Σύγχρονες ηχογραφήσεις κλασσικής μουσικής

[Κώστας Γκαβάκος]

Ο Roland Brautigam είναι ένας εξαιρετικός Ολλανδός πιανίστας που ανάμεσα στο 2004-2010 ηχογράφησε στην εταιρία BIS όλες τις σονάτες του Beethoven σε fortepiano. Οι εκτελέσεις ήταν ενδιαφέρουσες και η ποιότητα των ηχογραφήσεων υψηλή σε sacd.
Πριν περίπου 10-11 χρόνια ηχογράφησε πάλι στην BIS σε ποιότητα sacd και τα κονσέρτα του Beethoven. Αυτή την φορά χρησιμοποίησε grand piano- Steinway D.
Η σκανδιναβική Norrkoping Symphony Orchestra σε διεύθυνση Andrew Parrot έπαιζε με σύγχρονα όργανα. Οι εκτελέσεις του χαρακτηρίζονται από έλλειψη rubato και ακρίβεια χωρίς όμως να τους λείπει και η ποίηση (4ο κονσέρτο).



Πρόσφατα ηχογράφησε πάλι τα κονσέρτα. Αυτή την φορά με fortepiano και την Kolner Akademie, μαέστρος Alexander Willens, που παίζει με όργανα εποχής.
Παρά τις διαφορές (fortepiano, όργανα εποχής) η εκτέλεση στις δύο ηχογραφήσεις μοιάζει τόσο που μάλλον η δεύτερη ήταν αχρείαστη. Κρατάω κάποια επιφύλαξη γιατί η σύγκριση έγινε μόνο στο 4ο κονσέρτο.



Προβλέπω πολλές ηχογραφήσεις Beethoven επειδή το 2020 εορτάζονται τα 250 χρόνια από την γέννηση του.

 

[Κώστας Γκαβάκος]

Προβλέπω πολλές ηχογραφήσεις Beethoven επειδή το 2020 εορτάζονται τα 250 χρόνια από την γέννηση του.

Παράδειγμα αυτή η πρόσφατη επανέκδοση της Sony remastered σε 24/96 Walter, Franceskatti - Beethoven violin concerto είχε ιστορικό ενδιαφέρον αλλά δεν μου προσέφερε τίποτε.

 

[Κώστας Γκαβάκος]

Jodie Devos-Offenbach Colorature

Ο Offenbach είχε συνθέσει εκατό οπερέτες . Από αυτό το υλικό έγινε επιλογή 16 τραγουδιών για σοπράνο.

Ανάμεσα τους υπάρχουν τραγούδια εύκολα στο αυτί όπως το Rondo της Ciboulette, Quel bruit et quel tapage (track 7).

Τραγούδια σατυρικά όπως το τραγούδι της Corilla από το Vert-Vert (track 2) που λέει
The lyrics of the cleverest poets
Are quite useless,
For no one understands a word of them.
Ah! No, not a word!

Τραγούδια στον ρυθμό του βάλς όπως το un mari a la porte, Valse Tyrolienne και το τραγούδι από την δεύτερη πράξη του Ροβινσόνα Κρούσου.

Τραγούδια τρυφερά όπως το romance des fleurs από το Le Roi Carotte

Τραγούδια απόλυτα σουξέ από τα παραμύθια του Hoffmann όπως το τραγούδι της Olympia και η βαρκαρόλα.

Η εύπλαστη φωνή της Jodie Devos προσαρμόζεται με βιρτουοζιτέ στην διάθεση κάθε τραγουδιού.
Ήδη από το πρώτο track με φωνητικά πυροτεχνήματα (νομίζω κόντρα ντο το λένε οι μουσικοί την υψηλότερη νότα της σοπράνο) τραγούδι της Όλγας που περιγράφει τον φανταστικό κόσμο από όπου προέρχεται, είτε με λυρισμό όπως είναι η ρομάντσα της Elsbeth από την οπερέτα Fantasio

Συστήνεται. Είναι ένα πολύ ευχάριστο άκουσμα.

 

[Κώστας Γκαβάκος]

Σαν συνέχεια του προηγούμενου post δύο ακόμη cd φωνητικής μουσικής που ξεχώρησαν την προηγούμενη χρονιά.

