Μέγαρο και Αntonio Pappano μέ τήν Ορχήστρα τής Ακαδημίας τής Αγιας Καικιλίας σήμερα..
Πήγα μέ σημαντικές προσδοκίες(και λόγω τού πολυδιαφημισμένου Μαέστρου) μιάς καί τό πρόγραμμα περιείχε το 1ο κοντσέρτο γιά πιάνο τού Λιστ(σολιστ ο σημαντικός Boris Berezovsky) ,την εισαγωγή απο τήν Aida καί ..την 1η τού mahler..
H εισαγωγή τής Aida ,σύνθεση οχι ιδιαιτέρων απαιτήσεων ,ερμηνεύτηκε μέ τον δέοντα Ιταλικό τρόπο..
Στό κοντσέρτο τού Λίστ o Berezovsky αρτιότατος τεχνικά μέν ,αλλά άν εξαιρέσουμε τό δεύτερο μέρος πού ήταν συναρπαστικός στήν χρήση τού δεξιου του χεριού ,φαινόταν σάν νά τού έλειπε η διάθεση και η προσήλωση στό έργο και η αντιμετώπιση έμοιαζε διεκπεραιωτική...
Καμιά φαντασία και στό encore οπου απλά επαιξε ξανά τό τελευταίο μέρος τού μικρού,έτσι και αλλοιώς σε διάρκεια ,κονστέρτου..
Τέλος το πολυαναμενόμενο γεγονός γιά μένα πού ήταν η 1η τού Mahler μέ άφησε μέ ανάμεικτα συναισθήματα..
Το αριστουργηματικό πρώτο μέρος ξεκίνησε μέ πολλές υποσχέσεις αφού τά έγχορδα αρχικά φάνηκαν νά ανταποκρίνονται στόν σχεδόν ψιθυριστό τρόπο πού ζητά ο Mahler γιά να αναπτύξει το θέμα τής ανοιξιάτικης μέρας πού ανατέλλει μετά απο έναν βαθύ Χειμώνα, μήνυμα νεότητας και αναγέννησης πού ολοκληρώνεται μέ Διονυσιακό τρόπο..
Η συνέχεια αμφιλεγόμενη...Ο Ιταλός(γεννημένος στό Λονδίνο ) έδινε μεγάλο βάρος στίς ορχηστρικές εξάρσεις ενώ στά ''ήσυχα'' μέρη έλειπε η Μαλερική αίσθηση..
Το scherzo ,το κατ´εξοχήν ερωτικό μέρος ,από Landler(σάν Αυστριακό waltz)έχασε τά στοιχεία καταγωγής του καί απέκτησε μιάν Ιταλική ελαφράδα ενδιαφέρουσα μέν,αλλά.............
Το ''Πένθιμο Εμβατήριο'' αντιμετωπίστηκε και πάλι σάν μελόδραμα χωρίς νά υποσημειώνεται η ειρωνική ματιά τού Mahler ..
To τέταρτο μέρος μέ τό φρενήρες βίαιο ξεκίνημά του ,αποτυπώθηκε ικανοποιητικά,αλλά και πάλι έλειπε αφ´ενός η καθαρότητα και οι λεπτομέρειες από τά συμμετέχοντα όργανα ,όπως καί αφαιρέθηκε κατά κάποιον τρόπο η μεγάλη προσπάθεια του Συνθέτη νά οδηγήσει ξανά τό θέμα στό πρώτο μέρος ...
Τά τρία τελευταία λεπτά μέ το θεαματικο φινάλε,οπου τά πνευστά σηκώνονται από τίς θέσεις τους γιά νά επιτείνουν τήν ''σχετική αποθέωση'' τού Τιτάνα ,αποδόθηκε πολύ ικανοποιητικά,αλλά ταίριαζε και στόν τρόπο πού έστρεψε συνολικά τό έργο ο Pappano...
Aρκούντως επικοινωνιακός ο Μαέστρος, γιά encore προσέφερε τό Intermezzo απο τήν Μanon Lescaut,και ένα βάλς τού Jh Strauss πού έκανε ολες τίς γηραιές Κυρίες νά λικνίζουν τίς κεφαλές τους μέ συγκίνηση..
Το μεγαλύτερο μέρος τού κοινού αποχώρησε πολύ ικανοποιημένο..
Οπως και νάχει μιά Ζωντανή συναυλία ειναι μεγάλη υπόθεση ..
Αλλως τε η παρτιτούρα τής 1ης τού Mahler ειναι αρκούντως μεγαλειώδης,πού μπορεί νά διασώζει ακόμα και συμπαθητικές ερμηνείες της...