ΔΡΟΜΟΙ των λίγων
Πρώτα ήρθε...
... η διάσωση. Για τους λίγους. Υστερα η ανάκαμψη. Πάλι για τους λίγους. Μάταια οι πολλοί περιμένουν να δουν τους καρπούς της. Εχουν όμως μια καλή ευκαιρία να καταλάβουν πώς ανοίγουν οι μαύρες τρύπες των δημοσίων ελλειμμάτων. Στην Αμερική. Αλλά και αλλού.
Η αμερικανική...
... οικονομία ξαναδείχνει κάποια σημάδια ζωής. Ομως, οι μεγάλες αμερικανικές επιχειρήσεις κράτησαν για τον εαυτό τους τα χρήματα που διέθεσε η κυβέρνηση για τη διάσωσή τους. Τα κέρδη τους και οι μετοχές τους στο χρηματιστήριο ανέκαμψαν μια χαρά. Οι υπόλοιποι Αμερικανοί εξακολουθούν να ζουν με ανεργία, εξώσεις και περικοπές επιδομάτων. Οι πολιτικοί προτιμούν να κόβουν κοινωνικές δαπάνες και δουλειές, όπως ο κυβερνήτης που έχει ξεσηκώσει το Ουισκόνσιν, παρά να μαζέψουν φόρους από τις μεγάλες επιχειρήσεις. Μήπως όμως αυτές οι επιχειρήσεις πληρώνουν ήδη αρκετούς; Οχι. Αντίθετα, ιδιαιτέρως οι πιο μεγάλες από αυτές, αποφεύγουν συστηματικά τους φόρους. Στη μεγάλη ύφεση του 1929, οι επιχειρήσεις πλήρωναν τους ίδιους φόρους με τα φυσικά πρόσωπα, λέει ο Ρίτσαρντ Γουλφ, καθηγητής των Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης (Αμχερστ). Στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, οι φόροι που κατέβαλαν οι επιχειρήσεις ήταν κατά 50% υψηλότεροι από τους φόρους φυσικών προσώπων. Οι λαϊκές πιέσεις που είχαν ασκηθεί στις κυβερνήσεις κάτω από το βάρος της ύφεσης και του πολέμου είχαν αποδώσει αποτελέσματα. Αυτό οι μεγάλες επιχειρήσεις δεν το χώνεψαν ποτέ. Και μετά τον πόλεμο υποχρέωσαν τους πολιτικούς να αλλάξουν την κατάσταση. Ετσι, τη δεκαετία του 1980, τα κρατικά έσοδα από τον φόρο φυσικών προσώπων ήταν πια τετραπλάσια από τους φόρους επί των επιχειρηματικών κερδών.
Δεν είναι...
... παράξενο λοιπόν που παρατηρείται σήμερα μια φορολογική εξέγερση των πολιτών. Οι επιχειρήσεις προσπαθούν να εκτρέψουν την οργή τους αλλού, στις «περιττές» δημόσιες δαπάνες και στους «άχρηστους» δημοσίους υπαλλήλους. Οι αριθμοί όμως είναι αδιάψευστοι. Ο επίσημος φόρος επί των κερδών είναι σήμερα 35% για τις μεγάλες επιχειρήσεις. Ελάχιστες όμως πληρώνουν τόσο. Από πανεπιστημιακή έρευνα που έγινε σε περίπου 2.000 τέτοιες επιχειρήσεις, λέει ο καθηγητής Γουλφ, αποκαλύφθηκε πως 546 από αυτές καταβάλλουν φόρους κάτω του 20%. Σύμφωνα με το Αμερικανικό Απογραφικό Γραφείο, το 1988 οι φόροι που κατέβαλαν οι επιχειρήσεις ανήλθαν σε 24,7 δισ. δολάρια έναντι φόρων 90 δισ. των φυσικών προσώπων. Ομως, το 2009, ενώ οι φόροι των επιχειρήσεων μόλις διπλασιάστηκαν (49,1 δισ.), οι φόροι των φυσικών προσώπων υπερτριπλασιάστηκαν (290 δισ.).
Οι ΗΠΑ...
... δεν είναι η εξαίρεση. Σύμφωνα με τη φορολογική αρχή της Βρετανίας, το ένα τρίτο των 700 μεγαλύτερων επιχειρήσεων της χώρας δεν πληρώνουν καθόλου φόρους. Ολόκληρο σχεδόν το πακέτο λιτότητας που έχει επιβάλει η βρετανική κυβέρνηση στον λαό θα ήταν περιττό αν είχαν καταβληθεί τα 6 δισ. στερλίνες που χρωστάει μία μόνο τηλεφωνική εταιρεία στην εφορία. Είτε αυτό το λέμε φοροδιαφυγή είτε διαφθορά, είναι πάντα η κλασική μέθοδος το σύστημα να συσσωρεύει πλούτο για τη διαιώνισή του, ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσεων.
Επειδή η πηγή μπορεί να θεωρηθεί αναξιόπιστη...
έχει και
εδώ και όσο θα ψάχνετε θα επιβεβαιώνεται η άποψη ότι ο πολίτης στο καπιταλιστικό σύστημα είναι ένας απλός αριθμός... σαν τους
821.000 Αμερικανούς εργαζόμενους που έχασαν τις δουλειές τους για να ισοσταθμιστούν τα ΚΕΡΔΗ, 500 μεγάλων επιχειρήσεων στις ΗΠΑ στη κρίση του 2009...
Αυτό είναι το μέλλον που επιφυλάσσει ο καπιταλισμός στα παιδιά μας... νούμερα που εξυπηρετούν τις ανάγκες για εξουσία και χρήμα της άρχουσας τάξης...