Το αριστούργημα του Schubert έχει τραγουδηθεί και από φωνές που διέθεταν ευρύτερο χρωματικό φάσμα αλλά και η εκτέλεση του Bostidge μεταφέρει το σκοτεινό κλίμα χωρίς υπερβολές με μέτρο. Θαυμάσια η συνοδεία του πιάνου.

Τα επόμενα cd περιέχουν φωνητική μουσική κυρίως του Mozart αλλά και των Paisiello, Soler, Salieri πριν την δημιουργία της τριλογίας Mozart-Da Ponte (Le nozze di Figaro, Don Giovanni, Cosι fan tutte). Αποτελεί δηλαδή μια μουσική καταγραφή της εποχής που οδήγησε στην σύνθεση των τριών αριστουργημάτων.

Φυσικά και συστήνονται αμφότερα.

Έρώτημα. Ποιά είναι η ηχογράφηση ανάμεσα σε Offenbach, Schubert και Mozart που θα διαλέγατε αν έπρεπε να επιλέξετε μόνο μια.
Εγώ μάλλον του Mozart.

 

[Sonorus]

Του Mozart την έχω και είναι αριστουργηματική.

 

[Κώστας Γκαβάκος]

Ανάμεσα στο 1733 έως το 1737 στο Λονδίνο υπήρχαν δύο σκηνές όπερας. Η μία ανέβαζε έργα του Handel η άλλη του Porpora.
Η αντιπαλότητα αυτή έχει μείνει στην ιστορία. Στην πραγματικότητα η αντιπαλότητα αφορούσε τους ελάχιστους θεατές, που ανήκαν όμως στην άρχουσα όμως τάξη, τους θεατρώνες τους τραγουδιστές και λιγότερο τους συνθέτες που στην πραγματικότητα ο ένας θαύμαζε τον άλλο.
Αυτό το cd αναπαράγει αυτή την εποχή.
Σε αυτές οι παραγωγές γίνεται μια επιλογή των καλύτερων τραγουδιών έτσι ο ακροατής δεν ακούει μια ολόκληρη μπαρόκ όπερα πράγμα που για τον περισσότερο κόσμο είναι δύσκολο.
Με αυτό τον τρόπο ξεχωρίζουν κάποια πραγματικά διαμάντια.
Ακούστε την πιο θλιμμένη άρια του Handel από την όπερα Ariodante <Scherza in fida in grembo al drudo>. Ακούστε πως ο ερωτευμένος Ariodante περιγράφει την απώλεια-προδοσία της αγαπημένης του (track 9).
Το επόμενο track είναι η άρια <il qioir qualor s’ aspetta> που η Καλυψώ τραγουδά πως ο αγαπημένος της Οδυσσέας τύφλωσε τον Πολύφημο από την ομώνυμη (Polifemo) όπερα του Porpora .
Και μόνο αυτά τα δύο τραγούδια να είχε το cd θα άξιζε την προσοχή σας.

 

[Κώστας Γκαβάκος]

Με αυτό τον τρόπο ξεχωρίζουν κάποια πραγματικά διαμάντια.

Δύο άριες από την όπερα του Handel <Il Trionfo del Tempo e del Disinganno>

και η τελευταία άρια της όπερας, η άρια της Bellezza

 

[Sonorus]

Ας μου επιτραπεί μια διόρθωση είναι ορατόριο και όχι όπερα.
Φυσικά το quartetto Voglio Tempo είναι μέσα στα καλύτερα σημεία του συνθέτη.

 

[Κώστας Γκαβάκος]

Ας μου επιτραπεί μια διόρθωση είναι ορατόριο και όχι όπερα.
Φυσικά το quartetto Voglio Tempo είναι μέσα στα καλύτερα σημεία του συνθέτη.

Η διόρθωση επιβεβλημένη.
Ο λιπμρετίστας του Il Trionfo del Tempo e del Disinganno, όπως μου είπε ο φίλος geovar, ήταν καρδινάλιος.
Με πληροφώρησε μάλιστα ότι η πρώτη εκτέλεση έγινε στην Ρώμη και ότι κατοικούσε στα 50 μέτρα από το σπίτι του καρδινάλιου.

