπίδα και ποιος ξέρει, ίσως να γίνει ένα θαύμα και τελικά όλα να βελτιωθούν. Μέχρι να συμβεί αυτό, ωστόσο, ας κρατήσουμε τις προσδοκίες μας χαμηλές.
*Ο Πάνος Παναγιώτου είναι χρηματιστηριακός τεχνικός αναλυτής
data
AVClub Addicted Member
Άψογος ο καθηγητής. Μεγάλο το κείμενο αλλά αξίζει να διαβαστεί με το παραπάνω. Μέσα από αυτό φαίνεται και η ευθύνη της αριστεράς που δεν καταφέρνει να δημιουργήσει ΕΝΑ δυνατό μέτωπο. Στα τελευταία χρόνια τα περισσότερα από το άρθρο θα έπρεπε να είναι σημαία της αριστεράς. Ας ελπίζουμε να δούμε κινήσεις σύντομα.
Ηλία, ακριβώς έτσι!!
Συνεχίζει το θεάρεστο έργο η κυβέρνηση Λογοθετόπουλου από εκεί που σταμάτησε ο Τσολάκογλου.
Παιδί των τραπεζιτών ο Λουκάς, ξέρει από μαγείρεμα, άλλαξε ο μανωλιός.....
Ποτέ άλλοτε δεν υπήρχε τέτοια σύνθεση συμπόλιτευσης, τελικά το μόρφωμα τί έκανε, συμφώνησε ή όχι γιατί ο Γρηγόρης συνεχάρει τον Παπαδήμο.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, μαθαίνοντας ότι οι μέρες του στην Κυβέρνηση είναι μετρημένες, για λόγους επιβίωσης ξαναγύρισε στο μεταλ σχήμα που έπαιζε παλαιότερα. Στιγμιότυπο από το πρώτο live τους χτες βράδυ:
suzakias
Banned
- Status