70's

ήταν πολύ καλός.
και στο σύντομο πέρασμά του από τους James Gang επίσης.....
 
http://www.youtube.com/watch?v=Zls5zV_bdu0

Named after the 19th Century mariner and novelist, this Glaswegian band made just one privately-pressed LP. Its back cover announces that Captain Marryat is a Scottish band, and have been playing together for just under a year. They already have a sizeable following in the pubs n clubs circuit and this, their first LP, is a sample of the music that brought them success. The line-up was Tommy Hendry (vocals, acoustic guitar), Ian McEleny (lead guitar, acoustic guitar), Allan Bryce (organ, vocals), Hugh Finnegan (bass, vocals) and Jimmy Rorrison (sic) (drums, vocals). They were originally intending to record a single, but the engineer at the Glasgow studio theyd booked told them that there was time enough to make a whole album. They therefore taped five tracks theyd already written (Blindness, It Happened To Me, A Friend, Songwriters Lament and Changes) and finished the LP with an improvised jam (Dance Of Thor). The result came in a drab flipback sleeve, and according to one dealer is a progressive rock rarity with psych flourishes doom-laden organ plus acid guitar riffs and strong male vocals. The 250 copies pressed were sold at gigs, and two that surfaced on eBay in late 2008 went for around £3000 each
 
http://www.youtube.com/watch?v=Ll1_SmbUDSI

Το ξαναεβαλα προχτες αλλα εχω φαει ενα κολλημα και δεν προλαβα να γραψω γι'αυτο.Εβλεπα το The Long Riders του Walter Hill για μια ακομα φορα.Μετα εβαλα να ακουσω Αllman Brothers.Γιατι αυτοι ειναι οι Long Riders....
Εκει απο το 2:00 και μετα που ξεκιναει το σολο πιανο και σου φερνει στο μυαλο αυτους τους πιανιστες των σαλουν και των χαμαιτυπιων του Νοτου.Σου φερνει στο μυαλο ξεπεσμενους αριστοκρατες του Νοτου,σαν τον Doc Holiday,που σιχαινονταν τον καθωσπρεπιτισμο της αριστοκτατειας,τοσο βαθια επηρεασμενης απο τη βικτωριανη εποχη,και προτιμησαν να γινουν αλκοολικοι,χαρτοπαιχτες,πιστολαδες γυρνοντας στις ερημιες και σε κατι πολεις γεματες αμμο,κανοντας σπιτια τους τα σαλουν και τα μπουρδελα.Σε κατι τετοια μερη παντα βρισκοταν σε μια γωνια σκονισμενο ενα πιανο περιμενοντας αυτον που θα το θωπευσει.Ο πειρασμος εναι μεγαλος για εναν που μεγαλωσε με γαλλικα και πιανο,ασχετα αν διαλεξε το πιστολι,να μην κατσει να παιξει.Ενα θειο παιξιμο με την αυρα της ευρωπης βουτηγμενης στον καπνο και στο ουισκι του αμερικανικου Νοτου,ανεμελο,φευγατο που σε μεταφερει στην επομενη πολη,στο επομενο σαλουν,στην επομενη παρτιδα ποκερ,στην επομενη αγκαλια μεχρι το τελος του δρομου...
 
Last edited:
Απάντηση: Re: 70's

supersonic said:
Να βλέπεις λιγότερο σινεμά...
Click to expand...

Ξεχασε το....:aetsch:


http://www.youtube.com/watch?v=8Z7ATsISwrU

Billy Clanton: [as Doc Holliday is drunkenly playing a somber piece on the saloon piano, Clanton speaks, just as drunkenly] Is that "Old Dog Trey? Sounds like "Old Dog Trey."
Doc Holliday: Pardon?
Billy Clanton: Stephen Foster. "Oh, Susannah", "Camptown Races". Stephen stinking Foster.
Doc Holliday: Ah, yes. Well, this happens to be a nocturne.
Billy Clanton: A which?
Doc Holliday: You know, Frederic fucking Chopin.
 
Last edited:
Top Bottom