 

[Sonorus]

Ήταν το πρώτο ορατόριο του Handed σε λιμπρέτο του καρδινάλιου Pamphili ο οποίος έγραψε αρκετά κείμενα για έργα του Handel κατά την παραμονή του στην Ρώμη.
Τριάντα χρόνια μετά στο Λονδίνο υπήρξε αναβίωση του έργου στα Ιταλικά με τίτλο l Trionfo del Tempo e della Verita και λίγο πριν το θάνατο του συνθέτη νέα εκδοχή στα Αγγλικά αυτή την φορά με τον τίτλο The Triumph of Time and Truth.
Έχοντας ακούσει όλη την δισκογραφία και για τις τρεις εκδοχές προτιμώ με διάφορα το πρωτότυπο έργο στην ερμηνεία με την Haim.

 

[spageo]

Μουσικολογικά, μιλώντας, δεν υπάρχει ουσιώδης διαφορά μεταξύ όπερας και ορατορίου. Η μόνη διαφορά παραμένει η ανυπαρξία σκηνικής δράσης στα ορατόρια, στα οποία οι τραγουδιστές απαγγέλλουν ή τραγουδούν το "ρόλο" τους, με χρήση της παρτιτούρας με επίσημα κοστούμια "κονσέρτου" και συνήθως αυτοί που σιωπούν κάθονται. Τελευταία, μάλιστα, συνηθίζεται να παρουσιάζονται όπερες σε μορφή "κοντσερτάντε" σαν ορατόρια δλδ, με προφανή οικονομία σε χώρους σκηνικών, κοστούμια ρόλων, περίπλοκους σκηνικούς μηχανισμούς κλπ.

 

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

Μουσικολογικά, μιλώντας, δεν υπάρχει ουσιώδης διαφορά μεταξύ όπερας και ορατορίου. Η μόνη διαφορά παραμένει η ανυπαρξία σκηνικής δράσης στα ορατόρια, στα οποία οι τραγουδιστές απαγγέλλουν ή τραγουδούν το "ρόλο" τους, με χρήση της παρτιτούρας με επίσημα κοστούμια "κονσέρτου" και συνήθως αυτοί που σιωπούν κάθονται. Τελευταία, μάλιστα, συνηθίζεται να παρουσιάζονται όπερες σε μορφή "κοντσερτάντε" σαν ορατόρια δλδ, με προφανή οικονομία σε χώρους σκηνικών, κοστούμια ρόλων, περίπλοκους σκηνικούς μηχανισμούς κλπ.

Δεν είναι πρόσφατη ιδέα αυτό, είναι πολύ παλιά και συνηθίζεται για παρουσιάσεις όπερας σε πόλεις όπου δεν υπάρχει το κατάλληλο θέατρο για να ανεβεί σωστά η παράσταση, ή για άλλους λόγους. Ο Μητροπουλος ας πούμε, προτιμούσε να διευθύνει Βάγκνερ concertante για να καλύψει τις αδυναμίες του κειμένου: Θεωρούσε ότι οι όπερες ήταν αποτυχημένες λογοτεχνικά, πολιτικά και φιλοσοφικά, καί ότι το μόνο που άξιζε ήταν η μουσική - μεταξύ μας δεν είχε και άδικο.

 

[Maestro]

Δεν είναι πρόσφατη ιδέα αυτό, είναι πολύ παλιά και συνηθίζεται για παρουσιάσεις όπερας σε πόλεις όπου δεν υπάρχει το κατάλληλο θέατρο για να ανεβεί σωστά η παράσταση, ή για άλλους λόγους. Ο Μητροπουλος ας πούμε, προτιμούσε να διευθύνει Βάγκνερ concertante για να καλύψει τις αδυναμίες του κειμένου: Θεωρούσε ότι οι όπερες ήταν αποτυχημένες λογοτεχνικά, πολιτικά και φιλοσοφικά, καί ότι το μόνο που άξιζε ήταν η μουσική - μεταξύ μας δεν είχε και άδικο.

Άδικο δεν είχε, αλλά όπως και να το κάνουμε, άλλη η μαγεία του συνόλου των αισθήσεων στην όπερα. Και ένας καλός τρόπος να μυηθούν κι άλλοι στον κόσμο του Wagner, αλλιώς 4 ώρες ξεροσφύρι πέφτει βαρύ στον πρωτάρη!

 

[geovar]

Απάντηση: Re: Σύγχρονες ηχογραφήσεις κλασσικής μουσικής

Ανέβηκε στη Scala στη Σεζόν 15/16. Πολλοί χαρακτηρίζουν το έργο "υβρίδιο" κάτι μεταξύ Ορατόριου και Όπερας. Άκουσα μία συνέντευξη της Sara Mingardo (Disinganno στη διανομή) για τα προβλήματα που αντιμετώπισαν,οι τραγουδιστές, σε ένα τόσο μεγάλο χώρο όπως η Scala. Έλεγε πως στην Όπερα είναι εκπαιδευμένοι να "φωνάζουν" για να ακουστούν σωστά μέχρι και το τελευταίο θεωρείο,που συνήθως ή σε κράζουν ή σε αποθεώνουν . Το έργο όμως είναι ,από τη φύση του,"γραμμένο" για μικρότερους χώρους. Τάδε έφη Mingardo. Τα περί Palazzo Panfili αλλά Galleria Panfili-Doria,που λέει ο Γκαβάκος καμιά άλλη φορά.
@ Κώστας Ζαγγογιάννης: Δεν συμφωνώ καθόλου με την άποψη του Μητρόπουλου,περί Όπερας ,αν αυτή πράγματι ήταν. Αν είναι και δική σου ούτε. Μήπως είναι η κατά Αίσωπο περίπτωση...." Όμφακες εισίν" ;;; Για το Μητρόπουλο ήταν αυτό ΟΧΙ για σένα Κώστα.
PS. Ο Maestro μάλλον συμφωνεί στα περί Concertante αλλά....

https://www.youtube.com/watch?v=b6o5c-VaJEg

 

[Κώστας Γκαβάκος]

Beau Soir

FAURE: Violin Sonata No. 1 in A Major, Op. 13, Berceuse, Op. 16
FRANCK: Violin Sonata in A Major, Panis angelicus (arr. Kenner);
DEBUSSY (arr. Hartmann) : La file aux cheveux de lin, Beau soir
ELGAR Salut d’ amour

Kyung Wha Chung, violin/ Kevin Kenner, piano – Warner Classics

<Τι ωραίος ο διάλογος που άκουσε ο Σουάν, ανάμεσα στο πιάνο και το βιολί στην αρχή του τελευταίου μέρους!..........

Στην αρχή το μοναχικό πιάνο είπε το παράπονό του, σαν ένα πουλί που το εγκατέλειψε το ταίρι του• το βιολί το άκουσε, του απάντησε σαν από ένα δέντρο γειτονικό. Ήταν όπως στην γένεση του κόσμου, σα να μην υπήρχαν ακόμα παρά μόνο αυτά τα δυό πάνω στη γή, ή καλύτερα σ’ αυτό τον κόσμο τον κλειστό σε κάθε τι άλλο, τον χτισμένο απ’ την λογική ενός δημιουργού, κι όπου θα έμεναν πάντα δύο: σ´αυτή τη σονάτα. Μην είναι ένα πουλί, μην είναι η μια νεράιδα, αυτό το αόρατο όν που στενάζει, και που το πιάνο επαναλαμβάνει ύστερα τρυφερά το κλάμα του; >

Μαρσέλ Προύστ <Από την πλευρά του Σουάν ΙΙ σελ. 188> μετάφραση του Παύλου Ζάννα.

Η μαγική παρτιτούρα του μουσικού Βεντέιγ στην οποία αναφέρεται το κείμενο, ίσως έχει σχέση με την σονάτα για βιολί και πιάνο του Φράνκ που τόσο άρεσε στον Προύστ.

Ο ρόλος της μουσικής είναι τεράστιος στην διαμόρφωση της ευαισθησίας και του έργου του Προύστ. Ένα βράδυ, τον Νοέμβρη του 1916, στην καρδιά του πολέμου, ξεσηκώνει τέσσερεις μουσικούς από τον ύπνο τους, τους φέρνει στο δωμάτιο του και, ξαπλωμένος στο κρεββάτι, με τα χειρόγραφα του σκόρπια ολόγυρα, ζητά να παίξουν το κουαρτέτο του Φράνκ. Όταν τελειώσουν, στις μικρές ώρες τους ζητά ευγενικά να ξαναπαίξουν το έργο απ’ την αρχή. Άλλοτε θα ζητήσει να του παίξουν Φωρέ, Ραβέλ, Σούμαν, Μότσαρτ, τα τελευταία κουαρτέτα, τη σονάτα για βιολί και πιάνο του Φράνκ- οι προτιμήσεις που ορίζουν την μουσική φυσιογνωμία του Βιντέιγ.

 

[Κώστας Γκαβάκος]

Η Chung μεσουρανούσε τις δεκαετίες του 70 και του 80. Ήταν στα πρώτα ονόματα της δισκογραφίας αλλά η ζωή έχει τα πάνω της και κάτω της. Μετά από δεκαετή και πλέον απουσία λόγω ασθένειας επιστρέφει στην δισκογραφία με αυτό το cd που έχει γαλλικό άρωμα.

Την σονάτα του Franck την έχω και σε βινύλιο σε ηχογράφηση της από το 1980 που είχε στην decca με τον Lupu. Σήμερα στα εβδομήντα της χρόνια παραμένει το ίδιο καλή με τότε. Στο έργο αυτό το πιάνο συμμετέχει ισότιμα με το βιολί και ο πιανίστας Kevin Kenner είναι εξαιρετικός.
Στην σονάτα του Faure διαθέτει τον απαιτούμενο λυρισμό που απαιτεί το δεύτερο μέρος αλλά προτιμώ την εκτέλεση του Perlman με τον Ax.
Γοητευτικά παιγμένες και οι μινιατούρες.

Σημείωση. Την είχα ακούσει ζωντανά τον Νοέμβριο του 1999 στο Μέγαρο μουσικής με τον πιανίστα Itamar Golan. Ήταν εκπληκτική στην σονάτα για βιολί και πιάνο του Προκόφιεφ αλλά στην σονάτα Κ. 481 του Μότσαρτ δεν κατάφερε το βιολί να κελαηδήσει. Το κατάλαβε, διέκοψε και ξεκίνησε πάλι από την αρχή.

 

[Κώστας Γκαβάκος]

https://youtu.be/6-kScKB0FY0

και ζωντανά από το φεστιβαλ Verbier το 2016

https://youtu.be/O1jhHCumT6c

 

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

Re: Απάντηση: Re: Σύγχρονες ηχογραφήσεις κλασσικής μουσικής

@ Κώστας Ζαγγογιάννης: Δεν συμφωνώ καθόλου με την άποψη του Μητρόπουλου,περί Όπερας ,αν αυτή πράγματι ήταν. Αν είναι και δική σου ούτε. Μήπως είναι η κατά Αίσωπο περίπτωση...." Όμφακες εισίν" ;;; Για το Μητρόπουλο ήταν αυτό ΟΧΙ για σένα Κώστα.
PS. Ο Maestro μάλλον συμφωνεί στα περί Concertante αλλά....

https://www.youtube.com/watch?v=b6o5c-VaJEg

Γιώργο, ο Μιτροπουλος δεν είχε αυτή την άποψη για το είδος της Όπερας, μόνο για τα έργα του Wagner Κατά τα αλλά, είχε διευθύνει τα έργα όλων των άλλων μεγάλων στο θέατρο, Verdi, Mozart, Puccini, Berlioz...

 

[Κώστας Γκαβάκος]

..........Θεωρούσε ότι οι όπερες ήταν αποτυχημένες λογοτεχνικά, πολιτικά και φιλοσοφικά, καί ότι το μόνο που άξιζε ήταν η μουσική - μεταξύ μας δεν είχε και άδικο.

Θυμάμαι Κώστα μια δια ζώσης (τότε που είχαμε την χαρά να σε έχουμε κοντά μας) συζήτηση που είχαμε πάνω στο θέμα της φιλολογικής αξίας των κειμένων του Βάγνερ.
Τότε μου είχε κάνει εντύπωση, δεδομένης και της Γερμανομάθειας σου, η άποψη ότι είναι αποτυχημένες λογοτεχνικά.
Μετά από καιρό ανέγνωσα την Ελληνική μετάφραση του Τριστάνος και Ισόλδη από τον Αλέξανδρο Ίσαρη,εκδόσεις Ίκαρος.
Όσον αφορά λοιπόν τον Τριστάνο διαφωνούμε.

 

[ln()]

Αυτό σε SACD!